17 augustus 2011

Gisteren hebben we diverse supermarkten afgelopen op zoek naar inspiratie voor het avondeten. We hadden zin om iets ingewikkelds te maken, maar hadden ook een totale creativiteit blokkade. Volkomen waardeloos, maar dat heb je wel eens natuurlijk. We hebben in de laatste maanden natuurlijk aardig wat gerechten op tafel en op het blog gezet, en dan wil je wel eens even helemaal leeg zijn.

Goed, het einde van het liedje was dat we uit het halalschap van de Albert Heijn twee pakken ‘runderworstjes’ (want zwaar in de aanbieding) namen, en daarbij lekker krieltjes met champignons en spekjes, en peultjes aten.

Ik zet ‘runderworstjes’ tussen aanhaling want thuisgekomen en eenmaal gebakken leek het ons meer op lamsworstjes. Ook de smaak kwam overeen met lamsworstjes. Nu kan het komen omdat men de worstjes in lamsdarm verpakten, maar ook het vlees op zichzelf smaakte naar lamsvlees en deed qua structuur ook aan lamsgehakt denken. Maar ons hoort u niet klagen, want de worstjes waren heerlijk, en als het lamsworstjes waren dan was het helemaal spotgoedkoop!

In de avonduren zijn we aanvankelijk op internet naar wat inspiratie voor onze volgende kookexperimenten gaan zoeken, maar kwamen even niets interessants tegen. Alhoewel, ik wil graag eens Samosa’s en dumplings gaan maken, want we willen volgende maand een familiedinertje geven in Chinese/ Aziatische stijl, maar mevrouw Veelkantie heeft daar even geen trek in.

We zijn toen maar een spelletje gaan doen. Deze keer deden we Mahjong. En dan wie het snelste het veld leeg kon spelen. In eerste instantie zetten ik een hele strakke tijd neer en verbeterde de tijd van mevrouw Veelkantie met wel een minuut. Maar toen ging mevrouw Veelkantie daar weer dik een minuut onder. De tijd staat nu dus op 3.37 minuut, en wat ik ook deed… ik kon deze niet verbeteren. En het is ook bepaald niet makkelijk. Hier, probeert u het maar eens(gewoon in uw browser openen)

Goed, uiteindelijk ging mevrouw Veelkantie lekker naar haar bedje, en ik deed mijn ding.

16 augustus 2011

Ik moest vanmiddag weliswaar even een paar uurtjes gaan liggen, maar ik voelde me over het algemeen genomen vandaag wel redelijk goed. Mijn stemming was ook prima in orde, dus dat was weer een win-dag.

Vanavond aten we weer eens Perline. Deze waren in de aanbieding bij Albert Heijn. twee voor de prijs van één, dus dat is lekker eten voor weinig geld. Want de Perline van de Albert Heijn zijn beslist van prima, misschien zelfs wel uitstekende kwaliteit. Deze keer aten we ze met tomatensaus want mevrouw Veelkantie heeft niet zoveel met Carbonara saus. Ze vind het wel lekker, maar tomatensaus vind ze lekkerder.

Vanavond zouden we een film kijken. Super 8. Helaas bleek dat de DVD het niet goed deed en in geen van onze DVD spelers wilde afspelen. Balen want we zagen er wel naar uit. Schijnt een erg goede film te zijn. Hij doet ‘t overigens wel op de PC. Dus misschien kijken we ‘m daar wel.

Gelukkig was er wel een grappige film op TV. Alhoewel ik er maar een deel van zag. Want het blijft toch lastig mijn ogen open te houden als ik een film kijk. Zelfs in de bioscoop – waar ik overigens zelden kom omdat ik me wezenloos irriteer aan kletsende, rumoerige, knagende, rommelende, ritselende en rondwandelende mensen – heb ik de grootste moeite mijn ogen open te houden. Nu wil wel het geval dat ik het makkelijkste slaap als er wat rumoer op de achtergrond is. Bijvoorbeeld van de televisie.

Verder ging mevrouw Veelkantie gewoontegetrouw weer bijtijds naar haar bedje en meneer Veelkantie doet dan zijn gebruikelijke ding. Zoals actualiteiten kijken en luisteren en het blog bijwerken.

15 augustus 2011

Voelde me vandaag alweer iets beter dan gisteren. Heb vandaag niet eens een siësta gehouden. En dat zegt wat!

Zou vandaag eigenlijk de salades van het ‘Euroshopper-achtige’ Jumbo merk proeven tezamen met mevrouw Veelkantie, maar helaas had de schat de kassabon weggegooid in haar poest en opruimdrift. Dus ik moet morgen eerst even bij de Jumbo kijken wat deze salades ook alweer hebben gekost.

Kan wel alvast verklappen dat de salades veel beter zijn dan het Jumbo Huismerk. En dat is al geen A-merk. Dus wat maakt dat het ‘Euroshopper-achtige’ E in een rondje-merk van Jumbo dan? C of D-merk?

Het onderschrijft wel wat ik gisteren al opmerkten over de pizza’s. Je hoeft beslist geen A-merken te kopen. Vaak zijn de B of misschien wel C-merken niet alleen stukken goedkoper, maar ook nog eens veel lekkerder dan de A-merken. Zo waren de spotgoedkope salades van de Lidl tot op heden, zeker qua prijs kwaliteitsverhouding vele malen beter dan welk A-merk dan ook die wij tot op heden hebben geproefd.

Mensen gaan toch vaak af op de verpakking. Als die mooi is dan zal hetgeen dat erin zit wel goed of beter zijn dan die saaie verpakkingen, zo is de redenatie. En sommige mensen zweren om welke reden dan ook bij een merk. Dit terwijl het in veel gevallen totaal niets blijkt te zeggen.

Een vier of meer kleurenverpakking, of een verpakking in een mooi vormpje kost alleen maar meer geld. Het zegt niets over wat erin zit.

Voor wat betreft bijvoorbeeld de diepvriespizza’s zijn wij er inmiddels achter dat je nog het beste de Albert Heijn huismerkpizza’s kunt kopen in plaats van de peperdure merkpizza’s. De zogenaamde schandalig dure ‘verse’ pizza’s kunt u beter helemaal laten liggen. Karig en niet te kanen.

Voor de salades voor op brood of een toastje gaat hetzelfde op. Voor € 0,99 heeft u fantastisch lekkere salades bij de Lidl. Daar hoeft u niet bijna het dubbele of meer voor uit te geven voor bijvoorbeeld Johma.

Vanmiddag even lekker wat boodschappen gedaan met mevrouw Veelkantie. Het was lekker weer en ik was in opperbeste stemming.

We hadden besloten om vandaag weer eens Kippeling te maken. Maar dan anders dan de vorige keer. Want de vorige keer gaven we de stukjes kipfilet een jasje van paneermeel maar besloten deze keer een ordinair beslag te maken zoals men dat ook voor de kibbeling doet. En dat bleek zoveel lekkerder te zijn. Onvoorstelbaar! Ik kan gerust zeggen dat we heerlijk hebben gegeten. De Kippeling was geweldig!

Vanavond nog lekker een spelletje Yahtzee gedaan met mevrouw Veelkantie. Het zat haar helaas niet mee. Het werd 6-4 voor meneer Veelkantie. En dat terwijl ik het haar zo gun, het lekkere ding…

Mevrouw Veelkantie ging even over 23.00 uur naar haar bedje toe. Die moet absoluut haar uurtjes slaap hebben want anders voelt ze zich geen half mens. Meneer Veelkantie keek nog even naar de actualiteiten op de televisie en daarna heb ik, zoals u kunt zien, het blog weer bijgewerkt met de laatste zaken en avonturen.

14 augustus 2011

Voelde mij marginaal beter vandaag. Maar alhoewel het maar minimaal is merk ik toch dat ik weer een beetje over de diepste dip heen ben. En dat is altijd prettig om te merken. Want u snapt dat het niet leuk is om dagenlang te moeten bloeden voor een dagje uit met het gezinnetje.

Evengoed zo min mogelijk gedaan vandaag. Veel rondhangen, zo nu en dan wat slapen en nog meer rondhangen. Lekker saai op zondag

Vanmiddag wilde ik een test doen met wat salades van de Jumbo. We hadden al eens het huismerk van de Jumbo getest maar dat was bepaald niet lekker. Erg slechts salades. Maar men heeft ook nog een zogenaamd ‘Euroshopper-achtig’ merk dat alleen een E in een rondje als logo heeft. Die zijn stukken goedkoper dan het huismerk.

U snapt al aan de zinsnede ‘vanmiddag wilde ik’ dat het er niet van gekomen is. De lust ontbrak me simpelweg. Dus het moet maar een andere keer. Zo bederfelijk is het gelukkig allemaal niet.

Wat we vandaag wel testen waren de Grand ‘Italia Pizza’s. De resultaten kunt u lezen onder blog-post: Grand’Italia Pizza Test. Voor als u het nog niet gelezen en gezien heeft… Grand ‘Italia maakt dramatisch slechte Pizza’s, zo bleek ons al snel. Werkelijk niet te hachelen! Zo slecht dat we maar een paar stukjes proefden van iedere pizza en de rest subiet in de vuilnisbak mieterde. Zonde van het geld. Gewoon niet kopen die meuk!

Het zijn zo ongeveer, waarschijnlijk op de Euroshopper Pizza’s van de Albert Heijn na, de slechtste pizza’s die we ooit hebben gegeten. Euroshopper zou er hoogstens beter vanaf komen omdat die maar een fractie van de prijs kosten van de Grand ‘Italia pizza’s. De laatste durft de meuk namelijk nog te slijten ook voor een A-merk. Schandalig gewoon!

Later op de avond hebben we de maag maar wat gevuld met wat boterhammen. Puur maag vullen want de eetlust was ons werkelijk helemaal vergaan na het proeven van de Grand ‘Italia bagger.

Nu is het natuurlijk doodzonde om het grootste deel van de pizza’s weg te mieteren. Je hebt het toch over € 9,00 handel. En dat nog in de aanbieding ook. Maar laat me eerlijk zijn, dit zet je je hond nog niet voor. En aangezien ik me geroepen voel voor de mens met de kleine beurs producten te testen ben ik blij dat ik deze mensen de ellende en het geld kan besparen. Want als we inmiddels iets hebben uitgevonden dan is dat je geen A-merk hoeft te kopen of duur geld uit hoeft te geven voor diepvriespizza’s. Want de spotgoedkope Albert Heijn eigen merk Pizza’s bevielen ons tot op heden nog het beste.

Dus als u dan toch eens voor de goedkoop diepvriespizza’s wilt eten, dan weet u nu welke u het beste kunt kopen! Want voorlopig staan de Albert Heijn eigen merk Pizza’s bovenaan het lijstje. Die pizza’s steken er qua prijs kwaliteitsverhouding met kop en schouders bovenuit.

Of dat zo blijft moet de toekomst uitwijzen, want we gaan natuurlijk gewoon door met testen.

13 augustus 2011

Het uitje naar Burgers Zoo wreekt zich bijzonder hard. Was vandaag wederom alles behalve fit. Sterker nog, voelde me hondsberoerd.

Wat jammer is, is dat ik nauwelijks onder woorden kan brengen wat ik zo’n dag voel. Het is zo’n intense vermoeidheid dat ik er letterlijk misselijk van ben. Ik ben ook trillerig. Voel me, maar ben niet, koortsig. Voel me kortademig, benauwd op de borst. Loop ook, grotendeels onbewust zo begrijp ik van mevrouw Veelkantie, de hele dag zwaar te ademen en heel diep te zuchten. Alsof ik een enorme griepaanval heb of iets dergelijks.

Daarentegen gaat het met de ontsteking aan mijn oog en kaak wel aardig de goede kant op. De zwellingen zijn als een stuk minder, alhoewel mijn oog nog wel dichtgeplakt zat toen ik vanmorgen (weer veel te vroeg) wakker werd. Dus dat is weer het goede nieuws.

Het slapen gaat ook niet zo best. Buiten dat ik maar heel kort (drie à vier uur maximaal) slaap gedurende de nacht, sta ik zwaar vermoeid op. En dat is toch niet de bedoeling van slapen.

Resultaat is dat ik vandaag twee siësta’s moest nemen vandaag. Met weer hetzelfde resultaat. Doodvermoeid wakker worden.

Gelukkig weet ik uit ervaring dat ik, mogelijk morgen, of binnen een paar dagen weer wat opknap. Dat is in de regel het geval. Niet dat ik me dan veel gezonder voel, maar in ieder geval beter dan nu het geval is. Want dagen als dit zijn eerlijk gezegd een beetje een drama. Niet alleen of specifiek voor mij, maar zeker ook voor mevrouw Veelkantie die gewoonweg helemaal niets aan mij heeft. Of ik slaap, of ik hou me vast aan mijn bureau terwijl ik de wereld terroriseer met mijn tweets, of ik loop een beetje als een zombie naast haar in het winkelcentrum of de super.

Ik zou haar graag een gezonde fitte sportieve jonge vent van mijn leeftijd gunnen, maar gelukkig voor mij wil ze daar niets van weten

Zoals u begrijpt zijn we nog wel even door het winkelcentrum geweest en hebben wat boodschappen gedaan. Gisteren lukte dat niet echt en toen stond mevrouw Veelkantie er alleen voor. Vandaag dwong ik mezelf ertoe om mee boodschappen te gaan doen. Ik kan de frisse lucht goed gebruiken, en ik moet er een beetje voor waken dat ik niet helemaal een kluizenaar ga worden. Ik heb toch al erg die neiging.

Vanavond maakte mevrouw Veelkantie een geweldig soepje. Een bonensoep met heerlijke zelfgemaakte rookworst erin. Een echte maaltijdsoep. En dat voor minder dan twee euro!

Helaas viel ik na het eten weer in een diepe slaap. Kon gewoon mijn ogen niet openhouden. Maar het voordeel was dan wel weer dat mevrouw Veelkantie de controle over de afstandsbediening van de TV en de PC tot haar beschikking had. Niet dat er veel op TV was, maar dan toch.

Nadeel is dat ik, als ik eenmaal wakker ben, ook echt weer wakker ben. Dus maak ik er in de regel weer nachtwerk van.

In het verleden heb ik me hevig verzet tegen mijn verstoorde dag en nachtritme. Zeker omdat ik overdag weer hard moest werken. En het is me dik 20 jaar geleden al eens gebeurd dat ik tegen een gigantische burn-out ben opgelopen. En dat is bepaald geen pretje. Ik heb zeker 4 tot 5 jaar nodig gehad om daar weer overheen te komen. Dat wens ik vanzelfsprekend nooit meer mee te maken.

De enige oplossing als je, zeker als je als sinds je kindertijd zoals in mijn geval last hebt van ernstige structurele en chronische slapeloosheid waar zelfs een coma niet tegen opgewassen lijkt te zijn, is slapen op het moment dat je wel de slaap (denkt te kunnen) vatten.

Dat is niet handig, dat is niet gezellig voor onder meer je partner, dat is ook voor jezelf niet prettig en het is zeker niet gezond, maar het is een kwestie van overleven. Dat klinkt serieus, en dat is het ook.

Niet slapen is letterlijk moordend. Je kunt er werkelijk doodziek van worden, zo heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Daarom bewaak ik mijn geestelijke en fysieke gezondheid zeer nauwgezet. Ik ken de symptomen als ik aan de grens van mijn kunnen zit, en kan daar nu ook aan toegeven. Het is natuurlijk waardeloos om niet te kunnen werken, maar in gevallen als dit is het wel een uitkomst en de enige oplossing om toch relatief goed te kunnen blijven functioneren.

De slapeloosheid schijnt ook een onderdeel en symptoom te zijn van mijn aandoening (auto-immuun ziekte).

Goed, u bent weer een hoop wijzer. Wat u ermee moet? Geen idee. Maar ik ben mijn ei weer even kwijt. Dat kon wel eens bevorderlijk zijn voor mijn nachtrust, die ik toch echt zo ga proberen te nemen. Voor zolang als het duurt natuurlijk

Met een beetje mazzel tot over een paar uur maar weer.

12 augustus 2011

Het was te verwachten. Vandaag de hele dag kapot geweest van het gezellige dagje van gisteren. Er kwam dan ook niets uit mijn vingers en heb de hele dag maar een beetje rondgehangen. Had gewoon niet de energie om iets nuttigs te doen. Dat zal nog wel een paar dagen door blijven etteren. Ik weet inmiddels hoe het werkt.

Mevrouw Veelkantie heeft de boodschapjes voor haar rekening genomen vandaag. Gelukkig hadden we niet zoveel nodig.

Dochter Veelkantie had vandaag zomaar eens zin om koekjes te bakken. Normaal is ze niet met een stok de keuken in te krijgen, maar nu had ze het op der heupjes. Het werden roomboter zandkoekjes. En ik zal u vertellen dat ze nog lekker waren ook. Ik zal eens kijken of ik wat foto’s ervan op het blog kan zetten.

Ze mocht ook bepalen wat we vandaag aten, en het werd één van haar favorieten. Namelijk  Chicken Wellington. Een heerlijk gerecht. En minder lastig te maken dan het zich zo aan laat zien.

In de avond hebben meneer en mevrouw Veelkantie nog twee potjes Yahtzee gedaan. We doen dan maximaal 10 potjes, en wie de eerste 6 potjes gewonnen heeft, heeft de hele pot gewonnen. Het werd deze keer 6-1 en 6-2 voor meneer Veelkantie. Het zat me erg mee deze keer.

Daarna nog wat grappige filmpjes en foto’s gekeken op internet. We kunnen daar altijd heel smakelijk om lachen. Wat mensen allemaal niet in hun hoofd halen…

Om een uurtje of 01.40 hadden we het wel gehad. Lekker naar bedje.

11 augustus 2011

Heb vannacht hooguit drie uurtjes slaap gekregen, maar wat een fantastische dag is het geworden!

We zijn vandaag naar Burgers Zoo geweest. Ik vreesde dat ik door mijn fysieke conditie, de nare ontstekingen in mijn oog en kaak, de gebruikelijke fysieke misère en de veel te korte nachtrust een moeizame slopende dag zou meemaken. Maar goddank viel dat 100% mee.

De uitjes die wij maken zijn zo belangrijk voor mijn gezinnetje dat dit mij kennelijk dusdanig motiveert dat ik even mijn fysieke zijn kan negeren. Helaas breekt me dat in de regel de daaropvolgende week weer heel hard op, maar het is wel fijn om de bewuste dag in ieder geval mee te kunnen doen. Alhoewel ik er vaak achteraf pas van kan genieten.

Dat brengt me bij een kwestie die mij zo nu en dan wel eens dwars zit. Namelijk de misperceptie,  die om de zoveel tijd weer actueel is, dat mensen in een uitkeringssituatie wel zouden kunnen maar niet willen.

Laten we er geen doekjes om winden. Ik ken in mijn omgeving genoeg mensen die zo op het oog wel zouden kunnen werken maar het om welke reden dan ook niet doen. Althans, dat is dan mijn inschatting van buitenaf. Ik kan de mensen niet in het hoofd kijken en ik weet ook niet wat de eventuele redenen zijn waarom bepaalde mensen niet werken. En daar doet het grote probleem zich voor.

Als ik het huis uit ga dan zorg ik er altijd voor dat ik er netjes uit zie. Je wilt je ook niet laten kennen dus hoe beroerd ik me op dat moment ook voel, ik recht de rug en stap trots in mijn auto. En ik sjok ook nog door het winkelcentrum om boodschapjes te doen en even buiten te zijn.

De mensen die mij op die momenten zien zouden aan de buitenkant niet af kunnen lezen dat ik van binnen pijn heb, me maar moeizaam voort kan bewegen, ik chronisch moe ben omdat mijn lichaam 24/7/365 opkomende of bestaande ontstekingen aan het bestrijden is. Dat de keren dat ze me niet zien ik voor oud vuil op de bank lig. Ik 8 weken aaneengesloten werkelijk doodziek ben van een ordinair huis, tuin en keukengriepje. Dat ik de eerste drie uur van de dag niet naar de WC kan omdat ik pijn heb en/ of zo stijf als een plank ben dat ik niet eens mijn eigen kont kan afvegen. Dat ik doorgaans na een paar uurtjes wakker te zijn geweest moet gaan slapen omdat ik gewoon helemaal op ben. Enzovoort.

Kortom, ik ben fysiek een wrak maar psychisch uitermate sterk. Ik laat aan mijn buitenwereld nauwelijks of niet blijken dat ik vrijwel altijd doodziek ben. Dat een gezellig dagje voor mij een gigantische opgave is.

En dat is prima zo. Ik ben een mens met mijn trots en eergevoel. Ik wil doelbewust geen medeleven, laat staan medelijden opwekken omdat dit psychische consequenties kan hebben. Medeleven en medelijden heeft geen mens beter gemaakt. Dus daar ben ik wars van.

Het is zuur dat mensen, op basis van de glimp die men zo nu en dan van mij ziet, denken te mogen of kunnen beoordelen of ik al dan niet terecht of onterecht een uitkering geniet en terecht dan wel onterecht niet werk.

Als ik vandaag een Paul de Krom (VVD) in zeer generaliserende termen hoor spreken over ‘uitkeringstrekkers’, en als ik zie dat een enorme veelheid aan mensen daar in zeer grove termen nog eens flink overheen gaan, dan ervaar ik dat als hoogst onaangenaam en zelfs in zekere zin als bedreigend. Ik kan door mijn fysieke gesteldheid al geen kant meer op. Ik heb altijd heel hard gewerkt en tonnen aan belasting betaald. En nu zou men mijn laatste vangnet ook nog afnemen?

Natuurlijk kan en wil ik niet voor iedere uitkeringsgerechtigde spreken. Alleen al vanwege het feit dat er ongetwijfeld mensen zullen zijn die inderdaad misbruik maken van ons systeem. Dat is ook inherent aan het systeem en het systeem werkt dit ook in de hand. Maar om deze mensen op zo’n generaliserende wijze te benaderen is schandalig.

Mensen die echt niet kunnen zouden er beslist geen bezwaar tegen hebben als er in samenspraak met medische specialisten naar hun casus gekeken zou worden om het één en ander vast te stellen en leggen.

Maar dat is niet wat er tegenwoordig plaatsheeft. Op zeker moment besloot de overheid dat de WAO uit de klauwen was gelopen. Hetgeen ook het geval was omdat de WAO misbruikt is om ontslagen werknemers en met name gastarbeiders in af te vloeien bij wijze van een ‘alternatief sociaal plan’. Veel van deze mensen hadden geen arbeidshandicap. En uiteraard moet men dat dan opschonen. Voor zover geen bezwaar.

Waar ik wel een bezwaar tegen heb is dat men vanaf dat moment iedere WAO’er met de nieuwe wet in de hand de bijstand in heeft gejaagd.

De bijstand is daardoor exponentieel aan de WAO gegroeid. Want wat bleek? Een flink deel van de WAO’ers was inderdaad arbeidsongeschikt en zou dus nooit meer aan de bak komen en waren dus veroordeeld tot de veel lagere, dus voor de overheid veel goedkopere bijstand. Veel WAO’ers is ronduit onrecht aangedaan. Want op zeker moment werd het zo gortig dat je als verlamd mens, als je nog je pink kon bewegen, zogenaamd als stickerafkrabber aan het werk kon. Men had zelfs hele lijsten wat je met honderden virtuele niet bestaande banen zou kunnen verdienen. Nederland was opeens 150.000 potentiële loempiavouwers, 80.000 stekjesplukkers en god weet hoeveel andere potentiële werknemers in volstrekt virtuele beroepen rijker.

Goed, de beroepen bestonden en bestaan nog steeds niet, geen mens kan 17 euro per uur verdienen als stickerafkrabber, maar de mensen werden zonder pardon uit de WAO geflikkerd en in de bijstand geloosd.

En met dat gegeven heeft de overheid goede sier gemaakt. Want wat de burgers niet snapten was dat de WAO met een enorm percentage gezakt was, maar de bijstand evenredig toenam. Het WAO probleem was dus zogenaamd voor de bühne opgelost. Maar was er werkelijk iets opgelost behalve dat arbeidsongeschikten min of meer de eeuwige armoede in waren gejaagd? Nee.

Hetzelfde zien we nu met de bijstand gebeuren. Heel veel mensen worden nu in zogenaamde integratie of her-integratieprojecten geloosd. Formeel neemt dan het integratiebureau de betalingsplicht over en heeft men zogenaamd een salaris i.pv. een uitkering. Waar maar weinig mensen bij stil staan is dat deze mensen er A. geen bal mee opgeschoten zijn, en B. deze mensen, weliswaar uit een ander potje, maar nog altijd door de overheid betaald worden. Per saldo is er dus niets veranderd laat staan opgelost. Men heeft het probleem slechts verschoven.

Met andere woorden, de overheid naait de uitkeringsgerechtigden en belazerd gelijktijdig het electoraat door mooie sier te maken met schijnoplossingen en symboolpolitiek. Onder de streep is alles hetzelfde gebleven. En mogelijk is daardoor de situatie nog veel erger geworden.

En helaas kunnen zij dit en legitimeren zij zich door een massa stompzinnig na kakelende onderbuikers in stelling te brengen. Want niets is fijner dan een zondebok aan te wijzen. Zoals uitkeringstrekkers.

Zal ik daar ooit gezonder door worden? Nee. Het tegendeel zou eerder zo zijn. Was het niet dat ik gelukkig niet van boordkarton ben gemaakt.

Tot zover even deze preek. Doe ermee wat u wil.

Kortom, het was een fijne dag in Burgers Zoo en gelukkig zat het weer ons enorm mee. Het heeft een keer of twee wat gespetterd, maar dat was nauwelijks als regen te kwalificeren. Bovendien is Burgers Zoo een mooi en prettig park om in rond te wandelen of veelvuldig te zitten zoals ik wel moet doen gezien mijn fysiek. We hebben ons enorm vermaakt.

Mogelijk dat ik morgen nog een review schrijf en wat foto’s plaats van onder meer het eten dat we genoten in deze dierentuin, enzovoort.

10 augustus 2011

Had vandaag een erg slechte dag. Grote delen van de dag maar geslapen. Heb naast een dik ontstoken oog nu ook, aan dezelfde kant een dikke ontstoken kaak. Nog even en ik zie er uit als de olifantsman. En ik ben moeders mooiste al niet. Als ik mijn moeder moest geloven…

Ik heb duidelijk weer een episode van allerhande ontstekingen, en voel me dan ook behoorlijk beroerd al de hele dag.

De ontstekingen gaan altijd op de meest kwetsbare plekken zitten. In dit geval dus mijn ogen en mijn kaak. Laatste zal er wat mee te maken hebben dat ik jarenlang onvoldoende speeksel had door mijn aandoening. Daardoor leken mijn tanden op den duur wel op dropjes. Heb dat een aantal jaar geleden grotendeels laten fiksen, maar blijft een zwakke plek. Zoals nu wel weer blijkt.

We gaan het maar afwachten.

Wat wel lastig is, is dat we voor morgen een dagje uit hebben gepland. Hoop dat ik me dan iets beter voel. Alhoewel ik me daardoor nog nooit tegen heb laten houden. Sjok er wel gewoon een beetje achteraan

Ik hou het kort want ik moet ook nog zeker een uur of vier slapen.

We aten vandaag heerlijke kip cordon bleus met aardappelblokjes en verse sperziebonen. Cordon Bleus kochten we vorige week in de aanbieding. € 1,- per pakje van twee. Aardappeltjes waren minder dan een euro, en de sperziebonen iets meer dan een euro. Dus zeg maar dat we voor een euro of vier heerlijk hebben gegeten.

Als dat geen budget-koken is!

Vanavond film gekeken. The Technician. Zeker geen slechte film in dat genre (domme actiefilm). Zat zelfs nog een redelijk fatsoenlijk verhaal in.

En nu ga ik naar bed. Over vier uur loopt de wekker af!

09 augustus 2011

Iets dat aanvankelijk leek op een beetje een geïrriteerd oog lijkt uit te monden in een oogontsteking. Ik loop nu al een paar dagen met een dik oog dat dicht geplakt zit als ik opsta en de hele dag schrijnt en pijn doet.

Ik ben het ondertussen wel gewend. Door mijn aandoening had ik zeer regelmatig ontstoken ogen. Niet zelden gelijktijdig waardoor ik op de tast door huis moest. Maar dat was alweer een poosje geleden doordat ik mezelf injecteer met medicijnen. Maar nu is het weer terug…

En dat niet alleen. Ik voel ook zo hier en daar wat psoriasisplekjes opkomen. Met name op mijn achterhoofd, dus gelukkig zie je het niet, maar dan toch. Ik moet ook zeggen dat mijn huid weer enorm schilfert als ik onder de douch ben geweest. Het lijkt wel een stofwolk zo nu en dan.

Ik heb het idee dat de medicijnen wat van haar kracht aan het verliezen is. En dat zou enorm balen zijn. Dan moet ik weer door de medische molen en me weer kwalificeren voor een ander medicament. De vorige keer heb ik daar een aantal jaar over gedaan omdat je eerst alle andere medicijnen moet uitproberen. Als die niet effectief zijn geeft men pas toestemming om het peperdure goedje (€ 650,- per injectie, ex bezorgkosten en dergelijke) te gebruiken.

Hoop niet dat ik dan weer door die molen moet…

Maar goed, dat is natuurlijk een beetje doemdenken. Misschien heb ik wel gewoon last van een hele heftige flare-up. Voorheen als ik een flare-up, ofwel een plotselinge heftige toename van ontstekingen en huidproblemen dan wist ik dat wel. Nu met de injecties merk ik daar in uiterlijke zin niet zoveel van, behalve dan dat ik me dan vaak een tijd lang hondsberoerd voel als er onderhuids wat broeit.

We wachten het maar af…

Goed, andere zaken. Zoals het eten van vandaag.

We hadden weer eens trek in zelfgemaakte loempia’s. Dat is een prachtig gerecht dat werkelijk geen bal kost. Voor even iets meer dan € 5,- maken we 25 loempia’s waar dan de hele buurt van meegeniet.

We kunnen er natuurlijk veel minder maken, en dat zou dan nog goedkoper zijn, maar de buurtjes zijn nu wel aan gewend dat ze ook meedelen als wij loempia’s maken. En laten we eerlijk zijn, het is altijd leuk als men heerlijk van onze creaties mee smult.

Na het koken en eten, en dat is dan tegen 22.00 uur pas, zijn we lekker met een biertje achter de PC gekropen en heeft mevrouw Veelkantie me even ingemaakt met Yahtzee. Daarna hebben we tot diep in de nacht lekker muziek gedraaid en over van alles en nog wat gesproken. Dat zijn altijd waardevolle momenten die ons niet lang genoeg kunnen duren.

Tegen een uur of 03.00 waren we evengoed zo moe dat we maar lekker naar bed zijn gegaan. Morgen weer een dag…

08 augustus 2011

Was best een lekker dagje vandaag. Alhoewel het weer bepaald niet meewerkt en de zomer nu definitief in het water is gevallen.

Maar ik voelde me relatief goed vandaag, en dat is meer dan ik van de voorgaande dagen kan zeggen. Ik heb gelukkig al een poosje niet zoveel last van hele diepe dalen, maar ook geen pieken. Het kabbelt een beetje voort. Kennelijk heb ik een beetje een modus gevonden waarop ik fysiek gesproken redelijk goed functioneer.

Alleen aan mijn dag en nachtritme mag ik nog wel wat werken, maar dat is me een poosje geleden ook slecht gevallen. Toen had ik het dag en nachtritme er met veel discipline goed in zitten, maar toen voelde ik me constant beroerd en was ik overdag moeier dan nu.

Het menselijk lichaam, zeker als het hapert zoals in mijn geval, is een bijzonder iets. Er valt eigenlijk geen zinnig woord over te zeggen. Zelfs medisch specialisten tasten vaak in het duister.

Maar goed, dit terzijde.

Vanavond aten we Heerlijke Shoarma Champignonsoep. Als je het over budget-koken hebt dan past deze soep er uitstekend tussen. We aten er lekker afbakstokbroodjes met ham en kaas uit de oven bij. En ook dat zijn de kosten niet als je niet zulke dure ham neemt (€ 1,- bij de Boni voor 15 plakjes) en zelf je kaas snijdt zoals ik doe (€ 0,50 per ons).

Vanavond hebben we de film ‘Cast Away’ gekeken. Niet voor het eerst maar het is een film die erg mooi blijft. Zeker het einde is bijzonder triest.

Verder zit ik een beetje te dubben over het Voortbestaan Veelkantie.nl. Ik heb de rekening voor het aankomende jaar binnen gekregen en ik moet nodig een upgrade doen of anders kan ik niets meer op het blog plaatsen. Ik zit namelijk aan alle kanten aan en over het maximum.

Om Veelkantie een jaar voort te zetten moet ik € 150,- ophoesten. En dat is een hoop geld. Dus tja… keuzes keuzes keuzes…

Goed, waar een wil is, is vaak ook een weg. Maar op het moment zie ik die nog even niet. Vandaar ook dat ik advies vraag aan de bezoekers van Veelkantie. Wat zouden zij doen? Hoe creatief zijn ze?

07 augustus 2011

Ja het klopt wat u ziet… Ik heb zomaar twee dagen geen entrie voor mijn dagboekje geschreven. Ik had er even geen zin in. Had geen bijzondere aanleiding om geen dagboek aantekeningen te maken. Gewoon, even geen zelfopgelegde ‘verplichtingen’. Meer dan dat was het niet.

Heb ook niet zoveel bijzonders meegemaakt in de afgelopen dagen. Dus veel valt er ook niet te melden.

Goed we maakten van het weekeinde weer eens een heerlijke meatloaf. Beter dan de vorige keer qua smaak en consistentie. En dat is goed om te zien. Er zit na jaren van koken toch telkens progressie in wat we doen.

Mevrouw en meneer Veelkantie moeten er ook eens goed voor gaan zitten. Er zijn zat recepten te bedenken, Maar op de één of andere manier hebben we momenteel even niet zoveel inspiratie. Het zal een tijdelijk dipje zijn. Een soort van ‘schrijvers-blok’ maar dan op het gebied van koken. Komt vanzelf wel weer los.

Waar we ons momenteel wel iets meer op concentreren is op het ‘eten uit de natuur’. Dat fungeert in meerdere opzichten als soort van ‘gefundenes fressen’ op dit moment. Het is letterlijk ‘gevonden voer’ en het is ook leuk om over te berichten op Veelkantie. Het vult dus een beetje een gat op.

In het kader daarvan trokken wij vandaag het bos in. Een neuzen of dat zich zou lenen voor wat extra-gratis eetbare zaken.

Nu is het er niet helemaal de tijd voor. Paddenstoelen komen over een maandje of anderhalf pas echt de grond uit zetten en ook voor bramen is het nog niet echt de tijd. Maar de omgeving op voorhand wat verkennen en de kansen op ‘gefundenes fressen’ inventariseren kan natuurlijk nooit kwaad. En het viel ons zelfs redelijk mee wat we tegen kwamen.

Kennelijk heeft het natte weer van de laatste weken paddenstoelen een beetje een boost gegeven om alvast zo hier en daar de kopjes boven de grond te steken. En daar zijn er best wat eetbaar van.

We vonden zelfs een redelijke overdaad aan Judasoor aan, maar die vinden we niet zo lekker.

We kwamen ook twee soorten tegen die we niet thuis kunnen brengen. Tenminste, ik heb ze wel thuis gebracht om te fotograferen want ik was het fototoestel vergeten. Maar ik heb geen idee welke soorten het zijn. Ik heb de foto’s op Veelkantie geplaatst in de hoop dat het lezerspubliek ons een handje kan helpen. Dus kijkt u er eens naar.

Over een maandje of anderhalf à twee gaan we nog eens terug het bos in. Ik hoop namelijk een flinke Reuzenbovist te vinden. Ben al een hele tijd erg nieuwsgierig naar de smaak ervan. Ik ben van plan om deze eens op verschillende manieren te bereiden en te zien wat daarvan het effect is. Uiteraard, daar mag u vanuit gaan, publiceer ik dan de bevindingen op Veelkantie. Want als we iemand anders aan extra-gratis super champignon kunnen helpen dan zullen we dat niet nalaten.

Vanavond aten we heel ordinair, maar daarom niet minder lekker, shoarma. Gewoon lekker in een pita met shoarmasaus en rode uiensaus. Beide dan wel weer zelfgemaakt. Dat dan weer wel.

Verder hebben we vanavond lekker nog wat geklooid achter de computer. Beetje spelletjes doen en dergelijke. Want de televisie was weer eens traditiegetrouw helemaal ruk niets nada!Allemaal films die ze nu al voor de zoveelste keer herhaalden. Wie zit daar nou op te wachten?

Mevrouw Veelkantie taaide even voor 00.00 uur af, en meneer Veelkantie keek en luisterde nog even naar Echte Jannen.

04 augustus 2011

Wat een heerlijke dag vandaag. Meneer Veelkantie voelde zich alles behalve fit, maar dat is meer regel dan uitzondering. En als ik en we er op moeten gaan zitten wachten tot meneer Veelkantie wel fit is, dan komt er helemaal niets van het bourgondische leven dat we graag leiden.

Het was prachtig weer, maar het zo in de vroege avond gaan regenen. En dat klopte ook. Rond een uur of 20.00/ 20.30 ging het goed regenen.

In de namiddag, nadat we wat boodschapjes deden, maakte mevrouw Veelkantie lekker pruimenjam. Een koud kunstje en als u ook zelf jam wilt maken, lees dan: Zelf Jam of Confituur maken voor de aanwijzingen.

Ondanks de aangekondigde regen hadden we toch besloten om de barbecue maar weer eens op te stoken. Want ik ben de hoop een beetje verloren dat de zomer dit haar in het weekeinde zal vallen, dus moet je de kans grijpen als je deze ziet. En het was nu prachtig weer, en wat later komt dan zien we dan wel weer.

En later kwam, zoals gezegd inderdaad regen. Maar toen hadden we de barbecue er al op en in zitten, dus we pakte lekker de spulletjes bij elkaar en verhuisde naar binnen om daar de feestelijkheden voort te zetten.

Binnen pakte we er nog maar eens een biertje bij en speelde een spelletje Yahtzee achter de computer. Het ging gelijk op. Het eerste potje won meneer Veelkantie glansrijk met 6-2 maar ik ging het tweede potje de boot in met 3-6.

Het maakt niet uit, winnen of verliezen, we hebben altijd zoveel leut samen dat we meestal pijn ik de kaken hebben van het lachen.

Om een uurtje of 00.10 was meneer Veelkantie wel uitgelachen. Het is een zeldzaamheid dat meneer niet vroeg in de morgen in zijn bedje stapt, maar ik was zo moe dat ik besloot samen met mevrouw Veelkantie op stok te gaan. Tevreden en blij (en licht tipsy) viel mevrouw Veelkantie tegen mijn imposante torso en in mijn gespierde armen in slaap

Goed, voor zover het stuiverroman gedeelte, want daarna was ik zelf vertrokken naar dromenland. En die dromen zijn meestal niet voor herhaling vatbaar…

03 augustus 2011

Nederland is een bijzonder land. Geen mens heeft het hier echt slecht, of je moet er zelf een rotzooi van gemaakt hebben, maar het aantal klagers is onnoemelijk hoog. Het lijkt wel of geen mens hier tevreden is.

Dat is in de meeste gevallen onterecht. Er zijn echter uitzonderingen.

Ik kom op bovenstaande omdat ik nu, na jaren werknemer en ondernemer te zijn geweest, de wereld eens van de andere kant zie. Vanaf de onderkant van de maatschappij zoals men dat placht te noemen. En dan kan ik zeggen dat je in Nederland beter onderaan de ladder kunt liggen dan bovenaan de ladder te staan.

Als werknemer werd ik zo gepakt door allerhande belastingmaatregelen en dergelijke dat ik van een modaal inkomen per saldo maar iets meer overhield dan bijstandsniveau.

Als ondernemer, en bepaald niet onsuccesvol, was het nog veel erger. Ik mocht van de staat tonnen aan belastingen en premies afdragen voor onszelf en werknemers bij ons in dienst, maar toen wij het nodig hadden bleek dat we werkelijk helemaal nergens recht op hadden. We werden, zo voelde dat beslist, gestraft voor het feit dat we onze kop boven het maaiveld wisten uit te steken.

Nu dat ik al een flinke poos chronisch ziek ben en daardoor jammer genoeg niet aan het arbeidsproces deel kan nemen maak ik eens mee hoe er met die tonnen belasting die ik destijds moest afstaan omgegaan wordt door onze overheid.

Het zou wat overdreven zijn als ik zou stellen dat ik de overheidsdienaren die me geld willen schenken van me af moet slaan. Maar het is beslist niet overdreven om te stellen dat we het eigenlijk nooit zo goed gehad hebben. Oké, het is allemaal geen vetpot, want dat budget-koken is meer noodzaak dan vrije keuze, maar daar staat tegenover dat ik er ook niets voor hoef te doen. Niet dat ik het zou kunnen, maar daarvan afgezien.

We houden in ieder geval netto te besteden niet veel minder over dan toen ik me in loondienst de pleuris werkte.

Dat heeft voornamelijk te maken met het grote aantal handouts dat je als minima toegestoken krijgt in de vorm van subsidies, kwijtscheldingen, kortingen, enzovoort. En daar kwam vandaag weer een nieuw fenomeen bij. Want daar waar je voor de meeste handouts nog minstens 3 vragen moet invullen kregen we vandaag ongevraagd geld op de rekening gestort. Ja totaal ongevraagd en zonder enige aankondiging.

Goed ik klaag er niet over, want ieder opstekertje is een verlichting van de pijn, maar volledig onge- en on-aangevraagd geld ontvangen? Wow!

Het gaat, zo blijkt, om een jaarlijkse uitkering van € 300,- of, want er zit niets tussen, € 500,- wegens chronisch ziek zijn. Als tegemoetkoming in de extra kosten die je als chronisch zieke kennelijk hebt.

Heb ik extra kosten als chronisch zieke? Mmmhhh. Nou ja, ik moet wel een auto hebben want ik kan door mijn aandoening niet erg ver lopen en fietsen is helemaal een ramp. En een auto is een flinke kostenpost. Zou ik gezond zijn dan ging ik lekker op de fiets of met de benenwagen. Maar zou ik gezond zijn dan was ik ook niet afhankelijk van de overheid en had ik waarschijnlijk een auto nodig gehad om naar mijn werk te gaan. En zoals u al begreep heb je het als modaal werknemer niet veel beter dan iemand die van bijstandsniveau moet leven. Dus dat heft elkaar weer flink op. Je zou als werknemer ook wel een tegemoetkoming kunnen gebruiken in het nivelleringsparadijs Nederland.

Maar goed, we hebben het deze maand dus iets ruimer, en ik bedank alle mensen die hard werken om afgeperst te worden door de staat vanuit het diepst van mijn hart voor deze onvrijwillige gift

Als ik dan toch aan het mopperen ben dan kan dit, enigszins aan bovenstaande gerelateerde, verhaal er ook nog wel bij.

Ik was vandaag behoorlijk teleurgesteld in een meneer die ik als behoorlijk nobel beschouwde. Dit omdat hij zich inzet voor mensen met een krappe beurs en aan de zelfkant van de maatschappij.

Ik had met hem een kort maar leuk gesprekje en besloot naar aanleiding daarvan om voortaan onder veel blog-posten met recepten een kadertje te plaatsen waarin ik de prijzen van de hoofdbestandsdelen van een recept plaats. Altijd handig als je moet budgetteren toch?

Ik legde dit voor aan desbetreffende heer zodat hij via zijn Hyves en Facebook account de recepten door kon spelen aan de nooddruftigs in zijn bestanden en onder zijn volgers.

Dat vond hij wel een leuk idee, maar kwam er een halve dag later op terug. Hij wilde namelijk dat dit niet een mede-initiatief van hem maar van zijn politieke partij (SP) zou zijn. Of ik dan het artikeltje wilde aanpassen en daarin zou verwijzen naar partij-politieke initiatieven van de SP.

Kan er kort over zijn. No fucking way!

Ik doe en denk niet in partij-politieke of ideologische kadertjes. Ik ben niet gelieerd aan enige politieke partij of denkrichting dus ik voel er zeker niets voor om dan één van mijn initiatieven of een artikel in het teken van een bepaalde ideologische denkrichting laat staan partij te stellen. Zeker niet een ideologie (socialisme) waar ik een schurfthekel aan heb.

Wat me teleurstelde in de man is dat zijn ideologische partij-politieke kijk op het leven kennelijk zijn motief is om goed te doen. Om zijn ideologie en partij te promoten in de zin van ‘kijk ons een verpletterend oké zijn’.

Hij dient dan mijn inziens niet de mens maar zijn partij. En hij doet dit via het welzijnswerk dan wel de softe sector. En ik moet dan meewerken aan deze propaganda? Zoals u begrijpt pas ik daar andermaal voor. Aan mijn lijf en blog geen propagandistische meuk en gedoe.

Ik doe iets omdat ik dat wil, of ik doe iets niet. Ik doe iets omdat ik denk dat het, het juiste ding is om te doen, of ik doe het niet. Ik laat mij nooit en te nimmer motiveren omdat het de belangen van een bepaalde ideologie of politieke partij zou bevorderen. Wie dat wel doet is niet oprecht en niet integer!

Nu ga ik wel gewoon door met dit initiatief, want ik heb dit zonder enige ander alternatieve motieven dan het een beetje bijstaan van lotgenoten besloten. Het is dan ook verder van geen belang wat desbetreffende persoon voor motieven heeft. Zo rolt meneer Veelkantie. Punt uit!

Goed, wat kookte en hebben we gegeten vandaag? 

Goed dat u het vraagt. We maakten vandaag overheerlijke Roti Kipkerrie met Aardappel en Boontjes. En dat was weer heerlijk. Mevrouw Veelkantie kan dit gerecht wel een keer of drie per maand eten. Gelukkig hebben we een blog dus moet er ook wat variatie zijn.

Na het eten hebben we lekker uitgebuikt op de bank. we dachten een leuke film te gaan zien, maar dat was zo saai en zo onnavolgbaar dat ik in slaap viel en mevrouw Veelkantie maar iets anders is gaan kijken.

En nu is er weer rust in huis. Niet dat het anders heel druk is, maar als het volk naar bedje is kan meneer Veelkantie lekker zijn ding doen

02 augustus 2011

De weersvoorspellingen waren bijzonder goed voor vandaag. En gelukkig kwam dat ook uit want we hadden voor vandaag een rooksessie gepland. De spareribs om te roken hadden we gisteren al meegenomen en na het eten in de olijfolie en kruiden gezet.

Terwijl mevrouw Veelkantie samen met dochter Veelkantie wat boodschappen deed stookte ik om een uur of 13.30 de Offset Smoker vast warm en begin met het wederom zeer geslaagde roken van de spareribs. Onder de link: Barbecue Foodporn–Gerookte Spareribs kunt u er alles over lezen en zien.

Na het overheerlijke eten zijn we nog even naar een nabijgelegen park gegaan. Op weg naar de supermarkt had mevrouw Veelkantie namelijk een paar prachtige pruimenbomen gezien die vol hingen met rijpe pruimen. Dus pakte ik een aluminium trappetje mee en plukte we een tasje vol met pruimen. Mevrouw Veelkantie is van plan om er jam van te maken, en uiteraard zult u dat binnenkort weer kunnen lezen en zien in een blog-post op Veelkantie.

Bij thuiskomst deed ik een tukkie op de bank. Ik zat tonnetje rond van het eten en ik had wederom maar kort geslapen. Dus tijd om een beetje op te laten, want zoals u kunt zien op het blog had ik weer aardig wat te vertellen. En dat gaat toch het lekkerste als de rest lekker slaapt

01 augustus 2011

Zou de zomer dan toch nog een beetje wat worden? Het was vandaag geweldig lekker weer. Niet te warm en niet te koud. Mooi zonnetje aan de hemel en vrijwel windvrij. Heerlijk.

Vanmiddag zijn we even langs mijn maatje Teun geweest. Zoals u inmiddels als regelmatige bezoeker wel weet is Teun stervende aan kanker. Wij, mevrouw en meneer Veelkantie, verlenen wat hand en spandiensten aan Teun, zijn vrouw en (volwassen) dochters.

De vorige keer dat ik u over Teun vertelde kon ik u mededelen dat ik op verzoek van zijn vrouw en dochter met Teun, die totaal geen begrafenisceremonie wilde, gesproken had in de hoop dat hij zou toestaan dat er bijvoorbeeld wel een aula gehuurd en muziek gedraaid zou worden. En of hij wilde toestaan dat mensen die daartoe de behoefde voelde een praatje konden houden.

Gelukkig was Teun gevoelig voor mijn argumenten en heeft hij nagenoeg alle wensen van zijn gezinnetje ingewilligd. Alleen voor wat betreft geen bloemen hield hij voet bij stuk.

Op mijn advies heeft hij en zijn vrouw contact opgenomen met de begrafenisondernemer of de zaken vooraf te bespreken en vast te leggen. Zo zou het precies gaan zoals hij het wil en had hij zelfs nog de laatste controle over de kosten van de uitvaart.

Nu had Teun dus besloten dat er wel muziek mocht worden gedraaid op zijn uitvaart, maar hij wilde bepalen welke muziek het zou zijn. En dat lijkt me niet meer dan logisch. Hij koos voor 5 nummers van Queen, zijn favoriete band. En wat dan ook niet meer dan logisch was is dat Teun mij verzocht om de muziek op een CD te branden. en uiteraard deed ik dat graag voor hem. Ik branden zelfs een afbeelding op de voorkant van de CD (Lightscribe) van het beeld van Freddie Mercury dat aan het water staat bij Montreux. En dat kon hij erg goed waarderen.

Vanmiddag leverde we dus de CD bij Teun af.

Teun zag er erg slecht uit. Hij kan niets binnenhouden. Alles wat hij eet, of drinkt want hij drinkt flesjes vloeibaar voedsel ter aanvulling, komt er vrij snel daarna weer uit via de omgekeerde weg. Teun zie je dan ook bijna met de dag magerder worden. En dat is een naar gezicht.

Teun was behoorlijk opgewekt. En om die mood niet te verstoren besloot ik om over van alles en nog wat met Teun en zijn vrouw te praten, behalve over hetgeen dat onvermijdelijk komen gaat.

Laat in de middag, na het bezoekje, deden we nog wat boodschappen. Heerlijk slavinken, gekruide aardappeltjes en verse sperziebonen. En voor de verandering maakten we de slavinken eens keer klaar in de oven. En dat was behoorlijk lekker!

Na het eten hebben we nog even wat spareribs schoongemaakt (membraam aan de achterkant eraf en beetje vet verwijderen e.d.) en in de olijfolie en kruiden gezet zodat ik ze morgen kan roken.

Na dat klusje viel ik als een blok in slaap op de bank. Ik had maar heel kort geslapen, uurtje of twee hooguit drie, dus ik zat flink door mijn energie heen. Tegen 10.30 uur werd ik wakker, en een 45 minuten later ging mevrouw Veelkantie een tukkie doen. Want die heeft gelukkig geen last van slapeloosheid en andere ongemakken.

Maar ik was natuurlijk weer een beetje opgeladen, dus ik rommelde nog een paar uurtjes op de computer. Beetje mensen lastigvallen via twitter, enzovoort. En uiteraard ging ik vroeg naar bed, in de ochtend

31 juli 2011

Was voor mij weer een slow day. Maar voor mevrouw Veelkantie niet. Die ploegde de tuin weer eens flink om want het onkruid stond weer een halve meter hoog.

De afgelopen weken kwam er niets van onkruid trekken en schoffelen vanwege het waardeloze weer. En dan loopt het al snel uit de klauwen.

De tuin ziet er inmiddels weer keurig uit, want mevrouw Veelkantie is niet minder dan een bikkel waar menige kerel jaloers op zou mogen zijn, maar we hebben ook flink wat planten weg kunnen gooien die totaal verregend zijn. Erg jammer.

Wat ook jammer is, is dat ik alleen maar toe kan kijken hoe mevrouw Veelkantie het zware werk doet omdat ik dat gezondheid technisch niet kan. Althans, ik heb voldoende kracht in mijn toges en ik zou het wel kunnen, maar ik ben dan ook dagen uitgeteld. En dat is dan weer minder wenselijk. Dus kijk ik met lede ogen, maar vervult van trots, toe hoe mevrouw Veelkantie er altijd weer voor gaat staan. Dat mens is nu al 27 jaar instaat me telkens weer positief te verbazen!

Vanavond aten we lekker kipkluifjes met patat, en u kunt het al raden… appelmoes! Nu hoef ik geen appelmoes, maar die kipkluifjes waren gewoon weer heerlijk. Eenvoudig kan soms zo lekker zijn!

Verder weinig meegemaakt. Oh ja… werd nog voor Breivik-fan uitgemaakt door een bezopen #PVV’er. Dat zou ik namelijk hebben beweerd. Toen ik hem wees op mijn twitter timeline waaruit dat niet blijkt beweerde hij dat ik tweets had verwijderd. Hetgeen flauwekul is, en dat weet hij ook. Maar soms is het kennelijk moeilijker een fout toe te geven dan er over te liegen. Hij koos helaas voor het laatste.

Nu wuifde ik eerst zijn aantijgingen weg, maar de gek bleef maar volhouden. En toen werd ik inderdaad pissed off.

Maar goed, om nou te zeggen dat ik er van onder de indruk was. Er gaat geen dag voorbij of men maakt me op twitter wel ergens voor uit. De lijst groeit met de dag. Van Pedofiel (door PVV’er en zelfbenoemde pedojager Henk Bres en de één of andere wederom PVV doos omdat ik het niet eens ben met de pedo-hetze) tot NSB’er, Nazi, potentiële massamoordenaar (door een veganist die mij niet tot vleesloos kon bekeren), PVV’er door iemand van de linkse kunne, links of zelfs extreemlinks door iemand van de rechtse kunne en uiteraard de nodige PVV’ers, racist, xenofoob, islamofoob, enzovoort, enzovoort, enzovoort. En nu dan Breivik-fan…

Ach, wat moet ik er van vinden? Ik ben voor iedere ideologische smaak wel iets of iemand. De hokjesgeest doet het goed in deze spannende tijden. Zodra mensen je gecategoriseerd hebben zijn ze kennelijk heel tevreden met en over zichzelf. De wereld is voor hen dan kennelijk weer wat overzichtelijker als ze de ‘vijand’ geïdentificeerd hebben.

Het is nu eenmaal hoe zaken werken. Het is al teveel eer voor deze lieden dat ik me er hier over uitlaat. Dus klaar

De grap is wel dat ik geen enkele religie dan wel ideologie ben aangedaan. Ik beoordeel alles vanuit een helder perspectief. Mijn motto is ‘vrijheid en de rest is flauwekul’. Iedereen, ongezien en zonder aanziens des persoon krijgt een veeg uit de pan als men tornt aan zaken als de universele rechten van de mens en vrijheden. Kennelijk gaat dat er bij veel mensen niet in. Als men een bepaald doel dient of denkt te dienen dan is men opeens van mening dat er voor bepaalde mensen en niet zelden hele bevolkingsgroepen aangepaste wetsteksten en mensenrechten moeten gelden. En daar verzet ik me hevig tegen.

Het maakt me geen bal uit of het nou gaat om moslims, PVV´ers, linksmenschen, holocaustontkenners, neo- of oude nazi’s, (vermeende of bekende) pedofielen en zelfs pedoseksuelen, wat dan ook. Ja zelfs een Breivik heeft, ondanks zijn vreselijke gruweldaden, recht op zijn onvervreemdbare mensenrechten. Waaronder een eerlijk proces en dergelijke. Daarom zijn het ook onvervreemdbare universele rechten!

Het principe is heel eenvoudig. Als we rechten om welke reden dan ook gaan beknotten, als we de rechtsstaat als fundament loslaten, als we mensen onder gaan brengen onder selectieve of aangepaste wetgeving, als we mensen niet de volledige mensenrechten toekennen, dan is het snel gedaan met onze ‘beschaafde’ samenleving en wereld.

Ik snap mensen ook niet die pleiten voor aangepaste wetgeving voor bijvoorbeeld moslims. Zoals Wilders en zijn PVV doen. Want voordat men het zelf weet, als de samenleving weer eens overstag gaat naar de meer socialistische kant, dan is de PVV zelf aan de beurt. Als je pedofielen, simpelweg omdat ze pedofiel zijn zonder iets strafbaars gedaan te hebben, hun rechten op vergaderen, verenigen, communiceren en zelfs het pedofiel zijn gaat ontnemen dan wrik je aan de deksel van de doos van Pandora. Is de deksel eenmaal los dan die krijg je er nooit meer helemaal sluitend op.

Wie is dan de volgende die onderworpen gaat worden aan aangepaste wetgeving?

Je kunt simpelweg het denken en het zijn niet verbieden. Dat roept associaties op met hele donkere bladzijden uit de geschiedenis. Denk daarbij aan inderdaad het nazisme, het communisme, en zowel historisch alsook actueel, het islamisme.

Natuurlijk veracht ik bijvoorbeeld mensen die de holocaust ontkennen of ter discussie stellen. Maar doen wij deze mensen van gedachten veranderen als we ze middels straffen en toestanden tot zwijgen dwingen? Die mensen gaan simpelweg ondergronds en zien in de vervolging die hen ten deel valt veeleer een bevestiging van wat ze denken te weten.

En sinds wanneer is een mening en het denken strafbaar? Willen wij dit? 1984 toestanden of erger?

Goed voor zover mijn preek van de week. Dit is mijn insteek in iedere discussie. Helaas zijn mensen vaak zo ideologisch dan wel religieus verblind dat ze de vat op de rede verloren zijn. En kennelijk doet het erg pijn als ik ze daarmee confronteer. Dus vallen mij allerhande insinuaties en beledigingen ten deel. Het is nu eenmaal zo.

Ik heb het er wel eens met mijn vrouw over. Die volgt me zo op dagelijkse voet. En die is enerzijds trots op me dat ik zo volhard in genoemde standpunten, maar het jaagt haar ook wel eens angst aan als ze van dichtbij ziet hoeveel extremisme, radicalisme en fundamentalisme dit losmaakt. Gelukkig heeft ze er respect voor dat ik gewoon niet anders kan dan me uit te spreken tegen mensen die snode plannen hebben met ons aller vrijheid en rechten. Maar ze vraagt zich ook wel eens af wat ze eraan heeft als de één of andere gek mij een keer ombrengt.

Gelukkig heb ik haar kunnen uitleggen dat dat minder belangrijk is dan het belang van mijn dochter en andere kinderen die, zet deze trend zich voort, opgroeien in een onvrije dictatoriale wereld. En dat ik er minstens alles aan gedaan wil hebben om dat te voorkomen.

En met deze laatste woorden van vandaag, of eigenlijk inmiddels gisteren, wens ik u een goede nachtrust toe. Ik sluit af met een gedicht. Zelf vertaald dus het kan wat rammelen

Eerst kwamen ze voor de socialisten, en ik zweeg, ik was immers geen socialist.

Toen kwamen zij voor de vakbondsleden, en ik zweeg wederom, Want ik was immers geen vakbondslid.

Toen kwamen ze voor de Joden, en ik zweeg weer, ik was immers geen Jood.

Toen kwamen ze voor mij, maar toen was er niemand meer over die zich voor mij kon uitspreken.

Martin Niemöller

Welterusten!

30 juli 2011

Poeh, het dagje Efteling hakt er behoorlijk in. Ook vandaag voelde ik mij geen mens. Heb voornamelijk geslapen en heel erg veel niets gedaan. En mevrouw Veelkantie deed lekker mee met het niets doen.

Omdat dochter Veelkantie toch bij haar vriendje at en daar ook de hele avond was besloten wij om even na zessen vanavond snel wat noodzakelijke boodschappen te doen en dan lekker Chinees eten te halen van het budget dat overschoot van het dagje Efteling.

Want zo een luie dag was het. Niet eens zelf koken en een minimum aan afwas. Hoeveel gemakkelijker kun je het jezelf maken?

De meeste gerechten waren weer erg goed. Maar de Babi Pangang was naar onze verbazing minder lekker dan de Babi Pangang die wij zelf maken. Niet dat de Babi Pangang van de Chinees anders was dan de voorgaande keren dat wij dit haalde, maar nu wij dit zelf eens een keer of twee maakten blijkt toch dat onze home made Babi Pangang lekkerder is dan van de Chinees. Voor die tijd hadden wij er geen weet van.

En dat zeg ik beslist niet uit hoogmoed of kapsones. Zoals gezegd verbaasde het ons misschien nog wel het meeste. Een van de grootste uitdagingen bij het remaken van een recept of gerecht thuis is om dit recept of gerecht te evenaren. Maar overtreffen is wel heel bijzonder. Ook, of misschien juist wel voor ons als veredelde amateurs.

Ik krijg nogal eens de vraag of ik, en natuurlijk ook mevrouw Veelkantie, kook uit professie. En het antwoord is nee. Sterker nog, ik zou het zeker gezien mijn fysieke conditie nog geen dag uithouden in een professionele keuken. Het is pure hobbyisme.

Ik kook meer uit roeping en een zeker noodzaak. Ik ben natuurlijk al een poosje thuis omdat ik door mijn fysieke gesteldheid niet kan werken. En dan is het hebbenn van een hobby een goed middel om toch lekker bezig te zijn en te blijven. Daarbij is het een uitdaging om met een beperkt budget toch lekker en goed te blijven eten.

Het is zoals gezegd eveneens een roeping. Ik ben een absolute Bourgondiër als het gaat om het genieten van het leven en alles dat het leven te bieden heeft. Waaronder uiteraard het eten.

Ik wil dat gevoel ook graag overbrengen aan andere mensen. Ik wil aantonen dat het met relatief beperkte middelen mogelijk is om iedere dag heerlijk te kunnen eten. Dat het allemaal niet haute cuisine hoeft te zijn wat de klok slaat. Dat je ook met behulp van pakjes, zakjes en blikjes een prima maaltijd op tafel kunt zetten. Dat een beperkt budget niet automatisch hoeft te betekenen dat je dan terug moet vallen op goedkoop en in de regel ongezond fastfood en minderwaardige producten. Dat je daarentegen met mindere producten evengoed een heel mooi eindresultaat kunt bereiken. Enzovoort. Ofwel, de roeping

Het is bijvoorbeeld aardig voor u om te weten dat onze complete maaltijden in de regel minder dan € 10,- kosten. Als je daarvoor bijvoorbeeld een betere Babi Pangang en Nasi Goreng weet te produceren dan de Chinees die veel groter en dus nog goedkoper inkoopt, dan denk ik dat we in het budget koken zeer wel slagen.

Of ik slaag in de rest van mijn ‘missie’ is natuurlijk aan u de bezoeker om te beoordelen. En gelukkig krijg is met enige regelmaat positieve feedback van mijn lezers.

Helaas niet zoveel als ik zou hopen, maar dat hangt natuurlijk samen met de hoeveelheid publiek dat je bereikt. Minder dan 0,5% van de mensen die een blog lezen neemt de moeite om te reageren. Dat is gewoon een feit waar je het mee zult moeten doen. Dus kan ik alleen maar hopen dat ik een steeds groter publiek weet te bereiken.

In dat laatste zit nog altijd een stijgende lijn, dus wat dat betref ben ik positief geladen. Verder zal de toekomst het uitwijzen.

29 juli 2011

Vandaag had ik, bijna vanzelfsprekend na zo’n lange intensieve dag als gisteren, een behoorlijk zware off day.

Ik ben de hele dag doodmoe geweest en heb overdag geen klap gedaan. Ja een beetje op het internet rondgehangen en in de middag een flinke siësta gedaan. Hetgeen maar matig hielp.

Mevrouw Veelkantie is boodschappen gaan doen. Ze had prima door dat ik het vandaag even niet trok, fysiek gesproken, dus liet ze me lekker mijn gangetje gaan. Gelukkig hadden we niet zo gek veel boodschappen nodig, dus hoefde ze niet zo zwaar te tillen.

Vanavond aten we zogenaamde verse ravioli van de Lidl. Helaas viel dat enorm tegen. Erg slechte kwaliteit. Gelukkig koste het maar € 0,99 per pak, maar zelfs dat was teveel voor deze kwaliteit. Of gebrek eraan.

Wat dan wel weer lekker was waren de zelfgemaakte sausen die we er overheen of anders wel erdoor aten. Mevrouw Veelkantie maakte een Bologneze en ik maakte een carbonara saus. De laatste deze keer zonder gebruikmaking van room. En ook dat was behoorlijk lekker.

Na het eten zijn we lekker met z’n tweetjes achter, of eigenlijk voor de PC gaan zitten. Eerste even wat spelletjes Yahtzee gedaan en daarna leuke filmpjes op internet bekeken. We hebben ons rotgelachen. Wat halen mensen toch ongelofeloze domme stunts uit. Het is verbijsterend dat de mens het nog zo ver heeft geschopt op aarde. Druist totaal tegen de principes van Darwin in.

Tegen een uur of 03.00 hielden we het voor gezien. Het was weer leuk geweest voor vandaag. Lekker naar bedje en hopen dat ik een paar uurtjes door kan slapen.

28 juli 2011

Vandaag was het zover, we gingen naar de Efteling. Het is één van de hoogtepunten in het jaar voor mijn meiden. Dat wil zeggen, mevrouw Veelkantie, dochter Veelkantie, de vriendin van dochter Veelkantie en mijn schoonzuster. Want ze zeggen wel eens dat mannen jongens blijven, maar laat mij u vertellen dat het met vrouwen niet veel anders is.

Rond een uur of 10.00 waren we in de Efteling. Schoonzuster en zwager waren slechts enkele minuten voor ons gearriveerd. En het spetterde heel lichtjes. Dus we vreesde al het ergste.

Er was buitengewoon slecht weer voorspelt. Het zou in de middag enorm gaan hozen, een gure koude wind staan en er zou zelfs sprake kunnen zijn van wat hagel. We hadden er enigszins rekening mee gehouden. We hadden in ieder geval jassen en paraplu’s bij os.

Gelukkig zaten de weersvoorspellers, die pretenderen het ‘klimaat’ over 100 jaar te kunnen voorzien’ er weer eens helemaal naast. Sterker nog… ze hadden er niet verder naast kunnen zitten. Het was de hele dag schitterend weer. Het was af en toe zelfs zo warm dat het zweet je op het voorhoofd stond.

De meiden vermaakten zich kostelijk, ze huppelde door het park heen. En de heren deden wat de heren altijd doen. Lekker op hun gemakje achter de dames aansjokken, bankje zitten, ouwehoeren en een biertje drinken.

Ik had gisteren nog een zekere verwachting uitgesproken dat het dit jaar, gezondheid technisch, een mindere opgave zou zijn voor mij. Helaas was dat niet het geval. Het viel me dit jaar wederom flink zwaar. Door de dag heen ging ik, ondanks de lange zitpauzes tussendoor, steeds moeilijker lopen. Tegen een uurtje of 18.00 zat ik er even helemaal doorheen. Het zweet gutste me van het hoofd af en ik voelde me zwaar beroerd. Gelukkig wilde het volk graag een hapje eten. Dus rust.

Ik nam plaats in de schaduw en na het eten trokken de meiden er weer op uit. We zaten op een plek waar een aantal achtbanen gelokaliseerd zijn, dus ze konden van achtbaan naar achtbaan huppelen terwijl meneer Veelkantie een uurtje op krachten kwam.

Om een uur of 20.30 hadden de dames er wel genoeg van. Ze waren allemaal doodmoe en waren wel aan de rit naar huis toe. En dat betekende voor mij nog één keer helemaal van achteruit het park naar de ingang sjokken, en dan mocht ik op de terugreis lekker in de passagiersstoel plaatsnemen terwijl ik door mevrouw Veelkantie naar huis gereden werd.

Om circa 22.00 uur waren we thuis. Ik had de dag weer overleeft.

Ondanks dat het me alle jaren behoorlijk wat moeite kost om de dag door te komen zou ik het voor geen goud willen missen. Alleen al niet vanwege het enorme plezier van de meiden.

De Efteling blijft zondermeer één van de mooiste pretparken in Europa. Alhoewel de nieuwste attractie, Raveleijn, een enorme tegenvaller was.

Goed, technisch gezien ziet het er allemaal behoorlijk gelikt uit, maar mijn god wat een armoede! Ondanks de prachtige technische hoogstandjes had het verder allemaal niets om het lijf.

Raveleijn is typisch zo’n attractie die je één keer gezien moet hebben en vervolgens nooit meer gaat bekijken. Te zaai, te flauw, te lullige effecten, meer dan waardeloze acteurs, een totaal afwezig verhaallijntje waar de meeste mensen geen bal van zullen begrijpen, enzovoort. Wat rest zijn een paar raven die een keer of twee à drie heen en weer vliegen, wat paarden die rondrennen, wat abominabele onbedoeld lachwekkende vechtscènes, wat opspattend zand en krakkemikkige effecten. 

De nieuwigheid zal er snel vanaf zijn en dan heeft de Efteling een bak geld gestort in iets wat de meeste mensen het volgende seizoen straal voorbij zullen lopen. Nee, met Raveleijn had de Efteling de plank niet verder mis kunnen slaan. Erg jammer!

Maar er valt in de Efteling gelukkig verder genoeg te beleven. En zelfs met deze misslag steekt de Efteling met kop en schouders boven bijvoorbeeld Euro-Disney uit.

Meneer Veelkantie was zo ontzettend moe dat ik rond een uurtje of 02.00 in mijn bedje lag. En dat is een redelijk unicum te noemen

27 juli 2011

Gelukkig, dochter Veelkantie voelt zich alweer een stuk beter en het weer lijkt zelfs ook wat bij te trekken. Dus het dagje Efteling gaat door!

Ik ben benieuwd hoe dat dagje Efteling me afgaat. Voorgaande jaren was het voor mij een klein drama. Ik liep erg moeilijk en had veel pijn door de gewrichts- en huidontstekingen en ik kan wegens diverse gezondheidsklachten nergens in.

Nou ja… nergens… Ik kon wel in Carnaval Festival met dat godvergeten liedje ‘It’s A Small World’. Nou niet echt de spannende attractie waar je als grote vent op zit te wachten.

Ik deed het echter altijd met groot plezier voor mijn schoonzuster, mijn dochter en haar vriendin en uiteraard mevrouw Veelkantie die allen intens kunnen genieten van zo’n dag. En nee, ik ben mijn zwager niet vergeten, maar die zit in eenzelfde schuitje als ik. Die mag om medische redenen ook nergens in. Maar daar hebben wij een oplossing voor gevonden!

We nemen ieder, dus zowel mijn zwager als ik, flink wat blikjes bier mee en bouwen ons eigen feestje. Bij iedere attractie is het *PLOP* *PSSSSTTT*, en na een attractie of drie beginnen we, mijn zwager en ik, de Efteling steeds leuker te vinden.

De laatste keer raakte ik tegen het einde van de dag zelfs lichtelijk in vervoering van de benen van Pardijntje! En van Pardoes om eerlijk te zijn ook. Want ook daar bleek een mevrouw in te zitten. Of natuurlijk een mannelijke wielrennen want die hebben ook van die welgevormde slanke vers geschoren beentjes. Maar die gedachten druk ik graag weg

Maar goed… ik heb er dit jaar vertrouwen in minder pijn te hebben. Het feit dat ik mezelf injecteer met Humira zou toch zijn vruchten moeten afwerpen. Ik kan weliswaar geen hele einde lopen, maar daarom zijn die wachtrijen ook een zegen voor mij. Hoef ik maar eens in het half uur of zoiets van bankje naar bankje te strompelen. En dan uiteraard weer *PLOP* *PSSSSSTTT*. En als de wachtrij lang is wel twee keer of zo!

Vanavond aten we Kip Jambalaya. Ja uit een pak! En dat was, nadat we het zelf nog een beetje op smaak hadden gebracht, best te eten. Maar ik ga me binnenkort eens verdiepen in het originele recept en dan zelf maken. Een kijken wat dan het resultaat is.

Goed, het is nu tegen 03.00 uur in de morgen, dus ik ga maar eens naar bedje toe. Morgen een lange dag voor de boeg!

26 juli 2011

Mevrouw Veelkantie is vanmorgen even met dochterlief naar de dokter geweest. Die constateerde een flinke keelontsteking en mogelijk ook de ziekte van pfeiffer. Hetgeen overigens niet zo ernstig is als mensen graag voor wil doen komen. Je hoeft niet maanden ziek te zijn.

Er is weinig aan te doen. Uitzieken is de enige remedie. Maar het was wel goed om te zien dat zij zich vandaag alweer wat beter voelde. En ze wil uiteraard graag dat ons dagje Efteling doorgaat.

Dat beslissen we later in de week. Nu gaan er wel wat mensen mee, maar als dochterlief te ziek is voor een dagje Efteling dan hebben ze gewoon hele dikke pech. Dan stellen we het dagje uit naar een week of twee weken later. Want een dagje uit is, zelfs met zegeltjes plakken en meer van die ellende, tegenwoordig erg kostbaar en dan kun je er maar beter volop van genieten.

Ik hoop overigens niet dat de keelontsteking van dochterlief overspringt op mij, want ik ben door mijn medicijngebruik die mijn afweermechanisme sterk ondermijnen, altijd zo ontzettend ziek van de meest simpele huis tuin en keukengriepjes dat ik er als de dood voor ben.

Het weer was een pietsje beter vandaag. Ik hoop dat het verder zal opklaren voor het geval we later in de week inderdaad naar de Efteling gaan. Als het in ieder geval maar grotendeels droog is.

Vanavond aten we saté kipschnitzels, die waren in de aanbieding bij de Boni supermarkt, lekker doperwten en gebakken aardappeltjes.

De saté kipschnitzels waren niet echt hét. Beetje erg donkere saté zat er in. Ik hoop dat de andere kipschnitzels, want we namen ook champignon en cordon blue’s mee, beter zijn. Maar ik geloof het wel. We hebben deze van de Boni, als ik het me goed kan herinneren, wel eerder gegeten.

Vanavond vermaakte mevrouw Veelkantie zich een beetje op de PC. Ze heeft niet zoveel met computers, maar ze mag wel graag spelletjes doen. Ondertussen nam ik het er van en deed een flink tukkie op de bank. Even een beetje bijtanken. Het was namelijk weer een relatief korte nacht met 5,5 uurtjes slaap. Maar… het is al beter dan de nacht ervoor!

Mevrouw Veelkantie ging weer redelijk bijtijds naar bedje toe, want het is mijn kleine marmotje, en ik doe wat ik altijd doe. Twitter terroriseren

25 juli 2011

Verdorrie nog eens aan toe. Is mevrouw Veelkantie haar rugpijn en dipje ten boven, slaapt meneer Veelkantie chronisch veel te weinig maar doet het desalniettemin toch wel aardig… is dochter Veelkantie zo ziek als een hond. Iets van keelontsteking en meer van die ellende.

En dat terwijl wij van voornemens zijn om van de week een dagje Efteling te doen. We moeten nu bezien of dit wel gaat lukken. En anders moeten wij het een weekje of zoiets uitstellen. Het is niet anders.

Het was vandaag weer een very slow day. De zomer heeft dit jaar meer weg van de herfst, en bij tijden zit er zelfs een echte winterdag tussen. Je vraagt jezelf toch af waar nou die globale opwarming van de aarde blijft. Of heeft die alleen in de Bilt op kantoor en dus in de hoofden van de klimaatsveranderingsbobo’s plaats?

Vandaag maakten we weer eens een heerlijke chili. Deze keer echter zonder die overheerlijke zelfgemaakte chorizoworsten. Het laat zich raden dat dit weer heerlijk was.

Zoals u wellicht gemerkt heeft is het momenteel, op uiteraard de dagelijkse updates van het dagboek na, wat stil op Veelkantie. We maken op dit moment weinig nieuwe zaken en ook op het vlak van experimenten is het momenteel erg rustig.

Ik heb daar niet zo één twee drie een verklaring voor. We eten uiteraard iedere dag heerlijk, maar geen hele bijzondere of experimentele dingen. De zin ontbreek een klein beetje. Het zal mogelijk wat met het trieste weer te maken hebben. Het is maar lastig om in de stemming te komen als het constant alleen maar regent, er een gure wind staat en de zon nergens te bekennen is. Al onze barbecue plannetjes vallen letterlijk in het water. En daar had ik me toch zo op verheugd.

Maar geen zorgen. Komt vanzelf weer. Zie het maar een beetje als een soort van winterstop in de zomer. Een writersblock qua koken

U begrijpt dat we op deze manier erg weinig meemaken, dus valt er over vandaag verder niet zoveel te melden. Het kabbelt allemaal maar een beetje voort. En ach, dat is op zichzelf ook niet slecht…

24 juli 2011

Tja… er is eigenlijk niet veel te vertellen over vandaag.

Met de rug van mevrouw Veelkantie gaat het inmiddels alweer bijna als vanouds, en mevrouw Veelkantie voelde zich vandaag ook weer een beetje meer in der hummetje. En dat ondanks het waardeloze herfstweer van vandaag.

Want het weer is de afgelopen dagen weer om te huilen. Gaat het deze ‘zomer’ nog wel wat worden? Ik vrees het ergste.

Ik heb me vandaag een beetje vermaakt op internet en mevrouw Veelkantie keek naar de nieuwe versie van Rapunzel (Disney). Tussendoor heeft ze veel geslapen want dat heeft ze kennelijk nodig.

We aten vandaag lekker vies uit de frituurpan. Onder meer de lekkere Nasischijven die we eerder zelf fabriceerde. Heerlijk! Lekker vette bek.

Vanavond keken we de film ‘The Taking of Pelham 1 2 3’. Best een goeie film. Kan hem u aanraden. Flinterdun verhaaltje maar wel helemaal top uitgewerkt. Geen ellelange intro waardoor je een uur moet wachten tot het een beetje spannend begint te worden, maar vanaf moment één een pakkende film.

Na de film ging mevrouw Veelkantie lekker slapen en ik vermaakte me nog even met Echte Jannen op Radio 1. Was eindelijk weer een beetje behoorlijke uitzending.

En zo ga ook ik lekker naar mijn bedje. Alvast welterusten!

23 juli 2011

Mevrouw Veelkantie is nog altijd niet in haar hum. Dat zou wel eens een beetje door het rare weer kunnen komen. Dan weer even mooi, dan weer smerig, goor, koud en winderig. Sommige mensen zijn daar gevoeliger voor dan andere. Ik bijvoorbeeld totaal niet.

Het is natuurlijk ook zo dat je niet even lekker naar buiten gaat met dit weer, dus breng je best lange dagen door in huis. Dat terwijl dit toch de tijd zou moeten zijn om lekker in bijvoorbeeld de tuin te zitten.

Nu vermaak ik me eigenlijk altijd wel, maar kan me zo voorstellen dat de verveling zo nu en dan wel hard kan toeslaan. Dat proberen we door vooral veel films te kijken te compenseren, maar helaas blijkt dat het niveau van veel films erg matig is. Zelfs als spelen er grote namen in mee. Verhaaltje is vaak flinterdun en de uitwerking ervan laat ernstig te wensen over. Dus zit je je eigenlijk nog eerder te ergeren dan vermaken.

Vandaag deden we verder een beetje ons ding. Beetje boodschappen gedaan. Beetje in het winkelcentrum rondgelopen, enzovoort.

We aten vanavond een lekker bakkie kippensoep, is bijna een verslaving voor mij, en lekkere stokbroodjes gezond. Onnodig te zeggen dat het heerlijk was. Lekker, tomaat, kaas, ham, sla, mayonaise en peper en zout. Hoe gezond dat werkelijk is weet ik niet, maar het zo wat

Vanavond verder wat voor de televisie gehangen. En uiteraard pleur ik dan in slaap want de televisie kan mij helaas nauwelijks boeien. We hebben geloof ik 60 zenders tot onze beschikking maar geen flikker op te zien. Ja duidingen van de gruwelijke gebeurtenissen in Oslo, maar die ken ik inmiddels wel. Ik erger me vooral aan de onzin en misinformatie.

Er worden ook altijd zoveel zaken bij betrokken die nauwelijks relevantie hebben. Dit soort niet rationele daden laten zich niet rationaliseren.

Mevrouw Veelkantie ging na het zien van een film, ik weet niet eens welke, lekker naar bedje. Ik neus nog even wat rond op internet. Altijd zoekende naar informatie en andere interessante zaken.

22 juli 2011

Poeh… had vandaag weer eens fysiek gesproken een gigantische offday. Was veel langer in bed gebleven dan normaal het geval is, maar dat is me niet goed bekomen. Ben de hele dag kapot geweest.

Toeval wilde dat ook mevrouw Veelkantie niet echt in der hum was vandaag. Dus zaten we beide vandaag lekker te suffen op de bank

We hebben dan ook niets noemenswaardigs gedaan vandaag. Beetje boodschapjes bij de lokale supermarkt, en dat was het wel. Geen zin, geen puf, helemaal niets om iets te ondernemen. En dat was best jammer want we hadden vanavond het rijk alleen aangezien dochter Veelkantie bij een vriendin bleef slapen.

We hadden eigenlijk naakt achter elkaar aan moeten rennen en gruwelijk ‘de was ophangen’ (als u snapt wat ik bedoel) met zijn twee. Maar dat werd het niet.

Vanmiddag kwam het vreselijke nieuws uit Noorwegen. En dat heb ik op de voet gevolgd. Inclusief alle speculaties over de dader(s) en hun vermeende politieke dan wel ideologische motieven. En uiteraard bemoeide ik me er zo hier en daar flink tegenaan op ondermeer twitter.

Dat leverde mij weer wat aardige benamingen op. Zo schijn ik dezelfde denktrant te hebben als de vermeende dader van deze afschuwlijkheden. Niet dat er heel erg veel over de motieven, als die er al zijn, van de dader bekend is… maar dat sommige mensen er niet van weerhouden een oordeel over je te vellen. Het zijn doorgaans de mensen die zichzelf buitengewoon weldenkend vinden die moeiteloos alles en iedereen die ergens anders over denken dan zijzelf wegzetten als de meest vreselijke dingen.

De collectie ‘koosnaampjes’ neemt flink toe. ik ben inmiddels al zo ongeveer alles genoemd en mij is al van alles verweten. Van extreemlinks tot extreemrechts, van pedofiel die uitgeroeid moet worden tot erger dan kanker, van Wilders/ PVV aanhanger tot aan NSB’er dan wel Nazi, van zionist tot aan islamist, enzovoort, enzovoort, enzovoort.

En nu dan zie ik mijzelf door jou op gelijke voet gesteld worden met de massamoordenaar van #Oslo #Noorwegen. En ik ben nog wel zo’n aardige man

Maar goed… tijd om een tukkie te doen. Ik ga maar eens vroeg naar bed… in de morgen.

21 juli 2011

Zoals u weet ging ik, voor mijn doen, bijtijds naar mijn bedje gisteren. Ik had ook goede hoop dat ik flink wat uurtjes zou slapen. Maar helaas. Nog geen vier uur later stond ik weer naast mijn bedje. Pijn in de gewrichten, mijn rug en een onrustig gevoel. Dus maar weer naar beneden want anders maak en hou ik mevrouw Veelkantie ook wakker.

Me het slapen gaat het erg moeizaam de laatste tijd. Ik probeer dat soms wel een beetje bij te tanken door een siësta te houden, maar daar kan is vaak nog moeier wakker van worden dan ik al was.

Verder was het een geweldige dag. Het was prachtig weer en we planden een bescheiden barbecue voor vanavond. Lekker met Gevulde Paprikaatjes en wat andere lekkernij van de Barbecue. Was heerlijk en super gezellig. Zoals eigenlijk altijd het geval is.

We dronken nog een bakje koffie met een likeurtje achteraf, maar we waren beide eigenlijk best wel een beetje moe. Dus zijn we naar binnen gegaan. Maar daar kwamen we op het idee om eens in het park te gaan kijken hoe het daar stond met de vruchtbomen, struiken en planten. Want die hebben we in het park bij ons huis in overvloeden.

Helaas waren de appeltjes nog niet rijp. De rozenbotels wel en we aten daar ter plaatse het één en ander van. Ook de bramen waren nog niet zover, dus daar komen we een andere keer voor terug.

De pruimenbomen zaten wel nokvol met gele en rode pruimen. En die waren heerlijk zoet. Een flink deel was al uit de bomen gevallen en een ander deel waren zo rijp dat als je ze uit de boom sloeg of schudden dat ze op de grond kapot vielen. Erg zonde. Evengoed namen we een aantal iets minder rijpe pruimen mee om thuis verder te rijpen. En uiteraard hebben we er wel een paar ter plekke opgegeten.

Sommige mensen die voorbij liepen keken ons wel een beetje vreemd aan. Ze zijn zich er niet van bewust dat je de vruchten van de bomen, planten en struiken in het park gewoon kunt eten. Die denken dat het alleen maar vogelvoer of sier is.

Goed, de appeltjes in de bomen zijn eigenlijk bedoeld als sierappeltjes, maar ook die zijn gewoon heel goed te eten. Alhoewel wij natuurlijk weer niet de meest smakelijke variant in het park hebben staan.

Na het plukfestijn zijn we weer huiswaard gekeerd. We hadden nog een film liggen die we graag wilde zien.

Het was een, zeker in het begin, wat saaie film. Mevrouw Veelkantie hield het dan ook voor gezien en ging lekker naar haar bedje toe. Ironisch genoeg begon kort daarna de actie in de film ‘I Am Number Four’ en werd het toch nog een leuke film. Nou ja, dan moet ze morgen of op een andere dag het laatste deel nog maar even kijken

En ik? Ik blijf nog even op. Nog even verslag doen van onze belevenissen van de dag. Nee, ik ga maar niet bijtijds naar bed, want dan sta ik er ook weer bijtijds naast. Dus als u nog wat te brommen hebt… kom maar op!

20 juli 2011

Zo, dat was een heerlijk dagje vandaag. Het was prachtig weer en meneer, mevrouw en dochter Veelkantie gingen er lekker op uit. Middagje Almere gedaan want ik moest nog wat spulletjes hebben en dochter Veelkantie was nodig aan een nieuwe jeans toe.

Ik had nog de waardebon van Dynabyte en ik was erg toe aan een nieuw geluidssetje voor de PC. Met het bijbetalen van een tientje kocht ik een, naar bleek, prachtig setje bij Dynabyte.

Ik was ook op zoek naar niet zulke dure Lightscribe DVD’s. Want mijn nieuwe PC is voorzien van een Lightscribe DVD (re)writer. En dat is een prachtige techniek waarbij je afbeeldingen in de bovenzijde van CD en DVD kunt branden. En het zou zonde zijn om daar geen gebruik van te maken en amateuristisch met stift op CD’s en DVD’s te blijven kliederen of lopen rommelen met plaklabels die niet mooi blijven.

Wat bleek… ik betaalde voor Lightscribe DVD’s maar 2/3 als dat je betaald voor reguliere DVD’s.  Daar hoef ik het niet voor te laten.

Dochter Veelkantie slaagde ook nog, bij het bezoeken van de eerste de beste winkel, voor een mooie spijkerbroek voor een paar eurootjes. Dus we hadden allemaal niets te klagen.

Tussen de middag aten we een klein broodje Döner voor € 2,95 per stuk, maar dat kleine broodje bleek met alles erop en eraan behoorlijk gigantisch te zijn. Normaal houden we wel van een beetje ‘grazen’ zoals ze dat noemen, maar zelfs bij thuiskomst zaten we allemaal nog vol van het broodje, dus stelde we het eten maar even een paar uurtjes uit.

Bij thuiskomst sloot ik het geluidssetje aan op de PC, deed de nodige instellingen en downloaden een speler met een equalizer en zette het live concert ‘Caught in the Act’ van Michael Bublé op. Man man man… wat kan er een geluid komen uit een setje van niets!

Maar ik kan beter geen muziek opzetten, want dan is het bij ons al snel heel gezellig. En dan zitten mevrouw en meneer Veelkantie al snel urenlang muziek te luisteren, mee te zwingen, te dansen in de huiskamer en vooral ook mee te brullen. Zo ook deze keer. Lekker potje bier erbij en de lol kan niet meer op. Zo heerlijk relaxerend! Even alles vergeten

Tussendoor bakte mevrouw Veelkantie ook nog even een paar overheerlijke runderhamburgers. De kunst om de lekkerste runderhamburgers te maken is om ze heel langzaam te garen. Dan blijven ze zo geweldig sappig en mals dat je zou zweren dat je een peperdure hamburger uit een halve ster restaurant eet. Heerlijk met een plakje cheddar, wat rauwe ui en wat saus en je vreet je vingers er bij op.

Hoe dan ook, het werd later en later, en gezelliger en gezelliger, maar tegen een uurtje of 00.30 was meneer Veelkantie wel op. Het was immers, voor meneer Veelkantie dan… een drukke en inspannende dag geweest. Dus ik lag zowaar eens voor de ochtend in bedje!

19 juli 2011

Het was vandaag redelijk goed weer. En er schijnt beter weer op komst te zijn. Deze week blijft het nog een beetje modderen, maar ergens volgende week zouden er weer mooie temperaturen aan komen.

Laten we het hopen, want de zomer is tot op heden een drama te noemen. En ik heb nog nauwelijks lekker kunnen barbecueën.

Mevrouw Veelkantie had vandaag een redelijk pijnvrije dag. Dit komt vooral door de behoorlijk pittige pijnstillers die ze van de dokter kreeg. Op deze manier kan de kneuzing aan haar rib ook een beetje tot rust komen. Je forceert jezelf toch altijd wel een beetje als je pijn hebt.

Het was ook te merken aan het humor van mevrouw Veelkantie. Niet dat ze chagrijnig was, maar ze was wat opgewekter dan de afgelopen dagen. En dat is vooral voor haarzelf natuurlijk veel prettiger. Bovendien is het weer de hoogste tijd dat we samen ‘de was gaan ophangen’… als u begrijpt wat ik bedoel

Pijn, en u weet dat ik weet waarover ik het heb, is iets dat enorm je gevoel bepaald. Dan niet alleen en uiteraard fysiek maar zeer zeker ook emotioneel. Het is gewoon lastig om te genieten als je pijn hebt.

Ik heb maar al te vaak dat ik pas achteraf kan genieten van bijvoorbeeld een dagje uit. Op de dag zelf was ik dan vooral bezig om overeind te blijven, door te gaan en ‘gezellig’ te zijn. Je wilt immers niet dat je omgeving evenveel last heeft van de pijn als jijzelf hebt.

Vanmiddag zijn we tussendoor lekker even op een bankje gaan zitten voordat we ons in de drukte van de supermarkt begaven. Niet alleen om van het weer te genieten maar ook om even wat energie te tanken. De korte nachten van de laatste tijd beginnen me namelijk een beetje op te breken. Ik merk dat duidelijk aan de hoeveelheid energie die ik heb.

Vanavond maakte we Rösti’s. Lekker met speklapjes erbij en een heerlijk slamelange met tomaat, komkommer, basilicum, olijfolie, peper, zout en tonijn. Dat is zo geweldig lekker!

Na het eten zouden we een film kijken. Vanishing on 7th street. We zijn er ook aan begonnen, maar na tien minuten viel meneer Veelkantie in diepe slaap. Een tien minuten later was ik weer wakker, keek weer een stukje film en viel wederom in slaap. Ik heb dus telkens wat fragmenten van de film gezien en kon al snel het verhaal niet meer volgen.

Mevrouw Veelkantie stelde me gerust. Ik had weinig gemist. Het was een verhaal, mensen verdwenen massaal spontaan bij het invallen van het duister, zonder begin en vooral zonder einde. De suspense was wel redelijk goed geraakt maar het verhaal zelf had niets om het lijf.

Na de film was mevrouw Veelkantie moe. Die heeft immers een normaal dag en nachtritme, en ging lekker naar bedje toe. Ik daarentegen moet uiteraard mijn verhaal nog even aan u kwijt. Waarvan akte!

18 juli 2011

Voelde me vandaag wel redelijk goed ondanks dat ik de laatste dagen erg kort sliep gedurende de nacht.

Mevrouw Veelkantie is vanmorgen even naar de dokter geweest vanwege haar rugpijn. Volgens de dokter kon het wel eens een gekneusde of zelfs gebroken onderste rib zijn. Dat zou mevrouw Veelkantie aan een aanvaring met een deurklink hebben overgehouden.

Om te controleren of de rib gekneusd of gebroken is zijn we in de middag even langs het ziekenhuis geweest voor een röntgenfoto. Het bleek gelukkig niet gebroken te zijn. Niet in de laatste plaats omdat men aan een gebroken rib, zeker op die locatie, niet zoveel kan doen. Ze zou er wel nog geruime tijd last van kunnen houden.

Ondertussen was het vandaag weer waardeloos weer. De zomer begint nu echt aardig in het water te vallen. En dat bedoel ik zo letterlijk als je maar bedenken kunt. Erg balen!

Van barbecueën komt zo helemaal niets terecht. Ik ben een behoorlijk fanatieke barbecueër zoals u wel weet, maar met dit soort weer ga ik niet buiten staan. Dat is niet goed voor mijn gezondheid en het komt ook het eten dat van de barbecue komt niet ten goede. Zinloos dus.

Het voordeel is dan wel weer dat we veel ‘binnengerechten’ moeten verzinnen en maken. En dat is ook weer leuk voor op Veelkantie.

Vandaag stonden we even in dubio. Wat zullen we eten? Lof met ham en kaas uit de oven? Een ovenschotel van prei, gehakt en aardappelpuree? Of een andere variant daarop? Allemaal zijn erg lekker. Maar welke te kiezen? Maar opeens bedacht ik me dat je natuurlijk helemaal niet hoeft te kiezen. Het kan ook allemaal samen!

Met andere woorden… de Ham, Lof, Prei, Lente Ui, Kaas, Gehakt, Puree Ovenschotel was geboren. Althans, het idee. Nu moest het nog gemaakt worden. Maar ook dat was zo gedaan zoals u aan de blogpost kan zien.

Vanavond keek mevrouw Veelkantie een film van Harry Potter op de televisie. Voor de zoveelste keer. Want de dames Veelkantie vinden Harry Potter helemaal hét. Meneer Veelkantie vind er geen bal aan. Dus viel ik, mede door het slaapgebrek van de afgelopen dagen, diep in slaap. Even over 22.00 uur schrok ik pas weer wakker. Wel met een redelijk uitgerust gevoel. Dat dan weer wel

Mevrouw Veelkantie ging na de film lekker naar bedje toe. Die zat er, mede dankzij de rugpijn, of moet ik nu zeggen… ribpijn, wel weer een beetje doorheen.

Meneer Veelkantie neust nog een beetje rond op het wereldwijde web.

17 juli 2011

Installeerde vandaag zo’n beetje alles op de nieuwe PC dat ik ook had op de oude PC. Een hoop gedoe en ik hoop dat het voorlopig de laatste keer was. Want programma’s installeren en PC’s optuigen… ik heb er niet perse een hekel aan, maar zal wel nooit mijn hobby worden. Zeker niet als je dit twee keer in twee weken moet doen.

De PC liep vandaag als een zonnetje. Zojuist had de PC even een hikje maar lijkt daar verder prima van hersteld te zijn. Je schrikt evengoed wel even. Een moment denk je… Nee hé! Hoop dat het niets voorstelde.

Verder was het vandaag een behoorlijk trage rustige dag. Niets noemenswaardigs gedaan.

We bakten vanavond pannenkoeken en een vriendinnetje van dochter Veelkantie at gezellig mee. Lekker spekpannenkoeken en pannenkoeken met stroop of poedersuiker en kaneel. Eigenlijk allemaal een beetje te zoet voor me, maar zo nu en dan kan het natuurlijk geen kwaad.

Ik ben veel meer van het hartige eten. Ben ook echt een zoutbek. Ik hou wel van een beetje zout in mijn eten maar moet altijd wel rekening houden met de andere gezinsleden die dat veel minder hebben dan ik.

Vanavond keken meneer en mevrouw Veelkantie weer eens een film. The Fourth Kind. Een film over de ontvoering van mensen door buitenaardse wezens. Best een goeie film deze keer. Zat erg geraffineerd in elkaar. Een film waarvan men zegt dat het gebaseerd zou zijn op ware getuigenissen en waarin archiefbeelden van therapie sessies zouden zijn verwerkt. Het is helaas, of misschien wel gelukkig, grote nonsens.

Desalniettemin best entertainend. Als je het met een flinke berg zout neemt. Iets wat ik standaard doe want ik ben een atheïst en non-believer door en door.

Daarom irriteert het me ook dat ik de laatste dagen via internet nogal vaak aangesproken wordt door samenzweringsgekkies die mij pogen te overtuigen van ‘de waarheid’. De waarheid bestaat niet. Je hebt feiten en fictie. Je hebt wetenschappelijke bewijzen en je hebt suggestie en mensen die deze bewijzen en feiten aan elkaar lijmen tot een brei.

Ik heb me in het verleden erg verdiept in samenzweringstheorieën en deze bleken in de regel makkelijk te weerleggen zijn. De fantasie van samenzweringsgelovigen en zij die ze verkondigen blijkt namelijk niet op te houden bij het verdraaien van, maar ook het verzinnen van ‘feiten’.

Ik doe er tegenwoordig niet meer aan. Ik ga niet meer in discussie met zulke mensen. Zinloos en zonde van mijn tijd. Mensen die ergens in geloven zijn zelden tot nooit te overtuigen. Met hoeveel feiten en weerleggingen je ook aankomt. Wat dat betreft heeft het veel overeenkomsten met mensen die in god geloven. Dodelijk vermoeiend.

Samenzweringstheorieën zijn echter vaak niet zo ongevaarlijk als ze lijken te zijn. Men naait vaak hele volksstammen op tegen de gevestigde orde. En vervolgens naaien die mensen elkaar weer op tot men alles wantrouwt wat men ziet en alles ter discussie stelt. Dat is mijn inziens potentieel gevaarlijk en voer voor oorlogen…

Maar dat terzijde. Ga nu Echte Jannen luisteren op radio 1.

16 juli 2011

Eindelijk de vervangende PC binnen. Ik werd helemaal knotsgek van de ‘oude’ nieuwe PC. Vanmorgen 35 pogingen ondernomen om het ding op te starten, want uiteraard wilde ik graag de geschiedenis en andere zaken uit de PC verwijderen, maar het kreng wilde helemaal niet meer.

Ik was dan ook al lichtelijk geïrriteerd toen ik bij Dynabyte aankwam om de vervangende PC op te halen. En toen ging het meisje achter de toonbank me nog verder lopen irriteren.

Natuurlijk… ik snap dat men even wil weten of ik de ‘oude’ PC compleet inleverde, maar het kind ging werkelijk een minutieuze inspectie houden. Werkelijk ieder onderdeeltje van de PC werd net niet onder een loep gelegd. Het zendertje van het draadloze toetsenbord en muis werd werkelijk aan alle kanten even heel goed bekeken. Wat ze er aan wilde zien weet ik niet… maar het irriteerde me mateloos.

Een inspectie doe je even globaal. Zijn alle componenten aanwezig… geen kras op het beeldscherm… zulke zaken. Je gaat een klant niet laten wachten om te controleren of er geen ezelsoor in de gebruiksaanwijzing zit, en meer van dat soort onzin. Dan bel je me later maar op als het je niet zint. Ik ken de bedrijfsleider tenslotte al meer dan 20 jaar en hij weet waar mijn huis woont.

Stond ik daar een bijna drie kwartier te wachten tot het kind eens klaar was… Toen ze ook nog eens ging controleren of de batterijtjes wel in de muis en het toetsenbord zaten had ik het wel zo ongeveer gehad. Net alsof ik vier fucking AAA batterijtjes zou jatten…

Toen wou ze ook nog eens alles weer netjes in gaan pakken terwijl ik stond te wachten. En toen ontplofte ik bijna. Ik heb haar, zeg maar… heel dringend verzocht om dat maar te doen als ze de zaken met me afgehandeld had. En goddank volgde ze mijn niet geheel vrijblijvende advies op.

Aan alles was te merken dat men er op uit was mij te irriteren. Uit een eerdere zeer korte mail, van welgeteld één woord, van de bedrijfsleider kon ik al opmaken dat hij het bepaald niet op prijs kon stellen dat ik mijn beklag had gedaan via twitter over het feit dat klanten 1,5 tot 2 weken of langer, afhankelijk van welke dag in de week je een probleem aanbrengt, op een vervangend item moet wachten. Zeker niet gezien het feit dat het filiaal waar de vervangende PC vandaan moest komen even iets meer dan 50 kilometer verderop gelegen is.

Ik lever dan ook binnenkort alleen nog mijn waardebon in die ik van de klantenservice kreeg, en dan kan ook Dynabyte van mij de boom in. Als men geen terechte kritiek kan verdragen dan ben ik klaar met ze. Dan gun ik ze verder geen cent meer!

Ik kan alleen maar, niet alleen voor mij maar zeker ook voor hen, hopen dat de vervangende PC het een hele tijd vlekkeloos doet. Want neemt u van mij aan dat het geen prettig gesprek gaat worden als dit niet het geval is.

Ik heb me heel coulant en netjes opgesteld ondanks het feit dat de PC die dit filiaal van Dynabyte me leverde volkomen waardeloos was. Ik heb geen aanspraak gemaakt op het terugbetalen van het aankoopbedrag en ik heb geen vervanging geëist die meer waard was. Ik heb niet moeilijk gedaan en ben uitermate correct gebleven.

Ik heb, buiten het feit dat mijn beklag deed over het feit dat ik anderhalve week op een vervanging moest wachten, geen onvertogen woord gesproken. Maar ga me dan zeker niet doelbewust irriteren en op lopen naaien, want dan heb je absoluut de verkeerde voor je!

Als het je niet eens bent met het feit dat ik terecht mijn beklag deed dan kun je dat gewoon tegen me zeggen. Wees dan ook geen lafbek en spreek me er gewoon op aan. Maar op een achterbakse manier aan alles laten merken, zonder dat te durven zeggen, dat je het niet met mee eens bent heb ik een broertje dood. Wees dan een echte vent en geen achterbakse druiloor!

Goed, dat ben ik ook weer even kwijt

Uiteraard ben ik een groot deel van de dag druk bezig geweest met het wederom… voor de tweede keer… instaleren van de PC, het wederom erop zetten van de benodigde programma’s, het wederom invoeren van alle accountgegevens, wachtwoorden en alle andere toestanden. En ik hoop van harte dat dit voorlopig de laatste keer was dat ik dat moest doen. Want om nou te zeggen dat het een leuk klusje is…

Laat in de middag hebben we nog even wat boodschapjes gedaan. Alhoewel niet al teveel nodig hadden want het was tenslotte Nasischijven-maak-avond.

De Nasischijven waren heerlijk en mooi gelukt. En dat kunt u uiteraard allemaal lezen en zien onder de blogpost: Zelfgemaakte Nasischijven.

Na het koken en eten hebben we nog een paar spelletjes Yahtzee gedaan. En uiteraard, en tot groot ongenoegen van mevrouw Veelkantie heb ik gewonnen. Al was het nipt met 6-5.

Daarna hebben we nog wat leuke filmpjes en afbeeldingen en dergelijke gekeken op de PC. En toen was het echt bedtijd…

15 juli 2011

Dit begint volgens mij de langste en langslopende blogpost te worden dat er bestaat. Bestaat daar al een record in?

Hoe dan ook, ik voelde me vandaag redelijk goed. Waarschijnlijk dankzij een paar biertjes gisteravond. Toch ben ik vandaag de deur niet uit geweest. Ik zat namelijk op een telefoontje te wachten van Dynabyte dat ik de vervangende nieuwe PC kon ophalen.

Toen het telefoontje eenmaal kwam was het te laat. Ik moest namelijk ook nog vroeg koken voor het gezin want moeder en dochter Veelkantie gingen vanavond naar de bioscoop.

De besproken kaartjes moesten voor 18.30 uur opgehaald worden dus we moesten bijtijds eten. Dynabyte belde pas om 16.45 uur dus dat ging ik niet redden. Ik zal dus morgen in de loop van de ochtend of vroeg in de middag de nieuwe PC op moeten halen.

We aten vanavond Groente Frittata. Lekker eenvoudig en relatief snel. En nog lekker ook met reepjes ham, diverse groente en kruiden en uiteraard veel ei. Want Frittata is omelet op z’n Italiaans.

Vanavond niet veel meer gedaan dan een beetje hangen op de bank en naar de TV kijken. Had eigenlijk nergens zin in maar verveelde me niet.

Ik verveel me eigenlijk zelden. Ik kan een hele dag niets noemenswaardigs doen en me toch niet vervelen. Ik heb altijd voldoende om over na te denken. En zelfs als ik dat niet doe dan vermaak ik me wel. Mevrouw Veelkantie zit wat dat betreft heel anders in elkaar. Als er even geen ruring is, niets te doen heeft of er is niets op de TV dan verveelt ze zich vrij snel. Zondags is daarom ook haar minst favoriete dag.

We zaten vanavond een film te kijken maar de rugpijn brak mevrouw Veelkantie op den duur op, dus wat kun je dan beter doen dan gaan slapen. Als je slaapt heb je weinig last van pijn en andere zaken.

Ik denk dat ik het vandaag ook niet al te laat maak. Er is weinig te beleven op internet. Het is in alle opzichten een stille dag vandaag…

14 juli 2011

Vandaag voelde meneer Veelkantie zich niet zo fit. Was na maximaal 3,5 uurtjes slapen weer wakker geworden en kon vervolgens niet meer in slaap komen. En 3,5 uurtjes is zelfs voor meneer Veelkantie te kort.

Heb nog een poging gedaan om nog wat te slapen op de bank maar dat wilde helaas evenmin lukken. Dus dan maar de dag door op een veel te korte nachtrust. En dat is behoorlijk goed gelukt. Moest mezelf regelmatig door een dipje sleuren, maar daar ben ik, door de jaren heen van slapeloosheid, erg goed in geworden.

Wat een beetje zorgelijk is, is dat mevrouw Veelkantie nog altijd zo’n pijn in der rug heeft. Het lijkt maar niet over te willen gaan.

We zien het dit weekeinde nog maar even aan… maar als het na het weekeinde niet over of minstens een heel stuk minder is dan zitten we begin volgende week bij de dokter. Dan moet die maar eens kijken wat er precies aan scheelt.

Heb vandaag via twitter heel wat over me heen gekregen. De verdachtmakingen vlogen laag over en ik werd op zeker moment zelfs ‘pedofiel’, ‘pedolover’ en ‘erger dan kanker’ genoemd.

De reden waarom? Ik ben het oneens met de heksenjacht die Henk Bres en talloze van zijn hersenloze volgers op pedofielen hebben geopend. Onder het mom van ‘beschermen kinderen’ doet men eigenlijk niets anders dan hun onderbuiken bevredigen.

Het stel me teleur, diep teleur zelfs, dat mensen zich nog altijd zo makkelijk laten opnaaien tegen een bepaalde bevolkingsgroep. In dit geval pedofielen.

Als ervaringsdeskundige, ik ben als kind zeer ernstig misbruikt, mag ik daar wel een woordje over meepraten. Ik heb deze nare ervaringen ver achter mij gelaten. Ik weigerde mij, door zowel de hulpverlening alsook de vrienden en kennissenkring, het etiket van ‘het eeuwige slachtoffer’ aan en op te laten naaien en heb, de gevolgen die seksueel misbruik karakterologisch onmiskenbaar op je kunnen hebben, ten beste weten te keren. Dat is een behoorlijke klus geweest, maar ik ben er zondermeer een beter en evenwichtiger mens van geworden.

Dat resulteerde er ondermeer in dat ik me niet leen voor ordinaire hetzes en heksenjachten op willekeurig welke bevolkingsgroep dan ook. En zodra ik bemerk dat bepaalde mensen een hetze of heksenjacht op touw aan het zetten zijn dan roer ik mijn mond, of toetsenbord. Ik weiger net als de massa met de handen over elkaar toe te kijken.

Natuurlijk, kindermisbruik… seksueel of anderszins, is walgelijk. Ik heb totaal geen seksuele gevoelens bij kinderen, dus het is beslist iets dat ik totaal niet begrijp. Maar het feit is dat er mensen zijn die dit soort gevoelens wel hebben, en dat kan een enorm probleem zijn.

Dat probleem ga je echter niet verhelpen door deze mensen ondergronds te jagen. Dan ben je het zicht totaal kwijt. Bovendien jaag je ook de mensen, die weliswaar over deze gevoelens beschikken maar er alles aan zouden willen doen deze niet te hebben en al helemaal niet te praktiseren, eveneens ondergronds. Buiten het bereik en zicht van de hulpverlening die ze juist zo hard nodig hebben.

Je creëert hierdoor juist gevaarlijke mensen en gevaarlijke situaties. Het effect van op pedofielen jagen is volstrekt contraproductief. En ik zou willen dat mensen dat begrijpen.

Pedofilie is een geaardheid, of een seksuele afwijken zo u wilt. Hoe je het ook wilt noemen… het is niet iets dat zomaar weggaat. Het is ook niet iets dat je kunt uitroeien. Zeker niet zonder een massaslachting aan te richten en deze constant te herhalen. Want er worden, of wij het nou willen of niet, of wij het nou walgelijk vinden of niet, iedere dag weer nieuwe pedoseksuelen geboren dan wat gecreëerd.

Het enige wat we kunnen doen is proberen deze mensen de hulp te bieden die ze in het merendeel van de gevallen graag zelf willen ontvangen om zodoende op een gezonde manier met hun geaardheid dan wel ziekte om te (leren) gaan.

Daar is meer moed voor nodig dan blind de hoofden te eisen van pedofielen of pedofilie willen verbieden. Want zeker dat laatste is zo infantiel gedacht dat je, was het niet zo triest, je er kapot om zou lachen.

Want mag ik u eerlijk bekennen dat ik mensen die andere mensen probleemloos en massaal willen opknopen, letterlijk op de brandstapel willen zetten, dood willen martelen en meer walgelijke dingen willen doen, allemaal zaken die ik op twitter en andere plekken op het internet tegen kwam, veel gevaarlijke vind dan pedofielen?

Want laten we wel zijn… de mensen die helemaal vol van zichzelf zijn en zichzelf op een voetstuk plaatsen, zichzelf zo loven en roemen als ‘kinderbeschermers’ en soort van ‘semi-verzetshelden’ in de strijd tegen ‘pedofilie’ en ‘kindermisbruik’, zijn niet zelden de mensen die er genocidale martelfantasieën ‘voor de goede zaak’ op na houden.

De geschiedenisboeken staan vol van dit soort mensen en bewegingen. Honderden miljoenen, grotendeels volstrekt onschuldige mensen zijn daarvan het slachtoffer geworden.

En gisteren bewezen de mensen die tegen mij fulmineerde, waaronder initiatiefnemer Henk Bres die mij al eerder een ‘pedo’ noemde, hoe makkelijk je in het verdachtenbankje komt te staan. En dus hoe gevaarlijk dit soort bewegingen zijn.

Alleen al om het simpele feit dat ik met hen (hartgrondig) van mening verschil was voor diverse van hen al reden om mij dood te wensen, om mij in het verdachtenbankje te plaatsen, om collectief en gelukkig verbaal de jacht op mij te openen, een poging te ondernemen mijn NAW gegevens op een open medium te plaatsen, mij erger dan kanker te noemen, enzovoort. En dan sta ik nog zo ver af van pedofilie als mogelijk is, maar alleen al het feit dat je een andere mening hebt is voor deze mensen meer dan voldoende aanleiding om je even mee te nemen in de ‘grote schoonmaakactie’. Levensgevaarlijk gekken zijn het!

Ik heb later op de avond daar nog eens een goed gesprek over gehad met mevrouw Veelkantie. Die vind het vanzelfsprekend een akelige maar ook angstaanjagende ontwikkeling. ze zou ook het liefst hebben dat ik me, er uit veiligheidsoverwegingen, er niet mee zou bemoeien. Maar ik kan niet anders. Ik verdom het om de geschiedenisboeken in te gaan als één van de massa die werkeloos toekeek hoe mensen opgejaagd en, mocht deze trend doorzetten, uiteindelijk vermoord worden.

Met, zoals de houding van deze mensen jegens mij ook bewijst, talloze onschuldige slachtoffers die in het kader van de ‘morele zuivering’ eerst in het verdachtenbankje worden geplaatst, als pedofiel worden gebrandmerkt en eveneens opgeknoopt worden.

Gelukkig heeft mevrouw Veelkantie daar vele respect voor. Ze bewonderd de wijze waarop en met welk doorzettingsvermogen ik voor mijn principes opkom. Ook al jagen de reacties haar angst aan.

Voor zover even dit hoofdstuk, want ik moest het even kwijt. Nu over tot de orde van de dag. Alsof er niets gebeurd is

Ik kreeg laat in de middag een telefoontje van mijn maatje Teun. Hij had er nog eens over nagedacht en mijn advies opgevolgd. Hij heeft gesproken met de begrafenisondernemer, en een lijstje met prijzen van de diverse diensten en componenten die bij een begrafenis komen kijken en beschikbaar zijn, opgevraagd en gekregen.

Teun heeft samen met zijn vrouw besloten om toch een aula te huren. En, tot mijn stomme verbazing en grote vreugde, besloten een paar muzieknummers die hij erg mooi vind te laten spelen. Wij, mijn vrouw en ik, zijn daardoor diep ontroerd en hebben even een traantje gelaten.

Eerst wilde Teun daar helemaal niets van weten. Hij wilde niet verder gaan dan hem na zijn dood letterlijk af te droppen bij de begraafplaats, en dat was het. Geen aula, geen muziek, geen bloemen, geen sprekers, geen van wat dan ook. En ondanks dat dit Teun ten voeten uit is en helemaal bij zijn no-nonsenshouding past, was dat voor het gezin en de familie maar moeilijk te behappen. Die hadden, terecht, het gevoel op deze wijze geen afscheid te kunnen nemen van hun man, vader, opa, broer, vriend, enzovoort.

Ik heb op verzoek van diverse familieleden daar nog eens over gesproken met Teun, en ik ben erg blij dat Teun naar aanleiding daarvan op zijn ‘wensen’ teruggekomen is. De familie krijgt nu een behoorlijk afscheid van die ouwe knorrepot. En mevrouw Veelkantie en ik zijn daar bijzonder blij mee en het is een enorme opluchting.

Goed… ook dat is voor elkaar. Over tot de orde van de orde van de dag

We zijn van voornemens om van het weekeinde nasischijven te maken, maar daarvoor heb je natuurlijk nasi nodig. Maar om nou een hele pan nasi te gaan maken voor een stuk of tien nasischijven leek ons ook een beetje teveel van het goede. Maar daar was wel een mouw aan te passen. We eten gewoon nog eens die heerlijke Babi Pangang!

Dus stonden wij vanavond Babi Pangang en een extra grote pan Nasi Goreng te maken. Wat over is van de nasi gebruiken we van het weekeinde voor de nasischijven.

En er was voldoende nasi over, dus we kunnen wel een paar nasischijven maken! Veel meer dan de tien die we in de planning hadden.

Het eten was werkelijk heerlijk. Nog beter dan de vorige keer dat we Zelfgemaakte Babi Pangang met Nasi Goreng maakten. Ik had een betere kwaliteit schouderkarbonades gehaald en ze iets korter in de frituur gehad. Hierdoor was het vlees nog malser. Om te smullen!

Na het eten hebben we nog een paar potjes Yahtzee gedaan. En ik ben blij u te kunnen melden dat ik weer in de winning mood ben. Weliswaar is mevrouw Veelkantie hier minder blij mee… maar dat is dan jammer

Tussen de bedrijven door hebben we erg gelachen en ook wat diepgaande gespreken gevoerd. Ondermeer over de hetze op twitter, over Teun en over nog wat andere zaken die ons momenteel erg bezighouden. Het is altijd weer geweldig om te zien hoe wij in dit huishouden over werkelijk alles kunnen praten zonder taboes, zonder remmingen en op een door en door oprechte manier.

13 juli 2011

Wat een waardeloze dag! Qua weer dan, want meneer Veelkantie voelde zich vandaag wel redelijk goed.

En dat kon ook niet anders want ik was asociaal laat mijn bedje uit. Normaal kan ik niet langer dan een uur of vijf aaneengesloten in mijn bed liggen. Maar ik heb wel eens van die uitschieters. Zoals vandaag. Ik was pas tegen 11.00 uur mijn bed uit. Dus gewoon 8 uurtjes straight!

Mevrouw Veelkantie was al een paar keer even boven komen kijken of ik misschien dood was, maar ik moet u telleurstellen. Ik blijf u nog even lastigvallen met mijn gezever over koken

Mevrouw Veelkantie voelde zich vandaag nog steeds wat minder. Ze heeft nog behoorlijk last van haar rug. We hebben afgesproken dat als het na het weekeinde niet over is dat ze even een bezoekje brengt aan de dokter. Dan is er kennelijk geen sprake van een verdraaiing of verrekking van de rugspieren.

Het was in ieder geval geen dag om er op uit te gaan. En dat deden we dan ook niet. We hielden vanmiddag gewoon een siësta. Want daar, lekker maffen of anders wel liggen maar niet stil liggen, zijn deze herfstachtige dagen nog wel het meeste geschikt.

We moesten er wel even kort uit want er moesten nog boodschappen gedaan worden. De Perline waren in de aanbieding bij de Albert Heijn!

Bij de Perline maakten we zowel een tomaten alsook een Carbonara saus. Dus daar hebben wij ons laat in de middag mee vermaakt. Hoe u beide sausen maakt kunt u lezen onder de blogpost: Perline Carbonara (met of zonder room). Inderdaad gaat dat voornamelijk over de Carbonara saus, maar u treft ook twee linkjes aan naar twee overheerlijke tomatensauzen.

Vanavond keken we wederom een film, want wat moet je anders op zulke dagen als dit. En dat was best een aanrader. De film Devil is een spannende film over… u kunt het wel raden… de duivel. Het grootste deel van de film speelt zich af in een lift, maar is van het begin tot het einde heerlijk spannend. Dus als u even niets te doen heeft…

Mevrouw Veelkantie was moe en was ook de rugpijn behoorlijk zat, dus die ging lekker slapen. En ik doe gewoon nog even mijn ding

12 juli 2011

Het was vandaag, fysiek gesproken, helemaal geen slechte dag. Ik voelde me redelijk goed. En gelukkig maar. Ik lijk weer een beetje door dip zoveel heen te zijn. Op naar de volgende dip!

Vanmiddag zijn we naar ons maatje Teun en zijn vrouw gegaan. Dat werd weer eens hoog tijd. Het kwam er steeds maar niet van. Niet in de laatste plaats omdat het, gezien het feit dat we behoorlijk wat familieleden hebben gehad met terminale kanker, erg confronterend is. Dus blijf je het bezoek telkens onbewust vooruit schuiven.

Maar ik werd me daar bewust van en vanmiddag gingen we dus, een beetje met lood in de schoenen, bij Teun op visite.

Teun was wederom in korte tijd weer flink magerder geworden. Maar gelukkig wist hij precies sinds vandaag weer een beetje zijn eten binnen te houden. Althans… eten… Hij leeft op flesjes voeding. Zo nu en dan weet hij wel iets wat hij heel lekker vind naar binnen te werken.

Nu had ik Teun en zijn vrouw al enige tijd geleden toegezegd wat kroketten langs te brengen. Daar hebben we de laatste keer ook rekening mee gehouden toen wij de rundvleeskroketten maakten. Dus namen wij vier stuks mee voor Teun en zijn vrouw. Ik hoop dat ze de kroketten lekker vinden en dat Teun ze binnen weet te houden.

Ik had ook nog iets te bespreken met Teun. Namelijk de begrafenis. Teun wil namelijk helemaal niets doen of gedaan hebben met zijn begrafenis. Geen bloemen, geen muziek, geen kaarten, geen koffietafel, helemaal niets. Zonde van het geld, aldus Teun.

Dat valt op zichzelf te respecteren. Maar ik kreeg vanuit de gezinsleden en Teun zijn vrouw te vernemen dat ze dat toch wel erg jammer vinden. Ze zijn bang dat ze met zoveel soberheid moeilijker afscheid kunnen nemen van hun vader, hun oom, opa en uiteraard haar man. Of ik niet eens met Teun kon praten.

Waar de schoen voornamelijk blijkt te wringen is dat Teun, buiten dat hij totaal wars is van opsmuk, tierelantijntjes en dergelijke, bang is dat zijn vrouw en misschien ook kinderen met een grote rekening blijven zitten.

Die angst heb ik bij Teun weg kunnen nemen. En ik heb hem er ook van kunnen overtuigen dat het voor zijn gezinsleden, familieleden en vrienden toch wel erg prettig zou zijn als er bijvoorbeeld muziek zou zijn. Bovendien, en dat heb ik daadwerkelijk tegen Teun gezegd… wat kan jou het nou schelen als mensen wel ‘tierelantijntjes’ willen. Jij bent toch dood en weet nergens meer van. Dus welke waarde hebben dit soort principes nu eenmaal. Zeker als je het daardoor lastiger maakt voor de familie?

Om Teun toch de maximale grip te laten houden op de kosten heb ik voorgesteld om de begrafenisondernemer nu te laten komen, ver voordat hij dood is, en nu vast te leggen wat hij voor zijn verzekerde bedrag allemaal kan doen dan wel toestaan dat men doet.

Overigens is Teun prima verzekerd. Hij heeft € 4.000 tot zijn beschikking, en gezien het feit dat Teun gecremeerd wil worden is dat voldoende.

Teun vond dat wel een goed idee en zou nog vandaag met de begrafenisondernemer bellen en een afspraak maken. Teun kennende doet hij altijd wat hij zegt, dus dat gaat zeker goedkomen.

We gingen met een goed gevoel weg bij Teun en zijn vrouw. Blij dat we ons over onze eigen blokkade heen hebben kunnen zetten, blij dat we onze vrienden Teun en zijn vrouw weer even hebben gezien.  Blij om te zien dat het naar omstandigheden redelijk goed gaat met ze. En ik geloof dat dit een wederzijds gevoel is.

Na het bezoek ging het leven weer gewoon door, dus moesten er boodschappen gedaan worden. Gelukkig niet zoveel want het stond min of meer al vast wat we vandaag zouden eten. Uiteraard de garnalenkroketten en daarbij lekkere dikke frieten en sla. Heerlijk!

Vanavond maar weer eens een film uit de collectie uitgezocht. Deze keer werd het Unknown. Best een goede film. Een mooi plot en mooie plotwendingen. En best spannend! Beter dan die flutfilm van gisteren.

Na de film was het weer bedtijd voor mevrouw Veelkantie. Die zat niet zo lekker in haar vel want ze had al de hele dag last van haar rug. Kennelijk een beetje verkeerd gelegen of een rare draai gemaakt of iets dergelijks. Ik heb haar nog niet beneden gezien dus ik denk wel dat ze de slaap kon vatten. Hoop dat het morgen een stuk beter is.

Ik rommel nog even een uurtje wat aan en ga dan ook maar eens een tukkie doen.

11 juli 2011

Zou ik vandaag met één woord moeten omschrijven dan zou dat ‘saai’ zijn. Maar… dan niet in negatieve zin.

Vandaag was een super-rustdag. Gewoon helemaal niets bijzonders te doen, lekker thuis blijven, geen boodschappen want we hadden alles al in huis, heerlijk. Vooral veel slapen en rusten.

We hadden ons gisteren op het feestje van de buren natuurlijk al druk gemaakt en hadden ons bovendien laten verleiden om voor de tweede dag aardig wat gerstenat te verorberen. Iets wat zeldzaam voorkomt, twee dagen achter elkaar aan de boemel. Maar ach, we zijn allen zondig!

Ik voelde me overigens vandaag relatief lekker in mijn vel. Het was mooi weer en er was dus niets om over te klagen. Wat een luxe

Zelfs het eten van vanavond zou je met een beetje goede wil saai kunnen noemen. We aten gehaktballen, gebakken aardappeltjes en doperwten met worteltjes. Wel heel lekker saai, dat dan weer wel.

Het had een prachtige barbecue dag geweest. Het weer was perfect aan deze kant van Nederland. Maar zelfs daar hadden we even geen zin in. Dan moesten we weer naar de supermarkt en meer van die toestanden. Andere keer dan maar weer…

We hadden gisteren eigenlijk de ragout die we een dag eerder maakten om zullen zetten in echte garnalenkroketten. Maar dat kwam er door het uit de hand gelopen bezoekje aan de buren niet van. Dus waren we vanavond aan de beurt. Want een dagje koelen kan geen kwaad, maar twee of meer dagen ragout koelen doet het uitdrogen. Dus het moest!

Nou vonden we dat helemaal niet zo erg, want het is een leuk klusje, en we waren eigenlijk zo klaar. In minder dan 45 minuten lagen er 22 garnalenkroketten op het bordje. Want we worden er steeds handiger in en hebben inmiddels wel de slag van het kroketten maken te pakken.

Na het maken van de garnalenkroketten keken wij een film. Skyline. Leuk idee, lijkt erg op de remake van War of the Worlds, maar men heeft het concept niet weten om te zetten in een echte boeiende film. En het einde sloeg werkelijk helemaal nergens op! Kennelijk komt of bestaat er nog een deel twee. Maar ik weet nu al dat we die nooit gaan zien. Als deel I al zo’n bagger is… dan laten we deel II graag voor wat het is. Niks!

Ondanks dat we de hele dag een beetje rond hebben gehangen en vaker de ogen dicht dan open hadden ging mevrouw Veelkantie bijtijds naar haar bedje. Dat is net een marmotje. Die kan wel 18 uur per dag slapen als ze het zo willen

Ik ben veel meer een nachtbraker. Geboren uit noodzaak, dat wel. Maar ach, alles wend. Zelfs hangen. Als je het maar lang genoeg doet…

Ik ga nog even wat rondneuzen op internet en zoek dan ook de bedstede maar eens op. Dus u weet het inmiddels… Tot over een paar uur, als het leven meezit. En zo niet dan niet

10 juli 2011

Was er al bang voor. Stond vijf uurtjes nadat ik ging slapen alweer naast mijn bedje. Maar wel met een goed gevoel en in betere conditie dan de voorgaande dagen. Dus dat was weer een pluspunt.

Vanmiddag zouden we even een uurtje naar de buren gaan omdat mijn buurmeisje (21) vijf maanden op stage gaat naar de Antillen. En zo gezegd zo gedaan… Het was alleen wel erg gezellig dus een uurtje werden er uiteindelijk negen!

We hebben heerlijk gelachen en lekker wat gedronken, ja helaas alweer bier want het water was op…, en uiteindelijk ook lekker gegeten. Want tegen een uur of zes hebben we per stel een tientje bij elkaar gelegd en Chinees eten gehaald. En dat was erg goed te doen mag ik wel zeggen. We zaten met een man of 16, een flink deel van de visite was al weg, lekker Chinees te bikken. Erg gezellig.

Eigenlijk wilde ik tegen een uur of 20.00 thuis zijn want we zouden vanavond garnalenkroketten draaien. Maar men wilde graag dat we bleven hangen, en dat hebben we ook gedaan. Dus de garnalenkroketten zullen moeten wachten tot morgen.

Zo ook de gehaktballen, de aardappeltjes en de doperwten en worteltjes die we voor vanavond te eten hadden. Die peuzelen we morgen wel op.

Mevrouw Veelkantie ging bij thuiskomst linea recta naar haar bedje. Twee dagen achtereen lopen bieren was toch even teveel van het goede, dus was ze erg moe.

Zelf ging ik, na de PC een keer of vijf te hebben moeten herstarten, nog even luisteren en kijken naar Echte Jannen. Maar dat was helaas een nogal saaie uitzending. Een uitzending met Richard de Mos van de PVV als hoofdgast. Had daar wel wat meer vuurwerk van verwacht.

Als laatste neem ik nog even mijn mail en de reacties op Veelkantie door en dan ga ik ook maar eens een tukkie doen

09 juli 2011

Ik snap helemaal niets van mijn nieuwe PC. Gisteren liep hij als een zonnetje. Direct starten en over de hele dag niet één keer vastgelopen. Vanmorgen liep de PC vrijwel direct vast en moest ik het kreng 14 keer herstarten om voorbij het Windowslogo te komen. En toen ik dat eenmaal een keer deed liep de PC direct vast op het volgende scherm.

Het is uiteindelijk gelukt de PC gestart te krijgen en vertoonde hij de hele dag geen kuren meer. Denk dat het ding een eigen leven heeft.

Gezondheid technisch was het al niet veel beter. Vanaf het moment dat ik opstond voelde ik me hondsberoerd. Het zou pas laat op de avond zijn dat ik me iets beter ging voelen. Mogelijk door de inname van het medicijn der medicijnen… namelijk bier

Bier of andere alcoholhoudende dranken zijn het medicijn dat tegen iedere kwaal helpt. Of het nou zielenzeer of zoals in dit geval een haperend lichaam is… het helpt bij inname van de juiste hoeveelheid altijd weer. Gevaarlijk spul dus dat je daarom alleen in het weekeinde in ruime hoeveelheden moet gebruiken. Doordeweeks gaat het tegen je werken en overtreffen de bijwerkingen vaak de heilzaamheid.

Voordeel is dan wel weer dat ik me na een avondje slempen beter voel dan als ik me keurig aan de richtlijnen van de blauwe knoop hou. Ik heb nooit last van een kater. Of… en dat is ook een mogelijkheid… heb ik het idee dat ik geen kater heb omdat ik me met kater beter voel dan dat ik doorgaans doe zonder ervoor een half kratje bier te hebben gezopen.

Nu moet u overigens niet denken dat ik zo’n zuipschuit ben, want dat is zeker niet het geval. Zo nu en dan bezondig me alleen graag aan overmatig drinken omdat mijn relatie met mijn lichaam een bijzonder moeizame is. En soms heb je gewoon zin om dat even te vergeten.

Helaas zit op een lichaam geen garantie. Niet eens tot de deur. Zodra de verloskundige je uit de doos (van je moeder) haalt heb je het er maar mee te doen. Daar zou TROS Radar eens werk van moeten maken!

Hoe dan ook en dat terzijde… Ik liep dus vanmiddag, en let op… dat was ver voor het eerste biertje, als een zombie door de supermarkt.

We hadden nog wat spulletjes nodig want ik had @Cocoforu de belofte gedaan om de garnalenkroketten van haar oma eens na proberen te maken. En dat gaan we dan ook na het eten eens doen. Althans, we gaan de ragout maken en dat moet nog een nachtje opstijven. Morgenavond maken we er uiteindelijk kroketten van.

De kids, dochter Veelkantie en haar boyfriend, hadden besloten dat we shoarmarollen zouden eten. Dus ook daarvoor hadden we nog wat spulletjes nodig. Want shoarmarollen eten wij niet uit een pakje maar maken we liever zelf. Geweldig leuk om te maken, eenvoudig en lekker!

We hadden ook nog wat zelfgemaakte rundvleeskroketten in de vriezer, daar aten we er ook weer een paar van op. Met al het weggeven aan de verschillende liefhebbers zijn we daar al bijna weer doorheen…

Na het eten zijn we begonnen aan het maken van de ragout voor de garnalenkroketten. Dat was ongeveer een uurtje werk. Maar wij vinden het altijd zo gezellig om te kokkerellen dat we daar met gemak twee uurtjes van maken. Lekker tussendoor een beetje ouwehoeren en een biertje drinken om de fun te maximaliseren

Daarna deden we nog een paar potjes Yahtzee. Wie van de tien potjes de meeste keren wint heeft gewonnen. En dat was ik niet… snik!

Eigenlijk heb ik maar een paar keer gewonnen sinds ik de nieuwe PC heb. Dus ook dat schrijf ik maar toe aan het onding. Nog meer reden om dat ding zo snel als mogelijk in te ruilen voor eentje die wel werkt!

We eindigde de avond met het spelen van muziekvideo’s op de PC. Lekker meekwelen op van alles en nog wat. We hebben een hele brede muzieksmaak dus alles komt lang. Van Pink Floyd naar Marco Borzaadcel, terug via Genesis naar Monsterrat Caballé, Ramses Shaffy naar Radiohead, The Eagles naar Het Goede Doel, Michael Bublé naar Frank Sinatra… enzovoort, enzovoort, enzovoort. Altijd heel gezellig.

Uiteindelijk zijn we maar een tukkie gaan doen. Morgen weer vroeg dag. Niet zozeer omdat ik ergens heen moet, maar omdat ik in de regel maar een paar uurtjes slaap per nacht. Maar dat is weer voor morgen

08 juli 2011

Eigenlijk hetzelfde liedje als gisteren… De dag begon fysiek gesproken minder, en ook van een siësta in de middag knapte ik niet echt op. Maar later in de middag voelde ik me weer aardig goed.

Zelfs zo goed dat meneer en mevrouw Veelkantie ‘boven de was ophingen’, als u begrijpt wat ik bedoel…

En of dat nog niet genoeg gekkigheid was op een dag kochten wij bij de Worstenmakerij ook nog eens twee heerlijk supergrote Entrecôtes. Dochter Veelkantie, die Entrecôtes niet echt lust, at namelijk toch niet thuis want die had een barbecue op school omdat het de laatste schooldag was voor de grote vakantie.

U weet wel, die barbecue voor 75 kinderen die eerst € 10,- p/p (ofwel € 750,- totaal) moest kosten. Wij waren niet de enige ouders die dat een belachelijk bedrag vonden. Er was dan ook in eerste instantie totaal geen animo voor. Toen de prijs p/p opeens naar € 5,- ging wel…

Het bleek nog eens € 5,- teveel voor een flutbarbecue te zijn ook. Niet alleen kregen de kids de standaard dingen (voorgegaarde hamburgers e.d.) maar het was ook nog eens aangebrand. Dochter Veelkantie is thuis wel wat beters gewend qua eten en barbecue. Dus die deed zich maar tegoed aan de aardappelsalade… en was weer bijtijds thuis.

Maar goed, de Entrecôtes…

Die maakte meneer Veelkantie vakkundig klaar terwijl mevrouw Veelkantie zich op de bijgerechten wierp. En heerlijk waren ze weer!

Na het heerlijke eten bleek dat er wederom geen bal op TV kwam. We hebben iets van 60 zenders en nog niets fatsoenlijks te zien. Gelukkig hebben wij altijd een flinke voorraad films tot onze beschikking (voordeel van connecties hebben ) dus pakten we de 2010 remake van A Nightmare on Elmstreet erbij.

Het origineel was één van de eerste films die wij samen in de bioscoop zagen. We spreken over 1984, ofwel 27 jaar geleden. Die film maakte toen behoorlijk veel indruk op met name mevrouw Veelkantie. Helaas bleek de remake een erg slap aftreksel te zijn van het origineel.

Desalniettemin en evenzogoed was het al behoorlijk laat toen de film afgelopen was. Bedtijd voor mevrouw Veelkantie… En meneer Veelkantie doet dan wat hij meestal doet. Nog wat stukjes typen…

07 juli 2011

Nu kan ik wel wederom een keer vertellen dat ik me het eerste deel van de dag, tot een uur of 17.00 waardeloos voelde, maar ik sla dat stukje maar even over want de rest van de dag werd enorm lekker, leuk en gezellig. En daar gaat het uiteindelijk om. Genieten van de momenten.

In de middag zijn we gezellig naar de braderie in de stad geweest. Dat hadden we ook in de avond kunnen doen, maar dan is het zo druk dat je niet op je gemakje bij de kramen kunt kijken.

De braderie was beter georganiseerd dan voorgaande jaren. Meer diversiteit in hetgeen er aangeboden werd en een leukere opstelling. En deze keer stonden de kraampjes ook door heel de stad opgesteld. Dat was voorgaande jaren wel anders. Dan was het vooral veel van hetzelfde en waren het relatief weinig kramen om te bekijken.

We hadden besloten om vandaag weer eens loempia’s te maken. Onder deze link treft u de instructievideo aan die wij eens maakten.

We worden, hoe vaker wij dit soort dingen maken, er steeds handiger in. Deze keer waren we al met al even iets meer dan een uurtje bezig met het maken van de vulling en het draaien van de loempia’s. En toen kon het smullen beginnen. Voor zo ongeveer de hele buurt, wel te verstaan.

Met regelmaat zitten er een aantal met name buurvrouwen op het pleintje voor de deur te kletsen en koffie te drinken. En het is me opgevallen dat dit vooral ook zo is als wij loempia’s maken. Want men weet dan dat ze vanzelf een loempia met saus krijgen van meneer en mevrouw Veelkantie.

Toen mevrouw Veelkantie ging vragen of het gesmaakt had, en of men er misschien nog wel één wilde, bleef ze al een hele poos weg. Men had kennelijk een hoop met elkaar te bespreken. Toen ze eenmaal terug was bleek dat de dames niet alleen graag wat ongebakken loempia’s wilde voor een later moment, maar ook graag hadden dat we er gezellig bij zouden komen zitten.

Normaal bemoeien wij ons er niet zo mee want het om de zoveel tijd met elkaar keuvelen door de buurvrouwen op het pleintje is een soort traditie die al vele jaren bestaat. Maar goed, als men je expliciet uitnodigt om erbij te komen zitten dan kan je natuurlijk moeilijk weigeren. Dat zou een beetje raar en onbeleefd zijn.

Dus zat meneer Veelkantie, tezamen met uiteraard mevrouw Veelkantie, een half uurtje later tussen de weduwen, gescheiden en overige alleenstaande buurvrouwen.

En dat werd heel gezellig. Zeker toen er uiteindelijk een biertje bij kwam kijken. Uiteindelijk hebben we gezellig met een heel stel mensen tot een uurtje of 23.00 buiten gezeten. En dat was reuze gezellig. Op zeker moment kwamen er zelfs foto albums tevoorschijn.

Daarna was het ook nog geen bedtijd voor meneer en mevrouw Veelkantie. We draaide nog wat lekkere muziek en hebben romantisch lopen schuifelen, andere noemen het slijpen, door de huiskamer en een beetje meegezongen. Hoe laat we uiteindelijk naar bed zijn gegaan weet ik eerlijk gezegd niet eens meer. Ook dat telt niet zo als je het gezellig hebt. Dan ga je gewoon naar bed als je moe bent.

06 juli 2011

Gelukkig stond ik vanmorgen ietsje beter op dan gisteren. En dat was maar beter ook want in de middag zouden we visite krijgen van een vriend waarmee we af en aan al dik 20 jaar warme contacten hebben.

Ik heb nog contact opgenomen met Dynabyte Lelystad in verband met mijn haperende nieuwe PC. Ik zou later die dag nog teruggebeld worden of men een vervangende PC voor mij konden regelen.

Om een uur of 14.00 stond de vriend voor de deur. Het werd een gezellige middag en hebben behoorlijk wat bijgepraat en nog wat leuke oude koeien, en dan bedoel ik niet mijn schoonmoeder want dat is een niet leuke oude koe die in de sloot moet blijven, uit de sloot gehaald.

Tegen 17.45 uur ging de vriend weer weg. We hebben uiteraard aangeboden om te blijven eten, maar dat wilde hij niet.

Ik realiseerde me plotseling dat ik niet was teruggebeld door Dynabyte zoals we hadden afgesproken. Dus belde ik hen maar eens. Men had een nieuwe PC voor mij weten te regelen, maar die moet uit Apeldoorn komen en zou anderhalve week onderweg zijn omdat het via het hoofdkantoor zou gaan.

Dat is best wel idioot want Apeldoorn Lelystad is circa 60 kilometer. Omdat het veel 80 km wegen zijn ben je wel even onderweg, maar dan nog. Anderhalve week? Dus ik overweeg om de PC zelf op te halen. Ik zou het de bedrijfsleider morgen nog even laten weten.

Wij moesten nog wat boodschappen doen en koken. Dus mevrouw Veelkantie sprong even op de fiets om bij de buurtsuper het hoognodige te halen, en ik hield de kipstukken in de oven in de gaten.

Het eten was heerlijk. De kipstukken uit de oven waren weer geweldig lekker en supergaar met een krokant korstje. Ook de verse sperzieboontjes waren heerlijk en de gebakken aardappelschijfjes waren nog lekkerder dan dat.

Na het eten ging mevrouw Veelkantie een film kijken en meneer Veelkantie ging een tukkie doen op de bank want is was doodmoe.

Mevrouw Veelkantie ging na de film naar bedje toe en meneer Veelkantie doet, zoals u ziet, een poging zijn blog bij te werken in de hoop dat de PC even een keer niet vastloopt…

05 juli 2011

Laat me met het positieve beginnen. Het was vandaag qua weer een prachtige warme, maar niet te warme, dag.

En nu het minder positieve…

Vandaag was meneer Veelkantie fysiek gesproken ongeveer net zoveel waard als de oude trainingsbroek waarin hij de hele dag een beetje rondliep, hing en sliep. Met andere woorden… ik had fysiek gesproken een waardeloze dag.

Vanmorgen werd ik wederom veel te vroeg wakker. Ik had er minder dan vijf uurtjes slaap opzitten. Maar door de pijn in mijn ledematen kon ik niet langer in bed blijven liggen.

Het resultaat was een hang en siësta dag. Van de PC verplaatste ik me naar de bank om te rusten, en van de bank naar de PC. Ik was werkelijk helemaal kapot. Gelukkig trok dit laat in de middag flink bij want we hadden een barbecue voor vanavond gepland. Daarover later meer.

Het kan echter nog minder positief…

Mijn nieuwe PC is vandaag drie keer volkomen vastgelopen. Ook terwijl ik dit stukje in mijn dagboekje schreef. Ik moet de PC dan hard resetten want ik kan er totaal niets meer mee. Ik wacht dan een paar minuten en dan kan ik de PC weer opstarten. Tot dat de PC, er zit totaal geen patroon in want je hoeft eigenlijk op dat moment niet eens wat aan het doen te zijn, weer totaal vastloopt.

Ik denk dat ik morgen toch maar weer eens ga praten met die aardige meneer van Dysnabyte, want dit is waardeloos. Dit is niet wat je mag verwachten van een gloednieuwe state of the art PC.

Nu weer even positief, want er zijn natuurlijk ergere maar ook leukere dingen in het leven.

In de loop van de middag begon ik een beetje op te knappen. Tot een uur of 17.00 had ik geslapen en redelijk wakker geworden. Met een paar biertjes erbij voelde ik me vanzelfsprekend steeds beter. En dat was maar goed ook, want ik moest de barbecue aansteken. Want zo’n kans om te barbecueën, met zulk prachtig weer, mogen we niet laten schieten.

Het werd een heerlijke barbecue en een ontzettend gezellige avond. Daar kunt u alles over lezen onder de blogpost: Barbecue foodporn van 05-06-2011. Daar kunt u exact lezen wat we deze avond allemaal voor lekkers bij en van de barbecue aten.

Nadat we tegen een uurtje of 23.00 naar binnen gingen hebben mevrouw en meneer Veelkantie nog even lekker nagekletst. Uiteindelijk ging mevrouw Veelkantie dik over 01.00 uur naar haar bedje, en meneer Veelkantie stelt, zoals u ziet, nog even de wereld in kennis van zijn barbecuesessie en zijn dagelijkse beslommeringen.

04 juli 2011

Ik had vandaag fysiek gesproken een wat moeizame dag. Erg moe. Waarschijnlijk nog van het heerlijke weekeinde.

Wat mijn stemming zeker verbeterde was dat ik, pak ‘m beet twee uurtjes nadat ik mijn PC ter garantie had aangeboden bij Dynabyte, al een telefoontje kreeg dat ik deze weer op kon komen halen. Het probleem was verholpen en de PC draaide weer als een zonnetje.

Een update van Microsoft Windows 7 was vastgelopen door onbekende oorzaak en blokkeerde de complete PC. Nadat men dit verholpen had deed hij het weer uitstekend. En tot op heden is dat nog steeds zo.

Dus vanmiddag was ik weer druk met het omwisselen van PC’s.

Vandaag nam mevrouw Veelkantie het koken voor haar rekening. Ze maakte een heerlijke kabeljauwfilet ovenschotel met tomaat, ui, roomboter, kruidenboter, doperwten en wat peper en zout. Daarbij maakte ze een heerlijke aardappelpuree. Lekker wat van het bakvocht er overheen en smullen maar.

En dat smullen deden we lekker in de tuin. Want het was vandaag heerlijk weer. En morgen gaat het nog beter worden! Zomeren!

Helaas koelde het vandaag wat snel af, dus verplaatsten we ons naar binnen. Mevrouw Veelkantie keek een film terwijl meneer Veelkantie zijn ogen niet open kon houden van vermoeidheid. Maar dat geeft niet. De televisie kan mij maar zelden zo boeien dat ik er wakker voor blijf.

Ik had eigenlijk vanmiddag even een siësta willen houden, maar kreeg daar door het sleep met PC’s niet echt de kans voor. Dus dan maar even na het eten.

03 juli 2011

Was vandaag een baaldag. Mijn prachtige nieuwe PC hield er spontaan mee op. Liep volledig vast en ik kan geen kant meer op. Resetten had geen zin, en toen wilde het ding ook niet meer opstarten. Wat ik ook deed, systeemherstel en startherstel, het had totaal geen zin.

Morgen dus eerst maar eens langs Dynabyte om te zien hoe men dat gaat oplossen. Heb er alle vertrouwen in. Hoop dat dat zo blijft.

Gelukkig heb ik de krakkemikkige oude PC nog, dus na een paar uurtjes proberen de nieuwe PC weer aan de gang te krijgen, heb ik die maar weer aangesloten. Even zonder allerhande randapparatuur, dus alleen PC en toetsenbord plus muis. Kan ik tenminste weer op internet en mijn blog en twitter bijhouden. Want waar zou meneer Veelkantie zijn zonder.

Verder was het een lekkere rustige dag. Was nog erg moe van het gezellige dagje familie van gisteren. En ik was niet de enige. Ook mevrouw Veelkantie hield een rustdag en sliep een gat in de dag

Aten frieten met heerlijke kipvleugeltjes. U weet wel, die van de Worstenmakerij van € 5,- voor 2,5 kilogram. Ze smaakten voortreffelijk!

Mevrouw Veelkantie kreeg nog wel een berichtje van haar zuster op haar mobieltje (ik heb zo’n onding niet) dat de zelfgemaakte rookworsten die wij voor hen meenamen geweldig waren. Complimenten aan de kok, zo schreef ze… Kijk, en daar doen we het voor

02 juli 2011

Vandaag zijn we een dagje bij mijn zwager en schoonzuster geweest. Dezelfde schoonzuster en zwager die we trakteerde op een flesje wijn en een heerlijk etentje tijdens hun verblijf in Valkenburg.

Het is altijd heerlijk om een dagje bij hen te zijn. Het zijn, in ieder geval als wij bij hun of zij bij ons zijn, altijd hele gemoedelijke mensen. Een ontspannen sfeer van vertrouwelijkheid waarin je over veel zaken op een normale manier, zonder oplaaiende emoties en andere flauwekul, kunt spreken. En dat maken we wel eens anders mee.

Het voelt als een groot compliment en een eer dat er mensen zijn, zoals mijn zwager en schoonzuster, die ons zo in vertrouwen nemen.

In de middag zijn we nog even bij hun in het stadje geweest. Het was mooi weer en er waren voldoende activiteiten in het stadje om je een paar uurtjes te vermaken. Tegen het einde van het winkelen hebben we nog een lekker terrasje gepakt. Was heerlijk en gezellig gelachen.

In de avond bleek mijn schoonzuster een complete Mexicaans etentje voorbereid te hebben. Daar had ze echt haar stinkende best op gedaan. En het was ook heerlijk. Gevulde paprika’s uit de oven, heerlijke wraps met een groente recept, heerlijke wraps met een gehaktrecept, Guacamole erbij, tortillachips met kaas en heerlijke sausjes erbij, enzovoort. Was geweldig en we hebben onze buikjes rond gegeten.

In de avond lekker nog wat na zitten keuvelen over van alles en nog wat en een lekker neutje erbij gedronken. Tegen 00.30 uur gingen we maar weer eens op weg naar huis, want het was nog wel een uurtje rijden.

Thuisgekomen onder het genot van een biertje de dag nog eens aan ons laten voorbijgaan. En mevrouw Veelkantie nog even ingepakt met een paar spelletjes Yahtzee. Want ook dat werd eens tijd nadat ze me de laatste drie keer alle hoeken van de kamer heeft laten zien.

Kortom… we kijken terug op een heerlijke ontspannen gezellige dag, en met dat gevoel lekker gaan slapen. Morgen weer een dag

01 juli 2011

Je hebt wel eens van die dagen die vooral saai en inspiratieloos zijn. En niet zelden heb je dat dan als langdurige partners, mevrouw Veelkantie en ikzelf zijn dik 27 jaar bij elkaar, samen en gelijktijdig. Alsof je, je op elkaar in stelt en je aan elkaar synchroniseert.

Dat is een mechanisme dat je op meer vlakken ziet bij mensen die lang bij elkaar zijn, maar in dit geval is het wel jammer omdat de ene de andere niet uit zijn saaie gemoedstoestand trekt.

Ook het weer hielp niet echt mee. Ook dat zat een beetje overal tussenin. Het was geen mooi weer, maar ook niet echt slecht weer. Het was niet warm maar ook niet koud. Het regende af en toe, maar niet echt noemenswaardig. Zo nu en dan een spatje regel. Kortom… saai.

Met andere woorden… er valt over vandaag nauwelijks iets noemenswaardig te melden.

Ik was vandaag vooral erg moe, en mevrouw Veelkantie was niet in haar hum. Zelfs op het gebied van eten hadden we even totaal geen inspiratie. En dat voor mensen waarvoor eten bereiden en lekker oppeuzelen een zeer voorname plaats in het leven inneemt.

Uiteindelijk hebben we wel iets verzonnen, want er moet toch gegeten worden. En het was nog heel erg lekker ook.

Mevrouw Veelkantie maakte een heerlijke salade van rucola en een mix van andere mooie saladesoorten, olijfolie, peper en zout en fetakaas. Daarbij aten we gebakken aardappeltjes met ui en spekjes en verse worsten. Heerlijk!

Vanavond keken we een film op DVD met een prachtig concept, een man had het vermogen 2 minuten vooruit in de tijd te kijken, maar dat was ook zo ongelofeloos slecht uitgewerkt dat we de DVD maar af zetten.

Ach, je hebt wel eens van die dagen. Maar morgen gaat het wel een hele gezellige leuke dag worden. Maar dat vertel ik u uiteraard morgen weer.

30 juni 2011

Dat was me het dagje wel. Weer een hoop dingen gedaan en een smak geld uitgegeven.

Om te beginnen ging ik even bij de garage langs om een afspraak te maken voor een APK keuring voor de auto. Aldaar bleek dat men direct wel even de tijd had dus werd de auto terstond gekeurd.

Vorig jaar kreeg ik een aantekening voor ‘slijtage aan de reminrichting’ dus ik was ervan overtuigd dat het om de remschijven ging. Ik ging er dus vanuit dat de remschijven en remblokken vervangen moesten worden, en daar hadden we dan ook flink wat geld voor opzij gelegd van de eerdere belastingmeevaller.

Dat bleek echter niet het geval te zijn. De remblokken zijn wel op termijn aan vervanging toe, maar dat is iets wat ik voor de winter moet laten doen. Ergens in oktober. En dat kost in verhouding tot nieuwe remschijven een habbekrats.

Met de remschijven is niets aan de hand, zo liet ik me vertellen. En dat scheelt al snel een honderd of 6.

Men was voor wat betreft de remschoenen uitgegaan van de slijtage van een rijder die circa 25.000 kilometer per jaar doet. Maar dat is in mijn geval niet zo. Ik rij misschien zo’n 3.000 kilometer per jaar.

Ik heb de auto alleen maar omdat ik niet zover kan lopen vanwege mijn artritis. Dus het is eigenlijk een soort veredelde boodschappenauto.

Omdat het een bijzonder degelijk gebouwde auto is, zo is de carrosserie geheel verzinkt en ligt er een hele zware V6, 3 liter, 24 kleppen, bijna 300 PK sterke motor in, heb ik er weinig slijtage en onderhoud aan. De 21 jaar oude originele uitlaat zit er onder zonder een spoortje roest. En nu we het toch over de remschijven hebben… ook dat zijn nog de originele af fabriek remschijven.

Maar goed, buiten de kosten voor de keuring, hielden we dus een bult geld in de zak. En dat was een hele opluchting want mijn oude PC begon de laatste week wat rare kuren te vertonen, dus ik vreesde al dat hij er vandaag of morgen mee op zou houden.

Na ampel beraad met mevrouw Veelkantie besloten wij dat we de spaarcenten dan maar beter aan een nieuwe PC konden uitgeven. Ik type dit bericht dan ook op mijn gloednieuwe HP Touchsmart 300 PC.

Nu maar hopen dat er niets anders in huis kapot gaat, want de spaarcenten zijn nu wel even op

Vanavond hadden de kids, dat wil zeggen dochter Veelkantie en haar vriendje, voor ons gekookt. Ze maakten Turkse Dönner. Weliswaar uit een pak, maar het was evengoed behoorlijk goed gedaan. En dus erg smakelijk. Dat is zeker wel een complimentje waard.

En het kwam gezien mijn nieuwe PC erg goed uit. Want ik moest de oude rotzooi natuurlijk weghalen, de nieuwe PC neerzetten en de hele rattenplan nog installeren. Bovendien was ik natuurlijk in één klap alle wachtwoorden, programma’s en andere zaken e.d. kwijt. Dus ook dat moet ik er nog allemaal weer opzetten. Ik heb dus nog wel wat te doen.

Maar ik ben erg blij met mijn nieuwe PC. Want ondanks dat ik al een mini-PC kastje had neemt deze nog veel minder ruimte in beslag. Ik heb weer een zee aan bewegingsvrijheid op mijn bureau. En ook mevrouw Veelkantie heeft er geen probleem mee, want dit staat een behoorlijk stuk opgeruimder dan de vorige PC. En wat ze helemaal tof vind is dat deze PC nauwelijks geluid maakt. Die andere was soms net een stofzuiger. En bij tijden dachten we dat hij zou opstijgen.

Kortom, het was een dure maar enorm enerverende dag. Morgen maar even wat goedkoops eten

29 juni 2011

Vandaag was  het weliswaar niet zulk mooi weer, alhoewel het in de middag behoorlijk opklaarde, maar dat was niet zo erg.

De dagen ervoor waren zo genadeloos warm dat we wel even toe waren aan enige verkoeling. Want de soort warmte van de afgelopen dagen, drukkend, benauwd en bijna letterlijk adembenemend, is niet echt goed voor een mens die daaraan niet zo gewend is. En er in mijn geval niet zo goed tegen kan ook.

Ik had in de ochtend al besloten dat we vanavond Zelfgemaakte Babi Pangang met Nasi Goreng zouden eten. Maar omdat dit toch wat bewerkelijk is besloten we om dan maar bijtijds boodschappen te doen.

Bij de Worstenmakerij haalden wij 1,5 kilogram schouderkarbonades dat moet dienen als Babi Pangang vlees. Dat gebruiken ze bij de Chinees namelijk ook. We namen ook nog een zak van 2,5 kilogram met paprikakruiden gekruide kipvleugeltjes mee, want daar zijn we echt helemaal verslaafd aan. En het was spotgoedkoop. € 5,- voor 2,5 kg!

Wat wel grappig is, is dat de kip die we kopen bij de Worstenmakerij bij een bedrijf weg komt waar de schoonzoon van één van de zusters van mijn vrouw (geen idee wat dat van mij is) werkt. Zo zie je maar hoe klein de wereld eigenlijk maar is.

Goed, in de middag ben ik al begonnen met het in de marinade koken van de schouderkarbonades, want die moeten ook nog even een poosje afkoelen voordat deze gefrituurd worden.

Later maakte we ook nog de nasi en de saus voor de Babi Pangang. Al met al aten we deze keer eens bijtijds. Want normaal gesproken houden wij er nogal mediterrane levensstijl op na. Lekker laat eten, dan het liefst in de tuin lekker uitbuiken en uiteraard een paar biertjes erbij.

Wat later op de avond speelden mevrouw en meneer Veelkantie nog een paar spelletjes Yahtzee. Maar mevrouw Veelkantie won alweer… dat is nu al de derde keer op rij, terwijl ze normaal niet van me kan winnen. Ik weet dus niet wat er aan de hand is, misschien oefent ze stiekem, maar ze moet van dat winnen geen gewoonte gaan maken

Ondertussen was het alweer midden in de nacht en hadden we de bierlade in de koelkast leeg gezopen, dus hoogste tijd voor een tukkie!

28 juni 2011

Gisteren was het warm, maar vandaag was daarvan zonder twijfel de overtreffende trap. Zo warm dat ik me vandaag, op een kort ritje naar de buurtsuper na, niet buitenshuis heb begeven.

Dit soort temperaturen is voor geen mens echt gezond, maar als je gezondheid al te wensen overlaat dan is het ronduit onverstandig om naar buiten te gaan. Binnen was het nog redelijk vol te houden allemaal. Maar zelf binnen liep het kwik op tegen de 30 graden Celsius.

Hebben vandaag ook niet uitgebreid gekookt. We bakten shoarma. Ook erg lekker, nauwelijks moeite en redelijk makkelijk weg te eten

Het aangekondigde noodweer bleef in onze omgeving in ieder geval uit. Beetje wind, wat regen en wat onweersbuien. Maar dan hadden we het ergste wel gehad. En dat was best wel jammer.

Ik ben werkelijk gek op  noodweer. De kracht van de natuur laat zich dan volop gelden, en daar kan ik alleen maar ontzag voor hebben. Het moet natuurlijk ook niet te gek worden, dat alles sneuvelt en het echt gevaarlijk gaat worden, maar flinke storm, hagel, regen en onweer… geweldig.

Al die mensjes die denken dat wij van invloed zijn op de natuur. De arrogantie! Wat een lachertje. De natuur speelt met ons. En als ze haar dag niet heeft ben je er geweest.  Zo simpel zit het leven eigenlijk in elkaar. Life is a bitch

27 juni 2011

Wat een gigantisch warme dag vandaag. Heb me kapot lopen zweten. En dan toch nog met mevrouw Veelkantie ‘de was opgehangen’, als u begrijpt wat ik bedoel

Ik had vandaag helemaal geen zin om in die kokende auto te stappen, maar we moesten nog wat boodschapjes doen. Jammer genoeg.

Eigenlijk was het vandaag in huis comfortabeler dan buitenshuis. Maar konden de verleiding niet weerstaan om toch in de tuin te gaan zitten zweten onder de parasol. Maar om nou te zeggen dat het echt lekker was. Werden op den duur zelfs wat onrustig van de hitte.

Ik had nog wel wat te barbecueën, dus ik moest ook de Offset Smoker nog opstoken. Nog meer warmte, hahaha. Maar ach, het blijft toch telkens een geweldige uitdaging om met behulp van één van de grootste natuurkrachten, namelijk vuur, ook nog eens iets te produceren dat nog fatsoenlijk te eten is ook. Het blijft me fascineren.

Vanavond deed ik een beetje experimenteel Lamsschoudertjes bereiden op de BBQ. Experimenteel omdat ik eigenlijk geen idee had hoe ik deze het beste kon bereiden. Nederland is geen groot lamsvleesland.

Eigenlijk is het laatste wel erg jammer. Want lamsvlees is bijzonder smakelijk. Nederlanders, in ieder geval de autochtone bevolking, is meer van het gemakseten. Het moet vooral geen werk zijn, snel en eigenlijk al klaar en gaar uit de verpakking komen. Ik irriteer me er wel een beetje aan. Eten is zo belangrijk. Voor het gezinsleven, voor je relatie met je partner maar ook je kinderen, vrienden en kennissen. Enzovoort.

Als ik zie hoe het ‘minuutvlees’, ofwel dungesneden plakjes vlees in talloze soorten, uit de schappen van de supermarkten vliegt dan kan ik daar wel een beetje triest van worden. Want deze mensen gaan allemaal zogenaamd barbecueën. Maar het mag geen tijd en geen moeite kosten. Snel, snel, snel…

Als ik vlees ga roken of low & slow ga bereiden dan begin ik al rond een uur of 13.00. De Offset Smoker opstarten, vlees voorbereiden, enzovoort.

Als we gaan barbecueën dan begin ik rond een uur of 18.00 of nog iets later met het aansteken van de barbecue en hebben we de dag ervoor of dezelfde dag alle voorbereidingen getroffen. Zo’n barbecue kan gemakkelijk duren tot een uur of 21.30 en liefst nog later. Gewoon lekker de tijd nemen om het vlees en eventuele andere gerechten te bereiden. Lekker een biertje drinken. Gezellig kletsen en lachen. Lekker natafelen. Eventueel bij de tuinhaard voor gezelligheid, licht en warmte.

Laatst toen ik elders barbecuede voor mensen werden ze om 16.00 uur al ongeduldig. Om fucking 16.00 uur! De spareribs moesten nog een uurtje of twee. Heb het maar met een uur ingekort en kreeg toen te horen dat ze niet zo van het botje vielen als bij mij thuis. Ja gek hé!

Ik vrees dat mensen vergeten zijn te genieten van het leven. Men is alleen nog maar bezig met werken, geld verdienen, het liefst beide partners want anders kan men geen 3 keer per jaar in de nieuwe auto van een weekje ‘vakantie’ genieten.

En waar geniet men op vakantie dan vooral van? Van het feit dat de mensen in het vakantieland buiten leven, de tijd nemen voor elkaar, dat de maaltijd het hoogtepunt van de dag is, dat men heerlijk tot laat in de avond geniet van het zwoele weer en de pracht om hen heen, dat men zo de tijd neemt voor je, de gastvrijheid, de persoonlijke aandacht, het eten waar zoveel passie, liefde en cultuur in zit, enzovoort. Alsof dat in je eigen land, je eigen tuin en je eigen gezin e.d. niet mogelijk zou zijn!

Goed, genoeg gemopperd voor vandaag

Inmiddels is het nacht en het is veel te warm om te slapen. Dus rommel ik maar wat op internet. Ga het over een half uurtje denk ik toch maar even proberen. Zal wel zwemmen in plaats van slapen worden…

26 juni 2011

Had fysiek gesproken alles behalve een topdag vandaag. Maar het heerlijke weer maakte een hoop goed.

Vanmiddag even naar de derde Kofferbakmarkt geweest in Lelystad. Was erg druk met mensen die hun rotzooi probeerden te slijten. Ook qua bezoekers was het zeker niet slecht. Had wel iets drukker gekund.

Heb helaas niets moois aangetroffen om te kopen. De voorgaande twee keer wel. Scoorde al eens een antiek kruidenkastje met porseleinen laadjes voor € 17,00 dat na een zoektochtje op internet het honderdvoudige op brengt via veilingen e.d. Werd ik wel een beetje vrolijk van.

Vanavond heerlijk gebarbecued. Fantastische plakken beenham met kruiden, garnalenspiesen, Kipspekfakkels, lekkere worstwokkels in ketjap marinade en een heerlijke salade. Werkelijk… zo geweldig lekker!

Hebben tot iets van 23.30 uur buiten gezeten, zo heerlijk warm was het rond die tijd nog. Was gewoon een zwoele avond.

Morgen staat ons, als we de weerberichten mogen geloven, nog de overtreffende trap van vandaag te wachten qua warmte. Hebben dus voor morgen ook maar direct een BBQ gepland. Heb de lamsschoudertjes alvast uit de vriezer gehaald. Die liggen vast te ontdooien in de koeling.

Heb de avond afgesloten met het luisteren van Echte Jannen op radio 1. Eindelijk weer een uitzending waar echt wat aan was. Kon ook flink mijn recalcitrante ei kwijt via de Echte Jannen Time Line op Twitter.

Zit te twijfelen of ik nog een blogpost op Veelkantie zal zetten met foto’s en wetenswaardigheden over de BBQ van vandaag… Of naar bedje toe?

25 juni 2011

Wat een mistroostig weer de hele dag. Alleen maar regen, regen, regen en een hoop wind. Aan vandaag af te meten is het bijna niet voor te stellen dat het morgen en later in de week tropisch warm gaat worden.

Best wel een beetje typisch om onder deze weersomstandigheden een barbecue te plannen voor de volgende dag en daarvoor de benodigdheden in huis te halen. We moeten maar blindvaren op de weersvoorspellingen…

Dus tussen de buien door hebben we maar de nodige proviand in huis gehaald voor morgen. We zien het wel.

Voor vandaag hadden wij onze zelfgemaakte rundvleeskroketten op het menu staan. Heerlijk op een wit bolletje met roomboter. Door de warmte van de kroket smelt de roomboter een beetje. En dat is lekker! Erbij eten wij een lekker bakkie zelfgemaakte kippensoep. Ook fantastisch lekker.

De kroketten waren geweldig mooi gebleven, ondanks dat we ze deze keer hadden ingevroren. Ze waren een heel klein beetje aan de iets wat zoute kant, dus ik heb direct het recept aangepast. Potje bouillon (1 van de 3) eruit en een potje water erin.

We willen natuurlijk niet dat onze bezoekers straks zoutige kroketten eten als ze dit recept namaken.

Met de kleine aanpassing in de receptuur hebben we de perfecte rundvleeskroket gemaakt. Al zeggen we het zelf. Prachtig mooi dun paneerlaagje eromheen, super romige ragout waar je een vleugje van de roomboter uit het recept doorheen proeft… geweldig! Daar kunnen ze bij  Dobben nog een puntje aan zuigen

Vanavond zijn we naar de vuurwerkshow bij Bataviahaven geweest. Wederom jammer van het weer, maar wij zijn niet gemaakt van chocolade dus smelten zullen we niet.

Normaal is het altijd waanzinnig druk als er eens zoiets plaatsheeft in Lelystad en sta je een uur of langer in de file na afloop. Je kunt het ook nauwelijks zien vanwege de enorme drommen mensen. Maar deze keer hadden we het beter gepland.

We hebben exact uitgezocht waar het vuurwerk precies werd afgestoken, en dat was vanaf pontons in het water bij de monding van de haven, en een plekje aan de tegenovergestelde kant uitgezocht. We zaten op een golfbreker annex landtong waar de gemeente ook de zogenaamde ‘hurkende man’ heeft neer geplant. We hadden compleet vrij zicht op het vuurwerk. Er waren maar een paar mensen op hetzelfde idee gekomen dus het was ook nog eens heel rustig.

Aan de overkant van het water stonden mensen rijen dik elkaar te verdringen. En zoals gezegd reden wij na afloop probleemloos langs toen deze mensen nog met z’n allen knotsvast stonden op de parkeerplaats.

Thuisgekomen hebben we eerst maar even een beetje droge kleding aangetrokken. Het was weliswaar tijdens de vuurwerkshow relatief droog gebleven, maar op de terugweg naar de auto begon het te hozen. Waren we alsnog doorweekt…

Daarna nog gezellig een spelletje Yahtzee gedaan met mevrouw Veelkantie. Of ik wel even wil vermelden in mijn dagboekje dat ze me genadeloos ingemaakt heeft. En het is nog waar ook. Naar mens

24 juni 2011

Toen ik vanmorgen opstond voelde ik me zwaar beroerd. Maar in de middag trok dit gelukkig grotendeels weg en voelde ik me weer een beetje meer mens en had ik wat meer zin om wat te ondernemen.

In de middag deden we een paar boodschapje, maar vanavond gingen we naar een braderie. Was best gezellig en beter georganiseerd dan de laatste keer. Maar helaas is het op de meeste braderieën erg veel van hetzelfde. Dus troffen we ook niets leuks aan om te kopen of doen.

Ik kan me nog wel braderieën van 35 jaar en langer geleden herinneren. Zeker op de Veluwe. Harderwijk, Ermelo en Putten. Supergezellig en een grote bedrijvigheid. Ook erg veel variatie in aanbod. Er was ook altijd veel te zien en veel te doen. Spijkerbroekhangen, koekslaan, schaapscheren, oude ambachten, enzovoort. En het toppunt was altijd dat er een enorm zwijn op het plein gegrild werd waarvan je later stukken kon kopen om op te eten of mee te nemen. Machtig om te zien.

Ik snap dat ik nu klink als een ouwe kerel die zeurt dat het vroeger allemaal beter was. Maar in dit geval was dat ook zo. Helaas heeft de commercie keihard toegeslagen en is het aanbod erg schraal geworden.

In de avond hadden we overigens ook nog een klusje in de keuken te doen. Namelijk de ragout die we gisteren maakten tot kroketten te vormen. We pasten een aangepaste methode toe, en dat werkte stukken beter, zoals u op kunt maken uit: Zelf Rundvleeskroketten maken (verbeterde methode).

We hadden nog een film op de HDD recorder staan, dus die keken we vanavond. Lekker hangen op de bank.

23 juni 2011

Nou moe zeg… voel ik me vandaag wel aardig goed, is mevrouw Veelkantie niet lekker. Dat is ook wat moois…

Met andere woorden gooiden we er nog maar eens een rustig dagje tegenaan. Lekker bij de buurtsuper wat boodschapjes gedaan, makkelijk gegeten (lasagne) en verder geen bijzondere dingen gedaan.

Of het moet natuurlijk de voorbereidingen zijn geweest voor de zelfgemaakte kroketten. Tenminste… we moeten ze nog maken. We maakten vandaag alleen de ragout aan omdat we van de vorige kroketten-maak-sessies leerde dat je het beste de ragout een flinke poos kunt laten koelen. Dan is het veel makkelijker kroketten draaien.

Bovendien is het best wel een klusje om zelf kroketten te maken dus is het prettig om het over twee dagen te verdelen.

We leggen wel direct een voorraadje aan. Alhoewel de eerste gegadigde voor een paar kroketten zich al hebben aangediend. Dus het valt maar te bezien hoeveel we er daadwerkelijk zelf overhouden deze keer

Wat ik als erg leuk ervaar is dat Veelkantie steeds succesvoller aan het worden is. Men weet ons steeds vaker te vinden en men uit ook regelmatig de waardering voor hetgeen we doen. Vandaag had ik een inzender van een mooi recept. En dat is toch erg leuk om mee te maken.

Veelkantie trekt ook steeds meer bezoeker die specifieke informatie en advies zoeken en vragen. En als ik iemand van dienst kan zijn dan doe ik dat uiteraard heel graag. Er kunnen nooit genoeg kookgekken zijn!

Na het maken van de ragout vanavond hebben we lekker op de bank een film gekeken. En meneer Veelkantie wist zowaar zijn ogen open te houden. Want de televisie heeft op mij een bijzondere werking. Ik slaap met het geroezemoes op de achtergrond uitstekend

Maar dat betekend ook dat ik nu wel zo’n beetje op ben. Dus ik denk dat ik zo ook maar eens een tukkie ga doen. En wie weet tot morgen!

22 juni 2011

Was vandaag een bijzonder rustige dag. Voelde me redelijk goed, alhoewel niet zo goed als gisteren, dus ook in dat opzicht valt er niet veel spannends te vertellen. Dus waar gaan we het vandaag eens over hebben

Ik nam vandaag nog vier andere smaken mee van de Lidl Ambachtelijke Salades. De vorige drie smaken bevielen ons meer dan uitstekend, zoals u ook kunt opmaken uit Review: Ambachtelijke Salade van de Lidl, dus waren we nieuwsgierig naar ook deze salades. Dat gaat dus een mega-update worden van die blogpost.

Vandaag hadden we trek in Chinees eten. Maar ja… haal je Chinees dan ben je al snel een dikke € 20,00 kwijt. Zeker als het vriendje van dochter Veelkantie mee eet, zoals vandaag het geval was, want die gastjes van 16 kunnen aardig wat voer wegstouwen. En dan ook nog niet dik worden.

Het alternatief is dus zelf Chinees maken. Of in ieder geval iets dat daarop lijkt. Dat scheelt al snel de helft van het geld.

Dus dat is ook wat we deden. We maakten heerlijke Nasi Goreng en daarbij heerlijke stukjes kipfilet met een veelheid aan groentes er doorheen. En het was gewoonweg heerlijk. Missie was volbracht!

Gisteravond wilde het vriendje van dochter Veelkantie wel oude vakantievideo’s zien. Maar nog geen tien minuten in de vertoning van de eerste video viel hij al in slaap. En zulke saaie vakanties hadden wij nou ook weer niet

Later op de avond hebben meneer en mevrouw Veelkantie nog een potje Yahtzee gedaan. De laatste twee keer won mevrouw Veelkantie, maar deze keer heb de eer hoog weten te houden.

Daarna waren we in zo’n melige bui dat we op twitter onder de hashtag #Superbelediging een aantal hele harde beledigingen verzonnen. En als ik zeg hele harde beledigingen dan bedoel ik ook heel hard. Want als we iets hebben dan is het wel keiharde pikzwarte niets ontziende galgenhumor.

Niet iedereen snapt die humor en niet iedereen kan dat waarderen. Ik ben dus nieuwsgierig hoeveel ontvolgingen me dit weer op zal leveren op twitter

Humor is überhaupt een manier om met veel pijnlijke zaken om te gaan en zaken te relativeren. Wij nemen die humor en relativering nog een flinke stap verder. En daar, zowel humor alsook het relativeren van zaken, zijn veel mensen al niet zo goed in. Laat staan dat men om kan gaan met de meest inktzwarte galgenhumor waar wij mee behept zijn.

Wat mij betreft mag niets ontsnappen aan onze, of in ieder geval mijn, vlijmscherpe nodeloos kwetsende en diep beledigende humor. Geen onderwerp is daarbij heilig, geen taboe blijft daarbij overeind. Kun je dat niet zetten dan is het heel jammer voor je.

Maar mensen die me kennen weten gelukkig ook dat ik een hele zachte kant heb. Daar zit ik meestal op

21 juni 2011

Meestal, ook als ik niet wakker schrik van de pijn in mijn donder, weet ik het onmiddellijk als ik mijn ogen open doe. Dit gaat een waardeloze, dit gaat een matige of dit gaat een prima dag worden.

Zo ook vanmorgen. Ik werd wakker en ik voelde direct… dit gaat een geweldige dag worden! Meestal krijg ik de eerste terugslag al als ik een half uurtje uit bed ben, en in de regel moet ik een uurtje of twee later al mijn rust nemen. Maar ook dat gebeurde vanmorgen niet.

Waaraan ik, buiten natuurlijk het fysieke deel, ook altijd kan merken als ik een goede dag heb is als mijn creativiteit weer loskomt. Als er dingen zomaar in mijn koppie opkomen die ik wel eens zou kunnen gaan doen.

Dat vertaald zich bij mij meestal in iets ondernemen op kookgebied. Het idee gaat ook de hele dag niet uit mijn kop als ik er niets mee doe.

Vanmorgen schoot het me plotseling te binnen dat ik wel eens Echte Ambachtelijke zelfgemaakte Rookworst kon gaan maken. Ik had al eerder eens wat verse worst van de supermarkt op de Offset Smoker Barbecue gelegd toen ik spareribs aan het roken was, en dat was heerlijk. Maar worst maken kan ik zelf ook. Dus waarom niet echte rookworst van het begin af zelf maken?

Meestal aarzel ik wat met het kenbaar maken van mijn plannen aan mevrouw Veelkantie want er komt, als ik weer een aanval van creativiteit heb, veel werk en een hoop rotzooi bij kijken.

In veel zaken ben ik ook volledig afhankelijk van mevrouw Veelkantie. Loempia’s vouwen of dolmadakia’s rollen kan ik bijvoorbeeld niet zelf. Dat staan mijn stramme handen niet toe. Resultaat is dat ik weliswaar leuk wat kan bedenken, en een deel van de uitvoering ervan wel voor mijn rekening kan nemen, maar dat de werkelijke uitvoering ervan op de schouders van mevrouw Veelkantie neerkomt.

En die moet daar maar net zin in hebben.

Want dat is de realiteit. Goed, een groot deel van de gerechten kan ik dan wel bedenken, maar de eer van de uiteindelijke uitvoering ervan zou eigenlijk volledig naar mevrouw Veelkantie moeten gaan. Dat terwijl ik meestal de eer toebedeeld krijg. En lang niet altijd terecht!

En vergis u overigens niet! Mevrouw Veelkantie is niet alleen zelf ook zeer creatief met koken en verantwoordelijk voor een flink deel van niet alleen de uitvoering maar ook het bedenken van de gerechten, maar ook als ik weer iets bedacht heb dan zijn we een (h)echt team. Meestal vullen we gezamenlijk in hoe het er uit moet zien, wat er in gaat, hoe we het moeten bereiden en hoe het uiteindelijk klaargemaakt moet worden.

Gelukkig kon ik bij het maken van de worsten een hoop zelf. Dus viel ook de schroom weg om mevrouw Veelkantie kenbaar te maken wat ik van plan was vandaag. En mevrouw Veelkantie reageerde zelfs enthousiast!

Nu had ze vanmiddag met een dochter van Teun afgesproken om wat zaken te bespreken en bij te praten, dus moest ze wel een uurtje of twee weg. Maar dat gaf mij de gelegenheid om in de auto te springen en vlees en darm te halen bij de Worstenmakerij.

Tevens kon ik zo op mijn gemakje de rest voorbereiden. Dus ik sneed, maalde en bracht het vlees op smaak.

Tegen de tijd dat mevrouw Veelkantie weer terug was konden we aan de slag met het draaien van de worsten. Want dat is nou weer net iets waarbij ik haar hulp echt niet kan missen.

Een half uurtje later lagen er 9 worsten. Dus tijd om de Offset Smoker op te starten. En het resultaat mag weer gezien en geproefd worden zoals u uit de blogpost: Echte Ambachtelijke zelfgemaakte Rookworst kunt opmaken. Heerlijk zijn ze. Niet te zout, niet te sappig, niet te zacht, niet te hard, enzovoort. Precies goed! En 100% ambachtelijk.

Vanavond aten we trouwens speklapjes met sugarsnaps en gekruide aardappeltjes. Was ook weer om je vingers bij op te vreten.

Nu ben ik de hele dag doorgekomen zonder een siësta te hoeven nemen, hetgeen redelijk uniek is, maar vanavond tegen 21.00 uur was het op en viel ik in een diepe slaap. Pas tegen 22.30 uur schrok ik weer wakker.

Een half uurtje later ging mevrouw Veelkantie lekker slapen. En ik schreef nog even voor u het verslag van onze rookworst-sessie en uiteraard deze episode in mijn eigen dagelijkse soap. Want wat u ermee moet weet ik nog steeds niet… maar als u het wil weten dan kunt u het hier vinden

20 juni 2011

Het komt zelden voor, maar vanmorgen was ik er pas tegen 10.45 uur uit. Normaal sta ik, ongeacht hoe laat ik ook naar mijn bed ga, rond een uur of 08.30 naast mijn bed. Als ik vroeger naar mijn bed ga, bijvoorbeeld om 23.30 uur, dan kan dit zo vroeg zijn als 05.00 of 06.00 uur.

Meestal moet ik dan mijn bed uit omdat mijn rug, mijn gewrichten en ledematen dusdanig pijn doen dat ik niet meer kan blijven liggen.

Vandaag dus niet. En ik stond nog op ook zonder noemenswaardige pijn in mijn gewrichten, rug of ledenmaten. En dat is wel bijzonder. En erg prettig om ook weer eens mee te maken.

Mevrouw Veelkantie vind dit niet zo erg. Die heeft zoiets van: ‘ach, je hoeft toch nergens heen, dus het zou wat’.

Bij mij zit toch nog veel meer dat sluipende en knagende ethos in mij. Ik mag dan momenteel, en misschien definitief, niet kunnen werken maar ik ben toch altijd een beetje bang dat ik de naam een luiwammes of kladloper te zijn krijg. Misschien een beetje vreemd, want ik zou toch zeggen dat ik nogal een goed excuus heb om niet te werken, maar toch.

Mensen praten vaak, zonder de achtergrond te kennen, zo makkelijk over mensen die niet werken. De taal die men uit is vaak hard, oordelend en veroordelend. Alsof het allemaal om beroepswerkelozen gaat die wel kunnen maar niet willen.

Ze zullen erbij zitten, maar hoeveel procent? Helaas wekt men nogal eens de indruk dat het om het merendeel zou gaan. Dat lijkt me erg sterk.

Aan de meeste mensen die te ziek zijn om te werken kun je dat aan de buitenkant niet zien. Bij mij ook niet. Als je me ziet dan zou je denken dat ik Hollands welvaren ben. Mensen zien je ook wel eens het één en ander doen, zoals bijvoorbeeld in de tuin werken, en ontlenen daaraan de indruk dat he allemaal wel mee zal vallen, zo het niet allemaal fake is.

Wat men dan niet beseft is dat ik, maar dat zal voor veel chronisch zieke gelden, net een goede dag heb. Een dag waarop ik heb zitten wachten zodat ik kan doen wat ik op dat moment doe als men mij ‘betrapt’. Of ik doe iets op pure wilskracht omdat ik niet alles op de schouders van mevrouw Veelkantie wil laten neerkomen, omdat het niet kan wachten of omdat ik me verzet tegen mijn beperkingen.

Wat men dan niet ziet of wil zien is dat ik deze momenten van ‘dapperheid’ en ‘verzet’ de daaropvolgende dagen meestal zwaar moet bezuren. Dat ik drie siësta’s per dag nodig heb om de dag door te komen.

Ik vertel dit allemaal omdat ik me nogal schuldig voelde over het feit dat mevrouw Veelkantie druk doende was met het onderhouden van onze, vooral dankzij haar inzet, prachtige tuin. Ze weet dat ik het helaas vooral aan haar over moet laten, maar dat neemt niet weg dat ik me er als erg potige vent daar wel knap lullig om kan voelen.

Dat allemaal gezegd hebbende moet ik bekennen dat ik me vandaag wel redelijk goed voelde. Alleen tegen een uur of 17.00 moest ik gewoon op de bank gaan liggen omdat het even niet goed ging. Ik voelde me zwaar beroerd van de vermoeidheid. Ik viel ook als een blok in slaap.

Een uurtje later maakte mevrouw Veelkantie me wakker. We hadden nog een Pizza Test te doen. Namelijk de C1000 Verse Italiaanse Pizza Test.

Vanavond hielden we verder een rustige avond. Een beetje saai zelfs want er was niet erg veel te zien op het kijkkastje. We hebben geloof ik iets van 60 zenders en dan is er nog geen flikker op TV.

19 juni 2011

Was vandaag fysiek gesproken helemaal geen slechte dag. Althans, in verhouding tot de voorgaande dagen.

Het was vandaag qua weer, weer waardeloos. Het kwam weer met bakken uit de hemel. Zelfs tijdens de herfst is het niet zulk waardeloos weer. Wanneer gaat die zomer nu eens beginnen?

Als het zo doorgaat dan kan ik van mijn prachtige XXL smoker barbecue beter een mega-kookpan maken. Water zat om in te koken.

Vandaag werd de 27ste Oldtimerdag gehouden in Lelystad. En daar wilde we graag naar toe. Maar in de ochtend ging dat niet vanwege het waardeloze weer. Je zou er maar staan met je opgepoetste pas gelakte carbio zonder een spatje roest van 89 jaar oud…

In de middag trok het weer gelukkig bij en zijn we alsnog gegaan. Waren weer hoop mooie auto’s te zien. Niet zo mooi als mijn auto… maar dan toch. Jammer genoeg mag ik met mijn 21 jarige auto (nog) niet meedoen.

Vanavond aten we lekker kippenvleugeltjes uit de pan met aardappelballetjes en doperwten. Eenvoudiger kan niet, maar wel weer heerlijk. Simpel kan zo lekker zijn. Daarom is mevrouw Veelkantie na 27 jaar nog altijd gek op me.

Vannacht nog even van 00.00 tot 02.00 uur naar Echte Jannen geluisterd. En me weer misdragen via twitter. Slaap ik altijd goed van

18 juni 2011

Ik weet niet wat de mensen vandaag op hun heupen hadden, maar het was overal in de supermarkten, op straat, in parkeergarages en dergelijke een hectiek van heb ik jou daar. Mensen laden winkelwagens vol alsof er een schaarste aan alles dreigt te ontstaan. Mensen rennen en darren om en door elkaar heen alsof er een meteoriet onderweg is naar de aarde.

Weten die mensen iets wat wij niet weten?

Wat ons telkens weer blijft verbazen is hoe egoïstisch mensen zijn. We zagen dat eerder op de dag in de parkeergarage in het winkelcentrum. Mensen geven elkaar gewoon geen millimeter de ruimte waardoor het hele rotzooi finaal vastloopt.

Later toen wij nog even bij onze buurtsuper langs wipten ondervond ik het aan den lijve. Een vrouw (het zal niet natuurlijk) parkeert haar autootje pardoes achter mijn auto en loopt weg. Je denkt om misschien even snel te pinnen of een pakje sigaretten te halen, maar nee. Heb het mens niet meer gezien.

Ik kon niet vooruit en ik kon niet achteruit. Gelukkig, maar dat was inmiddels 20 minuten later, vertrok er een auto voor mij waardoor ik ook weg kon komen. Dat zijn toch dingen die ik werkelijk niet kan begrijpen.

Hoe dan ook. Het was vandaag taartendag. We hebben in totaal drie taarten gemaakt en gebakken. Te weten een Appeltaart, een Kip Groententaart en eveneens een Spek Champignontaart. En alle drie zo lekker dat je er je vingers bij op zou eten.

In de avonduren hebben we gezellig zitten kletsen, spelletje gedaan (mevrouw Veelkantie heeft wederom gewonnen) en muziek gedraaid. Lekker gezellig. Behalve dat winnen van mevrouw Veelkantie dan

De avond werd vanzelf de nacht. En inderdaad, dan is het opeens 19 juni 2011. Ofwel Vaderdag! En daar kwam dochterlief met haar vriendje met de handel vol cadeaus. En zo zou blijken, toen ik de verpakking er eenmaal af had, prachtige cadeaus. Een werkelijk schitterende en vlijmscherpe messenset, uiteraard een messenslijper om de boel scherp te houden, en een waanzinnig mooie barbecue-gereedschap-box.

Uiteraard gaat het om het idee. Want ook met een mooie brief en een extra knuffel kun je deze pappa helemaal dolblij maken. Maar zulke prachtige spullen… dat drukt natuurlijk ook wel het één en ander uit. Kennelijk doe ik als vader toch iets goed.

Vader zijn is voor mij ook de eretitel der eretitels. Iedere keer als dochter Veelkantie pappa tegen me zegt gaat er even een stroompje door me heen. Eigenlijk gaat er maar weinig, misschien wel niets boven het vaderschap. Dat mijn dochter 14 jaar geleden geboren werd was ook een ommekeer in mijn leven. Tot die tijd leiden we een bijzonder snel en objectief bekeken nogal destructief leven.

Toen ik dat meisje voor het eerst in mijn hand hield, want het was zo’n ukkie die ik in één hand kon vasthouden, veranderde er spoorslags iets. We hadden beide nu iets waarvoor je zonder blikken of blozen je eigen leven zou geven. Iets om te beschermen, iets dat afhankelijk was van jou. Dat veranderde alles.

We moesten erg aan mijn ons maatje Teun denken. Teun heeft zoals u weet niet zo lang meer te leven, dus dit is zeer waarschijnlijk zo niet zeker, zijn laatste Vaderdag. En dan krimpt je maag toch wel even flink in elkaar als je, je dat realiseert.

We zouden willen dat er iets was wat we voor hem konden betekenen. Maar we zouden eigenlijk niet weten wat. Het is pure on- en overmacht.

17 juni 2011

Fysiek gesproken was vandaag marginaal beter dan gisteren. Ik was doodmoe en had drie siësta’s nodig om de dag door te komen, maar ik voelde me in ieder geval minder beroerd.

Het was sowieso een beetje een vreemde dag. Ik ben vandaag, op een kort bezoek bij mijn maatje Teun na, de deur niet uit geweest. Zoals gezegd heb ik vooral veel geslapen en niets gedaan. Uiteindelijk wist ik van gekkigheid niet meer hoe ik zitten of liggen moest.

Niets gedaan is overigens wat overdreven. Teun belde me vanmorgen of ik, zoals we een paar maanden geleden toen de doctoren voor het eerst kanker bij hem constateerde afspraken, zijn euthanasieverklaring op orde wil maken. Er was wat hem betreft wel enige haast bij want hij heeft zelf stellig de indruk dat het niet heel erg lang zal duren voordat hij die eventueel nodig heeft.

Tussen de siësta’s door heb ik gewerkt aan zijn euthanasieverklaring. Keurig binnen de kaders van de wet, zoals de wet dat ook voorschrijft.

Vanmiddag heb ik de verklaring bij Teun en zijn vrouw langsgebracht. Na het grondig te hebben gelezen stemde hij ermee in en plaatsten zijn handtekening op de daarvoor bestemde lijn.

Eerder al hadden we het gehad over een gevolmachtigde. Die moet er niet alleen op toezien dat Teun de verklaring bij zijn volle verstand tekende, maar die moet ook naar de wil van Teun handelen op het moment dat Teun daar zelf niet meer toe instaat is. Bijvoorbeeld als Teun in coma raakt of door andere omstandigheden zelf zijn wensen niet kenbaar kan maken.

Ik was er al een beetje bang voor, maar Teun en zijn vrouw willen graag dat ik die gevolmachtigde ben.

Het is enerzijds natuurlijk een hele eer, hoe gek dat natuurlijk ook klinkt, want het onderstreept het vertrouwen dat Teun en zijn vrouw in mij hebben. Beide vertrouwen mij met het lot van mijn maatje.

Anderzijds is het een nare en risicovolle opdracht. Het is namelijk ook nog eens zo dat ik, desnoods tegen de wil van de familie of bepaalde familieleden in, ervoor moet zorgen dat Teun de behandeling krijgt die hij wenst. En die wensen zijn vrij expliciet.

Zo wil Teun beslist niet in een vegetatieve comateuze staat verkeren. Teun ziet dat als ondragelijk lijden en mensonwaardig, dus Teun wil in dat geval sterven.

Aangezien er geen enkel uitzicht is op genezing of verbetering van zijn situatie wil Teun ook niet gereanimeerd worden, en verwacht hij dat iedere levensverlengende handeling of behandeling stopt zodra het einde van zijn ziekteproces nadert. Enzovoort. Dat zijn geen lullige zaken.

Wat zeker geen lullige zaak is, is dat Teun wil dat ik erop toezie dat er naar zijn wensen gehandeld gaat worden zodra dit punt in zicht is.

Ik kan me situaties voorstellen waarin zijn gezinsleden, gezien hun voor zichzelf sprekende emotionele band met Teun, geen afscheid willen nemen van Teun op het moment waarop hij expliciet op voorhand heeft aangegeven te willen sterven. Deze opdracht van Teun kan dus potentieel mijn verstandhouding met de familie, waarmee ik met de meeste een nauwe band heb, verstoren. Misschien wel verruïneren.

Uiteraard heb ik daar wel over nagedacht. En ik heb besloten dat, als dat de prijs is die ik moet betalen voor het vervullen van de laatste wens van mijn maatje Teun, dan is dat zo en accepteer ik die prijs.

Laat ik maar hopen dat ik niet in de hoedanigheid van gevolmachtigde moet treden en het sterven van Teun op een zo vredig mogelijke manier plaatsvind. Helaas heb ik echter zoveel sterfgevallen aan kanker van dichtbij meegemaakt dat ik weet dat die kans gering is. Kanker is en blijft één van de wreedste manieren om aan je einde te komen.

Goed, terug naar de alledaagse dingen van het leven.

Mevrouw en dochter Veelkantie zijn de hele middag op jacht geweest naar Vaderdag cadeautjes. En ze schijnen heel goed geslaagd te zijn. Maar hoe ik ook peuterde, ik kreeg niet eens een hint van wat het kon zijn. Ik zal dus echt tot zondag moeten wachten voordat ik daar achter ben.

Nu ben ik wel benieuwd, maar ik ben niet nieuwsgierig. Nooit geweest ook. Ik weet niet waarom, maar ik ken dat nieuwsgierige gevoel niet. Net zoals ik ook geen jaloezie ken. Het zit gewoon niet in me.

Vanavond hebben we lekker gesnackt. We hadden nog zoveel restanten van testen en reviews in de vriezer liggen die op moesten, dus een beter excuus hadden we niet om lekker vet en vunzig te eten. En het was nog best wel lekker ook.

Vanavond keken we een film. Maar we waren allebei wat onrustig en een soort van verveelt. Je hebt wel eens van die dagen.

Mevrouw Veelkantie ging lekker na de film naar bedje toe, en ik schrijf nog even deze episode van mijn dagboek en ga nog wat rondneuzen op het internet. Misschien maak ik het vandaag ook niet zo laat…

16 juni 2011

Fysiek gesproken was vandaag weer een waardeloze dag. We zijn daarom maar bijtijds boodschappen gaan doen zodat ik in de middag kon rusten. In de middag viel ik ook direct als een blok in slaap en werd tegen een uur of 18.00 wakker gemaakt door mevrouw Veelkantie.

We hadden nog wat kookwerk te doen. Want we hadden besloten om vandaag Tonijnballetjes in zelfgemaakte tomatensaus met spaghetti te maken. Een experimentje.

Het experimentje pakte gelukkig heel goed uit. de Tonijnballetjes in zelfgemaakte tomatensaus met spaghetti waren om te smullen. Eigenlijk hadden we nog nauwelijks in de gaten dat het om tonijn, uit blik nog wel, ging. Heel apart. Alles ging schoon op, en dit recept is een blijvertje. Iets dat je best wel je gasten voor kunt zetten.

Het was een hele rare dag qua weer. Dan was het weer heel zonnig, dan weer grauw en dan brak de hemel weer los met bakken regen.

Volgende week is het officieel zomer. Maar dan mag dat nu toch wel een keer gaan beginnen. Want wat we tot op heden aan voorjaar en lente hebben gehad is nou niet echt wat om over naar huis te schrijven. We kunnen alleen maar hopen dat de zomer minder kwakkelend gaat worden.

Na het koken en eten hadden we besloten dat het weekeinde deze week op donderdag zou beginnen. Dus pakte we er een lekker biertje bij, kropen achter de computer en deden eerst even een spelletje Yahtzee. Mevrouw Veelkantie was door het dolle heen, want eindelijk heeft ze me een keertje genadeloos ingemaakt

Daarna hebben we het receptje op Veelkantie geplaatst zodat ons lezerspubliek dit kan overnemen en net zo lekker kan eten zoals wij dat altijd doen.

Oh, nog even over bier gesproken…

De Albert Heijn in het centrum mag op last van de gemeente, wegens overlast door zuiplappen, geen Euroshopperbier meer verkopen. Is dat niet volslagen krankzinnig? Nu valt het met die overlast niet alleen erg mee, maar is het niet de taak van de overheid om op te treden tegen de overlastgevers in plaats van nu het gewone publiek, de gewone consument te duperen? Wat leven we toch in een belachelijk land!

Maar dat terzijde. Nadat we het receptje gepost hadden op Veelkantie keken we nog naar wat grappige filmpjes en dergelijk op internet. Maar toen was het toch echt bedtijd. Want uiteraard zat ik er vandaag weer totaal doorheen, en mevrouw Veelkantie gaat altijd wel een beetje bijtijds naar haar bedje. Vrouwen zijn zoveel verstandiger

15 juni 2011

Mijn dag begon al waardeloos omdat ik voor oud vuil op de bank zat. Wederom totaal uitgeput en hondsberoerd van de vermoeidheid. Zoals aangegeven heb ik toch het vermoeden dat dit alles te maken heeft met het injecteren van Humira. Ik ga er eens scherp op letten!

De dag zou echter alleen maar slechter worden. Vroeg in de middag kregen we een telefoontje van mijn maatje Teun met bijzonder slecht nieuws. Twee maanden nadat hij schoon van kanker werd verklaard was de kanker vele malen harder teruggekomen. Er zaten uitzaaiingen in zijn lymfklieren en men vreest ook dat hij mogelijk kanker op de botten heeft.

Gezien de positie en aard van de kanker heeft men hem direct laten weten dat het gedaan is. Behandelingen zijn er slechts op gericht het leven te rekken en tot aan de dood zo dragelijk mogelijk te houden.

Volgens de artsen heeft Teun nog eerder een paar maanden dan een jaar te leven. Een harde klap in het gezicht, zo voelde het aan.

Teun, zijn vrouw en de overige familie die inmiddels bij hen aanwezig waren, stelde het op prijs als we vanmiddag langs zouden komen. Dus dat hebben we uiteraard gedaan. Teun, maar ook zijn vrouw en kinderen met aanhang, zijn vrienden van ons en die laat je op een moment als dit natuurlijk niet alleen.

We belde een andere vriend af die vandaag op visite bij ons zou komen.

Een uurtje later hadden we de moed verzamelt om bij de familie binnen te stappen. Uiteraard waren er veel in en in verdrietige mensen. Was erg confronterend. Dat kunt u zich wel voorstellen.

Het was erg druk op zeker moment. Zo druk dat er van praten niet zoveel meer kwam, en het dreigde op zeker moment zelfs gezellig te worden. Nu mag dat laatste natuurlijk, want zo is het leven, maar wij voelde ons er niet zo op ons gemak bij.

We vertrokken met de afspraak heel binnenkort, op een rustiger moment, weer langs te komen om ook wat noodzakelijkheden te bespreken.

Hoe banaal het soms op dat moment ook klinkt, ook voor ons ging en gaat het leven uiteraard ook gewoon door, dus deden we maar wat boodschappen.

We aten vandaag Turkse Dürüm met Paratha’s. Was erg lekker, maar om begrijpelijke redenen smaakt het eten ons toch minder dan normaal.

Voor een beetje afleiding keken we vanavond maar een film, maar ook die kon ons niet echt boeien. En als iets me niet kan boeien dan val ik gegarandeerd in slaap. Niet in de laatste plaats omdat ik nog altijd ontzettend moe was. Iets wat het bericht van Teun niet beter maakten.

14 juni 2011

Ik stond vanmorgen behoorlijk beroerd en uitgeput op. Ik denk dit te kunnen herleiden naar de erg drukke zondag bij familie die wij hadden.

Alhoewel… ik heb mezelf gisteren wel weer geïnjecteerd met Humira, het middel dat ik gebruik om mijn psoriasis en artritis gerelateerde gezondheidsklachten onder controle te houden, en mogelijk dat dit een relatie heeft met het feit dat ik me vandaag zo beroerd voel.

Maar wat de oorzaak ook is, feit is dat er vandaag erg weinig uit mijn handen kwam. Of zeg maar gewoon niets. Later op de dag verdween het beroerde gevoel zo goed als wel, maar het uitgeput zijn bleef hangen.

Overdag hebben we alleen wat boodschapjes gedaan voor het avondeten. Een beetje, niet al te uitgebreid, barbecueën want ik had nog een product te testen voor mijn lezerspubliek. Namelijk het Albert Heijn ‘Barbecue Aansteekblok’. Ik had daarmee een prima excuus om wat satés en spiesen op de barbecue te mikken.

Het was vandaag prachtig weer. Geen zuchtje wind, geen regen of andere ongein en volop zon. Dus een ideale barbecue dag.

Het Albert Heijn ‘Barbecue Aansteekblok’ blijkt bepaald geen succes te zijn. En dat is ‘Het Beste Idee van Nederland‘? In theorie misschien, maar in praktijk zal het ding niet getest zijn voordat deze titel uitgedeeld werd.

Het werd daardoor evengoed nog een behoorlijk lange zit. Gelukkig hadden we nog wat andere heerlijke dingen om op te eten gemaakt. Zoals de heerlijke aardappelsalade die wij wel eens maken. Daar hadden we deze keer een blikje tonijn in olijfolie doorheen gedaan, dus was het een aardappel tonijn salade. Misschien nog wel lekkerder!

Mevrouw Veelkantie had ook haar fantastische Veelkantie Bacon Cheese Spread gemaakt. Heerlijk op een stukje stokbrood, toast of zoals in dit geval op Turks Brood.

Na het barbecueën werd het toch snel wat frisjes, dus ruimde we de boel bij elkaar en verplaatsten we ons naar binnen.

Ik heb nog even het testje van het Albert Heijn ‘Barbecue Aansteekblok’ geplaatst op Veelkantie en ben toen ook maar afgetaaid naar mijn bedje toe. En dat om 00.15 uur! Een unicum voor meneer Veelkantie die normaal nogal een nachtbraker is. Maar ik zat er vandaag dan ook echt helemaal doorheen.

13 juni 2011

Zoals was te verwachten wreekte de drukke en lange dag van gisteren zich behoorlijk vandaag.

Ik was er evengoed behoorlijk vroeg uit vanmorgen, zo rond een uur of 09.00, want lang achter elkaar in bed liggen blijft lastig gezien het feit dat ik dan pijn in de ledematen en rug krijg van de artritis.

Ik heb een hele rooie kop van gisteren de hele dag in de zon zitten. Normaal doe ik dat niet graag. Ik ben gek op mooi weer, maar geen hele grote fan van de zon zo rechtstreeks op mijn bolletje. Teveel warmte gaat ten kosten van mijn energie niveau. Dus zitten wij zelf altijd in de tuin onder onze mega-grote parasol. Helaas hadden ze daar geen parasol…

Nadat we vroeg in de middag wat boodschappen deden gingen meneer en mevrouw Veelkantie ‘even’ op de bank liggen. Dat even werd de hele middag, en ik schrok tegen een uur of 18.00 pas weer wakker. Ook mevrouw Veelkantie was in slaap gevallen, zo bleek.

Dat geeft niet. Twee ‘zondagen’ achter elkaar leende zich uitstekend voor een super luie dag om een beetje bij te tanken. Dochter Veelkantie vermaakt zich wel met haar vriendje.

Waar twee ‘zondagen’ ook goed voor is zijn de bezoekcijfers van Veelkantie. Ik had vandaag een record aantal bezoekers en pageviews.

Het gaat sowieso steeds beter met het bezoekersaantal op mijn blog. Er zit een structureel stijgende lijn in. Mensen weten Veelkantie steeds beter te vinden. Met name via zoekmachines vind men het dagelijks toenemende aantal blogposten met de meest uiteenlopende vaak zeer informatieve topics. Steeds meer mensen komen daarna vaker terug.

Nu vind ik bezoekersaantallen niet perse erg belangrijk, want ik doe Veelkantie om volstrekt egoïstische redenen zoals mijn eigen plezier, maar het is wel leuk om te zien dat ik met mijn ditjes en datjes kennelijk ook andere mensen een plezier doe.

Heb vanmiddag nog wel even contact gehad met mijn zwager die fysiek en mentaal wat in de put zit. Het was prettig om te horen dat hij vandaag behoorlijk opgewekt klonk.

Door het innemen van redelijk wat alcoholische versnaperingen gisteren tijdens de BBQ had mijn zwager vannacht voor het eerst in tijden weer eens flink goed doorgeslapen. En dat had hem hoorbaar goed gedaan. Einde van de maand krijgt hij de uitslagen van wat onderzoeken die hij inmiddels onderging of nog moet ondergaan. Hoop dat er geen nare dingen uitkomen. Hij had eerder al twee keer een flinke hartaanval gehad.

Vanavond keken we naar een grappige film. Wild Hogs. Die hadden we al eerder eens gezien, maar het was de tweede keer ook de moeite waard.

Mevrouw Veelkantie is inmiddels al lekker naar bedje toe. Ik denk dat ik het vanavond ook maar eens niet te laat maak. Ben nog doodmoe van gisteren, dus een beetje rust kan geen kwaad.

12 juni 2011

Zo zeg, dat was me vandaag het dagje wel weer. We brachten de dag door bij mijn zwager en schoonzuster in Uitdam, een gehucht in de nabijheid van Monnickendam en Marken.

En natuurlijk stond ik daar spareribs te roken… zoals ik reeds had verwacht. En uiteraard waren die weer overheerlijk!

Maar mijn zwager heeft mee kunnen kijken hoe het roken van spareribs in z’n werk gaat, dus volgende keer verwacht ik getrakteerd te worden op overheerlijke spareribs à la Veelkantie zonder dat ik er met een vinger heb aangezeten. Tijdens het (voor)bereiden… wel te verstaan.

Ik maakte ook terplekken de heerlijke speciale ordinaire worsten spiesen klaar die ik onder dit topic aan u toonde. Ook die waren een groot succes. De gasten vonden ze heerlijk en de gastvrouw was zeker van plan om ze zelf eens te maken. En zoals ik u in het topic laat zien is het een kunstje van niks. Iedereen kan het. Zelfs mijn zwager

Verder grilde mijn zwager nog indirect wat spekfakkels, kipfilet en hamburgers. Ik heb daarvan alleen nog een spekfakkel en een hamburgertje genomen, want ik zat vol en mijn schoonzuster had ook nog haar stinkende beste gedaan op allerhande bijgerechten.

De cadeaus die we meenamen vielen eveneens in bijzonder goede aarde.

Mijn schoonzuster was erg blij met de kandelaar en een andere schoonzuster, die we samen met weer een andere zwager eerder in de watten legden, was zelfs een beetje jaloers op de mooie kandelaar.

Mijn zwager was eveneens helemaal in zijn nopjes met het starterspakketje voor de BBQ dat we hem gaven. Zeker de kolenstarter viel in goede aarde, nadat ik hem liet zien wat daarvan het nut is en hoeveel makkelijker het werkt en wat de voordelen zijn van het gebruik van een kolenstarter.

Het was erg gezellig en druk. Maar wel prettig druk. Ook de andere gasten, kinderen en aanhang plus weer hun kinderen, hadden het erg naar hun zin. We hebben weer heel wat afgelachen en uiteraard heb ik vreselijk de clown uitgehangen. Dat kun je aan mij wel overlaten

Wat later op de avond, toen de jonge ouders met hun kleine kinderen naar huis gingen, werd het ook nog heel gezellig. Maar ook een stuk serieuzer op momenten. We hebben aardig zitten bomen over een aantal belangrijke en deels vertrouwelijke familie-issues. Vanwege de vertrouwelijke aard ervan kan en wil ik er hier niet al te veel over zeggen.

Wat ik wel kan zeggen is dat we ons collectief erg veel zorgen maken over mijn oudste zwager, die overigens aanwezig was. Een zwager die me erg na aan het hart ligt.

Hij is al een poosje zichzelf niet en kampt met wat vreemde lichamelijke klachten (die ik uiteraard hier niet ga noemen). We zien hem in verschillende opzichten best wel achteruit gaan qua fysieke maar ook geestelijke gezondheid. En dat boezemt ons toch wel angst in.

U snapt misschien dat ik omwille van zijn privacy en die van mijn schoonzuster er niet al teveel over kan en wil zeggen.

Het was toch wel een beetje een ‘stort je hart uit bij zwager Veelkantie‘ avond. Natuurlijk kan ik dat erg waarderen, alhoewel ik niet echt weet waaraan ik het verdient heb, maar het legt ook wel een beetje een druk op me. In één avond heb ik een aantal zaken in vertrouwen te horen gekregen die men bijvoorbeeld niet van elkaar weet. En daar zitten best wel serieuze zaken bij. Maar ook zaken die ik dus niet met andere kan delen. Zelfs in mijn eigen dagboekje kan ik er maar summier over vertellen.

Het positieve verhaal van de kwestie is wel dat ik me, nu na al 27 jaar in de schoonfamilie te zijn, heb opgewerkt van de meest gehate persoon in de familie tot een kennelijk erg populair iemand die je in vertrouwen kan nemen. Het enige dat ik daarvoor heb gedaan is altijd eerlijk te zijn.

Iets wat men vroeger aan mij verafschuwden, een pijnlijke mate van eerlijkheid en een aanstootgevende mate van nuchterheid, ziet men nu al één van mijn betere kwaliteiten.

Een schoonzuster die vroeger mijn bloed wel kon drinken liet me vanavond weten, al was het wat moeizaam en kwam het er wat onhandig uit, dat ze me eigenlijk best wel heel erg sympathiek vind. Nu wist ik dat stiekem natuurlijk wel, want ik ben erg empathisch, maar het was wel bijzonder dat ze dat nu ook gewoon durfde te zeggen. Dat vereist kennelijk moed.

Ik denk dat veel schoonfamilieleden in het verleden een beetje bang voor me waren. Bang geconfronteerd te worden met mijn eerlijkheid. Als iets me niet beviel dan melden ik dat gewoon. Als  er bijvoorbeeld over mensen achter hun rug gekletst werd dan hield ik mij daar bijvoorbeeld zeer nadrukkelijk afzijdig van, of ik gaf gewoon aan dat ik geroddel niet kan waarderen. Dat viel dan niet erg in goede aarde, zoals u zich misschien wel kunt voorstellen. Je confronteert mensen namelijk met een niet zo mooie eigenschap van ze. En dat doet soms een beetje veel zeer

Nu, vele jaren later, is het ironisch genoeg juist deze mate van eerlijkheid en oprechtheid die men zo kan waarderen en waarom mensen weten dat ze mij vertrouwelijke zaken kunnen toevertrouwen zonder bang te hoeven zijn dat dit vervolgens, vaak in aangepaste vorm, door de familie gaat.

Ook mijn eeuwige nuchterheid en warsheid van conventies en gebrek aan ideologische en/ of religieuze hang-ups begint eindelijk na zoveel jaren z’n vruchten af te werpen. Nu praat men juist graag met mij over soms ingewikkelde issues omdat ik er doorgaans een hele nuchtere kijk op heb die niet vergiftigd is met allerhande dogma’s en leefregels.

Ik heb een vrij eenvoudige kijk op het leven. Je hebt feiten en fictie. Iets is feitelijk juist of niet juist. Ik geloof niet maar ik weet, of ik weet het simpelweg niet. ‘De waarheid’ bestaat niet, want ‘de waarheid’ vult een ieder subjectief in met hetgeen zijn eigen bagage en religieuze dan wel ideologische leefregels hem of haar ingeven. In plaats van zaken heel groot te maken mag ik ze juist graag simplificeren zonder over te simplificeren of te bagatelliseren. Ik zie zaken die geen noodzakelijk of oorzakelijk verband hebben los van elkaar. Ik beoordeel zaken en personen op hun merites en niet op wat men zegt of denkt vanuit alternatieve motieven. Enzovoort.

Mensen beginnen dat te waarderen. Zeker in deze verwarrende tijden is het zaak om met beide benen op de grond te blijven staan. Je niet mee te laten slepen in de waan van alle dag. Als je soms gehypte zaken terugplaatst in proporties en ontdoet van alle flauwekul die mens en media er omheen verzinnen dan blijft er van een olifant op z’n best een mug over.

Zo hou je het leven een beetje te behappen. En ik bemerk steeds meer dat mensen steeds meer de behoefte krijgen om zaken terug te brengen naar hun eigenlijke proporties en importantie. En dan ben je in de regel bij mij aan het goede adres

Goed, dat gezegd hebbende… het was een vruchtbare, gezellige, mooie en in velerlei opzichten prachtige dag. Maar niet perse een makkelijke dag.

We waren uiteindelijk om een uur of 02.00 thuis en gingen na nog even met een biertje de dag doorgenomen te hebben om 03.30 uur naar bedje toe. Want een vermoeiende dag was het zeker.

11 juni 2011

Wat een onvoorstelbaar slecht weer vandaag. Windhozen, wolkbreuken, onweer en zelfs hagel hebben we naar beneden zien komen. Gelukkig bewogen wij ons tussen de buien door, door het winkelcentrum en de markt, dus bleven we gewoon droog.

Echt een dag om in je bed te blijven liggen en jeweetwel te doen. Was het niet dat we dat al eerder op de dag deden toen dochter Veelkantie en haar vriendje naar Almere waren vertrokken om te winkelen.

Dochter en vriendje namen wel een hele mooie CD voor me mee. Phil Collins die allemaal oude nummers coverde. Lekkere muziek om bij te relaxen. Daarbij nam vriendje ook nog eens een flinke hoeveelheid Surinaamse Vleesworst mee van de markt in Almere. Heerlijk!

Zelf hielden we verder een lekker rustig dagje. Lekker op de bank liggen en films kijken. Morgen gaat het een hele drukke dag worden, dus nu nemen we het er nog maar even van.

Morgen gaan we naar mijn zwager en schoonzuster. En daar zijn we bepaald niet alleen want er komt nog een mannetje of 10. Feestelijk dus!

Nou hadden wij nog 3 kilo spareribs in de vriezer liggen om deze binnenkort een lekker te roken, maar mijn schoonzuster kwam met de vraag of wij misschien spareribs mee wilde nemen voor de barbecue. Jazeker, we gaan morgen barbecueën! En u kunt al raden wie er geacht werd aan de barbecue te staan

Het voordeel is wel dat het een bekende barbecue is, want het betreft inderdaad de zwager en schoonzuster waaraan wij onze ‘oude’ 16 Inch Offset Smoker doneerde. Sinds ze deze ophaalden hebben ze al minstens twee keer gebarbecued. Weliswaar eenvoudige dingen, maar dan wel indirect zoals ik mijn zwager adviseerde. En uiteraard proefden ze direct het enorme verschil met het cremeren wat ze voorheen vooral deden

De reden waarom ik denk dat het de bedoeling is dat ik achter de barbecue ga staan is omdat ze nogal wat vragen hadden over hoe je spareribs moet roken. Nou ja dan weet je het wel… Als ik eenmaal achter de ketel sta dan ben ik er ook niet meer weg te slaan.

Maar ik ben niet voor één gat te vangen… Dus ik ga onder het genot van een biertje mijn zwager instructies geven hoe hij spareribs moet roken. Want nu wil ik wel eens getrakteerd worden op van die overheerlijke spareribs.

Een beetje controle heb ik er nog wel over want vanavond heb ik de spareribs ontdaan van het membraam en in de olijfolie en kruidenrub gezet. Bovendien neem ik wat van mijn rookhout mee. Dus als zwager mijn instructief goed volgt dan worden ze weer overheerlijk

We hebben nog wel wat aardigheidjes voor mijn zwager en schoonzuster gekocht. Voor mijn zwager stelde ik een BBQ starterspakketje samen, en mevrouw Veelkantie ritselde een erg mooie kandelaar in elkaar voor haar zuster. Voor de aanwezige, en zelfs één niet aanwezige, kinderen hebben we een paar mooie knuffelberen uitgezocht uit onze enorme collectie knuffelberen van circa 250 stuks.

Ja inderdaad, dan zijn zo’n 8 groot formaat vuilniszakken vol met knuffels, van groot tot klein, en dan zitten niet alle er in. Bijvoorbeeld omdat ze simpelweg te groot zijn om in een vuilniszak te passen.

We zijn aan zoveel knuffelberen gekomen omdat dochter Veelkantie als klein kind helemaal gek was op de kermis en wij nog teveel poen hadden. Dus iedere kermis kwamen we weer met tig van die beesten thuis. Al snel waren het er zoveel dat we niet meer wisten waar we ze laten moesten.

Misschien volgende jaar toch maar eens op de Koninginnedag vrijmarkt gaan staan? Verdienen we misschien ook nog eens iets

Vanavond aten we een heerlijke door mevrouw Veelkantie gebrouwen tomatensoep, lekkere broodjes met runderhamburgers, broodjes met enorme joekels van hotdogs en uiteraard de Surinaamse vleesworst die het vriendje van mijn dochter meenam van de markt. Heerlijk.

Ik zat echter na een broodje hamburger, een broodje mega-hotdog, een bak soep en nog wat vleesworst stampvol. En ik niet alleen. Dus we hebben nog wel wat in de koeling liggen voor maandag.

10 juni 2011

Er valt over vandaag weer voldoende te vertellen. Was weer eens een dag vol onverwachte wendingen.

Vanmiddag werden we opgebeld voor de school van onze dochter. Door de vertrouwenspersoon aldaar nog wel. Er was gelukkig niets met onze dochter aan de hand.

Maar het meisje waarover ik al eerder schreef, die thuis door haar vader mishandeld werd, bleek wederom door haar vader mishandeld te zijn. De laatste keer heeft het meisje, samen met onze dochter daarover een gesprek gehad bij de door school aangewezen persoon, en nu nam de vertrouwenspersoon contact op met ons.

Inmiddels was Bureau Jeugdzorg ook al ingeschakeld en men zocht een slaapplek voor het meisje. En als voorkeur had ze ons opgegeven. Of wij ermee akkoord konden gaan dat het meisje, bij wijze van crisisopvang, bij ons verbleef. Uiteraard stemde we daarmee in.

Na dit contact werden we ook benaderd door een medewerkster van Bureau Jeugdzorg. Die liet ons weten blij te zijn met het feit dat we ons huis openstelde en of het meisje in ieder geval tot dinsdag kon blijven.

Uiteraard kon dit. Ondertussen was het meisje van school uit meegekomen met onze dochter en we hadden alles inmiddels als gearrangeerd, een tandenborstel wat sokken en wat onderbroekjes voor haar gekocht. Ze ging immers zo van school naar ons, dus had ze voor de rest helemaal niets bij haar. De rest kon ze wel lenen van onze dochter.

Een uur of twee à drie later, wij waren net bezig met het maken van onze zelfgemaakte loempia’s, belde bureau jeugdzorg wederom.

Men had eindelijk een beetje fatsoenlijk gesprek gehad met de vader van het meisje. Eerder had hij alleen maar woest gereageerd en was niet bereid om in gesprek te gaan met bureau jeugdzorg. De afspraak die men met hem maakte om op een bepaalde tijd te bellen kwam hij niet na. Hij had ook het tijdelijk elders verblijven verboden. Op telefoontjes en ingesproken berichten van bureau jeugdzorg reageerde hij niet. Maar nu dan toch had men tot hem door weten te dringen.

Nou mooi, maar wat hadden wij daarmee van doen? Toen kwam de aap uit de mouw. De vader had geboden dat zijn dochter naar opa in Zeeland moest en daar moest verblijven, en bureau jeugdzorg had geen andere keuze dan te doen wat de vader hen opdroeg. Hij had immers zeggenschap over het 14 jarige meisje, zo vertelde jeugdzorg ons.

Met andere woorden, ze kwamen het meisje per direct weer ophalen. Dit tegen de wil van het meisje in, want die gaf meermaals aan zich niet veilig te voelen bij haar opa omdat haar vader dan wist waar ze was en haar op kon zoeken, en dat ze bij ons wilde blijven voor voorlopig.

De medewerkster van bureau die een half uurtje later bij ons voor de deur stond was onvermurwbaar, ze moest mee. Ze stelde afspraken gemaakt te hebben met haar vader en erin te geloven dat de vader zich aan zijn woord zou houden. Einde van het liedje was dat het meisje tien minuten later, het meisje had nog niet eens gegeten, weer weg was. Ons in verbijstering en onmacht achterlatende.

Een hele vreemde situatie. Kennelijk is dit de normale praktijk.

Goed, we zijn maar overgegaan tot de orde van de dag. We zouden vandaag namelijk het noodlot tarten door zelfgemaakte loempia’s te eten die voor tenminste 75% uit taugé bestaan.

Alhoewel, het noodlot tarten… we ‘bakken’ de taugé eerst en daarna gaan de loempia’s ook nog eens in de olie van 180 graden Celsius. Ik heb er zelfs een thermometer bij genomen om de kerntemperatuur van de loempia’s te meten, en dat was flink boven de 90 graden, en dan zijn alle bacteriën inmiddels wel kapot. Ook de EHEC bacterie. Dus nee, we namen geen enkele risico.

Maar de mensen in de rij bij de kassa en de dame achter de kassa keken ons wel een beetje raar aan met een kilo taugé in ons karretje. Die moeten gedacht hebben dat we iets van collectief zelfmoord of een moord gaan plegen, of iets dergelijk

In de avond hebben we er maar een beetje een feestje van gemaakt. Wat kun je anders doen na zo’n enerverende belevenis?

We zijn lekker achter de PC gekropen, deden een paar potjes Yahtzee (mevrouw Veelkantie verloor uiteraard, maar niet verder vertellen) en daarna hebben we lekker wat muziekvideo’s via youtube gedraaid. Lekker mee galmen op de muziek. Biertje erbij en het feest was compleet.

Om een uurtje of drie vannacht zijn we ons bedje in gerold. We waren uiteindelijk de dag wel een beetje zat… Wat een rare dag weer.

09 juni 2011

Ik heb vandaag eigenlijk alleen maar goed nieuws te melden.

Om te beginnen voelde ik me vandaag wederom redelijk fit. Kennelijk zit ik fysiek weer in een iets betere periode. En dat is wel zo prettig.

Ik moest me vandaag ook wederom melden bij de cardioloog voor de uitslagen van de onderzoeken die ik onderging omdat ik enige tijd serieuze pijn had op de borst en een week lang daarna nog zeurende pijn had. Daarna zo nu en dan. Hetgeen sinds enige dagen ook niet meer het geval is. Maar om alles uit te sluiten onderging ik dus een serie onderzoeken.

De uitslagen zijn goed te noemen. Mijn conditie is buitengewoon slecht, maar dat is niets nieuws. Dat is een kwestie van oorzaak en gevolg. Door de auto-immuunziekte die ik heb en de medicamenten die ik daarvoor slik heb ik last van chronische vermoeidheidsklachten en iets dat zich het beste laat omschrijven als een chronische, afhankelijk van hoe fit ik me die dag voel, matige tot zware griep en dergelijke. Maar dat is een gegeven.

De dokter gaf ook aan dat het medicament waarmee ik mezelf injecteer om op de been te blijven bepaald geen kattenpis is. Het hangt daardoor een beetje tussen het middel dat bij tijden erger dan de kwaal lijkt te zijn.

Dat neemt niet weg dat ik geen alternatief heb. Zo’n twee jaar geleden kon ik bijna niet meer lopen van de chronische weefsel en gewrichtsontstekingen die mij teisterden. Ik kon ook nauwelijks functioneren door de huidaandoening psoriasis die circa 60% van mijn lichaam bedekten. Het was destijds rampzalig. Maar je bent als mens snel geneigd om nare zaken te vergeten als het je beter gaat. Het is dus maar de vraag of het middel daadwerkelijk erger is dan de kwaal, want wie weet hoe ik er fysiek voor had gestaan als ik het niet zou gebruiken.

U vraagt zich misschien af wat dan het goede nieuws is. Met mijn hart is vooralsnog niets mis. Dat is erg goed nieuws. Want laten we eerlijk zijn, het hart is de motor van het lichaam. Is dat defect dan is het gedaan. Het is natuurlijk geen garantie maar voor dit moment ben ik tevreden.

Waar de pijn op mijn borst vandaag kwam kan men niet verklaren. Ik blijf dan ook, mede door mijn lichaamsgewicht, gebrek aan beweging, hoge bloeddruk en hoog cholesterol, ontstekingsgevoeligheid, familie amnese en iets verhoogde suikers in mijn bloed, mijn algehele conditie en een aantal slechte gewoontes die ik heb, in de risicogroep vallen.

Dat laatste betekend dat ik onder controle blijf staan, want het is bepaald niet uitgesloten dat er sprake kan zijn van aderverkalking. Ik moet ook bloedverdunners blijven gebruiken en de nitro-spray ten alle tijden binnen handbereik houden.

Goed, het kan er allemaal ook nog wel bij.

Er kunnen een aantal andere oorzaken zijn voor de pijn op mijn borst. De voornaamste is reflux die mede veroorzaakt kan worden door de ontstekingsremmers die ik periodiek gebruik..

Ik heb hoe dan ook een slecht sluitende maagklep waardoor maagsap in mijn slokdarm en in mijn luchtpijp kan komen. De klachten die daarbij optreden laten zich soms, als deze hevig genoeg zijn, als een hartinfarct aanzien. Ik moet dan ook een hogere dosis maagzuurremmers blijven slikken om de klachten te bedwingen of in ieder geval te verminderen.

Daarbij hoest ik van het medicament dat ik injecteer, waarschijnlijk tezamen met de reflux klachten, bij periodes heel hevig. Daardoor kan er pijn in de longen optreden, maar ook pijn in de borstkast en het middenrif. Ik kneus simpel gezegd soms mijn ribbenkast door het hevige hoesten.

Lopen een aantal van deze zaken samen dan kun je, je daar bijzonder naar van voelen. Ondermeer kan het zich laten aanzien als hartproblemen.

Goed, zolang vaststaat dat het mijn hart niet direct is ben ik weer even gerustgesteld. Ik zal er weliswaar niet beter van worden, maar om er ook nog eens hartproblemen bij te hebben… daar zit je niet op te wachten.

Over tot de orde van de dag.

Vanavond aten we weer eens onze overheerlijke Chicken Wellington.

In de vroege avond na het eten rommelde we wat in de tuin. Ondermeer heb ik de nieuwe thermometer in mijn Offset Smoker Barbecue getest, en die werkt voor zover ik nu heb kunnen zien uitstekend. Het ding blijkt zelfs waterdicht te zijn. En dat is andere koek dan de standaard thermometers die bij de Smokers geleverd worden.

Ook heb ik de gietijzeren grillplaat die op mijn Smoker ligt flink in de fik gestoken. Dit om hem schoon te branden en het zal ook de werking bevorderen bij volgende gelegenheden.

Mevrouw Veelkantie bond een aantal planten op die door de bloemenpracht in de kroon topzwaar zijn geworden en, mede door het noodweer van de afgelopen week, waren gaan liggen of hangen. Doe je er niets aan dan zal het er niet mooier op worden en bestaat de kans dat ze knakken. En dat willen we natuurlijk niet.

Verder een lekkere rustige avond gehad.

08 juni 2011

Was een heerlijke relaxte dag vandaag waarover eigenlijk niet zoveel valt te vertellen. Of het moet zijn dat ik geweldig met mevrouw Veelkantie ‘de was heb opgehangen vanmiddag’. Hetgeen inderdaad een eufemisme is voor… jeweetwel

Het was vandaag aardig mooi weer. In ieder geval minder klam en benauwd dan de afgelopen dagen. En dat was ook wel weer even prettig. Voel ik me ook iets fitter.

Vanavond aten we Spaghetti Meatballs. Erg lekker, alhoewel ik niet zo’n trek had en niet zoveel heb gegeten. Maar gelukkig was het vriendje van mijn dochter er ook nog. Het is qua postuur net een body-trapleuning, maar hij kan eten voor drie dus ging de pan evengoed schoon leeg.

Vanavond een beetje, tussen zo nu en dan iemand beledigen via twitter door, op de bank gehangen. Meer is er vandaag niet te vertellen.

07 juni 2011

Had wel een redelijk goede dag vandaag. Maar nogmaals, als ik een goede dag heb dan is dat voor veel mensen reden om in bed te blijven liggen. Goed is in mijn geval altijd relatief goed.

Van pijn op de borst heb ik al een poosje geen last meer gehad. En dat is prettig om te constateren. Af en toe wel een steek maar niets alarmerend.

Donderdag moet ik terugkomen bij de cardioloog voor de uitslagen van de onderzoeken van vorige week en de week ervoor. Hoop dat er dan een einde komt aan toch een onzeker gevoel. Want ik ben alles behalve een angsthaas, maar als je het gevoel hebt dat er iets mis is met het voornaamste orgaan in je lichaam, de drijvende motor achter je bestaan, dan geeft dat toch een behoorlijk onrustig gevoel.

Bang om dood te gaan ben ik niet. Beetje afhankelijk waaraan je doodgaat duurt het doorgaans maar even, en dan is er het grote helemaal niets. Want geloven in een leven na de dood doe ik niet.

Ik ga ervan uit dat ik donderdag, op de vaste preek na, gewoon goed nieuws krijg. In die zin dat het in ieder geval niet aan mijn hart ligt.

Over tot de orde van de dag.

Het was weer een vieze zweterige dag. Ik haat zweet. Niet dat ik lui ben, maar ik zweet om niets altijd als een rund. Vooral op mijn verlengde (want de kaalheid slaat zeer hevig toe) voorhoofd staat al snel het zweet. Heb ik altijd al gehad. Ook toen ik slechts 59 kilo (en nu dus iets minder dan het dubbele) woog en net een gespierde spijker was. Erg irritant.

Vandaag kreeg ik de vervangende thermometer voor mijn Offset Smoker Barbecue binnen. De standaard thermometer bleek van een bijzonder inferieure kwaliteit te zijn en werkte dan ook niet naar behoren. Gelukkig garantiewerk dus het koste me helemaal niets.

Het vervangen ging vrij gemakkelijk, zoals u uit deze blogpost op kunt maken. Ik was minder dan een half uurtje bezig.

Vanavond aten we weer eens Kip Ketjap uit de oven met Surinaamse Bami en geroerbakte Paksoi. Was wederom te lekker voor woorden. Soms is eenvoudig, want erg simpel om te maken, zo ontzettend lekker!

Vanavond pleurde ik wederom in slaap op de bank. Niet erg gezellig voor mevrouw Veelkantie maar ik ben dan gewoon op en af en heb eigenlijk niet eens een andere keuze dan toe te geven aan mijn lichaam. Werd jammer genoeg met een knallende koppijn wakker. Heb kennelijk een beetje verkeerd gelegen want het komt uit mijn nek.

Ik denk dat ik nog even wat rondsmurf op internet en dan ook eens een tukkie ga doen. Morgen weer een nieuwe dag. Althans, dat hoop ik maar.

06 juni 2011

Wat een onvoorstelbare vieze kleffe zweterige dag was het vandaag. Gelukkig voelde ik me redelijk goed vandaag, maar ik merk wel dat mijn lichaam het zwaar heeft met de drukkende benauwdheid.

En dan moest ik vanmiddag ook nog een rolgordijn en valletjes ophangen op de kamer van dochter Veelkantie.

Ja want we slaagde vanmiddag zomaar voor een rolgordijn in de maat 150 cm. En dat terwijl we al besloten hadden om dan maar gewone gordijnen op te hangen omdat we alleen de maten 140 en dan 180 cm konden vinden bij een eerder zoektocht.  Kennelijk heeft men meegelezen toen ik daar hier melding van maakte

Verder was het een rustige, bijna saaie dag vandaag. Door de enorme klamheid was het niet eens aantrekkelijk om buiten in de tuin te zijn. Dus bleven we, buiten de noodzakelijke boodschappen en het kopen van een rolgordijn en valletjes, vandaag vooral binnenshuis.

Als eten maakte we vanavond een heerlijke chili. Weliswaar niet het meest voor de hand liggende gerecht op zo’n klamme dag, maar mevrouw Veelkantie had er gewoon erg veel trek in.

Na het eten ben ik als een blok in slaap gevallen op de bank. Het vieze weer had even teveel energie van me gevraagd.

Maar zo had mevrouw Veelkantie de gelegenheid om een film te zien die ze op de HDD recorder had opgenomen. Een echte vrouwen jankfilm. Ik ben daar niet zo’n liefhebber van. Niet dat ik zo’n liefhebber ben van actiefilms, en zeker geen rampenfilms en dergelijke, want dat kan me nog minder boeien.

Ik hou meer van thrillers en suspense films. Lekker fel realistisch met veel complotwendingen en onverwachtse uitkomsten. Er moet wat te raden zijn, ik moet er bij na moeten denken. Ik moet niet bij de titel al kunnen voorspellen waar we na een bepaalde tijd aanbelanden en wat de uitkomst zal zijn.

Ik kijk sowieso niet zoveel televisie. Ik kan om wat voor reden dan ook niet een beetje dom kassie kijken, want daar val ik onherroepelijk bij in slaap.

05 juni 2011

Als er een prototype van een slome saaie zondag bestaat, dan was het vandaag wel. De regen kwam met bakken uit de hemel vallen. Wel lekker veel donder en bliksem. De rest van het gezin vind het eng maar om de één of andere reden hou ik wel van dat natuurgeweld.

Het was in ieder geval geen dag om er op uit te gaan of iets in de tuin te doen. Dus een beetje rondhangen was het enige dat ons resten.

Weldra lagen we met z’n tweetjes te slapen op de bank. Tegen een uurtje of half vijf schrokken we wakker. We zouden vandaag nog shoarmarollen maken. Dus hup aan het werk!

Ik moest eerst nog even langs de supermarkt want de loempiavellen waren zo goed als op en we waren deze gisteren vergeten mee te nemen.

Gelukkig was het inmiddels wel opgehouden met regenen, maar daar kwam een akelige benauwdheid voor terug. Echt waardeloos klef en smerige zweetweer. Als je alleen al dacht aan bewegen dan gutste het zweet van je lichaam af.

Tijdens het maken van de shoarmarollen hebben we de boel maar een beetje tegenover elkaar open gezet. Door het beetje toch dat hierdoor ontstond was het toch nog een beetje aangenaam te maken.

Het maken van de shoarmarollen ging erg voorspoedig. We krijgen overal steeds meer handigheid in. Althans… we… Mevrouw Veelkantie is altijd degene die het betere rolwerk doet want mijn vingers zijn daar gewoon te stijf voor. Zal wel door de artritis komen. Met veel moeite lukt het me wel maar dan zijn we minstens twee keer zo lang bezig met het maken van bijvoorbeeld loempia’s, dolmadakia’s of in dit geval shoarmarollen.

Rond een uur of zes lagen de eerste shoarmarollen in de zonnebloemolie te spetteren. Zo bijtijds eten we maar zelden.

De shoarmarollen waren weer heerlijk. Lekker met wat knapperige frietjes erbij. We hebben de afgelopen week wel gezond genoeg gegeten, dus vandaag werd het echt weer tijd om te zondigen.

Zo’n dag luieren maakt je evengoed nog moe ook. Hoe bijzonder. Dus mevrouw Veelkantie ging evengoed maar bijtijds naar haar bedje. Ik bleef nog even op. Veel te warm om te gaan slapen en zo heb ik mooi de tijd om ondermeer deze bijdrage nog even te schrijven.

04 juni 2011

Helaas stond ik vanmorgen beroerd op en zou dat het grootste deel van de dag zo blijven. En dat op zo’n prachtige zonovergoten stikhete dag…

Het is dubbel balen want als ik me zo slecht voel gaat zo’n mooie zonnige dag, en dan met name de warme, tegen me werken en zorgt ervoor dat ik me nog moeizamer voortbeweeg, nog sneller uitgeput raak en zweet als een baviaan met paringsdrift. Juist op het moment dat je ervan moet genieten dat het zo’n prachtige dag is… Jammer, jammer, jammer…

Vandaag typische zaterdag dingen gedaan. Althans… voor ons typische zaterdag dingen. Dus naar de markt en wat inkopen doen.

We hebben ook nog even gekeken naar een nieuw rolgordijn voor op het kamertje van dochter Veelkantie. Niet kunnen slagen want het raam is 150 cm en de rolgordijnen die wij zagen zijn allemaal 140 of 180 cm. De ene is te kort en de andere moet met 30 cm ingekort worden. En dat laatste is wel erg veel. Denk dat het maar overgordijnen moeten worden.

Vanavond wel lekker een beetje gekookt. Althans, er kwam behoorlijk weinig koken aan te pas.

Ik maakte een aardappelsalade terwijl mevrouw Veelkantie een heerlijk tonijnsalade met kropsla, tomaat, komkommer, ui, peper, zout en tonijn in elkaar draaiden. En daarbij aten we heerlijke verse worsten. Was erg lekker en heerlijk fris en licht op zo’n warme dag als deze.

Het is een lekkere makkelijke zomerse maaltijd die het erg goed zou doen bij de barbecue. Barbecueën is doorgaans alles behalve licht, dus kun je wel wat lichtere en gezondere kost gebruiken om erbij te eten.

Later op de avond voelde ik we weer even iets meer mens. Hebben samen in de tuin wat kleine klusjes gedaan. Je zult het echt bij moeten houden want de natuur is van zichzelf erg grillig en heeft er een sardonisch genoegen in om alles dat jij mooi maakt te laten verwoekeren. En dat zou jammer zijn van onze prachtige tuin.

Jammer genoeg werd het toen buiten alweer erg fris, dus verplaatsten we ons naar binnen om gezellig samen een film te kijken.

Daarna lekker naar bedje toe. Morgen weer een dag, hoop ik

03 juni 2011

Ik stond vanmorgen nog behoorlijk moe maar met een voldaan gevoel op. Het dagje Zandvoort was echt geweldig.

Maar vandaag was het weer een nieuwe dag, en ik had nog wat zaken op het programma staan. Maar eerst maar eens nog wat boodschappen doen, want ook dat moet natuurlijk gebeuren.

Toen we ook dat eenmaal weer achter de rug hadden, mensen wat was het idioot druk overal… werd het tijd om het programma af te werken.

En het programma bestond ondermeer uit het roken van een lamsrib. Dat was echter niet zo’n succes. In die zin in ieder geval dat er maar weinig eetbaar vlees van de lamsrib afkwam. Gelukkig was het vlees dat van de lamsrib afkwam dan wel weer erg lekker, maar evengoed niet voor herhaling vatbaar.

Nu hadden we met een mislukking rekening gehouden en ook nog wat lamskoteletten achter de hand gehouden voor het geval dat. En dat was een hele mooie gelegenheid om de gietijzeren grillplaat, die ik van de firma Gaswinkel kreeg om er een review over te schrijven, te testen.

Ik kan zeggen dat de grillplaat zijn werk uitstekend deed. En dat is niet het enige voordeel dat er zit aan een massief ijzeren plaat in de Smoker.

De grillplaat werkt gelijktijdig ook als verdeler van de hitte in de grillkamer vanuit de fire box en als stabilisator van de warmte doordat het massieve stuk ijzer fluctuaties in de warmte behoorlijk goed kan ondervangen.

Overigens waren de lamskoteletten heerlijk. Lekker sappig, mals en toch lekker gegrild. En dat met dank aan de firma Gaswinkel!

Na het eten waren we eigenlijk van plan om nog even lekker na te zitten. Het was zo’n prachtige dag dat we daarvan maximaal wilde genieten. Maar ook mevrouw Veelkantie was nog behoorlijk moe door de warme dag en vast ook nog door onze trip naar Zandvoort van de dag daarvoor.

We zijn dan ook maar naar binnen gegaan, en ik viel al snel als een blok in slaap op de bank. Tegen 23.30 uur schrok ik wakker en ging gelijk met mevrouw Veelkantie naar boven. Maar ik kon de slaap niet vatten. Dus ging ik weer naar beneden. Had ik mooi even de kans om in alle rust de verschillende bijdragen voor Veelkantie te schrijven.

02 juni 2011

Gedurende de ochtenduren voelde ik me niet erg fit. Het was in eerste instantie dus wel een beetje schrikken toen mevrouw Veelkantie voorstelde om naar Zandvoort aan Zee te gaan vandaag.

Een bikkel als ik ben ( ) stemde ik toch met dit plan in. En achteraf ben ik daar harstikke blij mee. Want wat een prachtige dag werd het!

Toen wij nog een zaak hadden in Amsterdam kwamen we, zomer en winter, minstens om de week in Zandvoort. We hadden daar zo onze vaste stekjes om wat te eten, te drinken en te verpozen. Helaas kwam daar een einde aan toen de zaak failliet ging. Enerzijds omdat we het ons niet zo makkelijk meer veroorloven konden, en anderzijds omdat we niet zo vaak meer in de buurt van Amsterdam kwamen.

Maar vandaag was anders dankzij de belastingteruggave en het vakantiegeld waarvan we nog een flink staartje hebben. Dus niets stond ons in de weg om een te zien hoe Zandvoort erbij lag na er een paar jaar niet geweest te zijn.

We gingen er in de middag heen. Zo vermijden we de ergste drukte, want we verwachten al dat wij niet de enige zouden zijn die op dit idee kwamen. En de theorie klopte. Het viel mee met de drukte op de weg.

We hebben eerst een beetje door het stadje gezworven. Beetje de winkeltjes bekijken. Het leek of de tijd had stilgestaan. Nagenoeg alles was nog hetzelfde. Alsof we nooit weggeweest waren. Dezelfde winkeltjes en dezelfde horeca uitbaters.

In één tentje waren we bijzonder geïnteresseerd. Zaras. Een Grieks eethuisje die wij op nagenoeg iedere trip naar Zandvoort bezochten.

We liepen eerst eens langs om te zien of we de eigenaar, Christos Zaras, konden ontdekken. Maar die zagen we niet. De tent was ook flink verbouwd, zo zagen wij bij een vluchtige blik naar binnen. Zou hij de tent verkocht hebben? Dat zou wel jammer zijn…

Even verderop in de straat dronken wij een biertje op het terras, maar op de terugweg trok ik de stoute schoenen aan. Ik herkende een gezicht van een man die destijds ook al bij hem in de bediening werkte, en vroeg heb of Christos nog de eigenaar was. En dat was gelukkig nog het geval. Maar Christos was een maandje naar Griekenland met zijn familie.

De man, waarvan we toen en nu nog altijd niet de naam weten, herkende ons wel direct. En dat is toch wel bijzonder na een jaar of 6. We kregen een rondleiding door de zaak en werden voorgesteld aan de broer van Christos die bij afwezigheid van Christos de zaak in het oog hield.

Om een lang verhaal kort te maken, we hebben er die avond gegeten, en het was fantastisch. Vele malen beter dan voorheen zelfs.

Na een lange dag gingen we weer op huis aan. Moe maar voldaan. Want een prachtige dag was het. Zon, zee, lekker eten, lekker drinken, winkelen, flaneren, enzovoort… wat wil een mens nou nog meer.

We waren om circa 23.00 uur weer thuis en zo moe dat we direct naar bedje gingen.

01 juni 2011

Wat was vandaag in ieder opzicht een geweldige dag. Werkelijk prachtig weer, ik schat wel een graadje of 24 Celsius, en ik voelde me nog best goed en kwiek ook. Wat wil een mens nou nog meer.

In de middag zijn we naar de Veluwe gereden en hebben een paar stadjes aangedaan. We hebben ondermeer rondgezworven in Harderwijk, waar we lekker wat aten op het terras, en Ermelo. Ook zijn we nog even bij een enorme Welkoop geweest. Waren daar alleen al een uurtje zoet mee. Wat een knots van een winkel is dat zeg!

Mevrouw Veelkantie kocht er twee enorme, schrik niet… goudkleurige vlinders van plaatstaal voor aan de zijschutting. Ze hangen inmiddels en zijn prachtig om te zien. Misschien wel mooier dan de vlinders die we al tegen de achter schutting hebben hangen.

Het was zo’n mooie zonnige dag dat meneer Veelkantie het natuurlijk niet kon laten om wat op de barbecue te bereiden. Het werden kippenvleugeltjes. Fantastisch lekker!

Omdat we natuurlijk al wat later thuis waren, ik de barbecue nog moest opstoken en de kippetjes ruim anderhalf uur nodig hadden om langzaam te garen, aten we vrij laat in de avond. Maar gelukkig hebben we wat dat betreft hebben we een nogal Zuid-Europese mentaliteit. Wij eten doorgaans altijd later dan het gemiddelde huishouden.

Dat is er ingeslopen toen wij nog diverse zaken. waaronder winkels, hadden. Voordat wij eenmaal klaar waren was het 20.00 uur.

Vanavond nog lekker met een biertje nagezeten in de tuin, maar mevrouw Veelkantie had geen zin om de tuinhaard aan te steken. Dus toen het eenmaal erg fris werd buiten in de tuin, verhuisden we naar binnen en kropen voor de computer om eerst eens een spelletje te doen. En ik moet bekennen… mevrouw Veelkantie heeft deze keer gewonnen. Naar mens dat het er soms kan zijn

Daarna hebben we nog lekker mee zitten galmen met muziekvideo’s die we speelde via youtube. Toen werd het tijd om het bedje op te zoeken. Zo’n dagje rondzwerven kast een hoop energie. Zeker met het prachtige weer van vandaag… Hoop dat het morgen weer zo’n prachtige dag is!

31 mei 2011

Over vandaag valt eigenlijk erg weinig te melden. Ik voelde me redelijk goed vandaag maar was om onverklaarbare reden ontzettend moe.

Ik heb dus erg veel geslapen vandaag. Vanmiddag nadat we even kort wat boodschappen deden bij de lokale supermarkt viel ik als een blok in slaap op de bank. Dat werd onderbroken voor het koken van eten. Een klusje dat overigens mevrouw Veelkantie voor haar rekening nam.

We aten vanavond penne met heerlijke zoete tomaatjes, kruidige roomkaas, geraspte kaas, stukjes cervelaat en een handje gesneden lente ui. En dan 25 minuten in de oven. Heerlijk.

Wat wel een beetje balen is, is dat ik nu al bijna een dag offline bent. Men heeft een storing bij UPC waardoor we zowel geen internet alsook geen telefoon hebben. En dat is de tweede keer in twee dagen. Eergisteren was het gelukkig maar een paar uurtje maar deze keer duurt het, voor zover ik heb kunnen controleren want ik zit geen 24 uur per dag op internet en bellen doe ik sowieso nooit, al zeker 20 uur.  Hoogst irritant!

Ik moet zeggen dat het voor het eerst in tijden is dat we weer een collectieve langdurige storing van UPC meemaken. In het verleden was het wekelijkse kost. Men lag er iedere week wel een dag uit. En dan was de klantenservice en facturatie ook nog eens zo banaal slecht waardoor je bloeddruk behoorlijk kon oplopen.

In die tijd kon je gerust een halve dag uittrekken om je alleen al door de wachtrij te worstelen. En dan kreeg je iemand aan de telefoon waarvan het op slag duidelijk was dat die jouw probleem zeker niet ging oplossen. Zo iemand die nog niet weet waarvoor de aan en uitknop dient.

En ik kan het weten, want ik ben destijds supervisor bij een callcenter geweest waar we ondermeer de aanvragen, navragen en klachten kregen van UPC klanten. Het leek af en toe stichting korrelatie wel. Ik had zo’n 50 mensen onder me die de aanvragen en klachten van klanten moesten behandelen. Grotendeels deeltijdwerkende jonge meiden en huismoeders. De dames waren vooral met zichzelf bezig en een script behoorlijk onder de knie krijgen was echt teveel gevraagd.

Gelukkig heb ik dat niet al te lang gedaan. Wat een drama was dat. Zeker op het laatste toen ik ook en vooral de capabele dus vaak ook mondige medewerksters met een rotsmoes moest ontslaan omdat het slecht ging met de zaken. Men had liever de dooie dienders die met zich lieten sollen qua werkrooster.

Toen ik dit weigerde raakte ik in conflict met de manager. Een maf wijf dat bijvoorbeeld de hele dag rondliep met een bril met vensterglas erin omdat dit volgens haar ‘autoriteit’ uitstraalde. En dat was nog heel ver voordat de zogenaamde ‘nerd-bril’ onder pubers populair werd.

Het was destijds dat wij onze eerste winkel kochten in Amsterdam. Mede door dit callcenter had ik het helemaal gehad met werkgevers.

Dat gesodemieter met UPC is gelukkig verleden tijd. Nu kom je redelijk snel, vaak binnen enkele minuten, door de wachtrij heen en krijg je een vriendelijk en capabele medewerker aan de lijn. In dit geval helaas met de mededeling dat er sprake is van een collectieve storing. Iets waar de beste man ook niets aan kan doen natuurlijk.

Maar goed, we wachten het maar af.

Na het eten pleurde ik wederom als een blok in slaap op de bank. Soms snap ik er werkelijk niets meer van. Dan voel ik me fysiek gezien redelijk goed maar dan ben ik weer zo moe dat ik mijn ogen niet open kan houden.

Nu had ik door de storing natuurlijk ook niet zoveel te zoeken op de computer, want wat is een computer nou waard zonder internetaansluiting, dus verhuisde ik van de bank naar mijn bedje.

30 mei 2011

Alles wees er vanmorgen op dat het vandaag een prachtige dag zou worden. Het was heerlijk zonnig en best al goed warm. En dat zou in de loop van de dag alleen maar beter worden.

Vanmorgen maar een beetje rustig begonnen want ik had later op de dag nog een uithoudingsproef om mijn hart onder inspanning te testen.

In het ziekenhuis was ik snel aan de beurt. kon nagenoeg zo doorlopen. Gelukkig viel het met de warmte mee in de onderzoekskamer, want buiten het ziekenhuis was het kwik opgelopen tot zeker 28 graden Celsius. En op de één of andere manier zag ik een inspanningstest met 28 graden Celsius niet zo zitten.

Ik mocht in de onderzoeksruimte het goddelijke bovenlijf ontbloten en de dame begon allemaal plakkertjes op mijn bovenlichaam aan te brengen. Een aantal plakkertjes wilde maar niet blijven plakken. Door mijn behaarde torso dacht de mevrouw. Dus scheerde ze strategisch wat plekken kaal.

Ook toen bleven de plakkertjes niet zitten dus kwam er een rol plakband aan te pas. Hetgeen ook al niet echt hielp. De plakkertjes bleven eraf vallen. Kortom, gewoon waardeloze plakkertjes.

Ik mocht op een veredelde hometrainer plaatsnemen en mevrouw sloot me aan op computer. Had even een moment het gevoel dat ik in handen van The Borg (Startrek) was gevallen. Ook ging er een bloeddruk band om mijn bovenarm, maar die bleek te klein te zijn. Inderdaad, zo gespierd is meneer Veelkantie nou. Een grotere bloeddrukband bracht uitkomst.

En toen mocht ik fietsen alsof mijn leven er vanaf hing. En misschien is dat ook wel zo. Dat moet nog blijken uit de testen die ik onderging.

Het was de bedoeling dat ik een metertje in het groen zou houden. Rood was te langzaam en oranje te snel. Groen moest het zijn. En dat lukte aardig. In het begin zat ik constant in het oranje, maar naarmate de mevrouw de zwaarte van het fietsen opvoerden werd dat steeds lastiger. Ik kwam op den duur zelfs in het rood terecht zo zwaar ging het.

Ik zweten als een baviaan met paringsdrift, en helaas ook verspreide ik ook dezelfde lokgeur

Ondertussen draaide mevrouw een aantal ECG’s uit, maar dat was nogal moeilijk omdat de plakkertjes met elektroden constant van mijn borstkas af bleven vallen. Ook werd de bloeddruk om de paar minuten gemeten.

Ik had vandaag conditie-technisch een hele goede dag maar op den duur begonnen mijn benen te verzuren. Ook kon ik het adem-technisch niet meer bolwerken dus na een minuut of tien moest ik de handdoek in de ring gooien. Maar… ik had mijn best gedaan, zo loog de mevrouw.

Waarop men rekende gebeurde niet. Ik kreeg geen pijn op de borst bij zo’n (voor mij) hoge inspanning. Conditie was vandaag gewoon te goed.

Of ik mankeer gewoon niets aan het hart. En dat komt meer overeen met mijn eigen bevindingen. Want ik denk steeds meer en meer dat de pijn deels van mijn longen en deels door zware reflux uit mijn maag komt. Misschien is er ook wel sprake van een zekere mate van angina, want de symptomen die ik soms heb (uitstralingspijn naar kaak en keel bijvoorbeeld) zijn niet geheel en al te verklaren door maag of longklachten.

Het zou dan niet gaan om dichtgeslipte kransslagaderen maar meer door door spasmen van de kransslagaders. Iets van Prinzmetal-angina.

Het kenmerkende van Prinzmetal-angina is dat het niet onder inspanning maar juist en zelfs onder volledige ontspanning optreedt. Helemaal ongevaarlijk is het niet, maar medicamenten waaronder nitroglycerine helpen in dat geval meestal erg goed.

De toeval de 22ste van deze maand kwam ook uit het niets en gedurende de ochtenduren. Ik heb vaker een dergelijke aanval gehad en ook deze vonden altijd plaats in ontspannen toestand. Meestal gedurende de nacht op in de vroege ochtend. Het verschil met de laatste en de voorgaande keren was echter dat de pijn op de borst, weliswaar en gelukkig in een veel mildere vorm, ongeveer een week aanhielden. Dat was nieuw.

Ik heb het vermoeden dat het wel eens om een toevallige combinatie van eerdergenoemde klachten kan gaan. Misschien lokt het ene het andere wel uit. Vandaar ook dat de klachten als A-typisch omschreven moeten worden. Het hoesten brengt niet alleen pijn op de longen maar ook een reflux op gang en vervolgens treed er ook nog eens een verkramping op van de kransslagaderen. Iets in die richting.

Ik ben er in 2005 meen ik, ook al eerder op onderzocht. En ook toen kon men simpelweg geen uitsluitsel geven. Hart en aderen zagen er toen ook prima uit. Men hield het toen ook op iets van een verkramping van de kransslagaderen.

Goed, de testen heb ik tot zover gehad. Ik mag aannemen dat er geen wereldschokkende zaken uit het onderzoek voort gekomen zijn, anders had men wel ingegrepen. Op 9 juni heb ik weer een afspraak met de cardioloog en dan zien we wel verder.

Ik moet wel zeggen dat ik na de fietstest enorm moe was. Ik heb per dag ongeveer zoveel energie, en ik had met het fietsen het meeste wel opgebruikt.

Desalniettemin en evenzogoed waren we zeker nog van plan om er een leuke dag van te maken. Want je bent een bikkel of je bent het niet

We hadden nog een lekkere barbecue op de planning staan. En die is er uiteraard wel van gekomen. Maar eerst moesten we even langs de Worstenmakerij voor wat vlees. Buiten wat kipfilet, wat varkensvlees en de nodige andere zaken bleek dat men eindelijk weer een beetje fatsoenlijke spareribs had liggen. Dus nam ik een kilo of drie mee voor in de vriezer. En die ligt al stampvol met prachtige stukken vlees.

De vriezer ligt ondertussen zo goed als vol. Want ik heb ondermeer ook nog het prachtige lamsvlees dat ik onlangs kocht in de vriezer liggen. Helaas kwam deze mooie BBQ dag te onverwachts waardoor ik geen kans meer zag het lamsvlees te ontdooien. Vandaar dat we uit moesten wijken naar andere vlees. Want een echte BBQ dag laten we niet schieten!

Misschien toch maar eens kijken voor een grotere vriezer. Want in dit tempo heb ik niet alleen een jaarvoorraad vlees en andere zaken in voorraad, maar ook een chronisch ruimtegebrek om wat dan ook nog in te kunnen vriezen. En weggooien is altijd zonde!

Om 16.00 uur begonnen we aan de voorbereidingen. Satés en andere spiesen rijgen, sausjes maken, enzovoort. Om stipt 18.00 uur had ik de barbecue op temperatuur en kon het feest beginnen.

Het was vanzelfsprekend heerlijk! Alleen moesten we om een uurtje of 21.30 wel naar binnen want er stak een flinke bries op en het begon te regenen. Gelukkig waren we net klaar met barbecueën. Later ging de wind weer liggen en stopte het met regenen, maar toen was het al zodanig afgekoeld en laat geworden dat weer naar buiten gaan geen zin had.

Bovendien was ik helemaal kapot, dus hup lekker me bedje in!

29 mei 2011

Kwam vanmorgen beneden en toen was mevrouw Veelkantie al druk doende met het huis een beetje op te poetsen. Dat doet ze graag als de rest nog in bed ligt. Rust en ruimte.

Voelde me vandaag ietsje minder goed, maar in verhouding tot voorgaande tijden toch nog best behoorlijk lekker.

Zijn vanmiddag even naar Dag van het Park – in het Bultpark in Lelystad geweest. Was niet zo druk maar evengoed wel redelijk gezellig. Stonden aardig wat kraampjes maar helaas met weinig interessante dingen erop.

Snap niet dat men niet gewoon een semi-commerciële braderie in het park organiseert in plaats van dat opgelegde culturele ecologische gezemel. Zou het ongetwijfeld veel drukker zijn. Je zou het met behulp van vrijwilligers en betalende standhouders/ standwerkers volledig kostendekkend kunnen maken. Hoeft men ook niet meer te zeuren dat het vanwege verminderde subsidie volgend jaar mogelijk niet door kan gaan.

Of combineer zoiets als een parkdag met een boerenmarkt of iets dergelijks. Leuk met streekproducten, ruimte voor kleine zelfstandige telers, brouwertjes, kaasboertjes, enzovoort. Moet je eens kijken wat een enorme toeloop je dan krijgt.

Zijn daarna nog even in het centrum geweest. Daar organiseerde men een koopzondag. Helaas waren er maar weinig winkels open.

Wel even langs Chicken City, een beetje een aftreksel van KFC, geweest voor een portie kipstukjes. Viel zeker niet tegen. Maar weinig mensen weten van het bestaan van deze tent af want men heeft, voor zover wij weten, nauwelijks aan reclame of promotie gedaan. Beetje jammer want het is een goede tegenhanger van de grote fastfoodketens.

Vanavond kozen we bewust voor aardappelen, groente en vlees. Als groente hadden we rode kool en als vlees een ordinair gehaktballetje. Erg lekker. En ook wel eens lekker om te eten in plaats van allemaal deels experimentele dingen.

Was vandaag een lekkere relaxte dag.

28 mei 2011

Heb om een uur of elf mevrouw Veelkantie maar uit haar drankcoma gewekt want we moesten nog naar de markt om haar nieuwe telefoontje te laten unlocken. Bovendien hadden we nog wat boodschappen nodig.

Voelde me vandaag wel redelijk goed voor mijn doen. En dat ondanks de sloot bier, pakje sigaretten en nachtbraken vannacht. Ik heb een wonderbaarlijke fysieke gesteldheid. Als ik dingen doe waar je, je normaal gesproken de volgende dag brak zou moeten voelen, dan voel ik me juist wel redelijk goed. Ik zit kennelijk weer even in een wat betere periode. Ik ben er blij mee.

Gelukkig heb ik nooit een kater en die van mevrouw Veelkantie leek mee te vallen. Later in de middag kwam ze toch de man met de hamer tegen.

We hadden nog niets gegeten en namen een patatje en frikandel speciaal bij HJ Snacks in Lelystad. Wat een bagger snackbar is dat. Daar kwamen we al nooit en nu zeker nooit meer. En ik geloof niet dat wij de enige zijn.

Heb om het goed te maken lekker portie Surinaamse vlees en kipworst gehaald op de markt. En die was gelukkig wederom heerlijk. Denk dat ik die binnenkort weer eens ga maken, want ook mijn zelfgemaakte Surinaamse vleesworst was om te smullen.

We hebben later even het telefoontje van mevrouw Veelkantie laten unlocken en zijn boodschappen gaan doen want mevrouw Veelkantie kreeg later in de middag toch wat last van de feestelijkheden van de avond en nacht daarvoor.

Deden vanavond weer eens een snacktest. Deze keer waren de Kroketten van Biz Biz (Lidl huismerk) aan de beurt. Twee van de drie smaken die wij meenamen waren behoorlijk goed te eten, maar de kalfskroket was van slechte kwaliteit. Die laten we volgende keer lekker in het vriesvak bij de Lidl liggen.

Vanavond een beetje lusteloos, nog moe van het stappen en zuipen van de avond daarvoor, op de bank gehangen. Half half naar de één of andere film zitten kijken die me niet echt kon boeien. En mevrouw Veelkantie al helemaal niet want die viel pardoes in slaap en verhuisde om een uur of 23.00 van de bank naar haar bedje om verder te slapen

27 mei 2011

Moest vanmorgen naar het ziekenhuis voor een cardio-echo. Ofwel, in principe dezelfde procedure als een pret-echo, maar dan zonder de pret.

Ik werd vrij snel geholpen en de tijd dat ik in het ziekenhuis op de onderzoekstafel lag was hoogstens een minuut of 20. Ongeveer 40 minuten later stond ik weer buiten. Zo hier en daar een kleffe plek van de geleidingsgel en een preek rijker.

Ik moet zeggen dat het gepreek van de gezondheidszorgmedewerkers me flink begint te irriteren. Hebben die mensen werkelijk zoveel jaar moeten studeren om te kunnen zien dat ik overgewicht heb?

Je eigen hart zo versterkt via een echo-apparaat horen kloppen is een rare gewaarwording. Ik kon helaas niets zien want ik lag met mijn rug richting het apparaat. Maar degene die het onderzoek deed kon kennelijk, behalve dat mijn hart vrij snel klopt, geen hele alarmerende dingen ontdekken want ik neem aan dat ik anders niet weer had mogen vertrekken.

Maandag moet ik komen opdraven voor een fietstest. Dan gaat men het functioneren van mijn hart onder belasting testen. Ben benieuwd.

We stonden vrij vroeg weer in het aanpalende winkelcentrum, dus we zijn maar even wat gaan eten bij de HEMA. Die hebben tegenwoordig best lekkere dingen te eten voor een meer dan redelijke prijs.

Bij de C&A kocht ik een paar mooie polo’s in. Nergens kan ik kleding vinden in de maat XXL, behalve dus bij C&A. En nu ik er toch was moest ik de kledingkast maar weer eens een beetje aanvullen. De polo’s die ik heb passen me in veel gevallen niet meer of zitten me niet lekker.

Heb een hele kast vol met Kappa polo’s hangen die gewoon te dik en te krap zijn. En je zou het niet verwachten van shirts van € 40,- de stuk, maar ze krimpen ook nog in de was die krengen. Ze blijven dan wel weer als nieuw, dus weggooien is ook zonde. Moet dus maar eens in de familie rondkijken wie ik eens blij kan gaan maken met een berg Kappa polo’s.

Ik koop zeldzaam kleding. Gelukkig gaat kleding en schoenen bij mij altijd jaren mee, want ik heb werkelijk een broertje dood aan passen.

Vanmiddag heb ik mevrouw Veelkantie eindelijk zover gekregen dat ze een nieuw mobiel telefoontje kocht. Ze loopt altijd met de afdankertjes van dochterlief, maar het laatste afdankertje bevalt haar voor geen meter. Ze kan niet omgaan met die Touch screen apparaatjes. Ze kocht een prepaid Samsung Star B3410 QWERTY. Zo’n dingetje waarbij je een toetsenbordje vanaf de zijkant kunt uitschuiven.

Ze wilde geen saaie zwarte dus was ze gedwongen om er eentje te kopen van een ander netwerk dan ze heeft. Die laat ik morgen even op de markt ontlocken want ze gaat niet overstappen naar Vodafone. Hun netwerk is tegenwoordig compleet ruk en je moet perse om de zoveel maanden opwaarderen.

Ik heb ook zo her en der wat aardigheidjes gekocht voor mijn zwager die onze 16 Inch Offset Smoker kreeg. Ik wil een starterspakketje samenstellen. Heb inmiddels als een kolenstarter, pakje aanmaakblokjes, een lange flexibele aansteker, een zak briketten, wat saté houdertjes, paar vleesspiesen en een BBQ Brick. Flink stuk folie er omheen met een strik en klaar is kees. Zwager kan aan de slag als we er binnenkort zijn. Want nou wil ik wel eens zien wat hij van de BBQ weet te toveren in plaats van andersom

Ik wil de komende tijd ook eens wat meer het barbecueën van lamsvlees gaan verkennen. Dus kocht ik een aardig pakketje lamsvlees in bij de Turk. Kost praktisch niets bij de Turk.

Ik kocht ook twee klein formaat barbecues. Niet omdat ik daarop ga grillen maar om te dienen als kolenbak voor in het grillcompartiment van mijn smoker. Hoop daarmee mijn smoker wat mooier te houden, want vuur en plaatstaal is geen wereldse combinatie. Zie hier wat ik daarmee bedoel.

Vanavond aten we heerlijk zelfgemaakt, althans gebakken, shoarma. Was werkelijk om te smullen met vers Turks brood erbij in plaats van die eeuwige pita’s.

Kochten ook wat meer shoarma want ik wil zondag shoarmarollen gaan maken. Zelfgemaakte shoarmarol is eenvoudig te maken maar wel heerlijk.

Nam mevrouw Veelkantie vanavond mee stappen. Dat doen we niet zo vaak want dat is A. duur, B. heb ik daar vaak de conditie niet voor, en C. loop je regelmatig tegen van die bezopen ruziezoekers aan. En ik heb daar niet zoveel zin in want als ik ga stappen dan doe ik dat voor de gezelligheid en niet om mensen af te moeten rossen.

Maar deze keer trok ik dus de stoute schoenen aan. Want ik had A. nog een paar centen in mijn zak, B. ik voelde me best wel lekker vandaag, en C. ik zou wel zien.

Eerst zijn we maar even aangewipt bij een bevriend stel die een restaurant hebben. Gezellig even bijpraten want we zien ze uiteraard niet zo vaak want het ondernemerschap, zeker in de horeca, is veeleisend en tijdrovend. Was erg gezellig en hebben lekker even ouderwets gelachen.

Daarna werd het een soort van mini kroegentocht. En voor dat we het wisten hadden we een aantal leuke gezellige mensen op sleeptouw waarmee we van kroeg naar kroeg gingen.

Ik merkte wel dat mevrouw Veelkantie, die er vanavond weer ravissant uitzag, het erg goed doet bij de jonge testosteronmannetjes. Ik snap dat wel. Mevrouw Veelkantie heeft zich in de loop der jaren ontwikkelt tot een prachtige mooie vrouw. Zeg maar de MILF waar ik als pubertje van droomde. Ik snap die jongetjes dus wel.

Gelukkig hielden de kereltjes het rustig en netjes, dus hoefde meneer Veelkantie niet op te treden. En mevrouw Veelkantie genoot van al die pré- en zelfs post-puberale aandacht. Kan me voorstellen dat het heel vleiend moet zijn voor een vrouw van in de 40 om zoveel aandacht te krijgen van jonge testosteronballen

Gelukkig ken ik geen jaloezie. Ik heb voldoende vertrouwen en zelfvertrouwen, en mevrouw Veelkantie is al dik 27 jaar de mijne…

Om een uurtje of 03.00 rolde we vannacht het bed in. Was een wereldse dag en die hebben we afgesloten met een werelds portie old school stappen. Mevrouw Veelkantie zal morgen dan ook wel een flinke old school kater hebben

26 mei 2011

Beetje erg vroeg wakker vanmorgen. Om 05.00 uur stond ik alweer naast mijn bedje. Amper 5 uurtjes nadat ik erin ging.

Maar ik voelde me wel behoorlijk goed, dus dat was weer top. Weer een dag erbij die fysiek gesproken, en dan snel ook mentaal natuurlijk, wel lekker verliep. Het gaat de laatste dagen wel lekker. Weinig of praktisch geen pijn op de borst. Het hoesten valt mee. Alleen heb ik nog redelijk regelmatig dat ik me wat licht in mijn hoofd voel.

Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor een cardio-echo. Dan kijkt men via een echo of men vernauwde aderen en dergelijke kan ontdekken. Heb dit in 2005 al eens eerder gehad, dus ik weet wat me te wachten staat. En het is één van de minst vervelende onderzoeken die ik heb ondergaan.

Natuurlijk hoop ik dat ik me morgen goed voel, maar tegenstrijdig genoeg en technisch gezien zou het beter zijn als dit niet zo is. Des te groter is de kans dat men ontdekt wat er mis is. Dus tja…

Vandaag was geen hele spannende dag. Beetje boodschapjes gedaan en een lekkere asparagus soep gegeten bij de Hema.

Wat wel even een naar moment was is dat er een lijkenwagen bij ons in de straat stond toen we terugkwamen van boodschappen. De buurman aan de overkant bleek vanmiddag te zijn overleden. Hij was al een poosje ziek en was eigenlijk net terug uit het ziekenhuis. Sinds die tijd liepen de verpleegsters en artsen de deur bij hem plat.

In de afgelopen dagen stond er al drie keer eerder een ambulance voor de deur. Waaronder vanmorgen. Deze keer moesten ze onverrichterzaken weer weg, zo bleek later. Hij bleek toen al overleden te zijn.

Ik kende de man niet en het was ook een rare snuiter. Type enge man. Hij heeft wel eens aan mijn deur gestaan. Of ik een tientje voor hem had want hij zat zonder bier en shag. Hij bleek de hele buurt al langs geweest te zijn.

Heb hem toen geen geld of bier of shag gegeven. Ben altijd bereid iemand te helpen maar dan wel voor zinnige dingen. Als hij zonder eten zou zitten had ik dat voor hem gekocht en zelfs wel willen bereiden. Maar bier en shag? Voor een ziek iemand? Die net uit het ziekenhuis was? Nee. dat doe ik dan weer niet.

Maar goed. Het leven gaat door.

Wat wel grappig was om vanmiddag te zien is dat het vakantiegeld bij iedereen overduidelijk binnen is. We zagen vandaag drie stellen slepen met joekels van flatscreens en nog wat mensen met andere grote huishoudelijke apparaten. De winkels doen deze week en de komende week goede zaken

Zelf twijfel ik nog altijd of ik een nieuwe PC zal kopen. De Dell Inspiron One 2310-desktop spreekt me wel aan. Maar ja, het blijft maar vreemd om iets te vervangen dat in principe nog prima werkt maar waarvan je op basis van ervaring, heb in mijn leven al aardig wat computers versleten en begon ooit met een Commodore 64, en het feit dat het al een paar jaar oud is verwacht dat het nog een beperkte levensduur heeft.

Probleem is dat ik op geen enkele manier opgewonden kan worden van dit soort zaken. Ik heb de tijd eigenlijk wel gehad dat ik het mooiste van het mooiste en het duurste van het duurste wilde hebben. Heb alles zo’n beetje wel gehad.

Ik heb in het verleden vermogens uitgegeven aan luxe zaken. Sportauto’s, peperdure merkhorloges, vakanties, audio en video apparatuur, GSM’s en computers. Maar het spreekt me sinds een tiental haar helemaal niet meer aan. Toen wij met de zaken stopten heb ik mijn GSM in de kast gelegd en er nooit meer naar omgekeken. Wat moet ik met zo’n ding. Als mensen me willen spreken dan weten ze waar ik woon en wat mijn (email)adres is. Is dat ze teveel moeite dan willen ze mij niet serieus genoeg spreken

Over GSM’s gesproken. Dochter Veelkantie had voor haar verjaardag een Blackberry gehad. Er bleken gisteren allemaal witte lijnen door het beeld te lopen. Resetten had geen zin dus er is iets mis met het beeldscherm of met de connector van het beeldscherm op het moederbordje. Balen.

Wat nog meer balen is, is dat ze hem nu circa twee tot acht weken kwijt zal zijn voor reparatie. En dan is het nog maar hopen dat ze deze onder garantie repareren, alhoewel hij niet gevallen is of iets dergelijk. We kennen echter, als voormalige handelaren in ondermeer GSM’s en andere luxe consumentenelektronica, de klappen van de zweep inmiddels wel.

Zo niet dat zet pappa er wel een nieuw beeldschermpje in. Heb dat vele honderden keren gedaan in onze zaak in Amsterdam. Was destijds een goudmijn.

Vanavond aten we dan toch de aardappeltjes van de smoker die voor gisteren bedoeld, voor bij de rosbief, waren maar die ik niet op tijd gaar kreeg. Heerlijk met knoflookboter, kruidenboter, thijm, oregano, basilicum, rozemarijn, peper en zeezout. Daarbij aten we heel ordinair maar altijd lekkere speklapjes en sla salade met honingmosterdsaus, ei, tomaat, ui en uitgebakken spekjes. Erg lekker allemaal.

Ga vanavond maar eens niet te laat naar bed toe. Moet er morgen weer bijtijds uit om naar het ziekenhuis te gaan…

25 mei 2011

Ik werd vanmorgen wakker en de zon scheen heerlijk de slaapkamer in. En ik voelde me ook nog eens opperbest. Geen pijn op de borst, niet helemaal bekaf en geen noemenswaardige andere klachten. En dat is een unicum!

Dat zou de hele dag zo blijven. En gelukkig maar met dit prachtige weer en nog een leuke taak voor de boeg. Namelijk het roken van een Rosbief!

Mevrouw Veelkantie storten zich op de tuin. We hadden een mooie klimroos gekocht die in de centrale betonnen bak in de tuin gezet moest worden, en de rododendron moest verplaatst worden naar een andere plek in de tuin. Die was namelijk alweer uitgebloeid en we hebben zo centraal toch liever een fleurige plant dan een hoop groen.

Ook moest er onkruid gewied worden. Want het mag dan wel droog zijn en daardoor kan de grond dan wel hard zijn, maar daar trekt onkruid zich er weinig van aan.

Helaas komt ook deze taak op het bordje van mevrouw Veelkantie terecht. Door mijn fysieke problematiek lukt me dat gewoonweg niet. Erg jammer.

Maar daar staat dan weer tegenover dat meneer Veelkantie wel aardig kan koken. En neemt u maar van mij aan… ook de liefde van de vrouw gaat door de maag

De boodschappen voor vandaag hadden we gisteren al gedaan vanwege de taken die we onszelf hadden opgelegd. En dat was wel zo rustig. Toch zijn we nog wel even snel bij de wijksuper geweest want je vergeet altijd wel wat. Zoals lekker ijsjes…

Om een uurtje of 16.00 ben ik aan het opstarten van de smoker gegaan en nog geen half uurtje later lag de Rosbief op het rekje voor een rooksessie van circa twee uurtjes.

En de Rosbief was heerlijk. Daar kunt u hier alles over lezen.

We hebben vanavond nog een flinke poos in de tuin gezeten. Het weer was zacht en zwoel. Toen het eenmaal zo afkoelde dat het niet meer aangenaam was, was het al tegen 23.30 uur. Dus bedtijd

24 mei 2011

Vannacht had ik het erg benauwd en ook zeurende pijn op de borst. Ik bemerkte ook dat ik fout ademde door de vermoeidheid waardoor een lichte vorm van hyperventilatie ontstond. Na enige tijd had ik mijn ademhaling weer onder controle en sliep in. Maar kort daarna werd ik wakker van mijn eigen hevige hoestbui en begon het ritueel weer van voor af aan.

Vanmorgen werd ik wakker met nog altijd een zeurderige pijn op de borst, en die is nagenoeg de rest van de dag blijven hangen. Pas vanavond verdween de pijn zo goed als geheel en voelde ik me weer even iets beter.

Een beetje balen na toch een paar redelijk goede dagen.

Ik had eigenlijk vandaag een rosbief van circa een kilo willen bereiden op de smoker, maar zag daar later maar vanaf. Het weer was er niet echt na, erg veel wind, en het kwam ook niet lekker uit met het feit dat mevrouw Veelkantie vanmiddag naar het ziekenhuis moest voor een controle.

Misschien jammer maar aan de andere kant niet zo erg. Voelde me toch al niet zo lekker, dus een dagje uitstel is dan welkom.

In het ziekenhuis kregen we wel goed nieuws. De hevige astma waar mevrouw Veelkantie spontaan last van kreeg in 2009, en waarvoor ze destijds opgenomen moest worden en ons nog later op de spoedeisende hulp deed belanden, bleek prima zonder medicamenten onder controle te zijn. Ze heeft zo nu en dan nog wel last maar niet in die mate dat het echt link of heel naar is. Alleen wel oppassen met griepjes en andere zaken.

Vanavond aten we een heerlijke mix van diverse groenten, lekkere sappige runderburgers en krieltjes. Erg smakelijk!

Na het eten heeft mevrouw Veelkantie nog wat plantjes in potten gezet voor langs de borders van de tuin, want ze heeft de smaak van het planten goed te pakken gekregen. En ik moet zeggen, het begint meer en meer een planten en bloemrijke gezellige vrolijke boel te worden in de tuin. Nu alleen het weer nog…

Morgen schijnt het mooier weer te worden dan vandaag het geval was. Meer zon en minder wind. Ideaal dus om alsnog de rosbief te roken op de Offset Smoker.

We gaan het, als het leven een beetje meezit, morgen allemaal meemaken. En nu naar bed!

23 mei 2011

Ik ben zo blij, ik ben zo blij, alweer een redelijk fitte dag erbij. Hij gaat lekker zo

Vandaag hielden we een lekkere rustige dag. In de middag even wat boodschapjes doen en in de avond een beetje rommelen in de tuin.

Tussendoor belde mijn maatje Teun nog even voor de uitslag van het onderzoek die hij naar aanleiding van zijn eerdere spoedopname, wegens ernstige buikpijn, moest ondergaan. En dat was goed en mogelijk ook heel slecht.

De buikpijn werd veroorzaakt doordat Teun ‘vergeten’ was een bepaald medicament in te nemen. Door de pijnstillers die hij gebruikt en het feit dat hij veel te weinig vast voedsel eet worden zijn darmen inactief. Hij had daarvoor medicijnen gekregen maar de eigenwijs vond het niet nodig deze in te nemen, dus liepen zijn darmen vol met ontlasting die ook nog eens hard werd. Dus dat mysterie was opgelost en verholpen.

Maar men ontdekte een plekje bij zijn longen. En dat was uiteraard zeer alarmerend gezien het feit dat Teun nog maar een paar maanden geleden vrij van longkanker werd verklaard.

Onderzoek wees uit dat het om vocht ging. Waarschijnlijk nog wondvocht van de bestralingen. Maar men ontdekte door dezelfde MRI scan ook dat er plekjes bij zijn ribben en lever zitten. En wat dat is weet men nog niet.

Teun zelf was erg negatief. Dit is het einde, zo sprak hij. Ik gaf aan dat hij nog geen conclusies mag trekken zolang niet vaststaat wat het precies is.

Vanavond hadden wij ook nog mijn zwager en schoonzuster aan de telefoon. Ze waren weer terug uit Valkenburg en hadden een wereldtijd gehad. Zeker onze verrassing had er in positieve zin flink ingehakt. Ze bleken door zowel Marty en zeker door Hennie en Saskia (lees onder link wie dat zijn) schandalig verwend! Precies zoals wij hadden gehoopt en voorzien. Geweldig!

Als avondeten deden wij een snacktest. Deze keer ging het om Vleems Food (C1000, Spar & Super de Boer) Snackbroodjes. En nee, we hebben dus NIET lekker gegeten. Wat een bagger is dat zeg! Alleen de Broodjes Hot Dog waren goed te eten en de rest was gewoon ranzig. Dat doen we ook nooit meer.

22 mei 2011

Stond vanmorgen alweer aardig fit op. En dat zou bijna de gehele dag, met zo hier en daar een dipje, zo blijven. Heb ik voorlopig weer het dieptepunt gehad? Ik wacht maar weer af.

Vannacht had het flink geregend en de hele dag stond er een behoorlijk straffe wind. Helaas geen weer om te barbecueën.

De kipstukken die ik op de BBQ had willen leggen vandaag belanden dus in de oven. En ook dat was heerlijk. Dat tezamen met nog wat nasi en bami en andere dingetjes die we over hadden van de Chinees van vrijdag maakte het een koningsmaal.

In de middag gingen mevrouw en dochter Veelkantie naar de bioscoop. Pirates of the Caribbean deel tig was in de bioscoop en zowel dochter als moeder is er gek op. Al begreep ik dat dit deel een beetje tegenviel. Ze vinden die Johnny Depp nogal een spetter, of zoiets. Inderdaad, de creep…

Tegen een uurtje of 18.30 waren ze thuis en had ik de kip al zo ongeveer klaar. Alleen nog even de andere zaken opwarmen en we konden aan tafel. En zoals gezegd, het was heerlijk.

In de avond 2012, een rampenfilm, gezien. Wat een ontzettende B film, ondanks de grote namen die erin meespelen, is dat. 6,5 miljard mensen vinden de dood en de hoofdrolspelers leefde nog lang en gelukkig… dat werk.

Goed, dat was het voor vandaag. Met een beetje mazzel tot morgen

21 mei 2011

Nou en of het leven meezat vandaag! Ik voelde me vandaag gewoon best wel goed. En gelukkig maar, want wat had ik gisteren een ontzettend diep dieptepunt…

We hadden gisteren al de boodschappen gedaan voor het weekeinde, dus daar hadden we geen omkijken naar.

Mevrouw Veelkantie ging alleen even naar Intratuin om wat mooie manden en planten te scoren. En dat was er prima gelukt en op mijn verzoek nam ze nog een paprikaplant mee. Staat leuk bij de peperplant die ik al had.

Ik hield me de gehele dag op in de tuin. Van vroeg in de morgen tot vannacht een uurtje op 01.15. Want het weer was vandaag geweldig mooi. Nagenoeg windstil en een lekker zonnetje.

Rond een uurtje of 13.00 ben ik begonnen met de voorbereidingen voor het roken van de eerste Spareribs van het seizoen, en uiteindelijk ook een paar rookworsten. Althans, het ware gewone verse worsten maar ik heb er rookworsten van gemaakt. Heerlijk!

Ik mag wel zeggen dat de rooksessie bijzonder goed gelukt is. Het eten was om te smullen zo lekker.

In de avond heeft mevrouw Veelkantie nog een beetje heen en weer lopen SMS’en met haar zuster in Valkenburg. Die verzilverde immers samen met haar man de cadeaubon voor Wijncafé Restaurant De Rijke Jansen die ze van ons hadden gekregen.

Naar wat wij begrepen hadden ze een wereldavond om nooit meer te vergeten en werden ze van top tot teen in de watten gelegd door Hennie en Saskia.

Ons plan pakte dus precies zo uit als dat wij hoopten. En het geeft een hoop voldoening om mensen blij te maken.

Na het heerlijke eten hebben we nog een paar biertjes gepakt en zijn heerlijk bij de tuinhaard gekropen om uit te buiken bij het knapperende vuur. Was oergezellig en pas tegen een uur of 01.15 gingen we weer naar binnen en naar bedje.

Hoop dat het morgen weer lekker weer gaat worden, want ik heb nog wel wat vlees voor op de barbecue. Gaan we vandaag eens dunnetjes overdoen

En als ik me dan net zo goed voel als vandaag dan kan mijn dag al niet meer stuk.

20 mei 2011

Mijn god, wat voelde ik me vandaag waardeloos. Zeurende pijn op de borst, maar niet zodanig dat ik naar de nitro-spray greep, een raar licht en gedesoriënteerd gevoel in mijn hoofd, doodmoe en daardoor en beetje door de stress daar allemaal van begon ik vanmorgen ook nog licht te hyperventileren.

Gelukkig had ik het hyperventileren snel weer onder controle. Maar ik heb me de rest van de dag doodziek gevoeld. Echt zo’n dag dat je van voor niet weet dat je van achteren leeft.

Tegen een uur of 18.00 klaarde het allemaal een beetje op en voelde ik me de rest van de avond wel redelijk goed. Behoorlijk goed zelfs. Ik slaakte gewoon een zucht van opluchting en verlichting toen ik me weer wat beter voelde.

Vroeg in de middag gingen we even langs bij De Worstenmakerij om spareribs in te slaan. Helaas hadden ze niet zulke mooie spareribs. Het zijn hele smalle ribjes maar gelukkig wel aardig vlezig. De oorzaak zou volgens de dame achter de toonbank te wijten zijn aan een heuse ‘spareribs oorlog’. De beste ribben zouden de leveranciers vasthouden voor de zomer om zo de prijs op te kunnen drijven.

Ik had er nog nooit van gehoord en nog nooit meegemaakt.

We aten lekker wat van de Chinees en bereidde samen met mevrouw Veelkantie de spareribs voor zodat ik ze morgen op de smoker kan leggen om ze eens lekker 5 uurtjes te roken.

In de middag kregen we ook nog een telefoontje van mijn zwager en schoonzuster. Ze hadden zojuist ingecheckt in hotel Limburgia en ontdekten de fles wijn met glazen op hun kamer en het briefje met cadeaubon. Ze waren door het dolle heen

Dankzij de medewerking van Hennie en Marty (lees er hier alles over) werd het een geslaagde verrassing. En dan moet het mooiste, lekker pimpelen en eten bij De Rijke Jansen, nog komen.

Kijk, zulke dingen maken mijn dag dan weer helemaal goed!

Morgen hoop ik op heel mooi weer en hoop ik nog harder dat ik me een beetje goed voel. Want morgen ben ik van plan de eerste spareribs van deze zomer te roken. Heerlijk om weer lekker even aan de ketel te staan. Zie er echt naar uit.

Als het leven even meezit tot morgen.

19 mei 2011

En daar zat ik dan, vanmorgen vroeg bij de cardioloog. Eerst mocht ik een kamertje in en op een bed gaan liggen waarna een dame allemaal zuignappen op mijn borst aanbracht.

Uit de machine die aan het hoofdeind stond rolde na enige tijd een stuk papier met allemaal krabbellijntjes en de nodige tekst.

Met het stuk papier werd ik in de wachtkamer gezet. Ik probeerde de tekst op het papier enigszins te ontcijferen. ‘Waarschijnlijk afwijking linker atrium’ en nog wat alarmerende teksten kon ik ontwaren.

Even later werd ik geroepen door een heer die de cardioloog bleek te zijn. Ik mocht vertellen wat eraan scheelde. Tenminste, met de pijn op mijn keel en borst, want anders zat ik er een paar uur later nog. A-typisch zo oordeelde de cardioloog. En dat ben ik inderdaad. Ik heb altijd wel iets A-typisch. Ben een A-typisch figuur. Altijd al geweest.

Met de cardioloog nam ik mijn familie anamnese door. Nog meer alarmbellen bij de cardioloog. Mijn vader werd op ongeveer zijn 35ste al volledig afgekeurd vanwege ernstige hart en vaat problemen. Hij heeft omleidingen in zijn arm, genomen van een bloedvat in zijn been, en meer van dat soort zaken.

Hij luisterde naar mijn hart en nam mijn bloeddruk op. Het laatste was sowieso in orde, maar over het hart was hij wat onduidelijk.

Ik moest het voorlopig, hangende de vervolgonderzoeken, maar rustig aan doen. Geen sport, geen werken, enzovoort.

Ik gaf aan dat dit er toch al niet van komt vanwege de vermoedelijke ernstige bijwerkingen van het middel Humira waardoor ik toch al doorgaans hondsberoerd en doodmoe ben.

Ik kreeg een recept voor bloedverdunners en een flesje nitro-spray mee. Dat eerste moet ik nu dagelijks slikken bij de toch al berg medicijnen die ik dagelijks slik, en de tweede moet ik bij me dragen voor het geval ik wederom kramp op de borst krijg.

Eveneens moet ik volgende week terugkomen voor een inspanningstest en een dag of wat later voor een cardio-echo. Twee testen die ik in 2005 ook al eens doorliep.

Amper een 40 minuten later stond ik weer buiten met vermoedelijk weer een probleem erbij en een hoop onzekerheid rijker. Maar goed, dit kan er ook nog wel bij. Voor zover ik weet leeft mijn vader ook nog steeds en die zal ergens in de 75 zijn.

Het zal wel weer loslopen. En zo niet dan niet. Dat is hoe ik over het leven denk. Ik verdom het al mijn hele leven om me druk te maken over ‘later’ en ‘wat er kan gebeuren’. Ik laat me pas kisten als ik dood ben.

Nu dan wat leuk nieuws.

Vandaag heb ik alles rond gekregen voor de verrassing voor mijn zwager en schoonzuster. De poen is overgemaakt dus morgen komen ze aan bij het Hotel – Café Limburgia te Valkenburg en wacht hen op hun kamer een lekker flesje wijn en een cadeaubon voor een all-in geheel verzorgde avond bij het geweldige Restaurant wijncafé & proeverij De Rijke Jansen te Valkenburg.

Zowel de eigenaar van het hotel alsook de eigenaar van het restaurant annex wijncafé kende ons nog. Dat hebben we altijd. Kennelijk maken wij indruk op mensen

Vanavond hadden we het stel nog even aan de telefoon. En dan is het best wel even lastig om te zwijgen over wat hen te wachten staat. Maar de voorpret die wij erom hebben is daardoor alleen maar groter. Zeker als we horen hoe enorm veel zin ze hebben in een lang weekeinde Valkenburg.

Mijn schoonzuster betreurde het dat wij er niet bij zouden zijn. Want dan werd het zeker een wereldweekeinde, zo stelde ze. Dat is altijd heerlijk om te horen. Kennelijk maken wij dat los bij mensen die ons goed hebben leren kennen.

Maar, in zekere zin zijn we er wel een beetje bij, maar dat weet zij natuurlijk nog niet.

Ze hadden het er ook nog over dat ze heg nog steg kennen in Valkenburg en dat ze daardoor niet weten waar ze bijvoorbeeld moeten eten. Nou voor de lunch kunnen we ze natuurlijk Bufkes – Bourgondische broodjes en maaltijden aanraden. Daar hebben ze de heerlijkste broodjes.

Maar voor het diner… tja, er is zoveel horeca in Valkenburg, dat wisten we ook niet precies, zo deden we net alsof, wetende dat ze zaterdag compleet betaald en verzorgd, van aperitief tot aan het koffie, bij één van de leukste tenten zitten te smikkelen en borrelen die wij kennen

Voor een aantal jaren geleden verdiende we buitengewoon goed met onze bedrijven en konden we met regelmaat van dit soort zaken uithalen. Helaas is dit nu beperkt tot de zeldzame keren dat we eens een meevallertje hebben, zoals deze keer met de belastingteruggave.

Nu zijn we nog niet zozeer bedroeft dat we de zaken niet meer hebben, want ik zou dat harde werken op dit moment en zeer waarschijnlijk in de toekomst helemaal niet meer aankunnen, maar de eeuwige financiële beperkingen frustreren ons wel eens.

Maar daar staat tegenover dat als we eens gek kunnen doen dat het veel bevredigender is dan toen wij het eigenlijk van de grote hoop schepten.

Vanavond aten we aardappelballetjes met speklapjes en een heerlijke salade met feta. Eveneens dronken we er een lekker biertje bij. De cardioloog zal het er allemaal wel niet mee eens zijn, maar het was hoe dan ook heerlijk.

Later op de avond kropen we achter de PC om lekker mee te galmen met de muziekvideo’s die we draaiden. Heerlijk! Ondanks alle tegenslag in ons leven zijn we altijd nog heel goed instaat geweest om diep intens te genieten van de mooie momenten die we creëren in ons leventje. C’est la Vie!

18 mei 2011

Vanmorgen even bloed laten prikken. Dat ben ik inmiddels zo gewend door de jaren heen dat het bijna routine is geworden.

In de middag moesten we met dochter Veelkantie naar burgerzaken want in Nederland denkt men misdaad en terrorisme te kunnen bestrijden door kinderen vanaf 14 jaar op te zadelen met een legitimatiebewijs dat ze altijd bij zich moeten dragen. De idioten!

Voorafgaande had ik aan een baliemedewerkster gevraagd hoe het zat met het afstaan van vingerafdrukken. Daar deed men niet meer aan want dat was verworpen door de regering, zo liet de mevrouw mij weten.

Kortom, wij lieten pasfoto’s maken van dochterlief en togen naar burgerzaken voor een ID Kaart. En wat schetst onze verbazing! De medewerkster wilde vingerafdrukken hebben.

We hebben toen direct de hele boel afgeblazen. Dan maar geen ID Kaart. Want om te beginnen vinden we die legitimatieplicht al volkomen belachelijk maar om als crimineel je vingerafdrukken af te moeten staan gaat ons echt veel te ver. Zeker bij een kind van 14 jaar!

De kans bestaat nu dat ze aangehouden gaat worden en een bekeuring krijgt voor het niet kunnen tonen van een legitimatie. In dat geval heb ik besloten dit zover als maar kan aan te vechten. We leven verdomme niet in een dictatuur!

Vanavond aten we Kofte uit een pakje van Knorr. En ik kan zeggen, dat doen we nooit meer. Het was weliswaar niet vies maar het leek ook nergens op.

De rest van de avond besteden we aan het regelen van een verrassing voor mijn zwager en schoonzuster.

Mijn zwager en schoonzuster hebben ons in de tijd dat onze bedrijven failliet gingen enorm bijgestaan om meer manieren dan ik u hier zo even uiteen kan zetten. En daar zijn we ze, ondanks dat het alweer heel wat jaartje geleden is, erg dankbaar voor.

Zodra we dan ook de kans zien iets terug te doen dan grijpen wij die. Zoals nu dat wij nog wat centen over hebben van onze belastingteruggave.

Het zit zo… Op ons aanraden hebben ze een lang weekeinde geboekt bij Hotel Limburgia in Valkenburg. Nu hebben wij de eigenaar verzocht op onze kosten een lekker flesje wijn en twee glazen neer te zetten op hun kamer als ze vrijdag aankomen. Kunnen ze het weekeinde direct goed inluiden.

Daarnaast hebben we ook een mailtje gestuurd aan Hennie en Saskia van Restaurant wijncafé & proeverij De Rijke Jansen Valkenburg om te regelen dat mijn zwager en schoonzuster daar een avondje kunnen wijnproeven, een hapje kunnen eten en lekker na kunnen zitten met koffie en iets lekkers erbij. En dat dan in de vorm van een cadeaubon.

Of het allemaal gaat lukken weten we nog niet. Dat flesje wijn op de kamer is niet zo’n probleem natuurlijk, maar bij Restaurant wijncafé & proeverij De Rijke Jansen Valkenburg moet je normaliter van te voren reserveren. Of er nog plek is, is dus nog even afwachten.

Ik hoop dat morgen in de loop van de dag allemaal rond te hebben. Want we vragen nogal wat van ze.

Zo moet Hennie van de Rijke Jansen eerst nog een cadeaubon op naam voor mijn zwager en schoonzuster maken, deze aan Marty van Hotel Limburgia geven, deze moet de cadeaubon met een briefje van ons weer in een envelop stoppen en bij het wijntje en de glazen op hun kamer zetten. En dat moeten we op afstand van 250 kilometer regelen met de genoemde mensen…

Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt…

Goed, dat weten we morgen in de loop van de dag wel. Nu eerst maar eens een beetje bijtijds naar mijn bedje want ik moet morgenvroeg bij de cardioloog in het ziekenhuis zijn.

17 mei 2011

Vandaag voelde ik me iets beter dan de dagen ervoor. Ik had iets minder last van pijn op de borst. En dan laat ik het er altijd graag bij zitten. Ofwel, ik was van voornemens de dokter te bellen maar zie daar dan maar vanaf.

Ik ben zo vaak door de medische molen geweest zonder noemenswaardig resultaat en met name zonder enig uitzicht op verlichting van mijn klachten dat ik het niet zo zie zitten weer een keer helemaal door de medische molen te gaan en weer afgescheept te worden met een antwoord waar ik niets aan heb of mee kan.

Maar… mevrouw Veelkantie pikte dit niet en maakte vanmorgen een afspraak voor me met de dokter.

De dokter nam aan de telefoon een soort script met haar door. Uiteraard met het doel om te achterhalen of het hart of andere klachten met andere mogelijke oorzaken betreffen.

Resultaat was dat ik een paar uur later alsnog bij de dokter zat met mijn lek en gebrek. Weliswaar had men niet heel sterk de indruk dat het om spoedeisende hartklachten of acuut hartfalen ging, maar ze vond het zorgelijk genoeg om snel naar te kijken.

Door de voorgaande ervaringen was ik behoorlijk sceptisch jegens de dokter, maar gelukkig vatte ze dat goed op. Ze kon mijn moedeloosheid en frustratie over het uitblijven van een substantieel antwoord, het begin van een oplossing en het feit dat er geen ander alternatief voor mij is goed voorstellen.

Gelukkig was ze ervan in kennis wat een gemeen goedje Humira, het medicament dat ik mezelf moet injecteren, is of tenminste kan zijn als je erg veel last van vermeende bijwerkingen hebt. dat scheelde alweer een hoop uitleggen.

Ik zeg ‘vermeende bijwerkingen’ omdat de bijsluiter niets over extreme vermoeidheid, kortademigheid, chronische keelklachten en hoesten, enzovoort, zegt.

Echter… uit ervaringen van andere gebruikers die gelijksoortige klachten kregen, en uiteindelijk maar verkozen met Humira, Enbrel of een andere TNF alpha blockers te stoppen omdat het middel erger dan de kwaal werd, kan ik opmaken dat ik me geen waanvoorstellingen maak.

Om een lang verhaal iets korter te maken… ik moet morgen bloed af laten nemen en gaat men zowat het complete bloedbeeld onder de loep nemen, en overmorgen zit ik bij de cardioloog.

Het liefst wil de dokter dat ik ook een gastroscopie laat uitvoeren maar daar voel ik vooralsnog niet zoveel voor. Niet in de laatste plaats omdat de mogelijke klachten die daaruit voortvloeien hoe dan ook niet op te lossen zijn. Het zou een hoop ellende voor een minimaal of eerder geen resultaat zijn.

Bovendien heb ik niet het idee dat de pijn op mijn borst en het bij tijden vreselijke hoesten veroorzaakt kan worden door een slecht sluitend klepje op iets dergelijk.

Ik heb inderdaad een slecht sluitende sluitspier tussen de maag en de slokdarm en heb jarenlang last van zogenaamde reflux gehad, maar ik gebruik daar ook medicijnen voor en sinds die tijd is dat probleem onder controle.

De symptomen die ik nu heb lijken in niets op de symptomen die ik had door reflux.

Waar het meer op lijkt en wat meer in lijn zou zijn met de bijwerkingen van TNF alpha blockers is congestief hartfalen en/ of lupusachtig syndroom of combinatie daarvan in een relatief vroeg stadium.

Ik gebruik namelijk nogal wat medicijnen die geassocieerd worden met met name het laatste. Ik gebruik naast Humira namelijk ook Simvastine.

Ik hoop natuurlijk van harte dat het geen congestief hartfalen is, want dat zou zeker op termijn erg slecht nieuws zijn, maar ik mag dit wel graag uitsluiten. Vandaar ook dat ik hoe dan ook instemde met een bezoek aan de cardioloog om dit zo goed als mogelijk uit te sluiten. Of niet natuurlijk.

Daarna zie ik wel weer verder en kan ik me beraden op eventuele vervolgonderzoeken. Mogelijk zelfs een gastroscopie! Alhoewel dit een hele nare en in de regel zinloze procedure is.

Verder was het vandaag een aardig rustige dag. We deden wat boodschapjes en aten schnitzels met aardappeltjes en doperwten met worteltjes. Niet erg spannend maar toch wel erg lekker.

In de avond kregen we slecht nieuws. Mijn maatje Teun is opgenomen in het ziekenhuis omdat hij, hoe toevallig, ernstige pijn op de borst kreeg. Men dacht ook wat vocht in de borstholte te zien dus men neemt geen enkel risico. Zeker niet omdat Teun net schoon is, of misschien wel was, van longkanker. Wie weet kom ik Teun nog tegen bij de cardioloog…

16 mei 2011

Het is vanmorgen niet gelukt om een afspraak te maken met de dokter. Kwam er gewoonweg niet doorheen zo druk was het kennelijk. Morgen maar weer eens proberen.

Vandaag maar weer een beetje rustig aan gedaan. Voelde me niet erg fit vandaag. De betere tijd die ik enige tijd geleden had mocht maar een weekje duren en ik ben nu weer een beetje bij af. Ben erg moe, wat lusteloos en ook een beetje timide.

Heb vanmiddag een poosje diep nagedacht of ik een nieuwe PC moet kopen. De PC die ik heb doet het op zichzelf prima, maakt een beetje veel herrie, maar is nu alweer een paar jaartjes oud.

We hebben in principe nog wel wat geld over van de belastingteruggave om deze uitgave te dekken, maar dan is het ook echt op. En dat is een onprettig idee. Natuurlijk komt ook het vakantiegeld nog maar dat wil ik reserveren voor eventuele toekomstige reparatiekosten aan mijn auto.

Het punt is altijd dat als je het geld niet uitgeeft aan een nuttige besteding als een nieuwe PC dat je zult zien dat je precies geen geld hebt als deze echt een keer de geest geeft. Want laten we eerlijk zijn, het geld gaat toch eens een keer ergens aan op. Al is het maar aan het huishouden…

Anderzijds kan het zomaar zijn dat de PC nog wel een jaartje meegaat en de wasmachine of televisie de geest geeft als je net een PC hebt gekocht. Het blijft altijd gokken.

Anderzijds hebben we het nog altijd weten te rooien, ook als iets kapot ging wisten we binnen een redelijk termijn voor vervanging te zorgen, ondanks het feit dat we een redelijk beperkt budget hebben doordat ik niet instaat ben om te werken.

Er is geen mens die beter kan budgetteren dan mevrouw Veelkantie! En dat is slechts één van haar vele geweldige kwaliteiten

Bovendien ben ik nogal nuchter. Ik heb al in geen jaren meer een impulsaankoop gedaan. Ik kan van luxe, zelfs niet als dit ook wel om een heel praktisch iets gaat, niet warm of koud worden.

Ik heb zelfs geen mobiele telefoon en abonnementen om zogenaamde ‘gratis’ luxe artikelen te verwerven gaan we al helemaal niet aan. Moeten er niet aan denken. We hebben ook geen flatscreen TV maar kochten juist een jaar of twee geleden de laatste nieuwe ‘ouderwetse’ beeldbuis TV omdat we die voor een appel en een ei konden kopen en die andere dingen peperduur waren. Ding doet het uitstekend.

En wij hebben evengoed de platste TV die je krijgen kunt, want ik heb het ding gewoon in de muur ingebouwd

Kopen op krediet of het aangaan van een lening hebben we als hele jonge mensen wel eens gedaan, maar dan wisten we niet hoe snel wij het af moesten betalen.

We vinden het gewoon een onprettig gevoel als wij iets of iemand geld schuldig zijn. Zie het maar als een stuk zelfbescherming.

Alles dat we hebben is betaald. Zo kom je ook niet in de problemen in financieel mindere tijden zoals nu.

Beetje saai is het natuurlijk wel. Een verkoper heeft altijd een hele slechte klant aan mij omdat zijn verkooppraatjes geen zoden aan de dijk zetten. Ik ken als door en door commercieel denkend mens alle tricks of the trade.

Goed, we kwamen vandaag dus thuis met alleen een paar euro aan boodschapjes

Voor het eten van vanavond, Thaise Gele Curry met Stoofvlees, Aardappel en Paratha, hadden we de spulletjes al meer dan een week in huis en de vriezer ligt altijd vol met voor twee weken of langer aan voer omdat we altijd ruimschoots bijvoorbeeld worsten en dergelijke draaien en maken. Door zaken in volume in te kopen en te maken bespaar je maandelijks heel veel geld.

We hebben altijd zoveel in de vriezer liggen dat we soms genoodzaakt zijn dingen weg te geven om weer ruimte te maken. Omkomen van de honger doen we dus zeker niet!

15 mei 2011

Gelukkig, mevrouw Veelkantie is zo goed als genezen van haar fikse kater. Maar lusten ook vandaag geen biertje

Wat we wel lusten is Surinaamse Vleesworst. En aan het maken ervan kwamen we vandaag eindelijk eens een keer toe. En zeker niet tot onze spijt want de worst was ronduit heerlijk!

We hebben voor morgen ook maar direct maatregelen genomen, want ook het maken van curry ligt al een poosje op ons te wachten. Het vlees voor de curry is in ieder geval alvast gestoofd dus morgen kan niet anders dan een makkie worden.

Ik moet wel zeggen, we hebben ondanks dat mevrouw Veelkantie zich niet zo lekker voelde gisteren een wereldweekeinde achter de rug. Kan niet anders zeggen.

Maar morgen begint gewoon weer een beetje het reguliere leven. En dat is ook maar beter ook.

U hoeft niet te raden wat we vandaag aten want daar ben ik deze bijdrage zo ongeveer mee begonnen. Ofwel de heerlijke vleesworst. Dat is zeker een blijvertje!

Ik ben wel van voornemens om morgen een afspraak te maken bij de dokter want de lichte kramp op mijn borst blijft een beetje hangen. Laat maar zeggen dat het een bezoekje uit voorzorg is. Ik verwacht in principe niets ernstigs maar je kunt het maar beter uitsluiten. Better safe than sorry, zeggen ze wel eens.

Ikzelf heb wel een beetje het idee dat er een relatie is met het veelvuldige en bij tijden vreselijke hoesten dat ik al een eeuwigheid doe. Je longen en bast krijgt daar toch telkens flinke optaters van.

Of ik heb natuurlijk weer een ontsteking onder de leden. Zou me ook niets verbazen. We zien het van de week wel en ik laat het u uiteraard nog weten als ik bij de dokter geweest ben.

14 mei 2011

Nou en of mevrouw Veelkantie een kater heeft! En uiteraard komt spijt altijd na de zonde. Maar mevrouw Veelkantie heeft bezworen noooooooooit meer te drinken. Maar dat kennen we natuurlijk wel. Er is best kans dat mevrouw Veelkantie morgen deze toezegging spontaan weer intrekt als de kater weer weg is en we lekker aan het kokkerellen zijn

Vreemd genoeg en een beetje lullig voor mevrouw Veelkantie, maar het consumeren van enorme hoeveelheden alcohol heeft op meneer Veelkantie altijd een averechts effect. Ik voel me de volgende dag er juist fitter door.

Omdat mevrouw Veelkantie vanzelfsprekend vandaag nergens zin in had heb ik mijn dag maar besteed aan het verder uitvoeren van de brandtesten met mijn nieuwe Smoker. En ik kwam tot een verrassende conclusie! Houtskool doet het op mijn XXL Smoker stukken beter dan briketten.

Verder hebben we vandaag weinig meegemaakt. We hebben broodjes zelfgemaakte Frikandellen gegeten. Die hadden we nog in voorraad.

Om ervoor te zorgen dat mevrouw Veelkantie niet helemaal over der nek ging van de frituurlucht bakte ik ze maar in de pan

Als het allemaal goed is voelt mevrouw Veelkantie zich morgen weer een heel stuk beter en gaan we eens kijken of we dan wel toekomen aan het fabriceren van Surinaamse Vleesworst.

Morgen weten wij, en u vanzelfsprekend ook, meer.

13 mei 2011

De dag is vandaag rustig begonnen. Het was behoorlijk mooi weer ondanks de mindere voorspellingen.

Vandaag heb ik getest hoe de 21" Smoker het op houtskool doet. En dat viel bepaald niet tegen. Het ziet er voorlopig naar uit dat ik mijn voorkeur voor briketten moet aanpassen naar houtskool.

Misschien dat een brandtest met hout daar nog verandering in kan aanbrengen, maar ik ben zeer te spreken over de eigenschappen van het houtskool dat ik heb getest.

Vandaag deden we wat boodschapjes en dochter Veelkantie zocht wat schoenen en kleren uit. Was weer een rib uit het lijf van meneer Veelkantie, maar ze is het meer dan waard. Wat heb ik een prachtige dochter…

Dochter Veelkantie kocht voor het eerste een paar echte pumps. Schoenen met flinke ‘naaldhakken’. En niet zonder gemor van pappa Veelkantie, want mijn kleine meisje blijkt nu echt een jonge vrouw te worden. Een serieus vriendje, rokjes tot ver boven de knie, strakke shirtjes en nu ook nog pumps eronder. En dat is behoorlijk wennen voor een zorgzame vader.

Zoals u weet hadden wij een leuk bedrag teruggekregen van de belasting, en daar hebben we in de afgelopen twee weken een aantal lang gekoesterde wensen mee waar gemaakt.

Meneer Veelkantie heeft zijn mega monsterbarbecue, mevrouw Veelkantie heeft haar prachtige lime-kleurige omafiets, dochter Veelkantie kreeg hele mooie kleertjes, er zitten prachtige nieuwe grand foulards en kussen op de twee- en driezitsbank, de tuin is voorzien van mooie nieuwe planten en spulletjes, waaronder een megagrote nieuwe parasol, de hout, houtskool en brikettenvoorraad is voor een poosje zeker gesteld, enzovoort. Teveel om op te noemen.

Het kon even niet op. Maar aan ieder feestje komt een einde. Oké, het geld is nog niet helemaal op, want zo onverstandig zijn we nou ook weer niet, maar de bodem van de schatkist is wel in zicht. Dus nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Kortom, aan de spending spree kwam een einde.

En dat hebben we besloten met een knalfuif. We hebben werkelijk fantastisch gegeten bij restaurant De Griek in Lelystad.

Toen de meeste klanten eenmaal weg waren en er alleen nog mensen waren die zelf roken en/ of geen bezwaar hebben tegen roken in het restaurant kwamen de asbakken op tafel.

We hebben flink keet getrapt met de bediening van het restaurant en flink zitten naborrelen. Want een feestje bouwen kun je aan de Veelkanties wel overlaten. Heerlijk zitten ouwehoeren en keten met de dames van de bediening, wat drankjes achterovergeslagen met een kleinkind van oma de eigenaresse die een beetje de boel runt, en uiteindelijk niet eens teveel afgerekend. Wat een avond!

Daarna zijn we de kroeg in gedoken. Ook daar hele leuke mensen ontmoet, waaronder een stel leuke tweelingmeiden waarvan we telkens drankjes kregen, en uiteraard veel te veel gezopen. Zelfs meneer Veelkantie had hem aardig zitten. En daar is toch echt wel behoorlijk wat drank voor nodig. Maar gelukkig hou ik altijd het koppie erbij want ik moest mevrouw Veelkantie net niet naar huis dragen

Uiteindelijk waren we tegen 04.30 uur pas thuis na een gigantische nacht doorzakken.

Ik verwacht dan ook dat we morgen een hele rustige dag gaan hebben, want mevrouw Veelkantie zal wel een kater hebben van heb ik jou daar…

We hebben in de planning staan om morgen Surinaamse Vleesworst te maken, maar of dat gaat lukken valt te betwijfelen.

U verneemt het morgen wel van ons…

12 mei 2011

Vandaag was een sloom dagje. Voelde me buitengewoon moe.

Gingen vrij laat pas boodschappen doen en hadden geen zin om te winkelen of iets dergelijks. Dat hebben we de afgelopen dagen wel voldoende gedaan.

Heb nog wel even een aardige voorraad brandstof voor de Smoker gekocht. 10 kilo briketten, 14 kilo houtskool, 5 kilo beuken- en 1,5 kilo Hickorysnippers om te roken, flink wat aanmaakhoutjes en een zak houtblokken (eiken, beuken en essen) om mee te testen en roken/ barbecueën en een paar pakjes aanmaakblokjes. We kunnen even voort.

Morgen nog even wat brandhout, beuken en eiken, halen want ik wil testen welke brandstof, briketten, houtskool of brandhout, het meeste rendement en hitte geeft.

Zoals ik gisteren al aangaf kon ik het met de 16" Smoker goed af met briketten en wat snippers rookhout. Met de nieuwe 21" Smoker is dat toch even een ander verhaal. Moet nu ruim twee keer het volume verwarmen en alleen briketten bleek nauwelijks toereikend daarvoor.

Morgenochtend als het weer meezit eerst eens kijken hoe de Smoker het doet op houtskool. Volgende week, want het weekeinde schijnt qua weer prut te worden, eens testen met brandhout. Schrijf er nog wel een verslag van op Veelkantie.

Verder aten we vandaag een soort van ‘wereldgerecht’ uit een doos. Oosterse Wraps. Was niet zo werelds om eerlijk te zijn.

Morgen gaan we uit eten. We weten alleen nog niet precies waar. We wilde eigenlijk bij een relatief nieuw restaurant in Lelystad gaan eten, Grill- Restaurant Flames, maar lazen er op internet eigenlijk alleen maar negatieve reacties over. Althans, 8 van de 10 recensies waren slecht, dus heb je theoretisch 80% kans dat het tegenvalt. Gezien het feit dat wij maar beperkte middelen hebben nemen we liever geen risico.

Zal waarschijnlijk wel De Griek in Lelystad worden. Daar zijn we nog nooit teleurgesteld weggegaan. Moest ik misschien ook maar eens een recensie over schrijven.

11 mei 2011

Alhoewel het vannacht flink regende en er een dikke onweersbui over ons stadje trok was het vandaag prima weer. Zo nu en dan wat winderig maar evengoed behoorlijk warm.

Ik heb dus besloten om vanmorgen mijn nieuwe Smoker in te branden en test te draaien. En toen werd me al direct duidelijk dat er een behoorlijk verschil zit tussen deze 21" XXL Smoker en mijn vorige 16" Smoker. Zeker qua benodigde hoeveelheid brandstof via de Fire Box.

Normaal gesproken, althans bij de 16" Smoker, is een kilo of twee kool voldoende om de thermometer naar circa 120 graden Celsius te doen stijgen. De Fire Box en het te verwarmen oppervlakte van de nieuwe Smoker is echter tenminste een keer zo groot. Daardoor bracht twee kilo kool me niet veel verder dan ongeveer de helft. Ofwel net even boven de 50 graden Celsius.

Met nog een kilo kool erbij kwam ik uit op circa 110 à 120 graden Celsius. Hetgeen voldoende is om vlees mee te roken.

Maar ik was natuurlijk de boel aan het inbranden en dan moet de thermometer minstens twee uur op 150 graden Celsius staan. Dus nog maar een kilo kool erbij.

De Smoker moest ook nog een uurtje op 200 graden Celsius branden ter afsluiting van het inbrandproces. Maar meneer en mevrouw Veelkantie wilde graag, gezien het prachtige weer en de schamele vooruitzichten voor de komende week, er lekker op uit trekken. Ik heb daarom maar wat hout op het kool gegooid, gewacht tot het goed fikte en zijn toen weggegaan.

We deden vervolgens een dagje Almere Centrum. Heerlijk over de dijk heen en teruggereden, lekker gewinkeld, terrasje gepakt, over de markt geweest, lekker gesnackt, leuke spulletjes gekocht. Mooier kun je het niet krijgen.

Op de markt kochten we een flink portie Surinaamse vleesworst om direct op te eten. En dat was lekker! Moesten wel direct een flesje drinken kopen want de worst was flink pittig. Ik moet eens op zoek gaan naar het recept want deze worst moet ik zeker een keer zelf gaan maken!

Ik kocht ook bij Cook & Co in Almere een digitale vleesthermometer. Handig voor de hammetjes en andere stukken vlees die ik deze zomer van plan ben te gaan bereiden.

Mevrouw Veelkantie kocht buiten een paar schoenen, want een vrouw kan nooit genoeg schoenen hebben, en een jurkje ook nog een flinke lantaarn annex plantenkasje voor in de tuin. We hebben echter inmiddels zoveel van dit soort zaken dat mevrouw Veelkantie niet meer weet waar ze het kwijt moet

Vanavond aten we viscuisine uit een pakje. Gelukkig waren de frieten en was de salade die we erbij aten heerlijk, want die viscuisine is aan ons niet besteed. Wat een rommel is dat zeg…

Vanavond rommelde mevrouw Veelkantie nog wat in de tuin en ik pleurde in slaap op de bank.

Dat is het gevolg van het feit dat ik de laatste dagen toch wat teveel hooi op mijn vork heb genomen. Eerst het installeren van het waterornament, de volgende dag het in elkaar zetten van de Smoker en vandaag winkelen… het was allemaal een beetje teveel van het goede.

10 mei 2011

Ik was er al bang voor dat ik gisteren met het installeren van het water-ornamentje teveel hooi op mijn vork had genomen.

Vanmorgen moest ik dat zwaar bezuren. Ik had hevige pijn in mijn keel en op de borst. Het lijkt te komen door vernauwing van de bloedvaten. Ik heb dit al vaker gehad maar dat was gelukkig alweer een poos geleden.

De symptomen komen wat in de buurt van Angina Pectoris, maar dat schijnt het niet te zijn. En gelukkig maar natuurlijk. In mijn geval heeft het er zeer vermoedelijk mee te maken dat ik me teveel heb ingespannen en gedurende de nacht onvoldoende tot rust ben gekomen.

Ik schijn ook vannacht, zo vertelde mijn vrouw, hevige hoestbuien gehad te hebben in mijn slaap. Ook met deze al jaren aanhoudende hoest en hoestbuien ben ik al eens naar de specialist geweest. Longfoto’s wezen niets uit. Erg frustrerend!

Tussendoor werd ook nog mijn nieuwe Smoker geleverd. Gelukkig hielp de chauffeur met tillen.

Gelukkig was het leed vanmorgen met een uurtje wel geleden. Daarna was ik buitengewoon moe en heb maar een siësta ingelast. En dat circa een uur nadat ik uit bed stapte…

In de middag voelde ik me weer wat beter. En gelukkig maar want ik had tenminste de energie om onze nieuwe Smoker in elkaar te zetten. Weliswaar met pijn en moeite, maar dan toch. Hij staat nu buiten mooi en vooral enorm groot te zijn

Kortom, het was uiteindelijk toch nog een vruchtbare dag…

9 mei 2011

Vandaag was het beduidend minder zonnig dan de dagen daarvoor. Er stond zelfs zo nu en dan een fris windje. De ideale dag dus om het water-ornamentje in de tuin te installeren die wij van familie kregen.

Helaas met een wat mij betreft wat tegenvallend resultaat, zoals u uit deze blogpost kunt opmaken.

Wat nog veel teleurstellender was, was het feit dat in de middag bleek dat mijn nieuwe Offset Smoker Barbecue vandaag niet geleverd zou worden.

Gaswinkel had weliswaar alles keurig geregeld, en ik heb de opdracht aan de transporteur per mail toegezonden gekregen, maar de transporteur bleek er een eigen en andere planning op na te houden. Je zou er maar vrij voor genomen hebben om het pakketje (een pallet van 85 kg zwaar) te ontvangen…

Zo zie je maar, je kunt als leverancier nog alles zo goed geregeld hebben, en dan gooit je transporteur de boel in de war.

Ik heb met de transporteur gesproken en deze beloofde mij plechtig dat de levering alsnog eerste werk, tussen 08.00 en 09.00 uur morgenochtend plaats zal vinden. Ik wacht af…

Omdat we natuurlijk ook nog bezig zijn geweest met het water-ornamentje was het echter geen verloren dag. We aten daarom wel eenvoudig. We aten gehakt coteletto’s, gebakken bistro-krieltjes en peultjes. En dat was best lekker.

Door het geklooi en zware werk, althans voor mij dan, met het water-ornamentje was ik totaal gesloopt. Dus op tijd naar bedje.

8 mei 2011

Het was natuurlijk moederdag vandaag. En moeder is goed verwend door dochter Veelkantie. Heerlijke bruishartjes voor in bad in een heel mooi doosje, een etagère met twee lagen bonbon en een mooi blik in de vorm van een hartje met daarin heerlijke pralines.

Mevrouw Veelkantie had vrijdag nog de hint gegeven naar Zandvoort te willen op moederdag, maar daar kwam ze op terug. Ze had geen zin om in een ellelange file te staan in een kokende auto.

In plaats daarvan zijn we naar Bataviastad (zie link voor een review) gegaan. Helaas slaagde mevrouw Veelkantie niet voor veel kleding, schoenen of andere spulletjes. Wel voor vier hele mooie kaarsen voor op het dressoir en een mooi bloesje.

Verder moet ik zeggen dat ik me vandaag beduidend beter voelde dan de afgelopen twee dagen. Dus dat was lekker.

We zouden vandaag Surinaamse Bami met Kip Ketjap maken, en hebben dat ook gedaan, maar het moest allemaal wel erg snel. We hadden namelijk om 20.00 uur een afspraak in Almere.

De parasol die wij hadden en die ik al eens gerepareerd had bleek toch wat van zwakke kwaliteit te zijn. Dus keken we al een paar dagen uit naar een betere kwaliteit. Maar vind dat maar eens, een parasol van vier meter in doorsnede en dan ook nog voor een redelijke prijs.

Tot ik op marktplaats een advertentie zag voor precies de parasol die wij zochten voor slechts € 50,- Een koopje dus! Dus mailde ik de aanbieder en met deze spraken we af om 20.00 uur vanavond.

De parasol bleek nooit gebruikt te zijn. Zelfs het kaartje zat nog aan het doek. Men had de parasol te groot gekocht. Kortom, wij zijn voor € 50,- een super kwaliteit parasol rijker.

Goed, voor zover weer vandaag. Morgen komt mijn nieuwe Smoker en dan heb ik vast ook weer voldoende te vertellen

7 mei 2011

Ik baal als een stekker. Nadat ik me fysiek, en dan vanzelf ook mentaal, ruim een week lang wel redelijk goed heb gevoeld kwam aan deze lekkere periode gisteren een abrupt einde. Vandaag was het helemaal bar en boos.

Juist nu, nu dat we wat poen hebben om leuke en mooie dingen mee te doen, voel ik me fysiek totaal uitgeput en is het een heel gevecht om toch lekker mee te kunnen doen.

Maar goed. Meneer Veelkantie laat zich niet zomaar van de wijs brengen. Dus deden we vandaag toch veel leuke dingen.

Om te beginnen bracht mevrouw Veelkantie dochterlief en haar nieuwe vlam vanmorgen vroeg naar het voor ons zeer nabijgelegen pretpark Walibi Flevo. Die waren dus onder de pannen dus daar hadden we geen omkijken naar.

Meneer en mevrouw Veelkantie hadden misschien wel mee gewild, maar helaas trekt meneer dit door zijn gezondheid niet erg. Bovendien mag ik omwille van mijn gezondheid in zo ongeveer geen enkele attractie dus is het voor mij mezelf van bankje naar bankje slepen. Dus maakte wij andere plannen.

Zelf konden we best wel wat kleding gebruiken voor de zomer, dus gingen we van de markt naar schoenenwinkels, naar kledingwinkels en nog tal van andere winkels.

Uiteindelijk kwam meneer Veelkantie thuis met 5 nieuwe driekwartsbroeken en een paar nieuwe leren slippers. De eerste kon ik al goed gebruiken, maar de laatste zeker! De leren slippers die ik tot vandaag heb gedragen in huis als sloffen en zomers altijd buiten draag waren al tien jaar oud, zagen er inmiddels niet meer uit en bij één slipper had het stiksel het begeven.

De reden dat ik al zo lang op deze slippers liep is omdat ik maar moeilijk vervanging kon vinden. Ik zoek namelijk open maar toch grotendeels gesloten slippers. En die zijn praktisch niet te vinden.

Ik wil dit graag omdat ik door mijn aandoening voorheen altijd erg ontstoken voeten, en met name tenen had. Mijn teennagels lieten geheel los van het nagelbed, mijn tenen waren wel één en soms wel twee keer zo dik en chronisch ontstoken, opgezwollen en bloederig e.d. Ik liep letterlijk met het bloed in mijn schoenen. Voor zover ik nog lopen kon tenminste. Kortom, een naar gezicht.

Gelukkig gebruik ik sinds een jaar of twee Humira injecties dus zijn de ontstekingen weg. Dat neemt niet weg dat mijn teennagels, voor zover ik die nog heb, door mijn aandoening gereduceerd zijn tot brosse rommeltjes die maar weinig lijken op nagels en op mijn grote tenen heb ik helemaal geen nagels meer.

Na tien jaar zoeken heb ik echter nog altijd geen leren slippers gevonden die aan de vereisten voldoen. Uiteindelijk heb ik me maar over mijn schaamte heen gezet en slippers gekocht met open neuzen. En ik moet zeggen, het valt tegenwoordig wel mee.

Ook mevrouw Veelkantie slaagde voor mooie zomerse schoentjes en een paar leuke kledingstukken.

Nou had ik van mijn schoonfamilie een leuk waterpartijtje gehad voor in de tuin en ik was vast van plan om vanmiddag het nodige graafwerk daarvoor te doen. Ik had daar van de week al een beetje een aanvang mee genomen en wil dit graag afmaken. Maar dat kon ik gezien mijn fysieke gesteldheid wel vergeten.

Vanavond had ik, wederom omdat ik me zo beroerd voelde, niet zo’n trek in eten. Laat staan dat ik zin had om te koken. Dus aten we lekker eenvoudig stokbroodjes gezond.

Dochter Veelkantie en boyfriend belde om een 21.15 uur dat ze nog even naar het vuurwerk in Walibi zouden kijken en dan wel graag weer opgehaald wilde worden. Inmiddels was het weer aardig afgekoeld en had ik wel zin in een leuk ritje met de auto.

Daarbij komt dat mevrouw Veelkantie liever niet in het donker wil rijden. Dus mocht meneer het rijwerk doen terwijl mevrouw sjekkies draaide voor meneer en de frisdrank mocht aanreiken

Het was maar gelukkig ook dat ik reed want op de dijk naar Walibi reden we door een gigantische kilometerslange haag van vliegen en muggen waardoor mijn vooruit al snel veranderde in een vliegen en muggen kerkhof. Ik zag nog nauwelijks iets door alle vliegen en muggenlijken op de voorruit maar even lekker met de wiswas en wissers er overheen is geen optie want dan zie je helemaal niets meer.

Terwijl we op de parking van Walibi op het tuig wachten maakte we de voorruit schoon zodat de terugweg ook nog een beetje verantwoordelijk kon verlopen. We kozen ook een andere weg door de polder heen om de vliegen en muggenhaag te vermijden.

Eenmaal terug in onze woonplaats begreep ik dat dit de laatste vakantiedag was voor het tuig achterin. Weliswaar hebben we morgen (zondag) ook nog, maar dat is niet echt een vakantiedag, zo begreep ik. Dus stopte ik bij het horecaplein in ons dorp om de dag en de vakantie af te sluiten met een lekker broodje shoarma.

Al me al was het een leuke dag. Jammer dat ik daar maar matig van kan genieten door mijn fysieke staat. Ik hoop dat het morgen beter is. Ik laat het u vanzelfsprekend nog wel weten

6 mei 2011

Wat wij ons gisteren voorgenomen hadden hebben we dus inderdaad totaal niet gedaan. Want de dag begon met zeer heugelijk nieuws.

Wij zijn vrijwel altijd blij als we post van de belastingen krijgen. We zijn namelijk zulke armoedzaaiers dat de belasting medelijden met ons heeft. Met andere woorden… wij krijgen vrijwel altijd geld terug. En veel ook, zo bleek al snel.

We hadden keurig onze belastingformulieren ingevuld maar kennelijk niet zorgvuldig genoeg. Dus kregen we ongeveer drie keer zoveel terug als we zelf hadden berekend.

Uiteraard hebben we het een keer of vijf nagerekend voordat we hoera en leve de koningin deden. En de belasting had gelijk

En wie zijn wij om zo’n machtig overheidsorgaan tegen te spreken, toch? De pret werd alleen maar groter toen bleek dat de belastingdienst direct ook de daad bij het woord had gevoegd en de centen al op de rekening bleken te staan.

In plaats van een rustdag werd het een ‘shop until you drop’ dag. Na de voorgaande maanden lang te moeten peinzen waaraan we ons geld zouden uitgeven konden we deze bescheiden wensen waarmaken.

Dus bestelde meneer Veelkantie zijn XXL Offset Smoker Barbecue, mevrouw Veelkantie kocht een nieuwe fiets (een omafiets in Lime groen), we kochten nieuwe grand foulards en kussen voor de banken (die kunnen ook weer een jaartje langer mee) en nog wat plantjes en leuke dingetjes voor de tuin.

Afijn, zo’n € 800,00 verder waren we eindelijk uitgeshopt en doodmoe. Want dat was een beetje een flink nadeel. Meneer Veelkantie was fysiek gesproken bepaald niet in goede doen vandaag, dus het genieten van alle mooie nieuwe dingetjes schoot er wat bij in…

Desalniettemin… het was een schitterende dag. Zeker voor wat betreft het weer en de achterzak vol met poen. Dus wat zeuren we nou

Ik ben evengoed door het dollen heen, want maandag ontvang ik mijn nieuwe Smoker. En ik kreeg er nog een mooi presentje bij ook van de firma Gaswinkel.com. Een prachtige gietijzeren grillplaat t.w.v. € 64,95 met het verzoek daarover binnenkort een (goedschiks dan wel kwaadschiks) review te schrijven op Veelkantie. Dat is uiteraard geen probleem. Dat snap u wel.

U gaat, in ieder geval van de levering en montage van de Smoker, daar in de loop van de volgende week nog wel wat over vernemen op mijn blog.

Helaas schoten de kookplannen er vandaag wat bij in. Door al het ge-ren van vandaag waren we aangewezen op de frituurpan.

En dat terwijl we grootse plannen hadden. Vandaag zouden we namelijk een lekkere curry bereiden en daarvan verslag doen. Voor zondag hadden we Surinaamse Bami met in de oven bereidde kipstukken in gedachten. Maar dat schuift door onze plotselinge en tijdelijke rijkdom allemaal een beetje op.

Want morgen moeten we qua shoppen nog even de puntjes op de i zetten, en mevrouw Veelkantie liet als subtiele hint vallen dat ze zondag, voor Moederdag uiteraard, zichzelf al in Zandvoort zag zitten op een terrasje met zand in haar biertje… en stukjes schelp in haar gyros… Tja

Goed, u snapt dat ik nu dus even het vlees voor de curry en de Surinaamse Bami in de vriezer moet gooien…

Wat er verder ook van komt dit weekeinde… u kunt het allemaal vernemen via dit dagboekje en misschien plaats ik nog wel iets van onze avonturen op Veelkantie.

Voor nu is het in ieder geval sluiten en slapen. Want ik ben zo moe als een hond. En die kunnen moe zijn…

Als het leven een beetje meezit dan spreek ik u morgen weer. Zit het een beetje tegen dan is morgen uw kans een bescheiden rijke weduwe aan de haak te slaan. Ik ga er vooralsnog vanuit dat u morgen pech heeft

5 mei 2011

Was een bijzonder relaxte dag vandaag.

Beetje in de tuin gerommeld, terrasje gepakt, beetje gekeken naar het bevrijdingsfestival en de die hards met hun kleedjes op de rommelmarkt bezocht, boodschapjes gedaan, nog wat in de tuin gezeten en gerommeld, parasol gerepareerd waarvan door een rukwindje een ring losgeschoten was, hamburgers gebakken, gegeten, nog wat in de tuin gezeten, biertje gedronken, film gekeken, slapen. Heerlijk!

Morgen maken we het nog gekker. Volgens de voorspellingen gaat het circa 24 graden Celsius worden dus dat gaat een ‘hang eens lekker rond in de tuindag’ worden. Daarom vandaag al de boodschappen gedaan voor morgen.

4 mei 2011

Was vandaag bijzonder moe. Sla daarom vandaag een dagje over. Morgen weer meer.

3 mei 2011

Daar waar het gisteren nog een keuze was om rustig aan te doen na een hectisch weekeinde, daar was het vandaag opgelegd. Ik was zo intens moe dat ik niet vooruit kon komen door de dag.

Voordeel was dat ik me niet echt beroerd voelde. Dat gaat al ruim een week aardig goed. Mijn lichaam lijkt in een volgende fase te zijn gekomen. En gelukkig maar. Kon wel een break gebruiken.

Mede daarom gebeurde er vandaag weinig spannends. In de keuken experimenteerde we wat met Surinaamse bami en kip met ketjap. En dat pakte heerlijk uit. Later in de week, mogelijk in het weekeinde, ga ik daar eens los mee en presenteer ik het ook op Veelkantie.

Verder heb ik weinig over deze dag te melden. Dus graag weer tot morgen. Tenminste, als het leven een beetje meezit natuurlijk.

2 mei 2011

Vandaag was een lekkere relaxte dag. We stonden op ons gemakje op en deden vanmiddag op ons gemakje boodschappen.

Helaas was het door de stevige wind op momenten gewoon fris te noemen buiten, dus in de tuin zitten en eten zat er even niet in vandaag. En we hebben begrepen dat het de hele week zo blijft.

Op zichzelf is het niet zo erg. Het duurt toch nog een week of vier voordat ik mijn nieuwe Offset Smoker heb.

Als avondeten hadden we ondermeer het restant van de Chorizoworsten die we nog over hadden van zaterdag. Onze vriezer ligt namelijk al vol met allerhande soorten worst dus waren we niet van voornemens deze erbij te doen.

We aten daarbij lekker eenvoudig verse boontjes en gebakken krieltjes en nog wat Guacamole met maïschips als bijgerecht. Een heerlijke, eenvoudige maar voedzame maaltijd.

Verder vanavond de actualiteiten inzake de heugelijke dood van Osama Bin Laden wat gevolgd op de televisie.

1 mei 2011

We zijn de hele dag nogal beduusd geweest van alle zaken die gisteren met de (schoon)familie zijn besproken. Het heeft er emotioneel gezien behoorlijk ingehakt.

Meneer en mevrouw Veelkantie hadden wel een soort van stilzwijgende overeenstemming om het er vandaag niet over te hebben. Het onderwerp kwam wel zo nu en dan zijdelings langs maar we hielden het bewust oppervlakkig.

We hadden veel eerder al afgesproken om vandaag op verjaardagsvisite te gaan, maar u kunt misschien begrijpen dat we daar niet zo erg voor in de stemming waren. We zijn wel gegaan want je kunt het tegenover vrienden, die van niets weten, niet maken de verjaardag van hun kind over te slaan. We waren er wel maar niet echt bij, om het zo maar te zeggen.

Vanavond aten we de kliekjes van gisteren. En dat was behoorlijk goed te doen.

Meer heb ik voor vandaag even niet te melden.

30 april 2011

Ik kan niet anders zeggen dan dat het in velerlei opzichten een waanzinnige dag was. En dan overdrijf ik met geen woord.

Deze dag zal alle aanwezigen nog lang nablijven en het was een levens veranderende ervaring. En nee, ik ben niet zo onbescheiden om te stellen dat dit door ons eten kwam.

Er zijn deze dag (voor mij schoon)familie gerelateerde zaken, zeg maar gerust familiegeheimen, besproken die ik hier niet kan en wil herhalen. Al was het maar uit respect voor de privacy van de andere aanwezigen en degene die hierdoor zijn aangedaan.

Laat me het zo zeggen dat vandaag voor diverse aanwezigen bleek dat een bepaalde ex-zwager, die overigens inmiddels gelukkig dood en begraven is, een emotionele ravage aangericht heeft waarvan maar weinigen de omvang kenden en nog kennen.

Als de omvang van de ellende ooit nog helemaal duidelijk zou worden dan heeft Robert M er mogelijk een stevige concurrent bij. De dader in deze hield in dit geval alleen niet huis op een kleuterschool maar in de wijde familie en vriendenkring. Voor de goede verstaander is het wel duidelijk waarover ik dan spreek.

Voor zover even dat, want meer kan ik er zoals gezegd uit respect voor de andere familieleden niet over zeggen.

Dit maakte het overigens niet tot een mislukte of slechte dag. Integendeel. Soms heeft het bespreken van zaken die heel gevoelig liggen en bijzonder pijnlijk zijn voor de mensen die erbij betrokken zijn goede consequenties. Je gaat door deze mate van openheid door emotionele barrières heen die door de jaren heen zijn ontstaan en die dan ook prompt grotendeels wegvallen.

En dat is pure winst. Veel hechter dan dit kunnen familiebanden niet meer worden. Ook al kost het soms een zee aan tranen.

De dag zelf was mooi. Het weer zat in veel opzichten mee. Het was alleen nogal winderig en het weer leende zich in de avonduren er niet voor om in de achtertuin te eten.

De maaltijd was van epische proporties in ieder denkbaar opzicht. Ik heb het dan niet alleen over de omvang van de maaltijd, maar ook de variëteit, de smaak en de kwaliteit. We hebben onszelf weer eens overtroffen.

In de hoek van de tuin prijkt nu een grote leegte. Mijn zwager en schoonzuster namen de Offset Smoker die ik hen beloofde mee op een karretje. Hopelijk ben ik instaat om snel de nieuwe te kopen om dit gat weer op te vullen en weer heerlijk aan het roken en grillen te slaan.

Door de ingrijpende gebeurtenissen van vandaag werd het erg laat. Toen de familie eenmaal weer thuis was hadden wij eerst nog langdurig telefonisch contact. En ook meneer en mevrouw Veelkantie hebben er nog uren over nagepraat.

We kunnen morgen (inmiddels vandaag) misschien een beetje inschatten wat voor uitwerking de zaken die aan het licht kwamen op ons verdere leven zal hebben.

29 april 2011

Was weer een zonovergoten dag vandaag, ondanks dat de voorspellingen niet zo goed waren. Als het morgen nou ook eens zo’n mooi weer is dan gaan we lekker met de familie over de Koninginnemarkt struinen en in de tuin eten en drinken.

Toen we vanmiddag wat boodschappen deden zag je overal al mensen druk in de weer met het opbouwen van hun plekjes en stiekem, want het mag formeel nog niet, verkopen van hun meuk.

Terwijl wij een beetje rondliepen brak voor ons neus de pleuris uit over een plekje. Dit was kennelijk door een ander bezet terwijl de ‘rechtmatige eigenaar’ toch echt met plakband het woord ‘bezet’ had geschreven. En dat is als een dag als vandaag en morgen hartstikke ‘rechtsgeldig’. Of zoiets

Toen wij vanavond nog even wat vrienden bezochten die in een ander winkelcentrum van hun meuk af proberen te komen bezochten voltrok zich eenzelfde soort tafereel. Daar moest zelfs de politie aan te pas komen om de gemoederen te bedaren.

Die Koninginnenacht en dag, het is allemaal wel grappig hoor, maar mensen lijken massaal hun verstand te verliezen.

Later deze avond troffen we de volgende voorbereidingen voor het Mexicaanse familie dinertje morgen. Tegen een uur of 23.00 zat ook dat erop.

Ben benieuwd wat voor dag het morgen gaat worden. Ik hoop op schitterend weer, ontzettend veel gezelligheid, lekker pimpelen met de familie, misschien nog een terrasje pakken en in de avonduren heerlijk eten en uitbuiken.

Wij zijn er helemaal klaar voor!

28 april 2011

Vanmorgen stond ik wat minder goed op dan de dagen ervoor. Maar door de dag heen ging het wel. En ik moest ook wel want er was nog voldoende te doen vandaag.

Gisteren was de CV Ketel weer eens kapot gegaan. Het ding is amper drie jaar oud maar er moet zeker 2x per jaar wel een monteur bij komen. Deze keer gaf hij warmte aan de radiatoren zonder dat er warmte gevraagd werd. Het was om te stikken zo warm dus trok ik de stekker er maar uit. Maar dat betekende ook geen warm water meer omdat het een combiketel is.

De hulpdienst bij storingen vertelde me dat ik om 09.00 uur bij de telefoon moest zitten omdat ik geïnformeerd zou worden hoe laat zij deze dag zouden komen.

Uiteindelijk belde men om 09.45 uur en vertelde dat ze na 13.00 uur zouden komen. Moest ik daarvoor om 09.00 uur bij de telefoon zitten? En dan nog… Na 13.00 uur? Men kan niet iets specifieker zijn? Begrippen als efficiëntie en klantvriendelijkheid zijn kennelijk nog niet doorgedrongen tot de Installatie branche…

De kapotte CV Ketel stuurde onze hele dag in de war. We wilde graag beginnen met het maken van de Chorizoworsten voor het familie dinertje op Koninginnedag, maar zonder heet water is dat geen goed idee.

Het duurde een eeuwigheid voordat de monteur kwam. Ik dacht er net over om dan maar water te koken om de boel mee af te wassen en schoon te maken, en toen belde de monteur aan.

Tegen 15.00 uur was de CV Ketel eindelijk gemaakt. Maar nu was het te laat dus verplaatsten we het maken van de worsten maar naar de avonduren. Eerst maar wat boodschappen doen, daarna eten en dan nog aan de slag met de gehaktmolen/ worstvuller.

Na het boodschappen doen hebben we eerst nog een extra doek bevestigd aan onze uit de kluiten gewassen parasol.

Bij een fourniturenwinkel hadden wij drukknopen gekocht. De mannetjes sloegen we in het doek en de vrouwtjes in de rand van de parasol. Hetgeen een rotklusje was. Niet in de laatste plaats omdat ik dan op de grond moet zitten e.d. en dit met mijn stramme pijnlijke gewrichten niet echt te doen is.

Het doel van de extra doek, in de vorm van een driehoek, aan de parasol is tweeledig. Ten eerste geeft het wat extra privacy want de buren kunnen uit hun bovenramen zo op ons bord kijken.

Maar ten tweede, en voornamer dan dat, het geeft wat meer bescherming tegen de zon. Wij hebben gedurende de hele dag de volle zon in de tuin. En dat kan zomers of met weer zoals de afgelopen dagen behoorlijk heet zijn.

Nu geeft de parasol bijna de hele dag aardig wat bescherming, maar later in de middag en vroeg in de avond schijnt hij over het huis precies onder de parasol door. Juist tegen de tijd dat wij gaan eten zitten we vaak weg te branden. En dat is klierig.

Dus een stukje extra bescherming die we er in de middag gewoon aan kunnen klikken, met een tentharing in de grond vastzetten, en later gewoon weer afhalen.

Uiteindelijk is het uiteraard ook met het worstenmaken wel gelukt, maar mijn tong hing me op de schoenen van vermoeidheid. Het resultaat mag er overigens wel weer zijn. Dat weer wel. Morgen nog wat voorbereidingen treffen voor het dinertje en het feest kan zaterdag beginnen.

27 april 2011

De bult op mijn wang zit er nog altijd. Vreemd ding. Het doet geen zeer en ik heb er totaal geen last van. Hopen dat het zo blijft tot na het weekeinde.

Over het weekeinde gesproken. We hebben zo ongeveer alle boodschappen voor het etentje in Mexicaanse stijl met de familie al in huis. Vanmiddag haalde ik alvast het vlees bij de Worstenmakerij voor de Chorizoworsten en nog flink wat benodigdheden.

Het is wel een gesjouw want we lopen, om het allemaal een beetje betaalbaar te houden, alle aanbiedingen en talloze winkels af. En dat brak ons vandaag wel een beetje op.

Morgen gaan we alvast beginnen met het maken van deze Chorizoworsten en ook vrijdag gaan we het één en ander voorbereiden zodat we zaterdag het eten makkelijk op tafel kunnen krijgen en zelf ook nog een beetje van de dag kunnen genieten.

Het was vandaag beduidend minder mooi weer dan de voorgaande dagen waarbij de temperaturen tropisch aandeden. Het schijnt zaterdag wel aardig mooi weer te worden. En dat hopen we ook. Gezellig in de tuin pimpelen en eten.

Verder valt er eigenlijk niet zoveel mee te delen over deze dag. Dus als het leven een beetje meezit tot morgen dan maar weer.

26 april 2011

Stond vandaag alweer redelijk fit op. Dat is dag vijf! Er lijkt een patroon in te gaan zitten

Ik geniet er volop van dat ik de laatste dagen tenminste ietsjes meer energie heb. Hoop ook dat deze goede bui een beetje blijft hangen. In ieder geval tot na het weekeinde want ik wil graag van de familie die op bezoek komt en Koninginnedag genieten.

Bovendien hebben we nog wel wat te koken voor het familiediner. We houden het wat eenvoudiger dan de vorige keer, toen kookten we allerhande Griekse Mezethes.

Deze keer staat er Mexicaans op het menu. Heerlijk maïskolven, gevulde grote champignons maar dan uit de oven, een lekkere chili, chicken fajita’s, heerlijke zelfgemaakte verse Chorizoworsten, en nog wat bijgerechten. Dat gaat dus smullen worden. Maar we zullen het eerst klaar moeten maken!

Na het weekeinde zien we het wel weer. Dan zal ik fysiek wel de rekening gepresenteerd krijgen voor het drukke weekeinde…

Qua weer begon de dag vandaag wel aardig. Graadje of 20 Celsius, zo schat ik in. Helaas nam de wind wat toe en werd het in de middag wat kouder. Dus jammer genoeg niet in de tuin gezeten en gegeten.

We aten redelijk simpel vandaag. We aten wat gehaktachtige gepaneerde schijven, aten een heerlijke salade met honing-mosterd dressing en daarbij wat aardappelpartjes in schil.

Verder valt er over vandaag niet zoveel te vertellen. Was een relaxte rustige bijna saaie dag. En dat mag ook wel eens

25 april 2011

Het was vandaag weer een prachtige zonovergoten dag. En ik voelde me nog redelijk fit ook. En dat is al de vierde dag dat ik me wat beter voel. Ik heb de neiging voorzichtig positief te worden.

Wat dan wel weer vreemd is, is dat ik vanmorgen wakker werd met een dikke bult op mijn behoorlijke stoere en zeer mannelijke kaaklijn. De bult doet geen zeer, is niet te verplaatsen en het enige dat ik ervan merk is dat het in dit gebied wat strakker aanvoelt.

Ik heb geen idee wat het is, dus zocht ik wat op Google. Daar werd ik niet veel wijzer van.

De oorzaken die ik vond variërende van de bof tot aan mondkanker. Zowel het eerste alsook het tweede is mijn inziens onwaarschijnlijk. Ik heb eerder het vermoeden dat het iets van een ontstoken tandwortel betreft. Of misschien een afgestorven tandzenuw.

Hoe dan ook, ik kijk even de kat uit de boom. Niet in de laatste plaats omdat ik niet zoveel zin heb om naar de tandarts of misschien zelfs wel de kaakchirurg te gaan met Koninginnedag en daaromtrent een gezellige familiedag in het vizier.

Het voordeel van een auto-immuunziekte hebben is dat je nooit aan zoiets als ontstekingsremmers te kort hebt. Denk dat ik daar maar eens wat van slik om erger te voorkomen.

Dochterlief was de hele dag met haar nieuwe vlam op stap, dus mevrouw en meneer Veelkantie hadden vandaag het rijk alleen.

Dus verhuisden we van de tuin naar het kingsize bad, en van daar naar het kingsize bed om wat aan ‘lichaamsbeweging’ te doen. Als u begrijpt wat ik bedoel

Daarna was het tijd om wat boodschapjes te doen. Meneer Veelkantie had namelijk besloten om een Albert Heijn Snack Test te doen. En dat is, dat zult u begrijpen, niet echt een straf om te doen. Het mes snijdt zo aan twee kanten. Wij hadden een excuus om lekker te snacken, en u bent er ook wat wijzer van geworden.

Gelukkig hadden we ruim ingeslagen, want de mogelijk aanstaande ex van dochterlief at spontaan mee. Inderdaad:

Maar het bleek een aardige jongen te zijn die keurig met twee woorden spreekt. Het is weliswaar een blanke jongen, maar dan wel met een enigszins Surinaams accent. Dat schijnt modieus te zijn.

Maar deze had in ieder geval geen petje op. Want als ik ergens al een pleurishekel aan heb is het aan die petjes.

De jongen, 16 is hij, heeft alleen niet zo’n mooie voorgeschiedenis. Hij woont sinds zijn 5de levensjaar in een gezinsvervangend tehuis. De scheiding tussen zijn vader en moeder schijnt niet zo netjes verlopen te zijn waardoor hij uit huis geplaatst werd. De stakker.

Goed, je ziet als ouders natuurlijk veel liever dat je dochter met een jonge thuiskomt zonder ‘vlekje’. Maar ach, meneer Veelkantie was in die leeftijd één grote vlek, en ik ben uiteindelijk aardig netjes opgedroogd. En wie ben ik om het mannetje geen kans te gunnen zolang ik geen verontrustende dingen constateer.

In dit soort situaties is het wel weer een voordeel dat meneer Veelkantie nog wel het meeste wegheeft van een zilverrug gorilla alpha man met een dito bulderende stem. De kans dat vriendjes van dochterlief het in hun hoofd halen domme dingen te doen neemt daardoor aanzienlijk af.

Bovendien… Misschien is deze Diederik met een week of zoiets weer exit. Want er is tenslotte niets wispelturiger dan een heel zelfstandig denkende meid van 14 lentes jong

Afsluitend kan ik in ieder geval zeggen dat wij een geweldig paasweekeinde hebben gehad.

24 april 2011

Toen ik vanmorgen opstond vreesde ik dat ik een zware dag tegemoet zou gaan. Ik voelde me hondsberoerd. Maar na ongeveer anderhalf à twee uur trok de beroerdheid goeddeels weg en zag de dag er opeens heel anders uit.

Het ging alsnog een geweldige eerste paasdag worden, dat stond vanaf dat moment wel vast.

Mevrouw Veelkantie maakte traditiegetrouw een heerlijke paasbrunch voor het gezinnetje. Het smaakte ons perfect en luidde een heerlijke luie dag in onze zonovergoten tuin in.

En lui was deze dag. Dochter Veelkantie ging op stap met haar vrienden en, naar later bleek, haar nieuwe verkering, en meneer en mevrouw Veelkantie kletste lekker de dag door. Tegen een uurtje of drie trokken we lekker een biertje open. Ook dat verhoogde uiteraard de stemming.

Toen de zon eenmaal achter het huis was verdwenen voerde wij deel twee van deze vreetzame dag uit. Namelijk lekker in de tuin Gourmetten. Hetgeen we expres niet eerder deden omdat je anders weg zou branden door de zon en het hete Gourmetstel.

Het Gourmetten was heerlijk. De kwaliteit was voortreffelijk en ook met de kwantiteit was er bepaald niets mis.

We sloten de avond af met een lekkere bak koffie en verpozen bij het knapperende haardvuur van de tuinhaard annex vuurkorf. Rond een uur of 22.00 hielden we het buiten voor gezien en ploften binnen op de banken neer deze geweldige dag in ieder opzicht te besluiten met wat televisie te kijken.

Het was een waanzinnig relaxte dag. We hadden niet nog iets relaxter moeten zijn om men had ons waarschijnlijk moeten reanimeren.

Zo realiseer je, je maar weer eens wat een ‘rotleven’ we hebben

23 april 2011

Het is niet te geloven, maar ook vandaag voelde ik mij wederom relatief goed. En dat is relatief in de zin dat een gezond mens zich flink beroerd zou voelen als hij in mijn schoenen zou staan, maar ik me na een behoorlijk diep dal fitter voel dan in de voorgaande maanden.

U kent het vast wel. Dat u zich, na een periode van zware griep of iets dergelijks, realiseert dat u wat aan de beterende hand bent. Dat gevoel.

Zou het mooie weer dan toch een beetje helpen? Ik hoop dat deze ‘opleving’ wat langer mag duren dan de laatste keer. Vorige week woensdag voelde ik me behoorlijk goed maar viel de dag daarop heel hard terug. En dat was even moeilijk wegslikken.

Ik heb deze relatief gezien goede dagen ook hard nodig op dit moment. Het is namelijk erg deprimerend om je constant tegen het falen van je eigen lichaam te moeten verzetten. Als de slechte periodes te lang gaan duren dan heeft dit uiteraard ook effect om je emotionele welzijn. Dat raakt ook wel eens uitgeput.

Maar goed. Voor het moment tel ik maar even mijn zegeningen

Vandaag was geen bijster spannende dag. Beetje in de tuin zitten en rommelen. Lekker onder de parasol lunchen. Beetje boodschappen doen, enzovoort.

Zijn vanmiddag even langs geweest bij http://www.venema-vers.nl/. Vandaag opende hij zijn nieuwe winkeltje bij Deko Marina te Lelystad. U kent Venema misschien nog wel van mijn blogpost: ‘Een echte Straatventer aan de deur‘.

Alhoewel het een bijzonder klein winkeltje is, zijn hij en zijn vrouw er wel in geslaagd er een mooi winkeltje van te maken. Met mooie spullen ook die grotendeels nog redelijk ambachtelijk gemaakt worden. Waaronder een flink deel van de lijn van http://www.slandsbeste.nl/ die ook aanwezig was bij de opening.

Ik ben zo dom geweest om mijn fotocamera te vergeten, want ik zou graag schaamteloos wat promotie maken voor deze harde werkers. Gewoon omdat ik dit en hun producten erg kan waarderen.

Een aanwezige dame beloofde mij wat foto’s te mailen en ik hoop deze binnenkort te ontvangen zodat ik dit alsnog kan doen.

Na een paar hapjes en een biertje zijn we weer huiswaarts gegaan. Lekker nog even wat in de tuin rondhangen en nog een biertje drinken. En er moest uiteraard ook nog gegeten worden!

Zoals u waarschijnlijk wel door hebt is het qua koken wat rustig op Veelkantie. Dat heeft enerzijds te maken met de fysiek en deels ook emotionele dip die ik de laatste tijd doormaakte, en anderzijds met het warme weer. Dat put mij behoorlijk uit waardoor ik op dit moment simpelweg te weinig energie heb om flink te koken. Ik ga ervan uit dat dit wel weer recht zal trekken.

Dat is ook de reden dat we het vandaag simpel hielden. Lekker wat hamburgers op brood.

Maar… volgende week moeten we aan de bak voor wat betreft het koken. 30 april, Koninginnedag, krijgen we familieleden van mijn vrouw op visite en maken we eer een beetje een feestje van. Ook voor wat betreft het eten. Ze zijn inmiddels gewend dat het bij de Veelkantie‘s altijd een eetfestijn is, en we gaan ze ook deze keer niet teleurstellen!

Dan moet ik ook afscheid nemen van mijn ‘oude’ Offset Smoker BBQ, want die gaat mee met mijn zwager. Ik hoop dat is snel mijn nieuwe grotere Smoker heb, want het BBQ bloed kriebelt flink.

We gingen niet al te laat naar binnen deze avond. De warmte had me behoorlijk uitgeput en het werd hoog tijd om even mijn ogen dicht te doen op de bank. Een uurtje later was ik weer bij kennis, zwetend als een rund van de warmte uiteraard.

We hebben we de avond voortgezet met lekker zaai wat zappen op de TV. Mag ook wel eens toch?

22 april 2011

Ik had bepaald, in verhouding tot de voorgaande dagen geen slechte dag vandaag. Heb er maar zoveel mogelijk van genoten.

We hadden al besloten om van vandaag een rustdag te maken. We hebben de afgelopen dagen zo lopen rennen om zoek naar planten voor de tuin dat we er even zat van waren.

Maar wat te eten vandaag? We kwamen uit op kip Shaslick. Dus haalde we daarvoor de benodigdheden in huis.

Ik baal een beetje van mijn, in retrospectief weliswaar, slechte timing om mijn ‘oude’ Offset Smoker Barbecue weg te geven. Want ik heb nog geen vervanger. Die komt over een paar weken pas binnen en de oude wil ik, nadat ik deze schoonmaakte, schuurde en spoot, niet gebruiken.

Ik had een week of twee geleden niet verwacht dat het vanaf half april al zulk prachtig barbecueweer zou zijn. Dus ik heb zin om allerhande mooie stukken vlees en gerechten te roken en te grillen, maar dat gaat even niet.

Dus hoe konden we die Shaslick die het anders zo goed doen op de barbecue nou eens bereiden?

We hebben twee elektrische Teppan Yaki Grillplaten staan. Dus gingen we eens uit proberen of je deze ook kun gebruiken om vlees echt te grillen in plaats van veredelde Gourmetstellen.

De resultaten van deze test kunt u vinden onder: Review: Elektrische Teppan Yaki grillplaat. Maar ik kan u hier verraden dat het bepaald niet hetzelfde is als de Shaslick lekker barbecueën op hete kolen.

Om de één of andere reden had ik na twee Shaslick, wat Caprese en wat stukken stokbrood met knoflookboter, helemaal geen trek meer. Niets smaakte me meer. Iets wat ik zelden heb.

Nu is er geen man overboord want ik heb een voorraad vet op mijn lichaam waarmee ik het wel een week kan uithouden zonder eten, maar het was wel een beetje jammer. We hadden zo onze best gedaan op de bereiding en voorbereiding.

Gelukkig smaakte het mevrouw en dochter Veelkantie prima, en ook een nogal kieskeurige vriendin van dochterlief die mee bleef eten at haar buikje rond.

Helaas was het vandaag wat bewolkt waardoor het tegen een uur of 21.00 wat fris begon te worden. En we hadden geen zin om de tuinhaard aan te steken, dus verhuisden we naar binnen om wat TV te kijken. Althans… al snel lagen we allebei, mevrouw Veelkantie en ik, te ronken. Kennelijk waren we toch moeier dan we zelf dachten, en ook de TV kon niet echt boeien.

Ik hoop dat ik me morgen ook relatief fit voel, maar daar licht ik u morgen vanzelf weer over in.

21 april 2011

De plantenmarkt in ons dorp stelde niet teleur. Al snel hadden we tassen vol met planten die nauwelijks in de auto pasten.

In de tuin staat nu naar schatting zo’n kleine 150 planten, en dan nog zijn er voldoende gaten waar nog wel een mooie plant of wat perkgoed kan staan. Maar dat moet maar even als onze rekening in de loop van de week weer wat is aangevuld.

We hebben alle nieuwe planten er gisterenavond, toen de zon een beetje achter het huis draaide want anders was het echt te warm, erin gezet. En het staat allemaal werkelijk prachtig.

En dan moet zeker 50% van de planten nog in bloei komen. Als alle knoppen in de planten uitkomen dan hebben wij ons eigen mini-bloemencorso.

Meneer Veelkantie had gisteren aanvankelijk niet zo’n beste dag. Ik voelde me hondsberoerd. Later op de dag trok dat gelukkig wat bij, maar het frustreerde me enorm. Ik denk dat het binnenkort toch maar eens tijd gaat worden om weer eens bij de dokter aan te kloppen, want dit is niet normaal meer.

Ik zie daar echter als een huis tegenop. Weer helemaal door de medische molen heen. Weer eerst door alle gestandaardiseerde onzin, u rookt, u lust wel een biertje, u heeft last van overgewicht, enzovoort, heen baggeren.

Onderzoekje hier, onderzoekje daar… en aan het einde van de rit weet men alsnog niet hoe het nou toch komt dat ik minder energie heb dan een kerel van 89 met longemfyseem en een lekkend waterleidingsysteem. En dat is misschien nog het meest frustrerende. De knappe koppen weten gewoon niet hoe het lichaam exact werkt.

Mijn reumatoloog geeft dat ook eerlijk toe. Hij stelt dat het in 8 van de 10 gevallen gewoon maar wat gissen is waarom iets is zoals het is. Maar wat heb ik aan die ‘eerlijkheid’?

Voor zover even mijn klaagmoment van de dag. Want tussen de waardeloze momenten door weten we toch altijd te genieten.

We hebben deze avond heerlijk gegeten. Lekker wraps met kipfilet in een soort van Griekse/ Turkse kruiden en heerlijke yoghurtsaus. Het heeft de hele avond geroken alsof we in de keuken van een Grieks restaurant wonen. Heerlijk!

Later op de avond heb ik de buitenhaard, ofwel de uit de kluiten gewassen vuurkorf aangestoken voor wat warme en gezelligheid. Hebben heerlijk zitten genieten van onze prachtige tuin.

De buren moeten af en toe wel denken dat wij knotsgek zijn. Ondermeer omdat we, gezeten rond de haard alle liedjes, en flarden tekst van liedjes die we maar half kennen, a capella en in harmonie voordroegen. Ze moeten niet zeuren maar blij zijn dat zowel meneer alsook mevrouw Veelkantie prachtige zangstemmen hebben

Het zal ons ook een worst zijn wat andere mensen van ons denken. Al denkt de hele wereld dat we ze niet allemaal op een rijtje hebben, we hebben ons heerlijk vermaakt zo bij het knapperende vuur.

20 april 2011

Vanmorgen stond ik om 05.30 uur alweer naast mijn bed. Krap 6 uurtjes geslapen. En dat is nog aardig lang voor mijn doen. Meestal hou ik het nog geen 4 tot 5 uur uit in bed.

Het was weer een zonovergoten dag met flinke temperaturen. Ik schat wederom zeker tegen de 24 graden Celsius.

Hebben dan ook een paar uurtjes in de tuin gezeten. Zelfs onder de parasol was het behoorlijk warm. Op zeker moment een beetje te warm voor mij. Na een lekkere lauwe douche knapte ik wel weer een beetje op.

In de middag zijn we naar een nabij gelegen dorp gegaan om nog wat te kijken voor planten voor in de achtertuin. Maar dat viel vies tegen. Zelfs bij het bepaald niet kleine tuincentrum nabij het dorp konden we niet echt goed slagen voor mooie planten. Uiteindelijk kochten we er door de hele middag genomen maar twee.

Het is dit jaar, waar je ook komt voor planten, veel van hetzelfde. Dezelfde planten, dezelfde kleuren en zelfs de prijzen zijn gelijk.

Gelukkig is er morgen bij ons in de stad een grote jaarlijkse plantenmarkt met vaak goeie aanbiedingen. Hopen dan wel dat er wat meer variatie te zien is en dat we slagen, want zo krijgen wij die tuin nooit vol.

Zag wel een prachtige gigantische plantenmand staan van zeker een meter in doorsnede voor maar drie tientjes. Die zou prachtig gestaan hebben in onze tuin met allemaal planten erin. Maar ik kon hem helaas niet meenemen. Ik heb weliswaar een gigantische pooierbak, maar het is een sportauto en daar past nauwelijks iets in. Best wel een beetje balen.

Onderweg zijn we nog even gestopt bij de kringloopwinkel. Helaas ging een hele mooie etagère voor in de tuin net aan onze neus voorbij. Maar we slaagden wel voor een 6 tal metalen hangmandjes waar je potten in kunt doen voor aan het hek. Voor die € 0,40 per stuk konden we ze niet laten liggen.

Voor de rest had men weinig interessants staan. En als het al enigszins interessant is dan vragen ze er prijzen voor die te gek voor woorden zijn. Zeker als je weet dat het allemaal krijgertjes zijn en die toko van onder tot boven op subsidie drijft.

We waren bekaf toen we thuis kwamen en in de tuin neerploften. Dat slenteren in de warme kost een berg energie.

We hadden geen zin meer om te koken en hadden trek in lekker wat licht voedsel. Dus maakte mevrouw Veelkantie een paar stokbroodjes gezond. Zo ongeveer de complete schijf van vijf lag op het stokbroodje, dus wat kan ons het schelen

Na nog even de twee planten die we wisten te scoren in de tuin gezet te hebben zijn we naar binnen gegaan. Het werd alweer wat kouder en we hadden alleen nog zin om onderuitgezakt op de bank met één oog open, en zo nu en dan met beide ogen gesloten, naar de televisie te gluren.

19 april 2011

Wat was het vandaag een zonovergoten schitterende dag. Kan niet anders zeggen. Alsof het hartje zomer is.

Het was gemiddeld genomen zo’n 24 graden Celsius gedurende de dag, en in de middag was het op het heetst van de dag zeker 26 graden Celsius. Een ongekende felle zon branden op onze koppies. Op het heetst van de dag zelfs een beetje te fel.

Onder de parasol was het prima uit te houden. En we genoten van de lunch in de achtertuin.

Mevrouw Veelkantie wilde wat planten scoren, dus begaven wij ons vroeg in de middag naar het winkelcentrum. Na een klein uurtje rondstruinen werd ik enigszins bevangen door de warmte.

Dat zijn zo de momenten waarom ik merk dat het mijn fysieke conditie niet best gesteld is. Normaal begeef ik me al niet in de felle zon tijdens het heetst van de dag omdat ik er niet zo goed tegen kan, maar deze keer had ik het iets onderschat en niet verwacht dat het zo warm zou zijn, zo op 19 april 2011.

Na een beetje rust en wat drinken op een plek met wat meer schaduw en een zuchtje wind trok ik gelukkig al snel weer een beetje bij en vervolgde onze weg. Want we hebben nog een tuin te vullen met planten.

En dat vullen van de tuin met planten valt niet mee. Ik schat dat we nu al zo’n 70 planten en plantjes hebben gekocht, maar het valt gewoon in het niet in zo’n flinke tuin als wij hebben.

Vandaag kwamen we thuis met zo’n 35 planten en plantjes, waaronder flink wat perkgoed dat in de aanbieding is bij Intratuin en andere winkels, waaronder tuincentra, bloemenwinkels, maar ook supermarkten. Want je kunt financieel helemaal leeglopen op een tuin als je alleen vaste en grote planten koopt. En dat kan bruintje even niet trekken

Maar met veel spul van € 1,00 per treetje gaat het ook wel lukken de tuin vol te krijgen.

Weer thuis aangekomen was mevrouw Veelkantie druk met het in bakken, manden, baskets en de tuin zelf zetten van de planten die we die middag scoorde. En de tuin blijkt daardoor met de dag fleuriger te worden. Prachtig om te zien.

In tegenstelling tot gisteren hield de warmte vandaag tot wat later aan. En dan gaan wij niet binnen zitten eten. Dus trokken we de achtertuin in voor het avondeten.

We hielden het makkelijk vandaag. Lekker sla met tomaten, komkommer, ei, spekjes en een heerlijke honing mosterd dressing. Daarbij heerlijke krokante frieten en al net zo krokante vissticks. Het smaakte ons prima.

Rond een uur of 20.30 begon het af te koelen. Dus gooide ik voor het eerst dit jaar de tuinhaard vol met hout en de hens erin!

We kunnen er echt zwaar van genieten, zo bij het knetterende vuur. De warmte en vooral de vlammen geven een ontzettend ontspannen gevoel. We kunnen er ook uren naar kijken zonder ons een moment te vervelen. Het lijkt wel hypnotiserend.

Om 22.30 uur zijn we afgetaaid. Niet alleen moeten we toch een beetje rekening houden met de buren (nu nog wel ) maar ik zat ook volkomen door mijn energie heen.

Binnen hebben we het nog een beetje gezellig gemaakt, maar tegen een uur of 23.30 was het zelfs voor mij bedtijd. En dat terwijl ik zeldzaam naar bed ga voordat de dag ook werkelijk om is. Normaal ga ik wel vroeg naar bed, maar dan vroeg in de ochtend

18 april 2011

Formeel spreken we over ‘de zomer’ in de maanden juni, juli en augustus, maar daar trekt de natuur zich helemaal niets van aan. Dus was het vandaag alsof het hartje zomer was.

Nou kunnen we wel heel burgerlijk netjes wachten tot het ook officieel meteorologisch zomer is maar misschien moesten wij wel net zoveel maling hebben aan conventies als dat moeder natuur al jaren blijkt te hebben. Dus gingen de kussens van de stoelen naar buiten en plaatste ik de parasol in de tuinset.

Hebben zo heerlijk een paar uurtjes van het prachtige weer zitten genieten. Lekker buiten lunchen en koffie drinken. Geweldig!

Het schijnt van de week nog warmer te worden. Rond de 24 graden heb ik me laten vertellen. Dus dat gaat genieten worden. Helaas schijnt het in het weekeinde wat minder te zijn.

Nu heeft het te ziek zijn om te werken maar bar weinig voordelen. Maar op momenten als dit… dan heeft het toch het voordeel dat je ook de tijd hebt om van het mooie weer te genieten. En dat is jarenlang van keihard bikkelen wel anders geweest.

Helaas koelde het vroeg in de avond alweer behoorlijk af. Dus het avondeten buiten genieten gaat nog even niet. Dus aten we die geweldige varkensrollade met gebakken aardappeltjes, overdosis gebakken champignons en worteltjes met doperwten maar binnen op. Aan de smaak van de kookkunsten van mevrouw Veelkantie deed het in ieder geval niets af

17 april 2011

Hadden vandaag op het programma staan om de tuin verder te fatsoeneren. En zo is het ook gegaan met prachtig resultaat.

Ik snoeide de klimop en het katjesboompje en maakte beide tuinsets schoon en heb deze in de olie gezet met HG kunststof snel glans.

En even een tipje voor u om uw voordeel mee te doen: ben inkoper geweest bij HG en ik kan u vertellen dat HG Kunststof Snel Glans exact hetzelfde spul is als HG RVS Snel Glans. Alleen kost de eerst zo’n € 5,35 voor 125 ml en de tweede € 7,45 voor 125 ml.

Mevrouw Veelkantie moest helaas het zware werk doen omdat ik dat door mijn gezondheidsproblemen niet kan. Dus mevrouw Veelkantie trok het onkruid tussen het grind vandaan en schoffelde het perk aan. Laat zich raden dat mevrouw Veelkantie behoorlijk wat spierpijn heeft.

Maar ik heb het u al eerder laten weten, mevrouw Veelkantie is een bikkel. Ze zal nooit mopperen en doet gewoon wat er gedaan moet worden. En als ik het niet kan dan neemt zij het over. Ik heb voor weinig mensen respect, maar wel voor mevrouw Veelkantie!

Tussen de bedrijven door hebben we ook nog even, lekker met een blikje bier erbij, wat van de zon genoten. En ik voel het direct op mijn huid. Die voelt strak aan en gloeit helemaal.

Ik ben zomers altijd net zo’n afgebrande lucifer. Ik heb al snel een hele donkere kop en de rest is en blijft bleek

Als avondeten deden we, mede vanwege het werken in de tuin, lekker makkelijk. Maar daarom niet minder lekker. We aten lekker gebakken kipstukken met aardappelkroketten en peultjes.

16 april 2011

Had vandaag best wel een redelijke dag, gezondheid technisch gezien. En dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik gisteren een litertje of 5 bier op had tegen de tijd dat we naar bed gingen.

Zoals gezegd voel ik me altijd de volgende dag beter dan normaal als ik de dag, en in dit geval een deel van de nacht, flink heb gedronken. Een raar fenomeen.

Wat betreft een biertje lusten is mevrouw Veelkantie, elegant als ze is, net een bootwerker. Ze houd me prima bij met drinken maar helaas heeft zij er meestal wel wat meer last van de volgende dag. U kent het wel, vage hoofdpijn en een bonkend hoofd, vooral als je bukt

Vandaag laste we een beetje een rustdagje in. We zijn niet naar het winkelcentrum gegaan maar hebben even snel boodschappen gedaan bij de Albert Heijn in de buurt.

Daarna moest ik toch even een korte siësta inlassen om weer een beetje energie te verzamelen.

We aten heerlijke kippensoep, hetgeen een soort verslaving is van me, en daarbij broodjes met lekker beleg. Zoals een rookworstje, slaatje en meer van dat soort dingen. Lekker relaxed en niet al teveel werk om te maken.

Voor morgen hebben we het plan opgevat om weer een beetje in de tuin te rommelen. Ik heb zo het vermoeden dat de zomer dit jaar weer net zo vroeg inzet als vorig jaar.

Vorig jaar was het ook al vroeg in het jaar prachtig weer, maar toen hadden we er erg veel werk aan om de tuin op orde te krijgen. Dit jaar is het beduidend minder werk. En dat is mooi, want als ik gelijk krijg dan kunnen we direct gaan genieten van het mooie weer.

Ik hoop wel dat de zomer wat langer duurt dan vorig jaar. Toen was het opeens ergens half juli wel gedaan met zomer en hadden we alleen nog regen en stormen. De tijd zal het uitwijzen.

Dat was het wel voor vandaag. Als het leven even meezit dan spreek ik u morgen wel weer. Of niet natuurlijk.

15 april 2011

Gelukkig is mijn mentale dipje van gisteren overgewaaid. Ik voelde me vandaag wel redelijk.

Wat de vrijdag altijd zo leuk maakt is dat we dan laat in de middag de keuken in gaan en er pas weer laat in de avond weer uitkomen. We vermaken ons dan met kokkerellen, ouwehoeren, bier drinken, eten en vooral veel lachen.

We maakten verschillende dingen. Zoals Saucijzenbroodjes, Frikandelbroodjes, we maakte wat kipkerrie pasteitjes waarvan ik helaas geen foto’s nam, en ik deed nog een experimentje met een blikbroodje.

Het mag wel eens gezegd worden, want ik eis natuurlijk altijd alle eer op voor ons kokkerellen, maar zonder mevrouw Veelkantie kwam er gewoon niet veel van terecht. Zeker het gepriegel, zoals het vouwen van loempia’s, dolmadakia’s, saucijzenbroodjes, enzovoort komt altijd voor haar rekening omdat me dat niet zo goed afgaat met mijn stramme handen.

Ik mag dan wel degene zijn die in de regel de gerechten en de wijze van bereiden bedenkt, maar zij is de drijvende kracht achter alles. Zowel in fysiek als in mentaal opzicht. Want geloof me, ze jaagt me gewoon de keuken in, ook al voel ik me niet zo lekker.

En dat is goed. Ik ben daar heel blij mee want anders zou ik misschien de neiging krijgen helemaal niets meer te doen.

En het komt altijd goed. Want laten we eerlijk zijn, drank is een heel krachtig medicijn. Als ik dus een paar biertjes op heb waan ik me vanzelf een jonge god en krijg zelfs puberale trekjes. En zolang we dit beperken tot eens of hooguit twee keer in de week, dan is er niets aan de hand.

Wat wel een beetje vreemd is, is dat ik me na een avondje zuipen de volgende dag beter voel dan als ik geen druppel heb gedronken de avond ervoor. Ik ben ook niet dronken te krijgen.

Na het koken gaan we meestal nog een paar uurtjes achter de computer zitten. Eerst even een spelletje doen (ik mag niet meer zeggen van mevrouw Veelkantie dat ik altijd win) en dan muziek luisteren en lekker mee galmen.

Het is grappig want de buren rechts van ons, voor de kijker links, weten precies als wij gaan koken en als we klaar zijn met koken en dollen. Ze horen ons dan stoelen naar en van de keuken naar de kamer schuiven. Ze moeten zich af en toe vast ook rot lachen als ze ons horen mee galmen op de muziek.

We delen vaak wat van de spullen die wij koken uit, dus gisteravond vroeg het buurmeisje al ‘wat eten we vanavond?’. Nou ze aten dus Frikandel en Saucijzenbroodjes

14 april 2011

Helaas lijkt het erop dat ik gisteren om mij verder onduidelijke redenen kennelijk een soort van opleving had. Vandaag was het weer volkomen pet.

Was toch best wel even een tegenvaller. Ik had er wel rekening mee gehouden, maar het komt dan toch harder aan dan gedacht.

Alhoewel ik me merendeel van de tijd er maar bij neergelegd heb dat het gezondheid technisch waarschijnlijk nooit meer wat zal worden met me, vind ik het bij tijden toch erg moeilijk te accepteren dat ik fysiek een bijzonder ouwe lul ben voor mijn leeftijd.

Soms, zo nu en dan kan ik het niet helpen maar voel ik me er, ondanks dat ik onverbeterlijk positief ben, wel eens een beetje terneergeslagen van. Noem het maar een soort van rouwmomenten.

In de regel kan ik me daar goed overheen tillen. Ik ben geen piekeraar en ik zie wel waar het schip strand. Wat komt, komt toch wel, of je, je er nou druk over maakt of niet. Bovendien heeft het zo weinig zin. Als ik me laat kisten voordat ik dood ben dan zal het er zeker niet beter op worden. Maar er zijn zo van die momenten…

Ik heb niet zozeer te doen met mezelf, want aan zelfmedelijden heb ik een broertje dood, maar ik vind het soms ook wel eens oneerlijk tegenover mijn vrouw.

Ik heb een meer dan fantastische vrouw. Zeker voor haar leeftijd is ze mentaal erg jong, fris en dynamisch en ziet er fysiek bijzonder aantrekkelijk uit. Ik kan niet anders dan haar zo nu en dan wat af te remmen omdat ik haar, soms letterlijk, niet bij kan houden. En dat vind ik gevoelsmatig niet fair tegenover haar.

Nou zal ze nooit klagen. Zo zit ze gelukkig niet in elkaar. Maar ik merk soms wel dat ze zich zorgen maakt. Zeker als je in overweging neemt hoe snel mijn fysieke conditie in de afgelopen jaren achteruit is gegaan.

En natuurlijk zijn er ook wel momenten van onbegrip. Zeker als je me van jongs af aan kent dan snap je dat wel.

Ik ben altijd een hele potige sterke kerel geweest. Niet dat ik nu zo’n slapjanus ben en ik laat me ook niet door mijn fysieke gesteldheid tegenhouden en desnoods ga ik verder op pure wilskracht, maar dan toch.

Let’s face it… Ik ben niet meer de meneer Veelkantie van weleer. Dus ook niet meer die stoere gozer waar mevrouw Veelkantie ooit op viel.

Ik sprankel volop van binnen en voel me mentaal geen dag ouder dan 18, maar dat komt er helaas maar mondjesmaat uit omdat ik dat logge lichaam op sleeptouw moet nemen. En dat kost me vaak zoveel energie dat het sprankelende er wel vanaf is tegen de tijd dat mijn lichaam mijn geest heeft weten bij te benen.

Ik voel me wel eens een soort van ‘transseksueel’. Maar dan een jonge vent in het lijf van een hoogbejaarde kerel. Voor zover ik weet hebben ze daar helaas nog geen operaties voor.

Maar goed… voor zover maar even deze klaagzang. Leuke dingen!

Wat wel weer leuk was is dat de eerste bloemetjes de tuin weer opfleuren. Hebben vanmiddag wat plantjes gekocht en wat potgrond en mevrouw Veelkantie heeft de potjes en een paar bakken aan de schutting voorzien van verse bloemetjesplanten.

Misschien krijgen we nog wat nachtvorst, dus de plantjes kunnen altijd nog de pijp uit gaan, maar dat risico moeten we dan maar nemen. Dat is niet zo belangrijk als het signaal dat die mooie bloemetjes afgeven. Namelijk: De zomer komt eraan! En dat is een heel lekker gevoel mag ik wel zeggen.

We zien erg uit naar de zomer. Lekker met een biertje onder de parasol. Lekker vlees roosteren, spareribs roken, beetje experimenteren met vlees en andere voedingsstoffen op de BBQ. Lekker Caprese eten. Sangria slurpen. Fantastisch!

Als ik alleen al aan de zomer denk kan ik er al vrolijk van worden.

Na een korte siësta had ik weer een beetje energie opgeladen en sloeg aan het koken. Lekker eenvoudig maar heerlijk.

Vanavond aten we heerlijke Nasi Goreng en kipstukjes met smoorgroenten in een heerlijke pittige boemboe. Het is zo simpel te maken maar toch zo lekker dat je de vingers erbij op zou eten.

Goed, we gaan eens kijken wat de nacht en, nog voornamer, morgen gaat brengen. Ik wens u een goede nacht. En als het leven een beetje meezit dan spreek ik u morgen weer. Of niet natuurlijk.

13 april 2011

Zal ik u wat vertellen… Ik heb vannacht werkelijk heerlijk geslapen. En dat was voor het eerst zolang als ik me heugen kan. Ik wist gewoon niet wat me overkwam!

Ik werd tussendoor wel even wakker, hetgeen normaal het signaal is op uit mijn bed te gaan omdat ik dan verga van de pijn in rug en gewrichten, maar deze keer voelde ik me gewoon wel redelijk lekker, draaide me om en sliep gewoon weer in.

Vanmorgen werd ik wel, net als alle andere ochtenden, wakker met iets dat ik nog het beste kan omschrijven als het gevoel een hele stevige kater te hebben. En dan ook nog eens zonder dat ik de avond/ nacht ervoor flink gedronken heb. Maar de ‘kater’ was met pak ‘m beet een uurtje wel verdwenen. Normaal blijft dit gevoel wel een paar uurtjes hangen.

Ook mevrouw Veelkantie voelde zich alweer een stuk beter dan de dag ervoor. En dat was ook mooi want dan blijft dat griepje kennelijk uit.

Ik ben zelfs met mevrouw Veelkantie naar de supermarkt gelopen. Een trip van ongeveer 3 kilometer inclusief retour. Normaal hoef ik daar niet eens over na te denken en moet ik ook voor deze korte afstanden de auto pakken.

Het ging nog niet heel makkelijk en ik had al snel stevige pijn in rug en ledematen, maar het lukte al beter dan normaal.

Ik kan alleen maar hopen dat ik een iets betere periode tegemoet mag zien. Het afgelopen jaar was eigenlijk best wel rampzalig te noemen qua gezondheid. Maar goed, één zwaluw maakt nog geen zomer. We wachten gematigd positief af.

Vandaag verder tussen de bedrijven door het Wildersproces gekeken en me erover verbijsterd hoe dramatisch slecht het met het normbesef van de rechtspraak gesteld is.

Voor het avondeten mocht dochter Veelkantie kiezen wat ze wilde eten. En dan kun je het bijna wel raden. Ze is gek op Pannenkoeken. Dus maakte mevrouw Veelkantie heerlijke (spek)pannenkoeken. Zelf maakte ik een portie Drie in de Pan. Heerlijk!

Na het eten moest ik toch even een siësta inlassen om weer een beetje op kracht te komen. Maar dat geeft niet.

Ik ga nu nog even wat actualiteitenprogramma’s kijken en dan naar bedje toe. Stiekem hoop ik dat ik dan weer net zo lekker slaap als de afgelopen nacht.

12 april 2011

Vannacht bijzonder slecht geslapen. Kwam moeilijk in slaap en stond behoorlijk afgepeigerd op. Na later op de dag een siësta te houden ging het wel weer een beetje.

Ook mevrouw Veelkantie voelde zich niet zo lekker. Had erg pijn in de nek en voelde zich algeheel niet zo lekker. Mogelijk heeft ze, of misschien wel beide, een griepje onder de leden. De toekomst zal het uitwijzen.

Vandaag lekker Chili gemaakt. Heerlijk met wat Chorizoworst erdoor. Was weer smullen.

11 april 2011

Ik ging gisteravond vol goed moed naar bed om een uur of 23.30 maar stond er amper vier uurtjes later weer naast.

Heb de laatste paar weken erg veel moeite om de slaap te vatten. En als ik de slaap al vat om dan lekker een paar uurtjes door te slapen. En dat is niet zo fijn. Voel me er nog gammeler van dan normaal al het geval is.

Dochter Veelkantie heeft met het meisje dat geslagen werd door haar vader een gesprekje gehad met de mentrix. Zij stelde voor eerst een paar gesprekken te hebben met het meisje en een collega en, indien nodig, ook een gesprek aan te gaan met de vader van het meisje.

Ik verwacht niet dat de mentrix ons in kennis zal stellen van het vervolg van het verhaal, maar we hopen maar het beste ervan.

Deze dag aten we heerlijke kipvleugeltjes met gebakken aardappeltjes en verse sperziebonen. Heerlijk. Zeker als de kipvleugeltjes zo gaar zijn dat je de botjes er zo uit kunt plukken.

Als het leven even meezit tot morgen.

10 april 2011

Meneer en mevrouw Veelkantie hebben vandaag zo ongeveer de hele dag een beetje in de tuin gewerkt. Althans, een beetje… Een beetje veel.

Dankzij mevrouw Veelkantie is het grind van achter naar voren, en andersom, weer zo goed als onkruidvrij. Meneer Veelkantie concentreerde zich vooral op het opschuren en spuiten van de Offset Smoker die naar mijn zwager en schoonzuster gaat.

Ze komen deze 30 april aanstaande ophalen. Jawel, op Koninginnedag. Een andere zwager en schoonzuster komen ook mee dus we gaan er een klein feestje van maken die dag.

Ik heb in ieder geval iets moois voor een deel van de schoonfamilie. De smoker ziet er, terwijl het vorige week nog een bonk roest was, weer uit als nieuw. Bijna zonde om weg te geven. Was het niet dat ik over een paar weekjes een gloednieuwe nog grotere koop. Ook iets om naar uit te zien.

De dag nam een interessante wending toen dochter Veelkantie ons melden dat er een klasgenootje op weg was naar ons die door haar vader in elkaar geslagen was.

Jeetje… wat moet je daarmee? Wat doe je in zo’n situatie? Ik vroeg advies op twitter en kreeg flink wat goede adviezen. Waarvoor mijn grote dank. Maar dan toch blijft het een lastige kwestie. Want bemoei je, je er tegenaan? En heeft dat dan niet een escalerende werking waardoor de situatie nog slechter zal worden voor het meisje?

Doen alsof je neus bloed is natuurlijk sowieso geen optie. Maar dan is het een kwestie van proberen in te schatten hoe ernstig de situatie is. Loopt het meisje echt en direct gevaar of valt het wel mee? Heeft dit vaak plaats of is het een incident?

Eerst heeft mevrouw Veelkantie een poging ondernomen meer te weten te komen. Zeg maar even als meiden onder elkaar. Maar daar werden we niet heel veel wijzer van.

De drama van het moment speelde nog even een iets te grote rol. En dat is iets waar je, je wel bewust van moet zijn. Meiden in die leeftijd hebben vaak de neiging zaken wat te dramatiseren. En nu was het aan ons om in te schatten of daarvan sprake was.

Het avondeten diende zich aan, lekker simpel friet & frikandellen, en meneer Veelkantie besloot om dit in te lassen als rustpuntje.

En dat werkte wel aardig. De eerste hectiek nam flink af en daardoor was er een wat rustiger gesprek met het meisje mogelijk. Ik kon uit het stevige gesprek dat meneer Veelkantie met het meisje had opmaken dat de moeder overleden is en ze nu bij haar vader en stiefmoeder woont.

Kon er ook uit opmaken dat het meisje behoorlijk aan het puberen is en bepaald niet één van de makkelijkste kinderen is. ze vertelde in geuren en kleuren hoe ze eigenlijk haar vader zo nu en dan tot een zekere wanhoop wist te provoceren.

Het was op die momenten dat hij wel eens naar haar uithaalden. De frequentie lag volgens het meisje op zo’n eens in de paar weken. Ongeveer eens per maand maar soms langer of korter.

Daarvan was deze middag ook sprake geweest. Haar vader wilde dat ze haar zondag zou besteden aan huiswerk en leren, en het meisje weigerde dit. Wat ik me kan voorstellen met het mooie weer, maar dan toch. Kennelijk was ze niet goed te motiveren om dit op andere voor iedereen prettigere momenten te doen.

Ik heb haar een paar opties aangeboden. Ik probeerde daaruit op te maken of ik per direct hard moest ingrijpen of dat er andere minder radicale en provocatieve wegen mogelijk zijn om deze situatie in banen te leiden. Laten escaleren kan altijd nog.

De opties waren: ze kon bij ons blijven en advies inwinnen bij daarvoor aangewezen instanties, ze kon een gesprek aangaan met de mentrix van school of een vertrouwenspersoon, we kunnen een melding doen van kindermishandeling, enzovoort. We lieten haar (mee) beslissen, want ik geloof dat kinderen van die leeftijd zelf heel goed een situatie kunnen inschatten.

Ze wilde zelf toch wel graag naar huis. Ze koos ervoor om de volgende dag met de mentrix te spreken over de thuissituatie, en mijn dochter heeft aangeboden bij het gesprek te zijn.

Mevrouw en dochter Veelkantie brachten het meisje rond een uur of 21.00 naar huis.

Mevrouw Veelkantie kwam tijdens het wegbrengen nog ten val met de fiets. Ze bezeerde daarbij haar pols. Morgen in de ochtend maar eens kijken of het niet erg gezwollen is en een bezoekje aan de dokter niet nodig is.

Nu maar afwachten hoe de situatie afloopt. We hopen de juiste beslissing genomen te hebben. Nam het besluit weliswaar in overleg met vrouw, dochter en meisje, maar heb er gemengde gevoelens over. Ben benieuwd hoe het gesprek met de mentrix verloopt. We wachten het maar even af voor het moment.

Al met al werd die rustige zondag toch nog een enerverende dag.

9 april 2011

Vandaag een lekkere relaxte dag gehouden. Want meneer en mevrouw zijn uitgekookte mensen dit weekeinde. En dan uitgekookt in die zin dat we na drie intensieve kookdagen even geen zin hebben om van het weekeinde heftig te koken.

We zijn even naar de markt geweest vroeg in de middag en hebben wat dingetjes gekocht. Waaronder 30 werkelijk gigantische dubbele dooier eieren voor slechts € 5,00.

Ik zag ook een prachtig miniatuur fietsje staan op een kraam. Zo gedetailleerd had ik ze nog nooit gezien. Echte rubberen bandjes, spaken, fietsketting die ook echt werkt, lampje met zelfs een draadje vanaf de dynamo, kunststof zadeltje, rubberen handvatten, pedalen, enzovoort. Te leuk om te laten staan. Het fietsje staat nu op één van onze kasten te pronken.

Helaas was er bij thuiskomst minder leuk nieuws. De één of andere doorgedraaide gast bleek 7 mensen, inclusief zichzelf, doodgeschoten te hebben in een winkelcentrum in Alphen aan de Rijn. Het gaat je verstand volledig te boven, dit soort zaken.

En gelukkig maar. Ik doe ook niet mijn best dit soort mensen te proberen te begrijpen. De dag dat je dit soort mensen snapt is de dag dat dus kennelijk net zo kierewiet bent. En al zou men met allerhande redenen aan komen zetten, dan nog raakt dit in wezen kant noch wal. Er is gewoon geen excuus voor!

Waar ik me wel wezenloos aan erger is dat er onmiddellijk een storm van speculaties, roddel, achterklap en vage verbanden loskomt.

Zelfs journaals en actualiteitenrubrieken doen er aan mee door met een hele stoet suggestieve onzin en zogenaamde ‘deskundigen’ op de proppen te komen.

Er is nagenoeg niets belangrijk genoeg of ik heb me, dwangneurotische autodidact als ik ben, er wel in verdiept. Zo ook dit fenomeen. Als je zogenaamde ‘deskundige’ dan hoort babbelen dan is het bijzonder ergerlijk hoeveel mythes en onzin men oprakelt.

Goed, hoe hard het ook is, het leven gaat gewoon door. En je hebt gelukkig ook geen andere keuze.

Als avondeten hadden we heerlijke tomatensoep en we braken een paar van de gigantische eieren die we op de markt kochten om lekkere omeletten te maken met ham en kaas. Heerlijk.

Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik wel even in de zenuwen zat toen bleek dat dochter Veelkantie naar een lokaal jongerencentrum wilde omdat daar het één of andere optreden was. Je denkt dan toch onwillekeurig aan het soort zaken waar de media vol van was.

Maar ja, wat moet je doen? Je kunt een meid van 14 niet vastbinden omdat er gekken op deze wereld rondlopen.

Gelukkig belde dochterlief al om 22.30 uur of ik haar op kon komen halen. Het was er te warm, te druk en te klein, ze was moe en het optreden was al afgelopen. Ze wilde lekker bij pappa en mamma zijn.

Zuchten toch even van opluchting toen ik haar bij het jongerencentrum oppikten. Ze was veilig en gezond en wel weer onder pappa’s hoede.

Dat was het voor vandaag. Als het leven een beetje meezit weer tot morgen.

8 april 2011

Het slapen is gelukkig gelukt. Maar waar ik al een beetje bang van was gebeurde ook. Ik stond gebroken op.

Maar we hadden voldoende afleiding vandaag. En later in de middag namen we lekker wat biertjes bij het bereiden van de Dolmadakia, en dan voel je, je al snel wat beter.

Want dat is een beetje het linke aan alcoholhoudende dranken, zoals bier. Het werkt tegen iedere denkbare kwaal. En als je teveel en te vaak te diep in het glaasje kijkt dan zijn het de bijwerkingen die je nekt.

Nu heeft meneer Veelkantie enorm veel zelfbeheersing en beperken we het drinken van een biertje tot feesten en weekeinde. Maar dan lusten we ze ook wel ook hoor!

Zoals gezegd hadden we vandaag het maken van Dolmadakia op het programma staan. Dus togen we naar de winkels om wat proviand in te slaan.

We hadden nog wat lamsgehakt en andere zaken nodig. Waaronder wijnbladeren.

Het resultaat was dat we met maar liefst 6 kilo wijnbladeren thuis kwamen. Die waren namelijk in de aanbieding bij de Turk. Tenminste, het was 5 potten voor slechts € 3,00 maar we kregen er nog een pot bij cadeau.

Nu weet ik bij god niet wat ik met 6 kilo wijnbladeren aan moet. Maar al zou ik maar de helft gebruiken dan ben ik nog vele malen goedkoper uit dan dat ik een normaal portie zou kopen.

Maar als u dit leest en u denkt bij uzelf zoiets van ‘laat mij dat ook eens gaan proberen dat Dolmadakia maken’ dan kunt u bij mij, als u een beetje in de buurt woont, alvast een pot wijnbladeren op komen halen. Mail me maar via het Contactformulier.

U mag me ook mailen als u nog een ander recept weet waarin wijnbladeren verwerkt worden. Ben altijd in voor een experiment. En ik heb voldoende ingrediënten, en dan met name wijnbladeren, in huis om te experimenteren.

Het maken van de Dolmadakia verliep buitengewoon voorspoedig, maar het blijft een arbeidsintensieve klus waar je we even mee bezig bent. Dus we begonnen vanmiddag bijtijds met de voorbereidingen en het bereiden ervan.

Maar zoals u weet maken wij van het koken altijd een feestje, dus deze keer ook. Lachen, gieren en brullen.

Uiteraard aten we vanavond Dolmadakia tezamen met de heerlijke Gyrosworsten die we gisteren produceerde. Dat tezamen met een boerensalade met feta en Gigantes. Heerlijk!

Verder valt er over vandaag niet zoveel meer te melden. Het was een heerlijke gezellige en zonnig dag. Dus tot morgen maar weer.

7 april 2011

Gisteren nam ik vol goede moed afscheid van u met de woorden: ‘tijd om een paar uurtjes te maffen’. Dat is er alleen nooit van gekomen. Toen ik eenmaal in mijn bedje lag kon ik met geen mogelijkheid de slaap vatten. Na ongeveer twee uurtjes liggen draaien ben ik maar weer uit bed gegaan.

Om een uur of 09.00 ben ik op de bank gaan liggen maar ook toen wilde ik maar niet in slaap vallen. Tegen 10.45 uur vielen eindelijk mijn ogen dicht. Maar helaas niet voor lang. Om 12.45 uur schrok ik ergens van wakker.

Kortom, ik heb tot op heden zo’n 2 uurtjes slaap gehad. Maar ik voel me wonderbaarlijk kwiek. Dat kan er wel eens mee te maken hebben dat ik normaliter altijd volkomen afgepeigerd mijn bed uitstap door de gezondheidsissues waar ik u eerder al informeerde. Maar goed, ik zal toch eens moeten slapen, dus ik ga dat over een uurtje of zoiets maar eens proberen.

Het is een beetje waardeloos. Als ik wel slaap dan ben ik de rest van de dag helemaal kapot, en als ik niet slaap bruis ik vaak van de energie.

Maar niet slapen is natuurlijk geen optie. Dat heb ik jarenlang min of meer gedaan, gemiddeld maximaal een uurtje of 3 per nacht, maar toen liep ik tegen een gigantische burnout aan waarvan ik weer net zoveel jaren nodig had te herstellen. Het blijft dus maar aanmodderen.

Voor de rest van de dag kreeg ik weinig kans om te rusten. Ik had nog veel noten op mijn zang.

Zo had ik me voorgenomen om de vuurkorf annex buitenhaard te schuren en te spuiten met vuurvaste lak. En toen hield de schuurmachine ermee op, dus moest ik met de hand verder schuren. Koste me een berg energie, maar het is gelukt.

En toen bleek ook nog eens dat één van de twee spuitbussen lak het niet deed. Er kwam geen verf uit, hoe hard ik ook drukte. Dus weer retour naar de bouwmarkt om deze om te ruilen.

Met de bus lak die het wel deed spoot ik de vuurkorf en zette ik ook een deel van de Offsetsmoker, die naar mijn zwager en schoonzuster gaat, in een soort van grondlak. Morgen maar eens kijken of ik de energie en tijd heb om de klus af te maken.

Die kans is echter gering gezien het feit dat we morgen het maken van Dolmadakia’s op het programma hebben staan. En dat is een behoorlijk arbeidsintensieve klus.

Bovendien verwacht ik morgen wel een beetje een terugslag van de weinige rust die ik vandaag kreeg. We zullen het zien!

Voor vandaag hadden we ook het één en ander aan kokerij bedacht. Namelijk het produceren van een flinke voorraad Gyrosworsten.

Een flinke klus maar uiteraard hebben we dit weer prima volbracht. We hebben voorlopig voldoende Gyrosworst in de vriezer waarmee we wel een poosje doen. Als ik het niet weer weggeef aan jan en alleman, want ook dat zit me in de aard.

Voor vanavond hielden we het eten eenvoudig. Namelijk Dürüm met gekruid kipfilet, uien en paprika en een heerlijke yoghurtsaus. Gewoonweg heerlijk!

Goed, ik ga zo eens kijken of ik de slaap kan vatten. Welterusten!

6 april 2011

Het was vandaag wederom mooi zonnig. En dat is meer dan prettig want de zomer komt er nu echt aan. En dan gaat het barbecue-en buitenbloed weer sneller stromen.

Verheugen ons nu al op de lange avonden buiten en de vele barbecue- en rooksessies die nog komen gaan.

We hadden vandaag weer eens zin in onze overheerlijke loempia’s, dus haalden we de benodigdheden daarvoor in huis en gingen aan de slag. We hebben er inmiddels zoveel handigheid in dat het ons minder tijd kost dan het bereiden van regulier avondeten zoals aardappelen, groente en vlees.

En de loempia’s waren weer om te smullen. Het is inmiddels een traditie geworden, maar de eerste paar loempia’s gaan altijd naar de buurvrouw en buurmeisje. Deze keer ongebakken want ze eten er morgen bami of iets dergelijks bij.

Heb de buurvrouw ook wat van onze zelfgemaakte Kipsaucijzen (worst) meegegeven die we nog in de vriezer hadden liggen. Ben benieuwd wat ze daarvan vinden.

Voor morgen en vrijdag hebben we ook al de kookplannen vastgesteld. Het gaat dan om de maaltijd van vrijdag, maar de twee zaken die we gaan maken zijn zo bewerkelijk dat je ze niet op één dag kunt bereiden. Dus dan maar op twee avonden.

Morgen maken we namelijk Gyrosworsten en vrijdag maken we weer eens onze zelfgemaakte Dolmadakia’s. Uiteindelijk voegen wij deze twee gerechten vrijdag tezamen voor een maaltijd die we nog completeren met naar verwachting een heerlijke Griekse boeren salade met feta en misschien nog wat Gigantes in een tomatensaus of iets dergelijks.

De Dolmadakia’s fabriceerde we inmiddels verschillende keren en hebben er aardig wat handigheid in gekregen. Ze worden niet alleen elke keer mooier om te zien, maar ook nog smakelijker.

Ook produceerde we al eens eerder Gyrosworsten. Dat was echter voordat ik onze vleesmolen annex worstenvuller modificeerde. Voor de modificaties was het best flink aanklooien om eruit te halen wat erin zat. Dit kwam toen de kwaliteit van de worsten niet ten goede, alhoewel ze heel erg goed te eten waren. Het zou deze keer met modificaties nog beter moeten gaan en daardoor nog smeuïgere worsten worden.

Maar goed, dat is morgen en vrijdag, en dan kom ik daar vast nog op terug. Ik zal ook van beide kooksessie weer wat foto’s op het blog plaatsen voor de liefhebbers.

Vandaag (inmiddels gisteren gezien het tijdstip) zit er weer op. Tijd om een paar uurtjes te maffen.

5 april 2011

Was eigenlijk vandaag van voornemens om mijn ‘oude’ (ik heb immers nog geen nieuwe gekocht en zo oud is hij niet) Offset Smoker te spuiten. Deze gaat binnenkort naar mijn zwager en schoonzuster (zie entry Zondag 03-04-2011) en heb hem van het weekeinde geschuurd.

Was eigenlijk niet van plan om hem ook voor hen te spuiten maar ach, je wil toch iets nets weggeven.

Heb nog altijd geen mail terug gehad van de verkoper van de offset smoker met een double grill barrel, dus die kan sowieso van mij de boom in. Zo maak je geen vrienden, vriend!

Ik heb me mede daarom maar even zelf verdiept in de verdere specificaties van deze smoker, en het gaat hem niet worden. De diameter van de barrels is te klein.

Ik heb nu een 16" (is diameter van 40 cm) smoker en wil groter. Bijvoorbeeld een 21"(is diameter van 52,5 cm) smoker. Het liefst wil ik ook dat het grill oppervlakte groter is in de lengte dan ik nu heb. Dat is nu zo’n 65 cm en ik wil naar een meter grilloppervlakte of misschien wel meer.

Ik wil dit omdat er steeds meer vraag komt naar bijvoorbeeld onze gerookte spareribs. Bovendien wil ik bijvoorbeeld het roken van spareribs combineren met het roken van ander vlees, bijvoorbeeld worsten, buikspek en andere soorten voedsel.

Na berekening bleek dat de double grill barrel smoker, zelfs met dubbel grillcompartiment, per saldo minder vierkante centimeters grilloppervlakte heeft te bieden dan een 21" smoker.

Helaas moest ik vanmiddag mijn ring van mijn vinger knippen. Ik had deze ring zo’n 12 jaar geleden van mijn moeder gekregen toen bleek dat ze niet lang meer te leven had. Ik was er dus niet zo blij mee dat ik deze moest doorknippen.

Ik had echter geen andere keuze meer. De ring vrat zich in mijn vinger en begon erg zeer te doen (foto). En ik kreeg hem op geen enkele andere wijze er meer af.

Uiteraard nog even wat we vandaag aten, want dit blijft een kookblog.

We aten vandaag mini schnitzels, sugarsnaps en gebakken aardappeltjes met ui en spekjes. Lekkerrrrrr! Hoefde niet eens wat te doen want mevrouw Veelkantie kookte vandaag. En dat kan ze als geen ander!

4 april 2011

Over vandaag valt eigenlijk niet zoveel te melden. Was een rustige dag.

In de middag even wat boodschapjes gedaan en voor de rest vooral veel rust gehouden. Mevrouw Veelkantie was nog behoorlijk moe van het zwoegen in de tuin van gisteren en had behoorlijk wat spierpijn, en meneer Veelkantie is eigenlijk gewoon altijd erg moe.

Heb in de middag nog even, nadat ik maar geen reactie terug kreeg op mijn mail, telefonisch contact gehad met een verkoper die ook de offset smoker met een double grill barrel in het assortiment heeft. Beloofde me om vanmiddag wat aanvullende foto’s en informatie te mailen. Moet het nog ontvangen. Zo maak je geen goede indruk op meneer Veelkantie!

In de avond weer eens in lange tijd een Pizza Test gedaan voor ons bezoekers. En die Pizza’s vielen deze keer behoorlijk goed in de smaak, ondanks dat het goedkope Pizza’s zijn.

Verder niets te melden. Als het leven een beetje meezit tot morgen dan maar.

3 april 2011

Voelde me vanmorgen niet fit. Maar mezelf in de loop van de dag toch aan het werk gezet.

Terwijl mevrouw Veelkantie een aanvang maakte met het zomerklaar maken van de tuin schuurde ik onze smoker barbecue (klik op link voor recensie en informatie) die een beetje roestig was geworden gedurende de wintermaanden.

En niet eens voor mezelf (!) want ik heb onze smoker al weggegeven aan mijn zwager en schoonzuster.

Die hebben namelijk (ondermeer) mijn geweldige spareribs geproefd (zie linkje 1, 2 en 3) en waren daar zo enthousiast over dat mijn zwager direct ook een smoker wilde kopen.

Ik heb hem na een gesprekje dat eerst ontraden op basis van de informatie die hij mij gaf. Zoals het feit dat ze maar een paar keer per jaar barbecueën, het idee hadden dat je de spareribs of ander vlees erop knalt en dat het dan verder allemaal vanzelf gaat terwijl je er zeker een 4 tot 5 uur mee bezig bent als je het goed wilt doen, enzovoort.

Maar nu doet zich het geval voor dat ik onze smoker binnenkort over heb. Ja over! Ik ga mijn 16" smoker namelijk inruilen voor een groter model van tenminste 21" of groter. En waarom dan deze laten wegroesten als ik er iemand anders blij mee kan maken. En wie weet maak ik hen wel echte BBQ fanaten?

Nu heb ik al een hele mooie nieuwe offset smoker gezien met een double grill barrel. Dus een firebox en niet één maar twee compartimenten naast elkaar waarin je kunt roken, grillen of barbecueën!

Dat lijkt me ideaal omdat je dan één van de barrels kunt behouden als puur rookcompartiment en de andere kunt gebruiken als grill en barbecue compartiment. Je zou ze zelfs gelijktijdig kunnen gebruiken zodat je grotere gezelschappen aankunt, eens een leuk feestje kunt geven of gewoon in de ene bijvoorbeeld lekker buikspek kunt roken terwijl je in de andere de avondmaaltijd klaarmaakt.

Nadeel alleen is dat ik deze voor een hele mooie prijs heb zien staan op de site van een online winkel die nogal wat negatieve recensies krijgt. En als ik er heen moet rijden dan is dat retour al snel 250 km.

Ik ga dan ook even verder neuzen (tips altijd welkom!) want ik wil hem tussen nu en een week of zes in huis hebben. Ik heb dus nog tijd.

We zouden vanavond overigens een nieuwe pizza test doen. Maar na het geklooi in de tuin en het feit dat ik daardoor alweer totaal door mijn energie zat hadden we daar niet zo’n zin meer in. Misschien morgen. Dus aten we lekker van de snackbar. Heerlijk!

2 april 2011

Ondanks de stevige inname van flinke hoeveelheden alcoholhoudend gerstenat de avond en halve nacht daarvoor voelde ik me wonderbaarlijk kwiek vanmorgen.

Ik denk dat ik door de alcohol wat ontspannener in mijn bedje lig en mijn lichaam en geest daardoor wat meer tot rust komen. Ik slaap weliswaar kort maar wel een stuk beter op flink wat biertjes. Hetgeen natuurlijk niet zo mooi is omdat drank nou niet echt een sociaal geaccepteerd medicament is. Blowen kan dan wel weer wel bij wijze van medicinale toepassing, maar daar doe ik niet aan. Gelukkig ben en blijf ik een gelegenheids- en sociaal drinker en beperkt mijn drankmisbruik zich tot de weekeinden.

Het was zoals men voorspelde een prachtige warme dag vandaag. Reden genoeg om lekker over de markt te zwieren en zo links en rechts een terrasje aan te doen voor een bakkie koffie zodat meneer Veelkantie weer wat op adem kon komen.

Vanavond heerlijke kippensoep en Italiaanse stokbroodjes met lekkere soorten beleg gegeten.

Morgen eens kijken of ik de energie heb om mevrouw Veelkantie een handje te helpen om de tuin zomerklaar te maken. Tenminste, als dan ook het weer nog even meezit…

1 april 2011

Was op zichzelf niet een hele bijzondere dag. Overdag een paar boodschapjes gedaan voor de vaste vrijdagavond kokkerel sessie.

Voelde me overdag weer behoorlijk wat minder fit maar dat veranderde later in de middag/ vroege avond toen ik wat medicamenten in de vorm van wat biertjes innam.

In de avonduren lekker aan het stoeien geweest met mevrouw Veelkantie bloem en de pastamachine. We maakten namelijk zelf weer eens heerlijke Ravioli. Was weer lachen gieren brullen, zoals gewoonlijks.

Later op de avond eerst mevrouw Veelkantie ingemaakt met een spelletje Peggle op de computer. Daarna weer lekker met z’n tweetjes zitten meegalmen op de verschillende muziekvideo’s die we afspeelden. Het voordeel van een brede muzieksmaak van Ramses Shaffy en Marco Borsato tot aan Robbie Williams en Queen.

Hebben ook nog even een serieus gesprek gehad over de gezondheidsissues van meneer Veelkantie. Want er is geen ontkomen aan dat de gezondheid van meneer Veelkantie de laatste maanden weer flink achteruit is gegaan. Zorgelijk.

Probleem is dat we met de heren en dames doctoren en specialisten niet zoveel verder komen. Men weet nu eenmaal niet hoe de vork in elkaar steekt. De kennis en gevolgen en effecten van auto-immuun aandoeningen op de algehele gezondheid is helaas te beperkt en de daartoe beschikbare medicamenten al evenzo.

Best wel frustrerend om je gezondheid zienderogen achteruit te zien gaan en er niets aan te kunnen doen.

Veel van de verslechtering is naar ons inziens te wijten aan de bijwerkingen van de Humira injecties die ik mezelf op gezette tijden toedien. Ik heb een veelheid aan ervaringen tot mij genomen van andere gebruikers van Biologicals die ook zo ontzettend chronisch moe en uitgeput raakten en in een constante staat van lichte tot zware grieperigheid verkeerden.

Sommige patiënten met uiteenlopende chronische aandoeningen die te wijten zijn aan een auto-immuun defect in de genen zijn uiteindelijk van wanhoop gestopt met de injecties. Deze laatste optie zien wij voorlopig nog niet als enige optie. We zijn positief ingesteld.

Stoppen met de injecties zou betekenen dat ik binnen een paar maanden, zes op zijn meest, weer helemaal terug bij af ben. En ook dat was geen leven.

Niet alleen teisterde de huidproblemen me tot op een punt om gek van te worden van de pijn en jeuk (circa 60% van mijn lichaam was bedekt met hevige constant oplaaiende psoriasis in 3 van de 4 verschijningsvormen) maar voor een goeie twee jaar geleden kon ik ook nauwelijks nog lopen door de chronische hevige ontstekingen in gewrichten, kapsels, spierweefsel en huid die te wijten waren aan de Artritis Psoriatica. Ik dacht er toen serieus over om een rollator te kopen. En dat op mijn 41/ 42ste levensjaar.

We zien ons dus voor een bijna onmogelijk dilemma geplaatst. Alleen de tijd zal uitwijzen wat de toekomst ons te bieden heeft.

31 maart 2011

Zoals u heeft kunnen opmaken uit een eerder blog op Veelkantie zijn meneer en mevrouw Veelkantie 22 jaar gehuwd. Een heugelijke dag. Tenminste…

Vanmorgen werd ik wakker gebeld door een man die de watermeter kwam vervangen. Was geen lekkere manier om wakker te worden als je net een paar uurtjes slaapt. Met een siësta haalde ik de broodnodige rust wat in. En nu is het een zeldzaamheid dat ik me daarvan echt beter voel, maar vandaag voelde ik me na mijn siësta zelfs behoorlijk kwiek. Heerlijk.

Als avondeten aten we lekker makkelijk. Zelfgemaakte hamburgers, lekker wat frieten erbij en de nodige andere zaken die voorkomen op de schijf van vijf.

Het was een goede gelegenheid om een Kunststof Hamburgerpersje van Xenos te testen.

30 maart 2011

Was vandaag gezondheid technisch een redelijk goede dag. Hoop dat ik dit eens een poosje vast kan houden.

Heel actief zijn we niet geweest. Beetje boodschappen doen en even door het winkelcentrum slenteren. Het was immers wel aardig mooi weer. Zo nu en dan een spatje regen, maar dat kan ons niet deren.

Vanmiddag was mevrouw Veelkantie al begonnen met het stoven van mooie runderlappen voor de Goulash van vanavond. En ze had er haar best op gedaan. De Goulash was ronduit heerlijk!

29 maart 2011

Gelukkig ging het vandaag alweer een stuk beter en herstel ik een beetje van het, voor mij en de staat van mijn gezondheid, veel te drukke weekeinde.

Ik kreeg ook direct weer zin om in de keuken te staan. Gezellig samen met mevrouw Veelkantie kokkerellen en experimenteren met eten. En dat resulteerde in deze heerlijk kipsaucijzen (worst).

Moe maar voldaan, en met behulp van een paar biertjes want daar slaap ik wat beter op, kroop ik mijn bedje in om een uur of 23.00. Om er om een uur of 4.30 maar weer uit te kruipen vanwege de rugpijn.

Maar niet getreurd, want nu kon ik direct even de resultaten van ons kookexperiment op mijn blog zetten en het dagboek updaten.

28 maart 2011

Doodziek vandaag. Het voor mij veel te drukke weekeinde wreekt zich keihard. Ben misselijk van de vermoeidheid, voel me zwaar uitgeput en heb overal pijn.

Ben er ook een beetje depressief van. Het is niet leuk om altijd maar ziek, zwak en in dit geval zelfs misselijk te zijn. Maar ik weet dat het feit dat ik vandaag echt er fysiek en mentaal doorheen zit een gevolg is van het teveel hooi op mijn vork nemen in het weekeinde. Trekt vanzelf wel weer een beetje bij, en misschien is het morgen wel weer wat beter.

Het maken van het eten moest ik helaas weer aan me voorbij laten gaan. Mevrouw Veelkantie maakte heerlijke Spaghetti Meatballs.

27 maart 2011

Heb gisteren bij thuiskomst nog een glas wijn gedronken met mevrouw Veelkantie en de dag geëvalueerd. Was een geweldige dag. Maar ik zat er volkomen doorheen en hees mezelf met veel moeite in bed.

Vanmorgen gebeurde waar ik al bang voor was. Zo ziek als een hond en volkomen uitgeput. Maar er was nog zoveel te doen vandaag. Om te beginnen de kofferbakmarkt (dik 190 kofferbakken) en een braderie op een andere locatie. En eigenlijk wilde ik beide niet missen.

Om een uur of 14.00 in de middag wist ik mezelf ertoe te krijgen met mevrouw Veelkantie in de auto te stappen en naar de kofferbakmarkt te gaan. Was erg leuk en slaagde voor een paar decoratieve dingetjes. Zoals een Engels theesetje.

Overmoedig als ik was pakte we ook de braderie er nog achteraan. Was erg gezellig maar dat had ik beter niet kunnen doen. Was al snel weer net zo kapot als de dag ervoor.

Mevrouw Veelkantie maakte de maaltijd, heerlijke shoarma, want ik was echt niet meer instaat om op mijn benen te staan.

26 maart 2011

Dochter Veelkantie had voor haar verjaardag een dagje shoppen in Amsterdam gewenst. En dat kreeg ze ook. Meneer en mevrouw Veelkantie hadden aardig wat centen weten te sprokkelen voor dit dagje en ook dochter Veelkantie wist leuk wat geld op te halen voor haar verjaardag.

Zoals u misschien weet laat de gezondheid van meneer Veelkantie nogal te wensen over. Ik injecteer mezelf met medicamenten om mijn overactieve immuunsysteem te onderdrukken (auto-immuunziekte) en daarvan ben ik eigenlijk altijd grieperig en bijzonder moe. Dus zag ik er enerzijds erg naar uit en anderzijds erg tegenop.

Maar… meneer Veelkantie heeft zich kranig gedragen en de dag werd een groot succes. Heb ervan genoten en zowel dochter Veelkantie en haar vriendinnetje slaagden voor heel veel mooie spulletjes.

We zouden naar een Chinees Surinaams eethuisje in de hoerenbuurt gaan waar wij, toen wij nog een zaak in Amsterdam hadden met regelmaat kwamen. Groot was echter de teleurstelling dat het restaurantje niet meer bestond. Dus we verzonnen bij een glaasje bier bij een nabij gelegen kroegje een andere afsluiter.

We sloten de avond af met een heerlijk etentje met z’n vieren bij de Griek in Lelystad. Uitstekende bediening, geweldig eten en een hele leuke atmosfeer.

We waren in de morgen rond een uur of 09.30 uur weggegaan en pas weer om een uur of 23.30 thuis. Was een erg lange en voor mij, maar ook de andere, een zeer uitputtende dag. Deze dag ga is gezondheid technisch zeker de komende week nog bezuren.