Ik ben werkelijk verzot op barbecueën. Het zal iets te maken hebben met mijn kinderlijke kant. Lekker fikkie stoken, rook produceren en aardappels poffen. Ik ben echter nog niet zo zot dat ik ook sta te barbecueën als mijn mannelijkheid eraf dreigt te vriezen.
Maar nu dat het niet meer vriest en de sneeuw is verdwenen bekruipt mij toch de bijna onbedwingbare drift om de Smoker weer eens op te starten. Als ik dan ook nog zo dom bent om naar eerdere sessies op mijn blog, of naar filmpjes en foto's van barbecue partijtjes elders te kijken, dan is de drift inderdaad onbeheersbaar.
Gisteren was het dan zover. Ik zou en ik moest spareribs roken. Maar ik had uiteraard wel eerst de instemming, oké oké… de toestemming van Mevr. Veelkantie nodig. Na al mijn charmes in de strijd te hebben geworpen, en omdat Mevr. Veelkantie nog half sliep, stemde ze in.
Wat ze zich nog niet realiseerde was dat ze dan direct haar bedje uit moest om boodschappen te doen. Het roken van spareribs neemt namelijk wel een paar uurtjes, ruim vier om precies te zijn, in beslag. En dan heb ik het nog niet over de voorbereidingen. Zoals het rubben en laten intrekken van de rub in de spareribs. Zoals het schoonbranden van de Smoker.
Rond een uur of half drie waren we weer thuis. Bepakt en bezakt met de weekendboodschappen en, zeker… drie zakken kolen en twee en een halve kilo, ofwel 5 stuks lekker vlezige spareribs van onze voortreffelijke slager 'de Worstenmakerij'.
Nadat ik samen met Mevr. Veelkantie de spareribs had schoongemaakt en het rubje had aangebracht mochten ze nog een half uurtje lekker 'marineren' in het kruidenmengsel. De barbecue/ Smoker had ik gedurende de ochtend al schoongebrand.
Nadat ik de eerste kolen in de kolenstarter van een wit laagje had voorzien mochten ze in de kolenbox. Nu nog even wachten tot de Smoker een beetje op temperatuur was en wat rooksnippers erop, en het feest kon beginnen.
Hieronder een foto toen de spareribs een uurtje op de Smoker lagen.
Ondanks de snijdende kou door een guur windje, en zo nu en dan wat regendruppels, bleef de Smoker redelijk netjes op temperatuur.
Voor het roken van ondermeer spareribs is ongeveer 110 tot 130 graden Celsius wel de ideale temperatuur. Het mag incidenteel wat hoger of wat lager zijn, maar een gemiddelde van rond de 120 graden Celsius gedurende circa 4 uurtjes is toch wel nodig om de spareribs goed te garen en ook nog mooi te bruinen.
Het werd op den duur wel erg donker. Zo donker dat ik bijna over de betonnen plantenbak, die centraal gelegen is in de tuin, struikelde. Dus stak ik de olielampen aan in de hoop dat dit zou helpen. Het hielp echter maar matig, dus had ik ook nog een zaklampje nodig om de Smoker terug te kunnen vinden om de spareribs in te smeren met olijfolie, en om te zien of het rookproces wel wilde vorderen.
Nou, vorderen deed het rookproces wel. De geur die van de spareribs kwam deed de hele buurt watertanden. Hieronder een foto na twee uurtjes roken.
Na een uurtje of drie haalde ik de spareribs van de Smoker af.
Ik zag werkelijk geen handen voor ogen meer, en het werd tijd om de spareribs in folie te verpakken om zo nog een uurtje door te garen en het vlees de kans te geven om de sappen her te verdelen. Hieronder pakt Mevr. Veelkantie de spareribs in, in zilverfolie.
We hadden de oven laten voorverwarmen op circa 150 graden Celsius om de spareribs in folie af te laten bakken. Buiten was het inmiddels zo guur en donker geworden dat dit mij de beste optie leek. Het liefst had ik ze ook nog het laatste uurtje op de Smoker laten liggen, want dat is toch niet te vergelijken met een oven of andere methode qua smaak, maar het moest maar even zo.
Uiteindelijk waren de spareribs rond een uur of half acht klaar en kon het feestmaal beginnen!
En een feestmaal werd het! Lekker superverse gerookte spareribs met aardappelballetjes en een lekkere klodder mayo!
Al met al hebben we heerlijk gegeten en ik had mijn honger naar het betere barbecue en rookwerk weer weten te stillen. En uiteraard mijn enorme trek in spareribs!
Na het eten en afruimen deden Meneer en Mevrouw Veelkantie nog even uitbuiken en een paar afzakkertjes op de bank. Het resultaat was dat we ergens om een uur of half een wakker schrokken.
We hebben nog een flinke sparerib over. Maar ik vrees dat mevrouw en dochter Veelkantie die bij wijze van lunch vanmiddag wel inpikken en oppeuzelen.
2 reacties
Bram
27 januari 2011 om 12:56 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
Ze zien er heerlijk uit! Paar lampen in de tuin is inderdaad wel handig met deze donkere dagen. Wat voor rub heb je eigenlijk gebruikt?
Meneer Veelkantie
27 januari 2011 om 2:30 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
Bram,
Dank je.
Verschillende geprefabriceerde rubs. Waaronder van Badia – Complete Seasoning. Was erg lekker.