Mijn ‘kerstgedachten’ voor 2012
Als u opgelet heeft weet u dat meneer Veelkantie, naast dat ik geheel en al religie en ideologie vrij ben, geen idealen koestert. Idealisme was, is en zal de ondergang van de mensheid zijn. Idealisten proberen de werkelijkheid volgens hun idealen in te vullen. En niet alleen dat. Idealisten zijn vaak, bekeken vanuit hun morele superioriteit denken, van mening dat ook ieder ander zou moeten voldoen aan hun ideaalbeeld. Maar uw idealen kunnen gemakkelijk andermans grootste nachtmerrie zijn. En in de meeste gevallen is dat ook zo.
Hitler's ideaalbeeld van de wereld was er eentje van 'raszuiverheid'. Of tenminste een wereld waarin de mensheid strikt gescheiden zou zijn in superieure en inferieure soorten in ieder denkbaar opzicht. De gevolgen zijn bekend. Marx ideaalbeeld was een wereld waarin iedereen politiek en economisch gelijk zou zijn. Andere lieden die aan de haal gingen met zijn filosofisch idealisme dreven dit door tot in de extremen. Iedereen die niet aan dit ideaalbeeld voldeed of wilde voldoen stierf een gruwelijke dood. De schattingen lopen uiteen van honderd tot enkele honderden miljoenen slachtoffers van dit idealisme. De paus, zo liet hij ons onlangs nog weten in zijn kersttoespraak, koestert het ideaal dat ieder mens voldoet aan het beeld dat zijn denkbeeldige vriend god zou hebben laten optekenen in de bijbel. En homoseksuelen voldoen daar kennelijk niet aan. Dus ik het doodnormaal om homoseksuelen te ontmenselijken en af te schilderen als tegennatuurlijk en een gevaar voor de samenstelling van dingen.
Nu kunt u denken dat ik met bovenstaande de meest extreme voorbeelden eruit heb gepikt. Maar ik moet u teleurstellen. Ieder idealisme herbergt intrinsiek de geneigdheid tot totalitarisme in zich. In veel gevallen hebben we niet eens in de gaten dat ons leven gedomineerd wordt door de idealen van anderen. Denk bijvoorbeeld aan het ecologisme. Hetgeen één van de vele soorten collectivistische sektarisme is, zoals ook het communisme, socialisme, nazisme, racisme, islamisme, maoïsme, enzovoort dat is. Men is van mening dat u bepaalde zaken zou moeten doen of juist laten en zo te voldoen aan het ideaal dat men koestert. Veel van deze denkbeelden zijn inmiddels al omgezet in wet en regelgeving. Niet voldoen aan deze wet en regelgeving levert u straf op. Is het niet letterlijk dan is het wel in de vorm van uitstoting uit de maatschappij en zelfs berufsverboten voor 'ongelovigen' of hen die niet willen voldoen aan andermans ideaalbeeld van wat dan ook.
Geen ideaal is onschuldig. Juist het feit dat men het doet voorkomen alsof men 'het beste' met u, de wereld, de natuur, het milieu, de dieren of u als 'ongelovige' voor heeft maakt het zo verraderlijk. Het heeft de schijn van goedheid over zich terwijl het in werkelijkheid niets meer is dan u op vermeende morele ethische gronden conformeren dan wel onderwerpen aan een bepaald ideaalbeeld dat men koestert rondom genoemde of andere thema's.
Ik ben, wat ik zelf placht te noemen, een hyper-realist. Ik neem de dingen zoals ze zijn. Ik probeer geen mens aan te passen aan mijn beeld van wat de werkelijkheid zou moeten zijn volgens mijn opvattingen. Als ik die opvattingen al zou hebben natuurlijk. Hetgeen niet het geval is.
Ik mag het graag vergelijken met mijn relatie met mevrouw Veelkantie. Ik heb in haar nooit de ideale vrouw gezien of gezocht. Ik heb haar nooit willen veranderen zodat ze op mijn ideaalbeeld, zou ik dat al gehad hebben toen ik nog jong en dwaas was, van wat een vrouw zou moeten zijn zou voldoen. En zo werd ze vanzelf mijn ideale vrouw. Want ze werd uiteindelijk haarzelf. Wat meer mag je van een mens verwachten?
Andersom was dit gelukkig ook het geval. En zo werden wij, in ieder geval in onze ogen, het ideale stel. Dat wil niet zeggen dat wij iedere eigenschap van elkaar leuk vinden. Maar we accepteren het zonder enige aarzeling als onderdeel van wie zij is en wie ik ben. En zie, opeens zijn alle redenen die je zou kunnen bedenken om met elkaar te strijden over wat dan ook weggevallen.
Och, als de ene of de andere wel eens een wat mindere dag heeft dan mopperen we heus wel eens op elkaar. Maar ruzies, laat staan hooglopende ruzies, komen bij ons niet voor. Het is het namelijk allemaal de moeite niet eens waard. Want waar gaan 99,9% van de ruzies in wezen over? Precies, elkaar aan willen passen aan een bepaald beeld dat we hebben waaraan de ander zou moeten voldoen. Maar waren we juist niet precies op elkaar gevallen omdat we beide 'anders' waren? En waarom zou dat dan gaandeweg moeten veranderen en meer gaan lijken op het beeld dat we in ons hoofd hebben van elkaar? Waarom zouden we opeens willen dat we een soort van kopie van ons beeld en onze idealen, getransformeerd in een ander persoon, tegenover ons hebben? Hoe saai zou dat niet zijn?
Nu gaan we het ook niet mooier maken dan het is. Want ook dat is onderdeel van het realisme. Meneer Veelkantie is bepaald geen 'hippie'. Wie herinnerd zich niet de gelegenheden op dit blog waarbij meneer Veelkantie flink van leer trok en nog trekt tegenover mensen die van mening zijn dat ik mij op enigerlei wijze zou moeten onderwerpen aan andermans religieuze of ideologische wereldbeeld? Vaak onder de totaal misleidende noemer van 'respect voor...'.
Nee mensen, meneer Veelkantie en u andersom, hoeven helemaal geen respect op te brengen voor uw idealen, voor uw religieuze gezindheid, voor uw ideologische overtuiging of waan van welke andere soort ook. De veel misbruikte term 'respect' staat immers voor niets anders dan dat ik u of u andersom uw mond maar heeft te houden over andermans overtuigingen. Want anders zou dat wel eens 'kwetsend' kunnen zijn. Maar is 'gekwetst zijn' geen keuze dan? Is het geen volstrekt subjectieve beleving? Kun je niet (voorwenden) door van alles en nog wat 'gekwetst' te zijn of te worden en zodoende een ban op iedere vorm van kritiek te eisen? En wie bepaald dan wie u of ik wel en wie u of ik niet mag 'kwetsen'? Want waarom zou het dan oké zijn om (neo)nazi's wel zwaar te bekritiseren en islamieten niet? Volgens mijn principes zijn beide geloofsrichtingen, want meer is het niet, en idealismen irrationele hoogst antisemitische idiotismen. Kortom, 'respect', althans in politieke en politiek correcte context, komt in mijn woordenboek niet voor.
Wat wij hooguit hoeven te doen is te accepteren dat er mensen bestaan die anders over zaken denken. En zolang we onze idealisme, utopisme dan wel dystopisme niet aan elkaar opdringen en elkaar er op generlei wijze aan onderwerpen is het allemaal best. Wij hoeven het ook helemaal niet eens te zijn met een ander. Ik mag best, van de gronden waarop u uw overtuiging heeft gevestigd, vinden dat het iedere logica tart. Dat het niet meer van deze tijd is. Dat iedere denkbare wetenschappelijke basis voor uw aannames ontbreekt en het dus alles behalve valide is. En dat mag ik ook best in welke bewoordingen dan ook opperen. En als u dat als kwetsend ervaart dan is het misschien hoog tijd dat u zich af gaat vragen waarom dat zo is. Want als u werkelijk de enige juiste overtuiging aanhangt, zoals ik van mening ben dat ik die aanhang, wat in de wereld kan u daarin dan nog kwetsen? Dat een ander het daar, al dan niet hartgrondig, mee oneens is? Kenmerkt dat dan niet uw infantilisme en hoe wankel uw overtuiging is?
Goed, dat gezegd hebbende ga ik terug naar de kern van mijn betoog.
Zolang ik mijn principes niet tot wetmatigheid bombardeer waaraan u al dan niet onder morele of willekeurig welke andere drang dan ook moet voldoen is er niets aan de hand. En dat gaat ook voor u, als aanhanger van eventueel ander gedachtegoed of gezindheid of idealisme, op. Vrijheid is alles. De rest is onzin. U heeft de vrijheid om op welke gronden dan ook over bepaalde zaken te denken zoals u dat past. En u heeft ook het recht uw leven als zodanig in te richten. Zolang ik uw vrijheid daarin niet aantast, en andersom, is het verder volkomen irrelevant wat wij van elkaar vinden.
Het enige dat leidende zou moeten zijn in ons leven zijn de universele onvervreemdbare rechten van ieder mens. Die geeft iedereen van ons het volste recht ons leven in te richten zoals wij dat willen. Maar... dat recht stopt bij de andere mens en uw naasten. Of dit nou uw geliefden zijn of niet doet er niet toe. U heeft namelijk het volste recht UW leven in te richten zoals u dat wil, maar u heeft absoluut GEEN recht andermans leven in te richten zoals u dat passend lijkt. En iedere poging die u daartoe doet is volautomatisch een grove aantasting van andermans universele onvervreemdbare mensenrechten.
En dat is mijn 'kerstgedachte' voor dit jaar. Laat elkaar vrij. Doet u dat dan heeft u voordat u het in de weet de ideale relatie met mensen in uw omgeving. En zolang u zich maar realiseert dat u en een ander het gelijke recht heeft het fundamenteel met elkaar oneens te zijn, en daar ook woorden aan te geven zonder de intentie te hebben uw wil aan een ander op te leggen, zal het uw relatie met deze ander niet verstoren. Dan zijn het maar woorden en niet meer dan dat. Dan vervalt subiet iedere reden ruzie met elkaar te maken.
En zie daar... merendeel van uw idealen zijn spoorslags verwezenlijkt! En koestert u, tegen beter weten in, nog meer en andere idealen dan is dat prima. Maar implementeer die dan in uw eigen leven en laat een ander met rust. En zie... er is vrede op aard!