29 september 2011

Vandaag stond geheel en al in het teken van de puinhoop afvoeren die uit de schuur en het dakterras afkwam.

Dus voor een paar knaken een aanhangertje gehuurd en opladen die handel. Er waren drie ritten voor nodig om alle oude computers (bleken er 6 te zijn), computeronderdelen (paar dozen), oude printers (5 stuks!), oude stofzuigers (ook 5 stuks!), planken en god weet wat allemaal uit de schuur en van het dakterras kwam, af te voeren naar de vuilstort.

We kwamen ook nog dozen administratie tegen van de tijd dat we nog winkels hadden. Dat hebben we uiteraard niet op de stort gesmeten maar gaan we ritueel verbranden in de achtertuin.

Het is nu bijna 7 jaar geleden dat de franchisegever waarbij wij aangesloten waren de betalingsverplichtingen naar zijn franchisenemers niet meer kon voldoen en de hele keten van 60 winkels daardoor omviel. Waaronder onze winkels. We hadden nog zo’n kwart miljoen euro tegoed van de franchiseorganisatie en dat bleek naar ons verdriet teveel te zijn om een succesvolle doorstart te maken met de nieuwe succesvolle productenrange die wij inmiddels al begonnen waren.

€ 250.000 klinkt als een hoop geld, en dat was het natuurlijk ook wel. Maar het was peanuts vergeleken bij wat sommige franchisenemers nog tegoed hadden van de franchiseorganisaties. Sommige gingen de boot in voor een miljoen of meer euro.

Een aantal jaren daarvoor hadden we al onze centen gestoken in de overname van een winkel in Amsterdam. Een winkel die zo’n 800.000 gulden per jaar deed. Met heel hard werken en inventiviteit maakte we er in minder dan twee jaar een omzet van tegen de 2,2 miljoen gulden van en kochten er bij dezelfde franchisegever nog een winkel bij. Deze winkel op de Veluwe was een stuk rustiger maar toch goed voor een kleine 600.000 gulden per jaar. Afgezet tegen de zeer lage kosten die we aan deze winkel hadden was het evengoed een goudmijn. Later opende we ook een internetwinkel en steeg onze omzet in totaal naar zo’n 3,7 miljoen gulden (inmiddels hadden we de euro natuurlijk, maar voor een correct beeld schrijf ik in guldens). Kortom, we deden dus alles goed.

Het was daarom ook een enorme klap dat je alles goed kunt doen en met z’n tweeën je totaal uit de naad kunt werken, maar toch buiten jouw schuld en invloedsfeer om failliet kunt gaan. Daar zijn we wel een paar jaartjes goed ziek van geweest. Op 28 0ktober 2004 trok de rechter alles waar we zo hard voor gewerkt hadden om met een faillissementsvonnis.

We hadden toen al niet meer de energie om ons er tegen te verzetten. Niet alleen waren we natuurlijk al meer dan een jaar in gevecht geweest met de franchisegever om onze centen te krijgen en de schuldeisers van ons af te slaan, maar ik werd ook steeds zieker door de auto-immuun aandoening die ik heb en die in rap tempo steeds erger werd. De stress zal zeker bijgedragen hebben aan het versnellen van het ziekte en aftakelingsproces en het ondermijnen van mijn gezondheid. Daar twijfel ik geen moment aan.

Uit de onderzoeken die volgen bleek ook dat onze bedrijfsleider in Amsterdam enorm bedragen achterover had gedrukt gedurende de tijd dat hij voor ons werkte. Nu zou je zeggen, dan doe je aangifte en pak je de klootzak keihard aan. Maar hij was niet alleen onze bedrijfsleider maar de klootzak was ook nog eens mijn bloedeigen broer die ik aan een lucratieve baan in onze winkel had geholpen.

Om een lang verhaal kort te maken, want er heeft nog veel meer in onder andere de familiesfeer gespeeld, verloren we in die periode niet alleen ons levenswerk en bron van inkomsten, maar verloor ik ook mijn familie op het moment dat je hun steun juist het hardste nodig hebt. Ik denk dat u zich voor kunt stellen dat we door een diep rouwproces zijn gegaan.

Geconfronteerd met dozen aan administratie van de tijd dat alles nog koek en ei leek te zijn wierp mij weer even terug in de nare tijd die daarop volgde. En nu is de tijd aangekomen om daar definitief afstand van te nemen door de administratie ritueel te verbranden.

We hebben voldoende gerouwd om wat we in die periode allemaal verloren. Ik heb me lang genoeg schuldig gevoeld over de mensen, zakenrelaties, klanten en niet zelden ook vrienden, die wij weliswaar geheel onvrijwillig maar desalniettemin dupeerde door het faillissement. We hebben letterlijk en figuurlijk, fysiek en emotioneel onze schulden afbetaald en voldaan. Het heeft ons mentaal oud, moe en ziek gemaakt.

Sommige dingen, buiten het materiële natuurlijk, krijg je nooit meer terug. En sommige dingen willen we ook niet meer terug.

Ik heb mijn vader, nu ergens in de 75, al dik tien jaar (om andere niet nader te benoemen redenen) niet meer gezien. Mijn broers en zuster heb ik nu zo’n zeven jaar niet meer gezien. Helaas was mijn moeder een paar jaar daarvoor al overleden aan kanker.

Ik kan niet zeggen dat ik ze niet mis en nooit aan ze denk. Ze zeggen niet voor niets dat bloed dikker is dan water. Maar dat is poep ook. Maar ik weiger ze te vergeven dat ze mijn vrouw en dochter destijds zo in de steek lieten. Dat ze ons juist in de tijd dat we ze zo hard nodig hadden ronduit bedrogen en in de rug gestoken hebben.

Ja, ik voel me wel eens een Remy, alleen op de wereld. Maar ik weiger het risico te nemen dat deze mensen de twee liefste mensen die ik ken en heb, mijn vrouw en mijn dochter, nog eens zo diep kunnen kwetsen. Want dat zou pas echt ondragelijk zijn. Dat verdienen deze twee prachtige mensen niet (nog een keer).

Tja, wat het opruimen van een schuur niet allemaal bij je los kan maken.

Oh ja, u wilt natuurlijk nog weten wat we vandaag gegeten hebben. Nou dat was heel eenvoudig. We aten een patatje en wat snacks.

We hadden namelijk nog wat meer dingen te doen buiten het opruimen van de puinhopen in de meest brede zin van het woord. Ik moest namelijk mijn rijbewijs laten verlengen en dochterlief kon haar gratis ID Kaart ophalen bij het stadhuis in onze woonplaats. En omdat dochterlief natuurlijk normaal op school zit gedurende de dag waren we aangewezen op de avondopenstelling op donderdagavond.

Het was bijzonder druk. Kennelijk hebben meer mensen deze avondopenstelling nodig vanwege andere verantwoordelijkheden gedurende de dag.

Tegen de tijd dat we met alles klaar waren, waren we zo doodmoe en was het inmiddels zo laat dat we geen zin meer hadden om te koken. Dus aten we op het terras bij de snackbar patat met snacks. We schrokken ons wel een hoedje van de absurde prijzen. We moesten uiteindelijk bijna € 25,- afrekenen. Dat is verdorie tegen de 55 oud-Hollandse guldens voor wat patat en snacks! Dat zullen we ook niet snel meer doen. Zelfs afhaal-Chinees is gewoon bijna € 10,- goedkoper!

En maar blijven roepen dat het leven na invoering van de euro niet duurder geworden zou zijn! Wat een absurde prijzen!

Oh ja, het was vandaag een schitterende dag. Volop zon. Ik voel de huid op mijn kalende kop gewoon trekken. Dit hadden we niet voorzien want anders hadden we wel iets leukers bedacht dan het opruimen van de rotzooi in de brandende hitte. Lekker barbecueën bijvoorbeeld!

Nu schijnt het van het weekeinde nog steeds zulk mooi weer te zijn, dus we gaan maar eens kijken of we zaterdag niet voor mogelijk de laatste keer dit jaar onze overheerlijke spareribs kunnen fabriceren.

Voor zondag heb ik in principe zelfgemaakte Babi Pangang Spek, inderdaad van onze heerlijke verse varkensbuik, op het menu staan. Moeten maar eens zien of we daar aan toe komen… Maar dat verneemt u natuurlijk vanzelf wel via Veelkantie.

Goed, tijd om deze extralange zeer persoonlijke dagboek bijdrage maar eens te beëindigen. Als het leven een beetje meezit, tot morgen!

28 september 2011

Nadat ik vannacht mijn dagelijkse bijdrage aan deze rubriek afsloot kon ik me toch niet beheersen. Ik zou en ik moest nog even een flink stuk varkensbuik in een rub zetten zodat deze over een dag of zeven gerookt kan worden tot echte Bacon. Zie hier het verslag daarvan.

Ik had hiertoe besloten omdat we vandaag nogal wat te doen hadden en het er anders mogelijk niet van zou komen in de aankomende dagen. En je kunt varkensvlees niet eeuwig bewaren in de koeling. Dus vandaar.

Wat we te doen hadden was het leegruimen van de schuur. Dat hadden we in zeker 8 jaar niet gedaan dus de schuur raakte een beetje erg vol.

We waren verbaast over wat we allemaal tegenkwamen. Ik geloof dat ik nog 5 oude en afgedankte PC en dozen vol met oude PC hardware hadden staan. 2 oude televisies. Een oude videorecorder. 15 grote boodschappentassen. Nog allemaal spulletjes die we destijds in onze winkels verkochten. Dozen van apparatuur die inmiddels al dood en overleden zijn. Speelgoed van toen onze dochter nog klein was (mooi voor de rommelmarkt op Koninginnedag). Zakken vol met kleding die we niet meer passen (ik vanwege veel dikker en mevrouw Veelkantie vanwege veel slanker). Vuilniszakken met schoenen. Auto onderdelen van auto’s die inmiddels al op de sloop liggen. Enzovoort.

Mevrouw Veelkantie rausde het meeste uit de schuur en ik controleerde of er nog iets bruikbaars tussen zat en plaatste het dan in de voortuin. Onze voortuin staat dan ook helemaal vol met ouwe meuk. Morgen huren we een aanhanger en dan dumpen we het hele zooitje.

Omdat we zo druk en vervolgens moe waren hadden we geen zin om te koken. Dus haalden we lekker Chinees eten. Was echt heerlijk.

Uiteraard kon ik na het eten mijn ogen niet meer open houden en viel ik als een blok in slaap. Tegen een uur of 22.00 schrok ik pas weer wakker. Mevrouw Veelkantie heeft zich geloof ik wel vermaakt.

Na een uurtje taaide mevrouw Veelkantie af naar haar bedje en ik keek nog wat actualiteiten en discussieerde nog wat op internet. En uiteraard schrijf ik nog even deze bijdrage voor mijn dagelijkse dagboek rubriek. Maar ook voor mij is het inmiddels tijd geworden om een tukkie te gaan doen. Morgen gaan we de rommel dumpen dus ik kan wel wat energie gebruiken. Met andere woorden. Welterusten en tot morgen

27 september 2011

En wederom sliep ik bijna 7 uur aan een stuk. Helaas doemt dan weer het andere probleem op. Pijn in de gewrichten, rug en nek. Dat was ook de reden dat ik wel mijn bedje uit moest vanmorgen.

Maar we hadden best wel een grappige dag voor de boeg.

Er werd namelijk gebeld dat ik mijn nieuwe bril op kon halen. Dus dat hebben we eerst even gedaan. En de bril zit prima, staat me erg leuk en nog voornamer… ik kan weer iets beter zien. Want mijn ogen waren weer iets achteruit gegaan dus had ik een hogere sterkte nodig.

Wat ook prettig is, is dat de verzekering de volledige kosten van de bril dekt. Dus ik kon gewoon een mooie bril bestellen en ermee weglopen.

Verder hebben we wat reguliere boodschappen gedaan, maar ook wat meer bijzondere ingrediënten in huis gehaald. Zoals een goede sojasaus, oestersaus, maïzena en nog wat kruiden om Roasted/ Cooked Red Pork te marineren. Bijvoorbeeld om diverse Aziatische gerechten te maken van varkensbuik.

Want dat is wat ik de komende weken ga doen. Varkensbuik op diverse manieren bereiden. En voor dat doel haalde ik vanmiddag een varkensbuik van bijna 5 kilo bij De Worstenmakerij.

Gisteren had men wel varkensbuik liggen, maar die waren ontdaan van het vel. En voor diverse gerechten heb ik juist het vel nodig. Dus kwam ik vandaag weer terug en men had gelukkig een nieuwe levering gehad met het vel er nog aan. En wat tepels en een paar haren

Thuisgekomen sneed ik, van het dunste deel van de varkensbuik want we gaan de dikkere delen voor andere gerechten gebruiken, alvast 1 kilogram van de varkensbuik tot speklapjes. Ontdaan van het vel, dat we wel bewaren, hadden we netto ruim 800 gram heerlijke speklapjes voor het avondeten. En ik mag wel zeggen, de speklapjes waren heerlijk!

Wat we met de rest van de varkensbuik gaan doen ziet u in de komende tijd wel. Dus blijf Veelkantie vooral bezoeken.

Het is wel grappig om van mezelf te zien hoe enthousiast en blij ik kan worden van zoiets idioots als het kopen van een varkensbuik en de dingen die ik er allemaal mee kan doen. Raar mannetje ben ik eigenlijk…

Vanavond ging ik er eens goed voor zitten om mijn bril te testen tijdens het televisiekijken. Ik heb alleen geen idee hoe de test afgelopen is. Wat ik wel weet is dat de bril me bij het snurken op de bank niet in de weg zit. Ofwel, ik viel binnen no-time diep in slaap zo moe was ik. Morgen nog maar eens proberen

Goed, ik ga me nu weer even verdiepen in hoe ik varkensbuik kan kruiden en klaarmaken. Dus dit was weer mijn bijdrage aan mijn dagboekje voor vandaag. Ik wens u alvast een prima nachtrust.

26 september 2011

Helaas vannacht een kleine 5 uurtjes aan een stuk geslapen, maar toch voelde ik me redelijk goed. Ik moest vanmiddag wel een siësta inlassen, maar zelfs daarvan werd ik redelijk goed wakker. Er lijkt dus enige vooruitgang in het slapen te zitten en ik lijk, voor zolang als het duren mag, over het dieptepunt dan wel hoogtepunt van mijn slaapproblematiek heen te zijn.

Resultaat is dat ik weer bruis van de kook ideeën. Bijvoorbeeld met de varkensbuik waar ik het gisteren al over had. Allerhande recepten, van geroosterde varkensbuik (ofwel geroosterde en dus knapperige Babi Pangang Spek) tot aan gerookt spek, zelf gesneden speklapjes en zaken als gerookte bacon en tal van Aziatische recepten flitsen door mijn hoofd.

Het zat me alleen niet mee want bij De Worstenmakerij had men alleen varkensbuik liggen waar men het vel, ofwel de zwoert, vanaf had gesneden. En dat wil ik nou precies niet. Voor veel van de gerechten die ik wil maken heb je juist de zwoert nodig. Niet alleen om heerlijk knapperig te bakken of te roosteren, maar ook om het vlees tegen uitdrogen te beschermen en om het vlees op de huid te bakken of roosteren. Dus eigenlijk het dom en jammer van ze want nu is het hoogstens, voor mij dan, geschikt als vlees voor speklapjes.

Maar als het goed is krijgt men morgenmiddag laat weer een levering van varkensbuiken met de huid er nog op. Dus morgen laat in de middag nog maar eens langsrijden om te zien of ze al binnen zijn.

U gaat dus, dat had u wel aan zien komen, de komende weken (voor sommige recepten moet de varkensbuik wel 7 dagen marineren) veel recepten zien waarin dit heerlijke vlees, want kip heeft de naam het meest veelzijdige vlees te zijn maar varken is nog veelzijdiger dan kip, in verwerkt is.

Het is allemaal een beetje voorbereidend werk omdat we binnenkort weer wat mensen gaan uitnodigen voor een avondje eten en drinken.

In voorgaande afleveringen schotelde wij diverse mensen al een compleet en zeer uitgebreid Grieks diner, een uitgebreid Mexicaans, een uitgebreid Amerikaans (BBQ met als centerpiece onze geweldige spareribs) en een beperkt Chinees (mochten ze zelf hun loempia’s vouwen) dinertje voor.

Deze keer hebben we een uitgebreid Chinees diner in gedachten.

U heeft van de gerechten al het één en ander voorbij zien komen. Bijvoorbeeld de Babi Pangang, de loempia’s, de Nasi Goreng, eventueel de Foe Yong Hai (Cake), misschien een variant op de Cone-Imex (gevulde loempiavel horens) met daarin grote garnalen in hete zoetzure chilisaus, en dat aangevuld met bijvoorbeeld de Babi Pangang Spek waarmee ik binnenkort ga experimenteren. We moeten maar kijken, want ik denk dat we uiteindelijk een keuze zullen moeten maken uit bovenstaande gerechten want anders zou het veel te veel worden. We zien het wel.

Goed, u snapt het al… meneer Veelkantie voelt zich ook maar een pietsje beter en het bloed begint weer te borrelen.

In schril contrast, maar daarom niet minder lekker, stond ons maaltijd van vanavond. Dat bestond namelijk uit spekpannenkoeken en gewone pannenkoeken. Was wel smullen, want die mevrouw Veelkantie kan heel erg goed pannenkoeken bakken. Wat kan dat mens nou eigenlijk niet

Goed, tijd om te gaan slapen… Morgen weer meer grote verhalen uit het bescheiden maar toch groots en meeslepende leven van meneer Veelkantie en zijn geliefden.

25 september 2011

Oh wat heerlijk… ik heb zomaar iets van 7 uur achterelkaar geslapen. Een zeldzaamheid, zeker de laatste weken en misschien wel maanden.

Ik wist niet wat me overkwam toen ik eenmaal wakker werd. In eerste instantie voelde ik me bijzonder duf en ook niet erg lekker, maar dat trok later gelukkig goed bij en voelde ik me redelijk tot zelfs wel aardig goed.

In de middag aten we weer een heerlijke flinke bak zelfgemaakte snert met flink veel ambachtelijke zelfgemaakte rookworst. Fantastisch gewoon. De snert van mevrouw Veelkantie is gewoon onovertroffen lekker. Ik heb nog nooit ergens anders zulke lekkere snert gegeten.

Voor de rest was het een oersaaie zondag, zoals een zondag kan zijn. Ik keek in de middag de formule 1 race, maar heel erg kon het me niet boeien. Dat terwijl ik vroeger redelijk fanatiek fan was.

Terwijl ik zo nu en dan mijn ogen open deed om de race te kijken rommelde mevrouw Veelkantie een beetje op de computer.

Voor avondeten maakte mevrouw Veelkantie weer eens een Knorr Wereldgerecht, dat niet zo werelds bleek te zijn, klaar. Deze keer was het Knorr Wereldgerechten–Chinese Beef Shanghai die aan de beurt was. Was wel te eten maar het heeft totaal niets met Beef Shanghai te maken. Maar daar kunt u alles over lezen onder de link.

Het eerste deel van de avond keek mevrouw Veelkantie wat programma’s op de TV en zat ik achter de PC, en later draaide we dit om waardoor ik nog een deel van de film Hancock zag. Geen bijster goeie film, maar ach… voor een saaie zondagavond wel redelijk te verteren. Later, na de film draaide we de rollen weer om en keek mevrouw Veelkantie wederom wat programma’s die zij leuk vind maar die mij niet kunnen boeien.

Het was duidelijk dat ik weer wat meer nachtrust had gekregen vannacht. Want mijn kook-creativiteit begon weer wat te borrelen. Zo verdiepte ik me vandaag in allerhande methode om varkensbuik te bereiden.

Eigenlijk wilde ik van de zomer experimenteren met varkensbuik. Maar ja… we hebben bepaald niet veel zomer gehad. En als het nou alleen niet zo zonnig was geweest was er nog niet zoveel aan de hand. Het was de overstelpende hoeveelheid regen die mij daarvan weerhield.

Ik baal daar toch wel een beetje van. Ik denk er dan ook over om alsnog een niet al te groot stuk varkensbuik te kopen, dat kost praktisch niets, en dan maar binnen het één en ander te bereiden. Ik moet eerst maar even zien of ik mevrouw Veelkantie zo gek krijg. Nu weet ik toevallig dat mevrouw Veelkantie vrijwel dagelijks deze rubriek leest, dus bij deze schat? Mag meneer misschien een varkensbuikje kopen… ahhh toe…? Ik beloof er hele lekkere dingen van te maken. Heus waar!

Goed, voor mevrouw Veelkantie kwam er weer bijtijds een einde aan deze saaie dag door te gaan slapen. En meneer plaatste nog even het verslag van de Knorr Wereldgerechten test en uiteraard deze entry in mijn dagboekje. Maar voor mij is nu ook het moment gekomen om eens een tukkie te gaan doen. En ik hoop dat het weer zo lekker gaat als afgelopen nacht. Dat zou me heel happy en een stuk fitter maken!

24 september 2011

Aanvankelijk had ik maar drie uurtjes geslapen van vrijdag op zaterdag. Maar weer een uurtje of drie later ben ik toch maar weer even naast mevrouw Veelkantie gekropen. En toen heb ik zeker nog een uurtje of vier geslapen. Dus voelde me daardoor veel fitter dan ik eerst vreesde.

In de middag aten we ons eerste bakje snert. En die was gewoonweg heerlijk! Vol met de zelfgemaakte ambachtelijke rookworst.

In de ochtend hebben we lekker rustig aan gedaan. In de middag zijn we even door het winkelcentrum geweest. Lekker even over de markt om wat groenten te halen. Het was lekker weer, dus dat was genieten.

Voor avondeten hadden we wederom een heerlijk bakje zelfgemaakte snert en lekker broodjes met heerlijk beleg. Waaronder een blik makreel in tomaten en chilisaus die ik eerder deze week kocht bij de Turkse Supermarkt dat ik wel eens uit wilde proberen. De makreel was pittig van de chilipeper maar toch flauw en wat bitterig. Maar met wat zout erbij toch heel goed te eten. Toch niet voor herhaling vatbaar.

Na het eten hebben we een beetje naar de televisie gekeken. We keken een film die we nog op de HDD recorder hadden staan. Best een hele goeie film. The Night Listener. In de film speelde Robin Williams de hoofdrol en het ging over een vrouw die het voor deed komen dat ze blind was en dat ze een ernstig misbruikte en terminaal zieke jongen verzorgde. Hetgeen dus niet waar bleek te zijn.

Mevrouw Veelkantie ging niet lang na de film naar bed toe, en ik deed nog een beetje mijn ding op internet. En toen was het ook bedtijd voor meneer Veelkantie.

23 september 2011

Vier uurtjes nachtrust is niet veel, kan ik u vertellen. En toch was ik vannacht vier uurtjes nadat ik ging slapen weer klaarwakker.

Het is meestal pas in de loop van de ochtend dat het gebrek aan nachtrust me begint op te breken. Soms lukt het me om dan rond bijvoorbeeld een uur of 10.00 nog twee uurtjes slaap te pakken  op de bank, maar vaak voel ik me daarvan weliswaar iets meer opgeladen maar ook beroerd. Een tukkie op de bank is toch heel iets anders dan nachtrust, zo is mij door de loop van de tijd wel gebleken.

Ondanks dat ik fysiek nogal wat ups en downs ken, in de vorm van periodes waarin ik me doodziek en doodmoe of redelijk goed en redelijk fit voel, moet ik wel zeggen dat het gebrek aan nachtrust me gedurende sommige periodes nog het meeste opbreekt.

Gelukkig weet ik dan wel weer dat het periodes zijn. Hoe lang deze periodes duren is vaak niet te voorspellen. Soms is het een dag tot enkele dagen, soms is het een paar weken en soms zelfs een paar maanden. Meestal komt er net zo plotseling een einde aan zo’n periode als dat deze zich aandiende. En dan gaan we weer een volgende periode in waarin ik me of relatief fit voel, of doodziek en doodmoe voel of per dag en soms zelfs dagdeel wisselende ongemakken en problemen.

Ik zit nu dus in een periode waarin ik om wat voor reden dan ook idioot weinig nachtrust krijg. Nu dat ik dit zit te typen is het de nacht van 23 op 24 september en heb ik net een uurtje of drie nachtrust gehad.

Ik werd wakker van iets dat tegen de centrale verwarming in dochter Veelkanties kamer viel met een hoop herrie en gekletter. En dan weet is dat mijn nachtrust voorlopig even voorbij is. Doormodderen heeft dan geen zin. Ik kan er dan beter uitgaan en ik neem me dan steevast voor om een paar uurtjes later het nog eens te proberen. Hetgeen de ene keer wel lukt maar doorgaans niet. Ben dan gewoon te wakker.

Goed voor zover even het klagen over de gezondheid. Nu de dingen van deze dag. Zoals onze kookavonturen.

Want we hadden een redelijk drukke kookdag. Morgen is het namelijk wat beter weer en die gelegenheid grijp ik graag aan om wat rookworsten te roken. Dat is beter dan over een week in de kou de smoker op staan te stoken. Maar die rookworsten ontstaan niet vanzelf.

Ik kwam eigenlijk op het idee om weer rookworsten te draaien doordat mevrouw Veelkantie en onbedwingbare drang had om erwtensoep te maken. En bij erwtensoep horen uiteraard rookworsten.

We stonden vanmiddag dus bij De Worstenmakerij voor vlees voor zowel de erwtensoep alsook de rookworsten.

Ik heb deze keer geen incourant vlees gekocht maar half om half gehakt. Dat is spotgoedkoop (€ 2,50 per kilo) en is erg lekker om als ballen of door een gerecht te eten. Dus waarom er geen worsten van draaien… Dat probeer ik deze keer dus uit.

Het is te hopen dat de rookworsten net zo lekker zijn als de vorige keer want reeds gemalen gehakt is nog veel goedkoper dan incourant vlees kopen. Ik bespaar daarmee als snel een euro of 2 à 3 op 2 kilo vlees.

Kortom, mevrouw Veelkantie kookte vanavond een dikke pan erwtensoep en meneer Veelkantie boog zich over het vervaardigen van de rookworsten. Later sprong mevrouw Veelkantie, terwijl de erwtensoep lekker stond te pruttelen, gelukkig bij. Want worsten draaien is best lastig in je eentje. Zeker met mijn nogal stramme kolenschoppen.

Het resulteerde niet alleen in een gigantische pan erwtensoep maar ook in 8 rookworsten van ieder circa 300 gram per stuk.

Althans, het zijn nu nog verse gekookte worsten want ik moet ze in de loop van de komende dag nog wel even roken om er ook daadwerkelijk rookworsten van te maken.

In de loop van de komende dag eten we dus heerlijke erwtensoep, want erwtensoep is het lekkerste als hij een nachtje heeft staan intrekken, en dikke vers gemaakte en gerookte rookworsten. Waarschijnlijk gaan er wel een stuk of twee op en een derde geven we aan de buurvrouw. De overige vijf rookworsten gaan in de vriezer voor een latere gelegenheid.

Althans, als familieleden er geen beslag op leggen. Want de laatste keer dat we onze echte ambachtelijke zelfgemaakte en gerookte rookworsten maakten hielden we er nauwelijks wat van over. Want rookworsten behoren toch een beetje tot onze toppers, net als onze loempia’s, dolmadakia’s, zelfgemaakte kroketten, spareribs en meer van onze kokerijen, die gretig aftrek vinden bij familieleden en kennissen. Voordat je het weet zijn ze weg. In ruil krijgen we dan wel altijd complimenten

We moesten natuurlijk tussen de bedrijven door ook nog iets eten. Nu hadden we extra gehakt mee genomen dus fabriceerde mevrouw Veelkantie ook nog eens haar overheerlijke gehaktballen. Die aten we op heerlijke verse witte broodjes.

Nu is dat natuurlijk niet echt een volwaardige maaltijd voor de vrijdagavond, maar dat maken we morgen weer helemaal goed met onze gigantisch lekkere erwtensoep, rookworsten en belegde broodjes.

Later op de avond hebben we nog 11 spelletjes Yahtzee gespeeld. Waarvan mevrouw Veelkantie er, weliswaar op het nippertje nadat ik teruggekomen was van 5-1 naar 5-5, er 6 won. Met andere woorden, mevrouw Veelkantie heeft me verslagen met Yahtzee. Alweer voor de tweede keer deze week

Tegen 23.30 uur waren we allebei doodmoe. Dus lekker naar bedje toe. Was het niet dat ik drie uurtjes later dit verhaal voor u zit te typen…

22 september 2011

Ik had vandaag een afspraak met een firma die door de gemeente waar ik woon ingehuurd is om mensen terug aan het werk te helpen. Ik had er goede hoop in en grote verwachtingen, maar het liep uit op een enorme teleurstelling.

Al meer dan een jaar geleden heb ik het UWV verzocht mij te assisteren bij het vinden van aangepast werk. Daar zou desbetreffende persoon zich toen in gaan verdiepen en er binnen een week op terugkomen. Dat deed de persoon ook, maar met de mededeling dat het zo eenvoudig niet was vanwege mijn redelijk complexe gezondheidstoestand. Vervolgens heb ik nooit meer iets van de beste man vernomen.

Toen ik dan ook vorige week een uitnodiging in de brievenbus kreeg van de genoemde zwaar gesubsidieerde firma had ik weer even een sprankje hoop een wat nuttigere dag invulling te verwerven.

Tijdens het prettige gesprek met een bepaald niet onaantrekkelijke mevrouw van deze firma bleek als snel dat deze firma totaal geen ruimte van de gemeente krijgt om een haar opdracht op een beetje fatsoenlijke manier in te vullen.

Natuurlijk, de lokale overheid gooit er gerust een bak geld tegenaan, maar daarmee blijkt men vooral te beogen dat langdurig werkelozen die er gewoon geen zin in hebben aan het werk te schoppen. Maar ik behoor niet tot deze doelgroep, zo was de mevrouw als snel duidelijk. Ik wil best wel graag maar ik heb inderdaad een redelijk complexe gezondheidsproblematiek, zoals de vaste lezers van deze rubriek inmiddels wel weten. En daarop is men totaal niet toegerust.

Om mij in de picture te spelen van potentiële werkgevers moet ik voldoen aan een aantal minimum voorwaarden. Zo zou een functieonderzoek kunnen uitwijzen tot in hoeverre ik fysiek en mentaal belastbaar ben.

Helaas geeft de gemeente daar geen toestemming en financiële middelen voor. Al met al keerde ik dus onverrichte zaken huiswaarts.

Ik zou een typisch geval zijn om bij een WSW bedrijf, ofwel een sociale werkvoorziening, aan de slag te gaan. Maar ik ken de sociale werkvoorziening van mijn en omliggende gemeenten omdat ik daar in het verleden gewerkt heb en als onderhandelaar met desbetreffende gemeentes de labbekakkerige en ronduit frauduleuze praktijk heb mogen aanschouwen.

Men gebruikt de WSW voorzieningen vooral om buiten de daadwerkelijk gehandicapte mensen ook onwillige werkelozen, alcoholisten, asocialen, uitgerangeerde ambtenaren en langdurige bijstandstrekkers in te dumpen. Mensen die normaliter bij de suikerklontjesfabriek aan de slag zouden gaan of ander ongeschoold werk zouden doen. Ofwel de zogenaamde ‘arbeiders’. Maar kennelijk vind de partij van voorheen de arbeid dat niet progressief, arbeiders. Kennelijk is het wel progressief om deze mensen allemaal in verkapte staatsdienst te nemen en zo de hele economie en sociale voorzieningen te ontwrichten.

Mensen die er gewoon geen zin in hebben noemt men tegenwoordig al snel bijvoorbeeld ‘sociaal gehandicapten’ en die krijgen dan de maximale indicatie mee waardoor onder andere het WSW bedrijf het maximale bedrag per jaar opstrijkt om deze mensen van de straat te houden. Het gevolg daarvan is dat de mensen die werkelijk aangewezen zijn op zoiets als een WSW voorziening buiten de boot vallen.

Mensen zoals ik dus…

U snapt misschien dat ik dan ook met een scheef oog kijk naar de politieke partijen die zoveel heisa maken over de terechte ingrepen in de sociale werkvoorziening. Het zijn namelijk vooral die partijen die zo ongeveer iedere sociale voorziening dusdanig uitbuiten en misbruiken dat er voor mensen zoals ik geen plaats meer is. En dat maakt me boos.

Vrijwilligerswerk zult u, net als de mevrouw van de firma waar ik vanochtend was, zeggen? Zelfde laken en pak.

Men heeft tegenwoordig een regeling dat mensen die vrijwilligerswerk doen ontheven zijn van hun sollicitatieplicht. Het gevolg was een stormloop van werkonwillige op vrijwilligerswerk. Gevolg daarvan is dat er niet één fatsoenlijke plek meer te vinden is. Scholen, ziekenhuizen, buurthuizen en bejaardentehuizen bulken van de gigantische hoeveelheden mensen die zich hebben aangemeld om vrijwilligerswerk te doen. Gevolg daarvan is dat men al deze mensen een minuscuul stukje van de te verdelen taart geeft. Gevolg daarvan is dat de meeste slechts enkele uurtjes per week, en vaak zelfs dat niet, mogen komen opdraven.

Ondertussen genieten ze wel de voorrechten die daarmee gepaard gaan. Waaronder het recht op een kleine ‘onkosten’ vergoeding en geen sollicitatieplicht. Met andere woorden, ook deze sociale voorziening is inmiddels zo verziekt en verstopt dat mensen zoals ik geen schijn van kans maken. Men kan immers kiezen uit letterlijk duizenden kerngezonde mensen die in veel gevallen te beroerd zijn om ‘echt’ werk te zoeken.

U snapt het al. Ik val dus buiten de boot zo tussen de wal en het schip.

Goed, dat allemaal maar even terzijde. We gaan wel zien wat de toekomst te bieden heeft.

Vanavond deden we weer een experimentje. We maakten namelijk een Foe Yong Cake. Ofwel gewoon Foe Yong Hai maar dan in de vorm van een cake en met een buitenkant van ham. Daarbij aten we een heerlijke uiteraard zelfgemaakte Nasi Goreng. En dat was erg goed te eten.

Gedurende de avond zijn we lekker achter de PC gaan zitten. Leuke filmpjes kijken en een paar spelletjes Yahtzee doen. Mevrouw Veelkantie won met Yahtzee en ze was er dolblij mee

Ik ging gelijktijdig met mevrouw Veelkantie naar bed toe, maar ik stond er helaas alweer 4 uur later naast. Maar daarover morgen meer…

21 september 2011

Wat heb ik vandaag zoals gedaan? Euh… niets. Werkelijk helemaal niets.

Ik ben zelfs nauwelijks actief geweest op het blog of internet. Had gewoon helemaal nergens zin in. En het beviel me prima.

Mevrouw Veelkantie ging met dochter de stad in en meneer mocht lekker thuisblijven. Beetje televisie kijken, tukkie doen, beetje gapen. Weer een tukkie doen. Heerlijk.

Vanavond, dat laat zich raden, was ik buitengewoon uitgerust. Maar ik hoefde zelfs niet te koken. Ook dat deed mevrouw Veelkantie.

Heb ik dan iets te vertellen over deze dag? Nee, totaal niets. Sorry

20 september 2011

Vannacht iets beter geslapen dan de nacht ervoor, dus ik voelde me ook iets fitter. Dat kwam goed uit want we hadden nog wat dingen te doen.

Ik had namelijk twee dingen nodig. Een printertje voor het huiswerk, werkstukken en andere zaken voor dochterliefs schoolwerk, en een bureaustoel want deze begint het aardig te begeven.

Nu hadden we niet voor beide geld, dus er moest een keuze gemaakt worden. En dan was het printertje voor het schoolwerk voor dochter Veelkantie uiteraard het belangrijkste. We hebben uiteraard wel gekeken of we beide zaken konden fiksen, onder andere door voor een bureaustoel te neuzen bij tweedehands winkels, maar daar slaagde we niet in. Voor de printer echter wel.

En dat is maar gelukkig ook, want het blijkt dat schoolgaande kinderen gewoon niet meer zonder deze moderniteiten kunnen. Daar kwam ik achter toen ik vernam dat dochter Veelkantie van de week een werkstuk met de hand moest schrijven (wat vroeger doodnormaal was) en daar commentaar op kreeg van een docent. Men kan zich niet meer voorstellen dat kinderen of ouders niet direct beschikken over zulk soort zaken. Maar goed en met andere woorden, er moest dus een printertje komen.

We zijn dus weer een printertje rijker. En nog best een mooie ook. In de aanbieding bij de Kruidvat. Helaas hadden ze de aanbieding voor de HP 2050 All in one voor € 39,95 niet meer, dat was namelijk vorige week en toen hadden we nog geen centen, maar wel een 3050 All in One voor € 57,95. Eenzelfde model dus, maar wel een veel betere printer.

Het voordeel van deze printer is dat het een wireless printer is. Ik heb hem dus zonder kabels aan ons thuisnetwerkje kunnen hangen. Nu kan dochter Veelkantie van boven op de printer beneden uitprinten en hoeft ze niet met geheugenstickjes of emails eerst de werkstukken e.d. naar beneden over te seinen. Het was weliswaar iets meer dan wat we aan bedrag in gedachten hadden, maar ik denk dat het, het wel waard is. Als je het goedkoopste van het goedkoopste koopt dan is dat toch in de regel na een poosje alweer kapot. Deze gaat hopelijk wat langer mee.

Vanmiddag ben ik dus druk geweest met het neerzetten en installeren van de printer. Het is een mooi apparaat om te zien, geen kabelbrij en hij neemt niet zoveel plaats in op het bureau. Er blij mee dus.

helaas moet de bureaustoel even wachten tot we weer een paar centen hebben. Hoop dat deze, alhoewel erg gammel, nog even meegaat.

Vanavond aten we lekker kipkluifjes. Heerlijk, zo gaar dat het vlees van het botje afvalt. Lekker met gebakken aardappeltjes en een mix van groenten erbij. Wat weer erg lekker.

Nu voelde ik me vandaag wel wat fitter dan gisteren, maar dat nam niet weg dat ik op de bank in slaap gevallen ben. Wat mevrouw Veelkantie in tussentijd allemaal uitgespookt heeft weet ik niet echt, maar toen ik tussendoor even mijn ogen opende zag ik haar achter de PC zitten. Ik neem aan dat ze zich wel vermaakt heeft.

19 september 2011

Waar ik vannacht al een beetje bang voor was gebeurde ook. Voelde me door het korte slapen volkomen gammel vandaag.

Dat was ook de reden dat we het met eten lekker makkelijk hielden. En toch heerlijk eten. Namelijk heerlijke Gevulde Lahmacun Dürüm (Opgerolde Turkse Pizza). Helaas deze keer niet met worstjes erbij en erin, want we hadden deze keer uiteraard geen gehakt meer over van de Surinaamse Vleesworst. Maar dat mocht de pret niet drukken. Döner is ook fantastisch lekker. En dat hadden we in overvloede.

In de avonduren heb ik vooral op de bank liggen maffen, want totaal niet fit, en mevrouw Veelkantie keek lekker haar programma’s en deed wat spelletjes op de PC. Dus die kwam de avond ook wel door.

18 september 2011

Ha, het was me eindelijk gelukt om langer dan een uurtje of 3 à 4 te slapen. En nog redelijk prettig wakker worden ook.

Dat ik iets beter geslapen heb deed me ook door de rest van de dag aardig goed. Alhoewel ik in de middag toch een siësta moest inlassen. Maar ach, het is zondag dus wat maakt het uit…

Vandaag niet erg veel, of zeg maar gerust niets, gedaan. Toch was het geen saaie dag. Ik heb mezelf wel lekker bezig gehouden. En daar heb ik niet zoveel voor nodig om eerlijk te zijn. Beetje rondneuzen op het internet, wat klooien op de PC en ik vermaak me over het algemeen wel.

Vanavond deden we weer eens een Knorr Wereldgerechten test. Deze keer was de Knorr Wereldgerechten – Turkse Dürüm aan de beurt. Was beslist lekker maar ook erg karig. U kunt er alles over vernemen onder de link hierboven.

Vanavond was wel grappig. Ik keek de film ‘The Bourne Ultimatum’ maar daar vond mevrouw Veelkantie niet zoveel aan. Dus keek zij op de PC de film Super 8. En die vond ze wel wat kinderlijk maar toch leuk om te zien.

Daarna zijn we samen lekker in bad gegaan en hebben elkaar alle hoeken van de slaapkamer laten zien. In positieve zin wel te verstaan.

Daarna lekker in slaap gevallen, maar helaas moest ik er een uurtje of drie later alweer uit vanwege rugpijn en andere ongemakken. Kennelijk toch een beetje te ruig tekeer gegaan

Wel een beetje jammer want ik had graag veel langer geslapen. Niet als de nacht ervoor. Maar het zat er niet in deze keer. Nu ben ik waarschijnlijk overdag niet fit en moet ik weer een beetje met hangen en wurgen de dag door zien te komen en siësta’s inlassen…

17 september 2011

Balen. Drie uurtjes nadat ik naar bed ging stond ik er alweer naast. Het tekort aan nachtrust begint me zo nu en dan goed op te breken. En dat maak je helaas ook niet goed met het overdag inlassen van een siësta.

Gelukkig weet ik dat het periodes zijn en dat het op zeker moment vanzelf weer wat beter gaat. Het is een beetje een kwestie van uitzitten.

Vanmiddag nog even in het centrum van Lelystad geweest om de evenementen er omheen te bewonderen. Helaas hield het weer niet over dus vielen de evenementen enigszins in het water. De straattekeningen, met name de wat donkerdere van opzet, verloren door de regen wat van hun pracht. En ook de muziektent en andere culturele activiteiten hadden onder het koude natte weer te lijden. Erg jammer.

Als avondeten hadden wij Surinaamse Vleesworst en een heerlijk soepje van de bouillon waarin we de worst eerder kookte en deze keer opwarmde. Bij de Surinamer hadden we lekker een flinke bak Chow Mein met kip gehaald. Hetgeen een koopje was. Daar kun je het zelf niet voor maken. Althans, de Chow Mein dan. Die koste slechts € 3,50.

Het was heerlijk. Ik had een tube gepureerde rode peper gekocht die ik over de vleesworst deed. Hierdoor werd hij zo pittig als ik ‘m van de Surinamer ken. Zo bleef de worst voor de niet zo pittige eters in huize Veelkantie lekker mild. Iedereen z’n zin

Later op de avond keken we de film ‘The invention of lying’. Een beetje een trage maar verder erg grappige film met een goed mengelmoesje van droge Britse en flauwe Amerikaanse humor. Erg leuk op te zien.

16 september 2011

Ik ben vandaag maar weer eens naar de opticien geweest. Ik heb namelijk een bril voor veraf, dus met name ondertitels en autorijden, maar die voldeed niet echt meer. Ik bemerkte dat ik ondertussen zonder bril de ondertitels op de televisie helemaal niet meer kan lezen, en dat het zelfs met bril steeds lastiger werd.

En dat bleek ook. Mijn zicht is weer wat achteruit gegaan. Dus dat werd een nieuwe bril. Gelukkig ben ik goed verzekerd dus de ziektekostenverzekering neemt de kosten voor de rekening.

Ik heb een beetje een haat liefde verhouding met brillen. Ik zou deze eigenlijk de hele dag moeten dragen maar dan begint het me te irriteren. Bovendien ben ik de hele dag druk met op en afzetten omdat ik weliswaar in de verte erg slecht zie, maar lezen is zonder bril niet zo’n heel groot probleem. Dan zit die verrekijker me eigenlijk meer in de weg.

Nu heb ik eigenlijk ook een sterkte voor lezen, en de opticien heeft me aangeraden een varifocus bril te nemen, maar ik begin er maar niet aan. Ik begrijp van mensen dat ze er maar erg slecht kunnen wennen en het behelpen blijft omdat varifocus ook een hoop blurt aan de randen.

De nieuwe bril is volgende week al klaar. Dus volgende week rond deze tijd loop ik met mijn kekke nieuwe verrekijker op de neus.

In het centrum van Lelystad bleek een 3D Streetpainting Event te zijn, dus daar zijn we ook nog even heen gegaan. En het was inderdaad, alhoewel de meeste nog niet klaar waren, mooi om te zien.

De 3D tekeningen zouden morgen allemaal klaar moeten zijn, en er zijn ook wat zaken omheen georganiseerd, dus ik denk dat we morgen nog even gaan kijken. We moeten toch boodschappen doen en dan gaan we direct maar even naar de markt in het centrum aldaar.

Vanavond maakten we, zoals eerder al toegezegd, de Cone-Tex-Mex © Gevulde Tortilla Horens. Waren erg lekker en voor herhaling vatbaar.

In de avond hebben mevrouw en meneer Veelkantie lekker achter de PC gezeten om een spelletje Yahtzee te doen en wat leuke filmpjes te kijken. We keken onder andere filmpjes van Gordon Ramsay. Ik kan de man erg waarderen. Zowel om zijn kookkunsten alsook om zijn persoonlijkheid. Gewoon lekker direct, recht voor z´n raap en geen gefake en gemoraliseer, zoals bijvoorbeeld het kwijltje Jamie Oliver eeuwig doet.

Om een uur of 02.00 gingen we naar bed toe. Waren doodmoe. Helaas was ik er om 05.00 uur alweer uit. Maar daarover morgen meer…

15 september 2011

Helaas stond ik vier uurtjes nadat ik naar bed ging er weer naast. Klaarwakker maar doodmoe. Helaas weer een poging mislukt om eens een paar flinke uren achter elkaar te slapen.

Gelukkig ging mevrouw Veelkantie met dochter op stap, althans… ID kaart halen en boodschappen doen, dus meneer Veelkantie mocht thuis blijven. Heb die tijd benut om zogenaamde hazenslaapjes te doen om toch een beetje aan mijn noodzakelijk rust en slaap te komen.

Had overigens fysiek gesproken niet zo’n beste dag. Maar ja, what else is new. Het gaat met een paar ups en helaas behoorlijk wat downs…

Vandaag wat veranderingen aangebracht in de werking van het blog. Ik heb onder andere de zoekfunctie stevig onder handen genomen.  Ook voegde ik wat sidebar widgets toe waardoor mensen makkelijker kunnen zoeken, kunnen zien wat populaire zoekopdrachten, recente zoekopdrachten en populaire blogposten zijn.

Het is erg leuk om te zien dat er nu met regelmaat reacties komen op blogposten. Zo kan ik als beheerder zien dat men zaken kan waarderen, of juist niet. Een beetje eer voor mijn werk dus.

Vanavond aten we lekker verse doperwten, gehaktcordonbleus en aardappeltjes. Heerlijk!

Vanavond vooral heel veel niets gedaan. Voelde me niet lekker dus ik heb maar een beetje liggen dommelen op de bank terwijl mevrouw en dochter Veelkantie onder een lekker warm kleedje gezellig met z’n tweetjes hun programma’s keken.

14 september 2011

Gelukkig weet ik nog wel wat ik deze dag allemaal heb uitgespookt. We zijn vooral bezig geweest met het experimenteren met Cones.

Jawel, Cones… Cones van tortilla’s en Cones van loempiavellen. Ik kwam op dit idee doordat ik liep te prakkiseren hoe ik nou eens in hemelsnaam een Cone Pizza zou kunnen vervaardigen zoals u deze kunt zien onder de blogpost Wilt u één of twee bolletjes Pizza Quattro Stagioni?

Ik ben er nog niet uit hoe ik pizzadeeg zo kan bewerken dat er uiteindelijk een Cone vorm in komt. Maar ik kwam al brainstormend wel op het idee om van tortilla’s en van loempiavellen Cones te maken.

En tja… als ik een idee heb dan wil ik dat ook zo snel mogelijk in de praktijk testen. Dus zijn we vanmiddag de keuken in gegaan en zijn aan het experimenteren geslagen. En met succes zo mag ik wel stellen. Want uiteindelijk zijn beide types Cones gelukt en hielden we er ook nog een leuk recept en een heerlijke maaltijd aan over. Daar kunt u alles over lezen onder de blogpost Cone-Imex & Cone-Tex-Mex ©.

Later deze week gaan we ook nog de Cone-Tex-Mex uitproberen. Als dat half zo lekker is als de Cone-Imex dan gaat het smullen worden!

Tijdens het koken en rommelen in de keuken drinken we graag een biertje. En zoals te verwachten loopt dat altijd uit op een hoop lol. En saaie dingen, zoals een potje Yahtzee op de PC met z’n tweetjes, is dan een bron van vermaak. Dus dat is wat we vanavond deden.

Het was weer ontzettend gezellig en hebben heerlijk gelachen.

Toen mevrouw Veelkantie naar haar bedje wilde ben ik voor de verandering maar eens direct meegegaan. En ik viel ook lekker snel in slaap. Maar helaas was ik een uur of 4 later alweer klaarwakker.

Maar daarover morgen meer.

13 september 2011

Ik kom tot mijn schrik tot ontdekking dat ik vandaag (inmiddels gisteren) verzuimde om een entry in mijn dagboek te schrijven.

Nu gebeurd het wel vaker dat ik een dagje oversla en dat de volgende dag goed maak, maar ik moet u bekennen dat ik nauwelijks nog weet wat er deze dag heeft plaatsgevonden. Ik heb namelijk een meer dan waardeloos geheugen. Een soort van vroege dementie?

Ik weet dat het behoorlijk mooi weer was. Ik weet dat we slavinken met aardappelen en een heerlijke salade hebben gegeten. Maar dat is het. Meer kan ik u over deze dag niet meer vertellen.

Nu is het hebben van een waardeloos geheugen vaak vervelend maar even zo vaak een zegen. Vaak, uitzonderingen daar gelaten, heb je nooit lang ruzie met mij omdat ik me meestal simpelweg niet meer kan herinneren waarom we om te beginnen al ruzie hadden. Buiten dat het meestal om volstrekt triviale zaken gaat.

Een ander voordeel is dat ik niet kan liegen. Om te kunnen liegen moet je namelijk een ijzeren geheugen hebben. En dat heb ik niet.

Het heeft ook zo zijn nadelen. Want stuur mij niet voor iets weg zonder briefje of ik weet op de helft van de weg al niet meer waarvoor ik op pad ben gegaan.

In de werksituatie is het ook erg lastig. Ik had altijd kladblokken vol met aantekeningen, en ook mijn outlook stond altijd vol met reminders want anders vergat ik gewoon alles wat ik bijvoorbeeld met klanten had afgesproken. En soms, als ik vergeten was om mijn notities te checken, dan liep iets wel eens spaak. Gelukkig ben ik inventief genoeg om dit geruisloos en vlekkeloos op te lossen, maar dan toch.

Een ander nadeel is dat ik binnen een bepaalde tijd bijvoorbeeld een entry van mijn dagboek moet posten want anders heb ik nog nauwelijks een idee van wat ik desbetreffende dag heb uitgespookt. Zoals nu dus.

Dus ik moet het hier bij laten

12 september 2011

Dat was vandaag weer een flink mindere dag, fysiek gesproken. Kon vannacht de slaap niet vatten en was er 2 uur nadat ik in bed ging weer uit. Hetgeen weer resulteerde in het feit dat ik de middag zo ongeveer verslapen heb.

Gelukkig was mevrouw Veelkantie zo lief om even boodschappen te doen en mij te laten rusten. Het is echt een wereldwijf

Mevrouw Veelkantie nam ook het koken voor haar rekening. En dat resulteerde in heerlijke speklapjes, heerlijke mooie gebakken aardappelen en heerlijke snijbonen. Heb weer zitten smullen.

Er was niet veel wat me interesseerde op televisie, dus bracht ik een groot deel van de avond een beetje door achter de PC. Mevrouw Veelkantie zapte van het ene naar het andere programma. Die heeft zich wel redelijk vermaakt geloof ik. Die heeft qua TV programma’s een veel bredere smaak dan meneer Veelkantie.

Mevrouw Veelkantie heeft gelukkig geen slaapproblemen dus die ging lekker bijtijds naar bedje toe. Ik keek nog even wat actualiteitenprogramma’s, maar ga zo ook eens een tukkie doen. Met andere woorden… tot morgen

11 september 2011

Was een lekker rustig dagje vandaag. Heb gewoon iets van een uur of 6 achter elkaar geslapen. Lag nog later in bed dan mevrouw Veelkantie in bedje lag. Maar ik ging er dan ook een uur of 6 later pas in

Gewoon heel erg veel niets gedaan. Beetje rommelen achter de PC, maar zelfs dan heb ik niets gedaan wat ik aan de wereld kan tonen.

Vanavond aten we voor het eerst in tijden weer eens gewoon ordinaire gehaktballen. Ik was gewoon vergeten hoe ontzettend lekker dat kan zijn. Zeker op de manier dat mevrouw Veelkantie ze maakt. Na twee stuks had ik nog altijd trek. Dat terwijl ik normaliter toch wel snel vol zit.

Bewijst toch maar weer dat je dan wel constant bezig kan zijn met exotische en bijzondere gerechten, maar dat ordinaire Hollandse kost in al haar simpelheid gewoon geweldig goed en lekker eten kan zijn.

Ik at er, ja veel Hollandser kan het gewoon niet, lekker gekookte aardappelen en tuinbonen bij. Heerlijk met jus. Mevrouw en dochter Veelkantie houden niet zo van tuinbonen dus die aten er, ook heel Hollands, rode kool bij. Nu lust ik ook wel rode kool, dus ik heb wel een paar hapjes daarvan meegegeten. Smaakte ook voortreffelijk.

Ik heb maar mazzel met zo’n vrouw die heerlijk kan koken.

Vanavond waren er voornamelijk programma’s over de gebeurtenissen van 11 september 2001 op de televisie. Heb deze maar deels gezien want met enige regelmaat vielen mijn ogen dicht.

Resultaat is natuurlijk dat ik nu nog klaarwakker ben. Dus zwerf ik nog wat over het internet terwijl ik geniet van de rust nu de rest al slaapt.

10 september 2011

Verdorrie, gingen om 05.00 uur in de morgen naar bed toe, maar ik stond er een uurtje of vier later alweer naast. Stevig balend dat ik alweer zo vroeg wakker was. En dat terwijl ik, ongetwijfeld geholpen door een aardige hoeveelheid bier, zo lekker snel in coma viel.

Goed, niets aan te doen. Een paar uurtjes later toch nog even een uurtje of 2, of zoiets mijn ogen dicht gedaan op de bank.

Mevrouw Veelkantie hield het wat langer uit in bed en voelde zich ook iets minder fit door de slemppartij de avond en de nacht ervoor. Alhoewel het verder wel meeviel. Je kon niet echt van een kater spreken. Alleen het weer hielp niet acht mee.

Het was werkelijk ontzettend smerig weer buiten. Het was zeker 25 graden Celsius maar eveneens zwaar bewolkt. Dus vies zweterig weer en ontzettend benauwd. In huis was het koeler en veel minder benauwd. Toen ik buiten stapte met mevrouw Veelkantie om boodschappen te doen was het alsof mijn keel dichtgeknepen werd, zo benauwd als het was.

We hielden het dan ook op het halen van de noodzakelijk weekeind boodschappen. Het was geen weer om verder te neuzen in het winkelcentrum. Waren dan ook bijtijds weer thuis.

Vanavond aten we heerlijk vers gemaakte kippensoep. Daar ben ik zo ongeveer verslaaft aan. Soep is überhaupt heerlijk, ongeacht de soort soep. Want mevrouw Veelkantie is ontzettend goed in het maken van een heerlijk pannetje soep. Ongeëvenaard lekker!

We hadden er ook afbakbroodjes met lekker beleg erbij. Heerlijk als ze nog warm zijn. Snel boter erop zodat dit smelt, en dan een plak kaas.

Vanavond gingen we op visite bij ons maatje Teun en vrouw. U als trouwe dagboeklezer weet dat Teun stervende aan kanker is en heeft hij naar verwachting niet erg lang meer te leven.

We voelde ons erg schuldig want we gaan lang niet vaak genoeg bij hen langs. Gisteravond hadden we het er over waarom dat toch zo is. En het antwoord is niet zo moeilijk. Want we houden zielsveel van deze mensen, maar het is ook heel confronterend om Teun te zien aftakelen en zijn vrouw zoveel verdriet te zien hebben.

Bovendien is het eveneens confronterend omdat we van heel dichtbij nu al een aantal keer het hele stervensproces dat kanker kan veroorzaken hebben moeten meemaken. En als je dan dit proces zich ziet herhalen bij zo’n goede vriend dan is dat erg moeilijk. Niet in de laatste plaats omdat je weet hoe het zo ongeveer zal verlopen en af zal lopen. Want de natuur is erg wreed. Helaas sterven kankerpatiënten maar zelden in hun slaap, aan zoiets als een hartstilstand, maar is het doorgaans een lang slepend proces waarbij iemand letterlijk opgevreten wordt door de kanker. En dan uiteindelijk vaak nog geholpen moet worden te sterven om het intense lijden te beknotten.

De laatste keer dat wij dit van zeer dichtbij, bij een zeer nauw aan het hart liggend persoon (waarvan ik om juridische redenen de naam niet kan noemen en geen verdere duiding aan kan geven), hebben meegemaakt heeft een diepe schrijnende plek op mijn ziel achtergelaten.

Dat zit namelijk zo…

Deze persoon wilde om hem/ haar moverende redenen geen actieve euthanasie plegen. Dus liet hij/ zij zich onder zogenaamde palliatieve sedatie brengen op het allerlaatste van het leven en het hoogtepunt van het lijden.

Zogenaamde palliatieve sedatie klinkt veel vriendelijker dan het is. Ik weet inmiddels uit eigen ervaring, maar ook ervaringen van vele andere, dat dit bepaald geen mooie dood is. Integendeel zelfs. Het kan een hele wrede langgerekte vorm van euthanasie zijn. Alhoewel je het niet zo mag noemen van de medische specialisten. Die willen namelijk graag de schijn ophouden, in het belang van bijvoorbeeld gewetensbezwaarden die geen actieve euthanasie kunnen plegen, dat het niet om euthanasie zou gaan.

Men wil ook graag de schijn ophouden dat de patiënt in kwestie niets merkt van het proces dat zich onder zogenaamde palliatieve sedatie voltrekt. Er zijn gevallen waarbij dat alles behalve waar is. Deze mensen maken in zekere maar niet nader te bepalen mate mee dat men van met name uitdroging, maar ook honger sterft.

Dat was in geval van de persoon die ik noemde ook zo. Deze werd enige tijd later min of meer wakker uit de zogenaamde palliatieve sedatie en sprak, ondanks dat deze persoon door de sedatie verder volledig verlamt was, heel duidelijk de smekende woorden ‘zo wil ik het niet’.

Dat was een enorme schok voor me waarvan ik nu nog de rillingen krijg. Op dat moment liet ik in een flits alle opties aan mij voorbij gaan. De dokter bellen om de sedatie dieper te maken? Wakker laten worden om degene verder te laten bepalen wat er moest gebeuren? Niets doen met het risico dat de persoon in kwestie misschien wel een lange lijdensweg zou meemaken die soms wel weken kan duren? Of ‘anderszins ingrijpen’?

Ik heb gekozen voor ‘anderszins ingrijpen’. Dat is ook de reden waarom ik niet kan duiden om wie het exact gaat omdat ik niet zeker weet of er strafrechtelijke vervolging staat op dit ‘ingrijpen’.

Mijn overwegingen waren duidelijk. Het ziekteproces had zich over vele jaren uitgestrekt. Het was een hel voor met name de betrokken persoon. De betrokken persoon was letterlijk doodsbang en ik heb helaas mee moeten maken, toen de persoon in kwestie dacht dat wij vertrokken waren, in totale paniek alles bij elkaar huilde en gilde.

De rest van het gezelschap stond toen al buiten, maar omdat het een vrij lange rit naar huis was besloot ik nog even snel naar het toilet te gaan. En toen voltrok zich iets wat ik liever nooit had willen meemaken.

De persoon in kwestie was, in de veronderstelling dat iedereen verder weg was op de partner en de verzorgers na, in totale paniek. Het bleek dat dit tafereel, in de veronderstelling dat dit de laatste keer wel eens kon zijn dat degene de geliefden weg zag gaan, zich nagenoeg telkens voltrok als de geliefden weg waren. Een verschrikking.

De ziekte voltrok zich buiten dit verschrikkelijk feit op een zeer ontmenselijkende manier. De persoon in kwestie was een zeer trots iemand. Het was voor desbetreffende verschrikkelijk om bijvoorbeeld de urine en ontlasting niet meer op te kunnen houden. Om zo nu en dan momenten te hebben waarop degene wartaal uitsloeg en zich daar ook nog eens bewust van te zijn. Stuiven noemde desbetreffende het. En nog veel meer van dit soort zaken die voor desbetreffende rampzalig waren.

Om hem/ haar moverende redenen van religieuze aard kon er geen sprake zijn van actieve of zelfs maar passieve euthanasie. Dus werd het zogenaamde palliatieve sedatie. Met bovengenoemde gevolgen.

Na deze zaken in een flits aan mij voorbij te hebben laten gaan besloot ik dus op een niet nader te specificeren wijze in te grijpen met een versnelde dood ten gevolge. Ik kan u zeggen dat het verschrikkelijk was en er momenten zijn waarop dit vreselijke gebeuren me letterlijk wakker kan houden. Het is ook moeilijk om erover te spreken. Niet alleen vanwege het taboe en de mogelijke strafrechtelijke consequenties (ook al was degene terminaal), maar omdat dit zoals gezegd een ontzettende schrijnende plek op mijn ziel opleverde die bijna letterlijk pijn doet. Ik had op dat moment naar mijn beste geweten en inschatting geen andere keuze en moest dit, in het belang van de stervende, zo doen.

Goed, dat weet u dan ook weer.

Wat u ook weet als volger van mijn dagboek is dat maatje Teun mij aangesteld heeft als gevolmachtigde. Hij heeft duidelijke instructies gegeven wat hij wel en niet wil. En wat hij wel wil aan levensverlengende ingrepen is bijzonder weinig kan ik u zeggen.

Gelukkig heeft Teun geen gewetensbezwaren tegen actieve euthanasie. Dat maakt het alweer een stuk makkelijker. Het valt alleen nu nog niet te bepalen of de gelegenheid daartoe zich voordoet.

In gevallen dat deze gelegenheid zich niet voordoet, en Teun op dat moment niet meer capabel is daarin een besluit te nemen, ben ik de aangewezen persoon die op dat moment naar zijn wens moet handelen en instrueren. Met andere woorden… op actieve euthanasie aandringen.

En naar ik begreep heeft men al eens overwogen om ons erbij te roepen toen Teun vreselijke pijn had. Op dat moment was de pijn kennelijk zo ondragelijk dat Teun niet meer wilde leven. Met andere woorden, Teun wilde er een einde aan maken en wilde mij als gevolmachtigde daarbij consulteren en mij doen instemmen met zijn wens.

Iets waar ik overigens op dat moment niet mee had ingestemd, zo heb ik hen ook laten weten. Want als ‘ervaringsdeskundige’ weet ik dat de pijn in dit stadium goed onder controle te brengen is met bijvoorbeeld een morfinepomp. En die heeft Teun gelukkig inmiddels ook en deze werkt uitstekend. Zelfs zo goed dat Teun weer een klein beetje zin in het leven heeft, voor zolang als het nog zal duren. Hij overweegt zelfs om een voedingssonde aan te laten leggen, omdat hij geen eten door de keel krijgt en ontzettend is afgevallen, in de hoop dat hij nog wat zal aansterken en zodoende mogelijk de dood nog wat kan uitstellen.

Teun overweegt eveneens om zogenaamde palliatieve sedatie toe te laten passen als het lijden naar zijn bevinden ondragelijk zou worden. En ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem dit te ontraden en mijn ervaringen daarmee kenbaar te maken. Want Teun ziet zogenaamde palliatieve sedatie als één van de voornaamste mogelijkheden, en ik ben niet zo wreed om hem de hoop op een einde aan zijn lijden te ontnemen.

Het is natuurlijk een enorme eer dat Teun en zijn vrouw zoveel vertrouwen in mij hebben dat ze me deze taak toevertrouwen. Maar u snapt misschien wel waarom dit mij wel heel zwaar valt. En waarom dit zo confronterend voor mevrouw Veelkantie en mij is. Niet in de laatste plaats omdat het ziekteproces, alhoewel in een veel hoger tempo dan bij genoemde andere persoon, zich tot op heden min of meer voltrekt op de wijze dat het bij deze andere persoon ook deed. Kortom, er bestaat een risico dat ik wederom met een gelijksoortig iets geconfronteerd wordt.

Het is evenwel voor mij geen reden om van deze taak af te zien. Je kunt iemand in deze positie niet jouw steun en hulp weigeren. Daarvoor houden we ook teveel van Teun en zijn vrouw.

Maar het gevolg is wel dat we bezoekjes aan Teun en zijn vrouw telkens uitstellen. Meestal niet eens bewust.

Gelukkig hebben wij ons vanavond over die barrière heen kunnen zetten. We namen ook een fles jenever mee voor Teun, want dat vind hij erg lekker, en hij slaapt er ook goed op.

En uiteraard hebben we het nog tot in detail gehad over wat de wensen van Teun zijn. En ook waarom ik volgens hen de ‘uitverkoren’ persoon ben om op het moment dat het moet hele harde noten te kraken.

Het komt er in het kort op neer dat men ons blindelings vertrouwd. En men ons ziet als familie. De vrouw van Teun heeft ons dan ook gevraagd of wij erbij willen zijn als de uitvaart op moment van overlijden geregeld moet worden. En beide hebben gevraagd of we op het moment dat Teun inderdaad zijn laatste adem uitblaast aanwezig willen zijn. Niet alleen om toezicht te houden maar ook in de hoedanigheden van familieleden, terwijl we dat feitelijk niet zijn.

We kunnen dit uiteraard niet weigeren. En dat zouden we ook niet willen.

Hoe bizar ook, het werd nog een gezellige avond. We hebben lekker een kaartje gelegd en (ja alweer) een biertje gedronken.

09 september 2011

Heerlijke rustige dag gehad. Voelde me wel redelijk en dan is het altijd winst.

Vandaag hadden we trek in iets Mexicaans om te eten. Ik had namelijk eerder die week een blik maïskolven meegenomen bij de Boni. Eigenlijk om het uit te proberen, maar met het idee dat het niets kon zijn, maïskolven uit blik. Maar toch proberen, en bij maïskolven denk je dan toch al snel aan iets Mexicaans.

Dus overwogen we eerst om een chili te maken. Maar we hadden ook nog wat Knorr Wereldgerechten staan om te testen. Een daarvan was Mexicaanse Burritos. Dat zou dus twee vliegen in één klap zijn. En we aten iets Mexicaans-achtig, en deden direct weer een testje.

Of eigenlijk twee testjes als je de maïskolven uit blik mee zou rekenen. Alhoewel we van die geen rapportage maakten.

De Mexicaanse Burritos waren best te eten. Al moest het gerecht het vooral van de saus hebben die erbij zat. Het was, zo bereid als op de doos vermeld was, niet heel bijzonder. Zelf maken is vele malen lekkerder. Maar daar kunt u verder alles over lezen onder de blogpost: Test Knorr Wereldgerechten – Mexicaanse Burritos.

Ook de maïskolven uit blik waren erg goed te eten. Behoorlijk lekker zelfs, zo in zilverfolie met kruidenboter uit de oven. Die gaan we zeker vaker halen want in verhouding, met ‘verse’ ongekookte of voorgekookte maïs, is het behoorlijk veel goedkoper. Zo’n beetje 4 voor de prijs van 2.

Na het eten zijn we lekker achter de PC gaan zitten. Eerst even een spelletje Yahtzee met z’n tweetjes en daarna gezellig grappige filmpjes kijken en muziek luisteren.

Het werd nog erg laat. Pas tegen een uur of 05.00 in de ochtend gingen we naar bed toe. En de bierlade in de koelkast was niet eens leeg. Hetgeen overigens niet wil zeggen dat we rustig aan deden. Er gingen zeker 16 halve literblikken bier doorheen. Dat is zo’n 4 liter bier de man. Of beter, de man en de vrouw. Want die mevrouw Veelkantie lust ook wel een stevig biertje als ze eenmaal een beetje op dreef is. Er zijn momenten dat ik moeite heb haar tempo bij te houden.

Het verschil is echter dat ik er nauwelijks last van heb. Niet op het moment van drinken, qua dronkenschap, en niet de volgende dag. Het is niet dat ik bewust veel drink op zo’n avondje slempen, maar ik kan het goed hebben. Het maakt nagenoeg niet uit hoeveel of wat ik drink. Dronken worden doe ik niet. Zelfs niet aangeschoten.

Dat is dan weer het voordeel van een groot lichaam. Want tussen mevrouw en meneer Veelkantie zit zeker een kilo of 30 verschil in lichaamsgewicht. In haar voordeel natuurlijk.

Want dat is dan weer een ander verschil. Mevrouw Veelkantie heeft een zeer bevallig lichaampje en niet lijkt daar verandering in te kunnen brengen. Geen zwangerschap, niet wat ze eet en ook niet wat ze drinkt. En zoals u begrijpt kan ze zo nu en dan behoorlijk wat wegtanken. En dan niet eens stomdronken maar alleen een beetje aangeschoten raken. Ik denk dat menige kerel het finaal tegen haar zou afleggen als hij een drinkwedstrijdje met haar zou aangaan. En waar ze het allemaal laat…?

Goed, we zijn dus tegen een uur of 05.00 naar bed gegaan. De rest van het verhaal is dan weer voor morgen.

08 september 2011

Was vandaag een redelijk rustig dagje. Had iets langer geslapen dan ik normaliter doe, en voelde me daar ook nog redelijk goed bij.

Ik hoefde ook vandaag niet de deur uit. Mevrouw Veelkantie deed wat boodschappen want ik zou vast aan het avondeten beginnen. Dat had namelijk ongeveer 4 uur nodig om gaar te stoven.

Inderdaad, het gaat dan over de Indonesische Rendang waar ik het gisteren al over had. Ik mag zeggen dat deze uitstekend gelukt is en heerlijk was. U kunt alles lezen over de bereiding, met uiteraard het nodige beeldmateriaal, onder de blogpost: Indonesische Rendang (Rundvlees Stoofpotje).

Mevrouw Veelkantie had ook nog eventjes een sinasappel kwarttaart gemaakt. Heerlijk fris. We hadden na het eten dus ook nog een toetje.

Na het eten hebben we even een potje Yahtzee gedaan met de kids. Was wel leuk, maar ook een beetje saai. Na één potje hielden we het voor gezien. Beetje televisie kijken.

Veel meer valt er over vandaag eigenlijk niet te vertellen. Dus graag tot morgen

07 september 2011

Er trok vannacht en vanmorgen heus noodweer over ons dorp. Harde wind en een onvoorstelbare hoeveelheid regen. Het moet ons allen duidelijk zijn. Het is gedaan met de zomer die geen zomer wilde worden.

Mogelijk en heel misschien hebben we nog een paar zonnige najaar dagen, maar veel hoop heb ik er niet op.

Ik heb deze zomer nauwelijks kunnen doen waarvan ik afgelopen winter fantaseerde. Ik had grootse plannen. Ik wilde een hele varkensbuik kopen en deze in delen op mijn Offset Smoker roosteren, roken, garen en weet ik het allemaal. Ben uiteindelijk blij dat ik geen varkensbuik heb gekocht, want die had vermoedelijk grotendeels in de vriezer blijven liggen omdat het weer zich nauwelijks leende voor langdurige sessies.

Het werd niet de vrolijke zomer waar je gedurende de winter met een lekker gevoel op terug zult kijken. Onze prachtige tuin, die we in het voorjaar helemaal aan kant maakten, was al ergens half juli al helemaal verwoest door aanhoudende slagregens en andere winterse ellende.

Toen was de lol er al een beetje af. Zeker ook omdat we vanwege de telkens dreigende weersvoorspellingen slechts eenvoudige barbecues hielden. Dit zodat we niet ook nog eens een hoop geld zagen verregenen zodra er weer eens een enorme kletterbui de kop opstak.

We hebben ons deze zomer dus erg veel binnen moeten vermaken. Dat is ons op zich wel aardig goed gelukt, maar er waren best momenten dat de verveling en saaiheid van het bestaan ons een beetje opbrak.

Wat ook erg jammer is, is dat ik voor ons maatje Teun niet de voorgenomen grote barbecue konden geven voor hem en zijn familie. Teun is stervende en ik krijg niet nog een kans om dit te organiseren, want het staat helaas wel vast dat Teun er de volgende zomer niet meer bij zal zijn. En u mag gerust weten dat het missen van deze laatste kans om Teun en zijn familie nog eens een keer te verwennen me behoorlijk aan het hart gaat.

Een ander negatief iets is dat ik wel een beetje vrees dat het gebrek aan zon, warmte en buitenlucht me van de winter nog wel fysiek gaat opbreken. Met een gammele gezondheid heb je wel een beetje een lekkere zomer nodig om de donkere wintermaanden door te komen.

Helaas ontbrak het ons aan de financiële middelen om de zon op te zoeken in het buitenland.

Maar goed, de realiteit is de realiteit…

Vanavond aten wij redelijk eenvoudig. Bij de C1000 waren de gehakt schnitzels in de aanbieding. Dus die aten wij tezamen met een heerlijke salade en gebakken aardappeltjes in schil. Was erg smakelijk!

Voor morgen heb ik wel kookplannen. Ik ga een lekkere Rendang maken. Ik kreeg de inspiratie door deze blogpost. 

Nou moet ik wel bekennen dat ik niet helemaal zelf een boemboe in elkaar ga draaien. Die heb ik al geprefabriceerd gekocht. Dat is niet zozeer uit gemakzucht of luiheid, maar heeft er meer mee te maken dat je een flinke hoeveelheid ingrediënten nodig hebt om een goede boemboe te maken. En dat zijn ook bepaald niet de goedkoopste ingrediënten, als je het goed wil doen. Kortom, het feit dat ik een geprefabriceerde boemboe ga gebruiken heeft vooral een financiële reden.

Maar… met een beetje fantasie en wat inventiviteit maak ik er vast iets heel lekkers van. Zo vervang ik het water dat je bij de boemboe moet voegen voor kokosmelk. En dat is alweer een stuk smakelijker. En mogelijk voeg ik zo hier en daar ook wel wat kruiden toe om nog meer smaak aan de boemboe te geven. We gaan het morgen wel zien.

Nou moet ik zeggen dat ik me vandaag wel redelijk voelde. Maar om welke reden dan ook was ik ook een beetje knorrig. En ik niet alleen. Ook mevrouw Veelkantie was ook niet op haar beste humeur. Zou het wat met het weer te maken hebben?

Goed, we zullen er maar aan moeten wennen dat de zomer letterlijk in het water is gevallen en hoe dan ook voor dit jaar voorbij is.

Ik hoop wel dat het een echte winter gaat worden. Want zo’n natte kwakkelwinter is ook niets. Lekker een pak sneeuw en flinke kou. Maakt de feestdagen, waar ik dan wel weer een beetje naar uitzie, ook een stuk gezelliger. Maar goed, ook dat zullen we moeten afwachten

06 september 2011

Heb vannacht een uurtje of 5,5 à 6 slaap gehad. En dat beviel me best. Het was dat ik mijn bed uit wilde omdat ik het ook wel zo gezellig vind voor mevrouw Veelkantie en ik een beetje wil assisteren in de huishouding. Maar volgens mij had ik nog wel een uurtje kunnen slapen.

Ik voelde me gelukkig ook wat beter dan de voorgaande dagen. Hopen dat er weer een beetje een opgaande lijn in zit. Zou lekker zijn.

Vandaag deden we lekker bijtijds boodschappen want dochter Veelkantie had weer haar eerste schooldag na bijna 8 weken vakantie. En we wilde graag thuis zijn als ze van haar eerste schooldag thuis kwam. Het is weliswaar alweer haar derde jaar, en ze doet het uitstekend en is een buitengewoon zelfstandige meid, maar zo’n eerste dag in een nieuwe klas kinderen blijft toch altijd weer spannend.

Af en toe schrik je er gewoon van hoe snel de tijd gaat. Even iets meer dan 14 jaar geleden hield ik dat hummeltje voor het eerst vast. Ze paste bijna in één hand. Nu is het een knots van een meid waarbij het zelfs behoorlijk wat kracht kost om haar op te tillen.

We, mevrouw Veelkantie en ik, mogen tot op heden wel zeggen dat we een prachtproduct hebben afgeleverd. Ze is zo mooi als haar moeder, zo ad rem als haar vader, intelligent en bijzonder humoristisch. Ze kan zaken goed relativeren en doet praktisch geen domme dingen. Puberen is ook al niet nodig want we geven haar alle ruimte. Er is simpelweg niets waartegen ze zich af hoef te zetten. Als ze al iets niet mag dan geven we haar daarvoor een duidelijke, logische, eerlijke en rechtvaardige verklaring. Maar gelukkig is ze heel verstandig en wil ze vrijwel nooit iets waarmee wij het oneens zouden kunnen zijn.

Ik kan niet uitleggen hoe trots we op haar zijn. En hoe trots we zijn op onszelf. Want zo’n fijne jeugd hebben wij zelf niet gehad. En onze ouders ook niet. Maar die vicieuze cirkel hebben wij toch mooi doorbroken.

Goed, over tot de orde van de dag.

Vanavond aten we lekker peultjes. Die hadden we nog liggen omdat wij deze in de aanbieding inkochten. We kochten vanmiddag ook krieltjes in de aanbieding (twee zakken voor 1 euro), en we hadden nog ‘boomstammetjes’ liggen als vlees. Die hadden we weer goedkoop gekocht bij De Worstenmakerij. Helaas waren de laatste niet zo lekker.

We komen graag bij De Worstenmakerij omdat je daar voor een zeer schappelijke prijs vlees kunt kopen. Bijvoorbeeld een kilo half om half gehakt voor € 2,50, of een kilo kipfilet voor € 4,50. Ik koop er ook altijd het vlees als we worsten gaan maken. Dan koop ik incourant vlees. Want ik ga geen hele mooie stukken vlees door de vleesmolen kieperen. Dat zou gewoon zonde zijn. Het incourante vlees is meestal van prima kwaliteit, maar kan men niet als bijvoorbeeld stoofvlees of hamlappen verkopen. Dus prima voor in de worst.

Je moet wel, zo bleek vandaag maar weer, een beetje oppassen wat je koopt. Zoals in geval van de ‘boomstammetjes’. En ik koop, op paardenrookworst na, nooit worst bij hen. Die smaken namelijk allemaal hetzelfde omdat men overal dezelfde kruiden in doet. Dus ironisch genoeg koop ik bij De Worstenmakerij geen worst

Voor de rest waren de peulen en de aardappeltjes heerlijk. Gelukkig.

Vanavond een beetje voor de TV gehangen. En praktisch de hele tijd, op een enkel dipje na, wakker gebleven. En dat is iets wat me normaal zelden lukt. Maar dat is goed. Misschien helpt het een beetje om mijn slaapmomenten wat meer naar de nacht te verschuiven.

05 september 2011

Voelde me gedurende de ochtend en een deel van de middag behoorlijk beroerd. Gelukkig draaide dat later in de middag een beetje bij.

In de middag even op ons gemakje boodschappen gedaan. We hadden besloten om deze avond weer eens een Wereldgerecht van Knorr uit te proberen. Deze keer werd het de Italiaanse Lasagne Bolognese.

Die bleek nog helemaal zo slecht niet te zijn. Met wat kleine bereidingstechnische aanpassingen en zelf wat toevoegen en weglaten kan dit zelfs een heel goed gerecht zijn. En met weglaten bedoel ik dan de aanbevolen groentes te laten vervallen en ook de salade die erbij zit, althans de dressing en bereidingsvoorschriften, te schrappen.

Gedurende de avond voelde ik me weer wat minder, dus heb maar een beetje op de bank gehangen.

Het lullige is dat ik dan tegen de nacht weer een beetje een opleving heb, daar dan toch een beetje van wil genieten en het dus laat, of liever vroeg in de ochtend maak. Met het gevolg dat ik me de volgende dag meestal weer wat minder voel. Een vicieuze cirkel. Een die ik al mijn hele leven probeer te doorbreken, maar wat me nooit gelukt is.

04 september 2011

Ik sloot gisteren af met de belofte u te laten weten of het me vannacht gelukt is om flink wat uurtjes slaap te maken. Het antwoord is helaas nee. Om 04.10 uur stond ik weer naast mijn bedje. Doodmoe maar klaarwakker. Langer dan vier tot vijf uur slapen lukt maar niet.

Resultaat is dat ik de volgende dag, in dit geval vandaag dus, lamlendig ben. Niet vooruit te branden en alleen maar moe.

Slapen is zo lang als ik me kan herinneren, van zeer jongs af aan, altijd al een groot probleem geweest. Als klein kind kun je daar wel tegen, alhoewel ik als kind ook altijd maar moe was. Op latere leeftijd werd het wel een probleem. Ik heb er zelfs zo’n 20 jaar geleden een fikse burn-out door opgelopen waarvan ik een paar jaar nodig had om te herstellen.

Sinds die tijd hou ik mezelf scherp in de gaten, want dat wil je niet (nogmaals) meemaken. Ik voel het nu goed aan als ik over de grens van mijn kunnen ga en neem dan een stap terug. Voor zover dat lukt.

Tegenwoordig, sinds ik thuis ben omdat ik door mijn auto-immuun aandoening niet instaat bent om te werken, is het een minder groot probleem in die zin dat ik zo nu en dan een siësta kan inlassen. Maar dat neemt niet weg dat het hoe dan ook funest is voor je gezondheid. En die is al niet zo best.

Zo nu en dan, zoals u uit dit dagboekje ook kunt opmaken, drink ik samen met mevrouw Veelkantie lekker wat biertjes. Dan slaap ik tenminste wel snel in en hou het daardoor mede soms wat langer uit in bed. Maar dat is natuurlijk ook niet de manier.

Hoe dan ook… ik zou er best wat voor over hebben om eens gewoon 8 uurtjes straight te kunnen slapen en dan ook nog eens fris opstaan.

Mede door mijn op dit moment toch wel redelijk heftig opspelende slaapproblemen was dit een beetje een verloren dag. Ik heb vooral erg veel op de bank gelegen en zogenaamde hazenslaapjes gedaan. Mevrouw Veelkantie vermaakte zich ondertussen op de PC en het kijken van programma’s.

Tot mijn eigen verbazing bleek ik vanavond instaat te zijn om een hele film af te kijken zonder in slaap te vallen. Dat gebeurd me ook niet vaak. Kennelijk had ik deze dag wel voldoende hazenslaapjes gedaan.

Vanavond aten we de Kiprollade die ik gisteren rookte. Even opgewarmd in de pan. Was heerlijk! En dat bleek ook wel, want dik een kilo Kiprollade ging gewoon schoon op. Niet in de laatste plaats omdat het vriendje van dochter Veelkantie mee at. En man, wat kunnen die ventjes in die leeftijd een hoop eten! En nog graatmager ook. Mijn broers en ik, allemaal zo’n jaar of twee verschil in leeftijd, hebben mijn ouders ongetwijfeld soms tot wanhoop gedreven in die periode.

Goed, zoals gezegd keken we vanavond een film. Ice Age. Best vermakelijk mag ik wel zeggen, alhoewel ik niet echt een groot liefhebber ben van animatiefilms. En ik heb de film nog van het begin tot het einde gezien ook. En zoals gezegd is dat redelijk uniek.

Goed, ik ga denk ik zo ook maar eens proberen te slapen. Dus, als het leven even meezit tot over een paar uurtjes. En zo niet dan niet

03 september 2011

Zoals u uit de bijdrage van gisteren kon opmaken ging ik vroeg naar bed. Dat wil zeggen… vroeg in de ochtend.

Ik had wel een poging ondernomen om gelijktijdig met mevrouw Veelkantie naar bed te gaan, maar ik was te onrustig en kon de slaap niet vatten. Dat resulteerde erin dat ik na een uurtje of twee weer naast mijn bed stond. Het resulteerde er ook in dat ik tegen een uurtje of 06.00 totaal gesloopt weer terug in bed kroop.

Helaas niet voor lang. Even na 10.00 uur was ik er weer uit. Ik had mijn maximale 4 tot 5 uur slaap weer gehad. Het spreekt vanzelf dat ik me mede daardoor wederom bepaald niet fit voelde vandaag.

Maar ik was zeker niet van plan daaraan toe te geven. Dit kon namelijk wel eens de laatste zomerse dag van dit jaar zijn. En aangezien we de zomerse dagen deze zomer op minder dan twee handen konden tellen was ik van voornemens er volop van te genieten.

Dat deden we onder andere door twee Kiprollades te roken voor later gebruik. U kunt er alles over lezen en zien onder deze blog-post.

Min of meer aansluitend trakteerde wij onszelf op een heerlijke barbecue. Misschien wat eenvoudig, met rookworsten die we tezamen met de kiprollades rookten, slavinken, speklapjes, ons wereldberoemde Veelkantie Bacon Cheese Spread, zelfgemaakte Guacamole, en afbakstokbroodjes van de barbecue, maar daarom niet minder lekker.

Het werd al vrij vroeg donker, maar het bleef lekker warm. Dus ontstaken we in de tuin de olielampen en de kandelaars, waarvan we een overvloed hebben want mevrouw Veelkantie heeft iets met kandelaars en kaarsen, en de tuinhaard. Zo hebben we na het eten nog heerlijk een poosje na zitten soezen en uit zitten buiken. Was heerlijk genieten, lekker met een biertje erbij en het zwoele temperatuurtje. Dat hadden we de afgelopen zomer veel vaker willen doen. Maar helaas…

Tegen 22.00 uur zijn we naar binnen gegaan. We waren ontzettend moe.

Mevrouw Veelkantie keek nog wat TV en meneer Veelkantie zag eindelijk de kans schoon om even z’n ogen dicht te doen. Tot we circa een uurtje of twee later naar bed gingen. Ja ook meneer Veelkantie, want ik ging nog maar eens een poging wagen om een iets normaler slaappatroon te pakken te krijgen. Of dat gelukt is verneemt u morgen wel

02 september 2011

Vandaag alvast boodschappen gedaan voor het hele weekeinde. Want morgen schijnt het 26 graden Celsius en droog te blijven. Dus grijpen we de kans om morgen eens lekker wat buitendingen te doen.

Zoals het roken van twee Kiprollades en daaraan aangesloten een barbecue. Op zo’n dag hebben we geen zin om in de supermarkt rond te lopen. Bovendien neemt het roken van de rollades naar schatting een uurtje of twee in beslag. Ik kan de tijd dus beter gebruiken.

Omdat we morgen wat uitgebreider en vooral duurder eten houden we het vanavond bij wat snacks. Dat kost praktisch niets en is evengoed op z’n tijd erg lekker.

Ik ben nog niet echt herstelt van mij behoorlijk diepe dip van gisteren, dus in de avonduren zat ik er weer flink doorheen.

Mevrouw Veelkantie keek lekker een film en rommelde wat op de computer, dus ik kon redelijk vrij van schuldgevoel mijn ogen even dicht doen op de bank. We hadden besloten om van deze vrijdagavond geen feestje te maken, want twee dagen achter elkaar goed aan het bier zitten is niet zo gezond. Dus spaarde wij ons vanavond wat voor morgen.

Ik ging gelijktijdig met mevrouw Veelkantie naar bed, maar een uurtje of twee later stond ik er weer naast. Ik kon de slaap niet vatten. En dat was behoorlijk balen. Ik hoop nu al een hele tijd dat ik weer eens een nacht heb waarin ik lekker een paar uurtjes achter elkaar goed slaap.

01 september 2011

Deze dag viel me bijzonder zwaar. Ben al een poosje niet zo beroerd geweest als vandaag. De dag is dan ook min of meer een beetje aan me voorbij gegaan.

Heb ontzettend veel geslapen. Dat is de enige manier om dagen als dit door te komen en er zo min mogelijk last van te hebben.

Het slapen, alhoewel ik tussentijds regelmatig wakker schrik, viel me niet moeilijk deze keer. Ik was zo uitgeput dat ik telkens weer binnen een paar minuten in slaap viel. Als ik even achter de PC plaatsnam dan verhuisde ik vanzelf weer binnen een paar minuten naar de bank om weer vast in slaap te vallen.

Gelukkig gingen mevrouw en dochter Veelkantie vandaag samen een beetje op pad en boodschappen doen. Kon ik een beetje mijn gang gaan en hadden ze geen last van me. Andersom had ik hoe dan ook geen last van mevrouw en dochter Veelkantie. Als ik slaap kun je een kanon afsteken zonder dat ik er zelfs van schrik, laat staan dat ik er wakker van zou worden. Alleen als je me aanraak ben ik vrijwel direct wakker.

Vanavond aten we Spaghetti Meatballs. Ik had weinig eetlust en het smaakte me ook niet echt. Hetgeen overigens niets met de kookkunsten van mevrouw Veelkantie te maken heeft. Die kan erg goed koken.

Na het eten heb ik plaatsgenomen achter de PC om te voorkomen dat ik wederom in slaap zou vallen op de bank. Heb de rubriek Vreemde Voedsel Feiten anders ingericht. Nu heeft ieder item zijn eigen blog-post en ik heb er flink wat eerdere blog-posten die eveneens in deze categorie thuishoren onder deze noemer aan- en samengebracht.

Hierdoor is Vreemde Voedsel Feiten inmiddels al een flinke database aan het worden van bijzondere feiten rondom het onderwerp voedsel.

Mevrouw Veelkantie ging redelijk bijtijds naar haar bedje toe. Die heeft gelukkig geen last van slaapstoornissen. Ik keek nog wat actualiteiten en had wat interessante discussies via twitter waarin ik, naar ik hoop, wat mensen heb kunnen bewijzen dat de wereld er soms heel anders uitziet dan men denkt en verondersteld op basis van de propaganda die men doorgaans als waar aanneemt, en dat met name ‘helden’ en ‘heiligen’ zelden deze eretitels verdienen.

Nu is het echter ook voor mij bedtijd. Ik hoop op een goede nachtrust.

31 augustus 2011

Eerst maar even een oproepje, want het zit me flink dwars:

Gisteravond in Lelystad gestolen. Een Baotian Superstar scooter kenteken FS-273-Z. Foto: yfrog.com/gynt0zij. Kuip is nu geheel zwart.

Gaat om de scooter van het vriendje van dochter Veelkantie. Jongen had hem net een dag of zes geleden gekocht. Gisteravond laat, rond 00.00 uur toen hij naar huis ging kwam hij tot ontdekking dat zijn scooter uit onze voortuin is verdwenen. Hoe laat de scooter gestolen is weten we niet precies. We weten wel dat de scooter er in ieder geval rond 20.30 uur nog stond.

Toen vriendjelief naar huis liep hoorde hij in het park bij een school in de buurt meerdere stemmen van jongemannen en het geluid van het proberen aan te trappen van een scooter via de kickstarter. Vriendjelief dacht daarin het geluid van zijn scooter te herkennen, durfde niet te gaan kijken maar pingde dit bericht dochter Veelkantie.

Ik belde onmiddellijk de politie op het ‘Wel Politie geen Spoed’ nummer. Of men misschien eens polshoogte wilde nemen bij de school. Daar had men geen zin in, zo bleek al snel uit het gesprekje. Met allerhande rotsmoezen probeerde men mij het bos in te sturen.

Hij, het vriendje van dochter Veelkantie, moest zelf maar polshoogte gaan nemen, zo liet de Politie me weten. Ik gaf aan dat, dat misschien niet zo verstandig was. Wat moet een jongen van 16 nou tegen van dat tuig beginnen dat brutaal genoeg is om een scooter uit de tuin te jatten? Dan moest vriendjelief zelf maar bellen, vond de dienstdoende agent. Maar die jongen heeft geen beltegoed, zo liet ik de man weten. Dan moest hij maar naar 112, het alarmnummer bellen. Heeft u dit wel eens geprobeerd voor bijvoorbeeld zoiets als een gestolen scooter? Dan weet u dat men je alles behalve serieus neemt en dat niet als spoedeisend ziet.

Het vriendje van dochter Veelkantie belde inderdaad 112 en werd, zoals ik al had verwacht, afgescheept met dat hij later maar moest bellen naar ‘Geen spoed wel Politie’ om ‘een afspraak’ te maken.

Ik ben nog samen met mevrouw Veelkantie, naar desbetreffende school en door het omringende park daarachter gelopen, midden in de nacht, in de hoop dat ik het tuig zou treffen met de scooter van vriendjelief. Helaas was dat niet het geval. De daders waren gevlogen.

Maar stel dat ik het tuig wel had getroffen met de scooter nog in hun bezit, en ik had hen een genadeloos pak rammel had gegeven… wedden dat de Politie dan onmiddellijk had uitgerukt om vooral de daders te beschermen en een aanklacht tegen mij op te nemen… Want eigenrichting meneertje, dat mag niet!

Oh… Wist u trouwens dat de overheid grootscheeps DNA onderzoek van hondendrollen gaat inzetten om de hondenpoep overlast tegen te gaan?

Goed… voor zover het scooter verhaal. Wie wat weet of ziet kan mij mailen via het contactformulier, of uiteraard contact opnemen met de politie. Of met het bejaardentehuis, want dat is net zo effectief.

Verder heb ik niets te melden voor het moment. Ik heb zwaar de pest in!

30 augustus 2011

Zoals ik in de update van gisteren al aangaf was ik na een uurtje of vier alweer klaarwakker en moest ik vanwege rugpijn en ander ongemak mijn bedje uit. Dus daar zat ik dan om iets van 03.30 uur vanmorgen.

Ik baalde als een stekker want ik zou toch zo graag eens gewoon lekker een uur of 8 aaneen in mijn bedje willen kunnen blijven liggen. Bovendien, en daar baal ik nog het meeste van, voel ik me mede daardoor de volgende dag, dus vandaag in dit geval, futloos en moe.

Ik had vanmorgen dan ook geen andere keuze dan een siësta in te lassen. Ik knapte daar gelukkig wel wat van op.

Vanmiddag kochten we in de aanbieding heerlijke kiprollades van ieder 600 gram per stuk voor nog geen € 5,- per twee bij Albert Heijn. Ik schreef daar ook een review over.

Nu hadden wij deze enige maanden geleden al eens eerder gekocht in de aanbieding, en daar schreef ik toen ook een blog-post over, maar we waren even vergeten hoe geweldig deze kiprollades van smaak en kwaliteit zijn. En aangezien ik een product, als dit echt niet goed is, moeiteloos de grond in review is het wel zo eerlijk om producten die gewoon heel erg goed zijn ook de aandacht te geven die ze verdienen.

Het reviewen van producten is namelijk een service aan onze bezoekers. We waarschuwen hen graag als iets de moeite van het geld niet waard is. Maar we wijzen hen ook graag op producten die gewoon heel goed zijn en waarbij de kwaliteit/ prijs verhouding meer dan in orde is.

Goed, u begrijpt dus dat wij vanavond heerlijke kiprollade aten. We hebben uiteraard nog flink wat over, want 1,2 kilo kiprollade eten wij niet op een avondje weg. Dus morgen heerlijk voor op brood of zoiets!

Vanavond was er geen bal op de TV. En nou kan ik daar wel goed tegen want de TV heeft een hypnotiserende werking op me. Ofwel, ik pleur geheid in slaap als ik TV kijk. Het kan me totaal niet boeien, maar kennelijk is het flikkeren van het beeld en de achtergrondgeluiden voldoende om mij naar dromenland te sturen. Ik moet me echt goed concentreren en inspannen om niet in slaap te vallen. En soms is dat wel eens lastig als we een film zitten te kijken. Vaak zie ik slechts 40% van de film in fragmenten. Want ik wordt wel telkens tussendoor wakker.

Soms heb ik pas na drie keer een film kijken door waar het allemaal over gaat. Dat in combinatie met mijn praktisch totaal afwezige geheugen maakt dat ik films soms wel een keer of tig kan kijken alsof het de eerste keer is dat ik de film zie. En dat is dan weer een klein voordeeltje

Een ander flink voordeel, als ik lekker aan het knikkebollen ben bij de TV, is dat mevrouw Veelkantie dan de volledige beschikking heeft over de PC.

Dat is ook waar zij zich de avond mee heeft vermaakt. Spelletjes en dergelijke. En daar is ze dan ook heel fanatiek in. Ze is nu al maanden met één spelletje bezig dat ze maar niet weet uit te spelen. Ik had allang de handdoek in de ring gegooid, maar mevrouw Veelkantie is een echte pitbull wat dat betreft. Die laat niet los tot ze haar zin heeft.

Gelukkig is dat in de omgang met mij niet het geval. Ze weet na dik 27 jaar wel dat ik niet te manipuleren noch te chanteren ben. Dus dat probeert ze niet eens.

Waar ze dan wel weer een kei in is, is doorzetten daar waar andere allang hadden afgehaakt. Ze gaat als een leeuw voor haar gezin. En ik ben dan ook zonder uitzondering iedere dag weer dankbaar dat ik zo’n fantastische vrouw heb.

Ik mag ook graag de loftrompet blazen over mevrouw Veelkantie en de fantastische relatie die wij hebben. We hebben elkaar altijd gewoon geaccepteerd zoals we zijn. We hebben ook nooit bonje. We kiften soms wel eens een beetje, maar meer dan een momentje is dat zelden. Er valt gewoon niets te zeuren als je allebei gewoon erg relaxed van aard bent.

Daarom verbaast het me soms ook wel als mensen de indruk hebben dat ik een heel druk baasje ben die met een rood aangelopen hoofd bijvoorbeeld ‘boze tweets’ de wereld in stuur. Daar is geen sprake van.

Het is maar heel zeldzaam dat ik me echt ergens boos over kan maken. En dat gaat ook op voor mevrouw Veelkantie. De meeste dingen zijn het gewoon niet waard, of je hebt er toch geen invloed op. En als iets op je afkomt dat onvermijdelijk is dan heeft het weinig zin om je er op voorhand vreselijk druk over te maken. Het komt toch wel, ook al lig je met hartklachten op de bank te hijgen van woede of verontwaardiging.

Waar wel veel mensen moeite mee hebben is mijn mate van eerlijkheid. Ik wind er geen doekjes om. Ik zeg wat ik te zeggen heb of je het nu leuk vind of niet. Ik doe dat ook zonder aanziens des persoon. Of ik je nu wel of niet mag speelt eigenlijk geen rol. Verkondig je lariekoek of je zegt of doet rare dingen dan laat ik je dat gewoon weten. Mij is gebleken dat mensen die daar aanstoot aan nemen vaak niet helemaal zuiver op de graat zijn of zelf niet achter hetgeen men doet of zegt staat.

Maar goed, dat was weer een beetje duiding

Zoals te doen gebruikelijk ging mevrouw Veelkantie bijtijds naar haar bedje en doet meneer Veelkantie zijn dagelijkse ding. Waaronder, als het een beetje meezit, een tukkie. En hopelijk wat langer dan de laatste keer. Met andere woorden, tot over een paar uur. En zo niet, dan niet

29 augustus 2011

Voelde me vandaag ronduit belabberd. Totaal geen energie. En dat kwam erg slecht uit want we moesten vanmiddag nog aardig aan de bak. We hadden nog 40 loempia’s te maken voor een buurvrouw.

Normaal doen we niet aan het produceren van zaken op bestelling. Niet in de laatste plaats omdat ik simpelweg met mijn staat van gezondheid niet kan werken. Maar voor deze buurvrouw maakte wij een uitzondering omdat ze het niet erg breed, zeg maar gerust erg krap heeft. We maakte de loempia’s dan ook tegen kostprijs.

De loempia’s zijn bestemd voor de bruiloft van haar zoon. Na de huwelijksplechtigheid zet men de feestelijkheden voort bij moeders, dus onze buurvrouw elders op ons pleintje, voort. En dan is het toch leuk als men wat te knagen heeft. Dus bestelde ze bij ons 40 loempia’s.

Vroeg in de middag haalde we eerst even de laatste benodigdheden in huis. Zoals de taugé. Dat moet je zo vers mogelijk kopen want taugé schimmelt erg snel. En dan is het werkelijk niet meer te vreten.

Eenmaal weer thuis zijn we begonnen met de klus. Ik begon met het klaarmaken van de vulling van de loempia’s. Een flinke hoeveelheid. Ruim 2,5 keer zoveel als we normaal voor onszelf maken. En dan maken we al behoorlijk wat omdat de hele halve kwart van de buurt mee eet als wij loempia’s gaan maken. Deze keer dus nog veel en veel meer.

Toen ik eenmaal één pan met vulling klaar had begon mevrouw Veelkantie direct met het rollen/ vouwen van de loempia’s.

Ondertussen maakte ik de volgende pan loempiavulling en legde de loempia’s die mevrouw Veelkantie klaar had keurig in aluminium bakken met tussen de loempia’s vetvrij papier zodat ze niet aan elkaar of aan het bakje gaan kleven. Want dat doen ze nogal vrij snel. Kleven.

Al met al waren we een uurtje of twee later klaar. We hebben de bakken met loempia’s, keurig gewrapt met plasticfolie tegen het uitdrogen, direct naar de buurvrouw gebracht zodat ze deze in haar koeling kon plaatsen.

Maar toen waren we nog niet klaar…

We hadden expres meer vulling gemaakt zodat we vanavond ook nog wat loempia’s hadden. Dat werden er uiteindelijk nog eens 16. Al met al heeft mevrouw Veelkantie 56 loempia’s gedraaid. Dus die kan voorlopig even geen loempia’s meer zien

We hadden niet verwacht nog zoveel loempia’s te kunnen fabriceren voor onszelf, dus we hadden al een gerecht bedacht waarbij we de loempia’s konden eten. En dat werd Foe Young Hai.

Dat had ik nog niet eerder gemaakt, dus het werd een beetje een experimentje. Gelukkig pakte dat goed uit.

We hadden vanavond dus heerlijke loempia’s, lekkere Bami die mevrouw Veelkantie maakte terwijl ik met de Foe Young Hai bezig was, en uiteraard de Foe Young Hai zelf. We hebben dus heerlijk gegeten deze avond. En tegen een prijs waar je, je een scheur in de broek zou lachen.

Na het eten deed meneer Veelkantie bij wijze van uitzondering mee met een potje kaarten met mevrouw en dochter Veelkantie en haar vriendje.

Tegen een uur of 23.00 was de koek echter helemaal op. Ik was bekaf. Dus ging ik gelijk met mevrouw Veelkantie op stok. Om naar wat later blijkt zeker 4 hele uren te slapen.

Inderdaad, ik was al na 4 uurtjes weer klaar wakker. Ik had nog wel graag willen blijven liggen, om misschien nog even in slaap te vallen, maar ik had zo’n rugpijn dat ik er wel uit moest. Balen als een stekker dus, want nu ben ik de rest van de dag vermoedelijk ook niet zoveel waard. Want daar zijn toch echt wat meer uren slaap nodig.

We gaan het wel zien…

Hoe dan ook, ik heb nu wel de gelegenheid om onze Foe Young Hai op het blog te zetten, en u hiervan in kennis te stellen via mijn dagboek.

28 augustus 2011

Ik was vandaag voor mijn doen laat mijn bed uit. Om een uur of 12.00 pas. Maar… Ik lag er dan ook over 06.00 uur pas in. Dat dan weer wel.

Voelde me er eigenlijk best lekker bij. Normaal verga ik van de pijn in mijn sodemieter als ik langer dan 4 tot 5 uurtjes in bed lig, maar deze keer had ik er eigenlijk geen last van.

Vanmiddag weer eens Formule 1 gekeken. Heb ik een lange tijd niet gedaan. Was een redelijk fanatieke fan, maar dat was er wel een beetje vanaf gegaan. Was een uitgelezen Schumacher fan. Althans, vond de combinatie Ferrari Schumacher een geweldige. Toen hij bij Ferrari weg ging had ik het ook wel gezien.

Vond het wel aardig, maar ik kan er niet echt meer inkomen, dat hele Formule 1 gebeuren. Gaat ‘m niet meer worden. Maar ach, voor een luie zondagmiddag kan het er wel mee door. Lekker knikkebollen bij het janken van Formule 1 auto’s op de achtergrond.

Vanavond aten we de rest van de kipspareribs. Lekker lang in de koekenpan zodat ze van gaarheid van het botje vallen. Heerlijk!

Vanavond een beetje televisie gekeken. Twee films half half gezien.

Mevrouw Veelkantie was lekker aan het kaarten met dochter Veelkantie en haar vriendje. Dat hebben ze opnieuw ontdekt, zo lijkt het. En als ze dat gezellig vinden… Waarom niet dan.

Mevrouw Veelkantie ging als te doen gewoonlijk bijtijds naar bedje toe. Ik luisterde en keek de laatste uitzending van Echte Jannen (Powned) op radio 1. Lekker azijnzeiken via twitter. Was best wel een aardige uitzending. Moet nu op zoek naar een ander tijdverdrijf tussen 00.00 en 02.00 uur op de zondagavond, als mevrouw Veelkantie niet wil stoeien. Want neemt u van mij aan… Stoeien met mevrouw Veelkantie gaat altijd voor. Veel te lekker wijf om een kans te laten schieten.

Nu nog even het blog bijwerken, beetje op internet neuzen en dan ook naar bedje toe. Slaap lekker.

27 augustus 2011

Vandaag werkelijk niets meegemaakt. Mevrouw Veelkantie was dan ook een beetje erg moe. Die kan niet zo goed tegen zo laat, of liever zo vroeg in de ochtend, naar bed gaan. En natuurlijk viel de circa 4 liter bier haar de volgende dag wat zwaar. Alhoewel ze geen echte kater had.

Dus de hele dag een beetje niets gedaan. Heerlijk. Alleen laat in de middag even naar de buurtsuper geweest.

Ook met het avondeten maakte we ons er heel makkelijk vanaf. Lekker gewoon van die gore diepvrieshamburgers uit een doos op een broodje. Heerlijk! Want die hamburgers zijn gewoon lekker van viezigheid.

Ook in de avond een beetje voor de TV gehangen. En toen ging mevrouw Veelkantie lekker naar bedje toe, want die was moe van het niets doen.

Ik deed mijn ding nog een beetje.

Ben een nieuwe rubriek begonnen op het blog. Vreemde Voedsel Feiten heet het. Daarin komen de meest curieuze soorten voedsel en recepten aan bod. Ben van voornemens op daar zo nu en dan een curieus item aan toe te voegen. Er staan er inmiddels al 10 op, dus het bezoeken waard.

En als u nog een curieus voedselfeit weet… gewoon even insturen via het contactformulier of per mail naar [email protected].

26 augustus 2011

Had er wel zin in vandaag. Voelde me wederom relatief goed, dus laat de dag maar beginnen.

Vanmiddag eerst maar even wat boodschapjes gedaan voor de avondmaaltijd. We hadden besloten om het restant van het gehakt dat we over hadden van de Surinaamse Worst maak sessie in rolletjes te bakken en dat in een opgerolde Turkse Pizza op te peuzelen.

Deze Gevulde Lahmacun Dürüm smaakte ons meer dan fantastisch.

Tijdens het bereiden van de maaltijd waren we al begonnen met pimpelen. En dat hebben we na het eten gewoon voortgezet. Tot een uur of 04.00 vannacht.

We hebben lekker wat spelletjes op de PC gedaan en daarna muziekvideo’s gekeken en meegezongen met de grote der aarde. Heerlijk om je lekker een beetje uit te leven, je emoties een beetje de vrije hand te geven en lekker te kletsen over de zinnige en onzinnige dingen in het leven. Samen met een overdosis gerstenat, ook wel bier genoemd, levert dit hele gezellige avonden vol met een lach en een traan op. Heerlijk!

Tegen een uur of vier diep in de ochtend was (gelukkig) het bier op. We hadden er met z’n tweetjes 9 liter bier doorheen gejaagd

Ik zal niet bewerend dat we nuchter waren, maar dronken ook zeker niet. Mevrouw Veelkantie kan, op gezette tijden, zuipen als een scheepsmaatje. En ook meneer Veelkantie spuugt er niet in. Echt bezopen worden doe ik nooit. Ongeacht hoeveel ik drink. Ik kan me de dag niet meer heugen dat ik dronken ben geweest.

En meneer Veelkantie heeft mazzel. Ik voel me de volgende dag, na een flinke slemppartij altijd prima. Sterker nog, voel me the day after meestal beter dan dat ik in volledige nuchtere toestand in bedje kroop.

Of dat ook het geval is met mevrouw Veelkantie? Ik vrees van niet. Als die wakker is dan ben ik bang dat ze zich niet zo heel fit voelt. Maar ach, berouw komt altijd na de zonde, en zo nu en dan eens lekker uit je slof schieten is en blijft gewoon lekker. Heerlijk brassen.

Goed en hoe dan ook. 04.00 uur, bier is spoorloos verdwenen… tijd om de bedstede op te zoeken. Welterusten!

25 augustus 2011

Voelde me vandaag wel aardig lekker. En dat was weer een verademing!

Toch niet erg veel gedaan vandaag. Alleen de fiets van dochter Veelkantie gerepareerd.

Vanmiddag werd ik zelfs van mijn taken ontheven. Dochter Veelkantie had haar droomschoenen ontdekt en ze kon niet meer verder met haar leven voordat ze deze aan haar voetjes had. Ach, als we het leven van dochter Veelkantie kunnen repareren met € 20,- aan schoentjes…

Ook hoefde ik niet mee met boodschappen doen. Dochter Veelkantie wilde uiteraard met haar nieuwe schoentjes showen dus die ging mee met mevrouw Veelkantie om boodschappen te doen.

We hadden gelukkig ook niet zoveel nodig. We deden namelijk de tweede Knorr Wereldgerechten test. Deze keer was Knorr Wereldgerechten –Griekse Kofta aan de beurt. Alhoewel Grieks? Kofta? Nee, daar leek het in geen velden of wegen op. En erg goed was het gerecht ook niet.

Vanavond kregen we van buren een mooi en gloednieuw konijnenhok voor buiten. Maar we hadden er al één, dus deze zou leeg komen te staan. Het vriendje van dochter Veelkantie deed, gelukkig was het koopavond, echter een konijntje cadeau. Echt een fluffy. Dus deze leegstand is direct opgelost. Je moet toch niet aan krakers denken!

Mevrouw, dochter en het vriendje van dochter Veelkantie deden vanavond kaartspelletjes. Dat is niet zo mijn ding (zal een jeugdtraumaatje zijn) dus deed ik wat andere dingen. Ik keek met een half oog naar de televisie en dommelde lekker wat op de bank. Heerlijk!

Toen vriendje naar huis ging gingen mevrouw en dochter Veelkantie lekker naar bedje. En ik doe dan mijn gebruikelijke ding, en dit is onder meer het resultaat

24 augustus 2011

Meneer Veelkantie was er alweer bijtijds uit vanmorgen. Maar mevrouw Veelkantie had wat meer tijd nodig om van de slemppartij van gisteravond en vannacht bij te komen. En dat is niet erg, want dan kan meneer Veelkantie lekker zijn gangetje gaan.

Vanmiddag gewoon ons gebruikelijk ding gedaan. Beetje boodschappen doen voor het avondeten, beetje rondneuzen in supermarkten voor interessante eetbare dingen, enzovoort.

In de avond was het dan zover. We gingen proeven of de Surinaamse Vleesworst ook deze keer goed gelukt was. Dus lekker een eenvoudige Surinaamse Bami in elkaar geratst en de worst in het eigen kookvocht, twee blokjes bouillon en een berg soepgroente warm gemaakt. Want zo hebben we niet alleen lekkere worst, niet alleen een bami, maar ook nog een heerlijk bakje soep hij het eten!

De Bami was heerlijk en de worst was verrukkelijk! Alleen, ondanks dat ik ruimschoots allerhande soorten pepers in de worst mengde, was de worst niet zo pittig als ik gehoopt had. Vrees toch echt dat ik volgende keer Madame Jeanette moet gebruiken om de juiste pittigheid te krijgen.

Het kookvocht, dat wij transformeerde naar een heerlijke soep, gooide we uiteraard niet weg. Dat hebben we ingevroren in bakken en gebruiken we later weer om de andere porties vleesworst in op te warmen en te voorzien van nog meer smaak. En uiteraard om daarna eveneens als lekker soepje te dienen! Dat scheelt bovendien weer geld.

Later op de avond keken we nog een redelijk interessant film. Forgotten. Daarna was het bedtijd voor mevrouw Veelkantie, en tijd voor meneer Veelkantie om actualiteiten te kijken en het blog bij te werken.

23 augustus 2011

Vandaag flink inkopen gedaan. Er was weer wat ruimte gekomen in de vriezer, dus dat vullen we snel weer op.

In dit geval met, om te beginnen, wat porties Surinaamse Vleesworst. En uiteraard maken we die zelf. En dat is ook waarmee we ons in de avonduren bezig hielden. Gezellig met een biertje erbij.

Het resultaat was bijna drie kilo vleesworst. Heerlijke vleesworst om precies te zijn.

Omdat dochterlief met een vriendinnetje naar de bioscoop ging en wij uiteraard nog wat te doen hadden aten we lekker makkelijk. En zo gaat dat met de Veelkantie’s, dan maken we er een heuse test van. In dit geval een Dr. Oetker ~ Ristorante Pizza Grande Test. En dat viel zeker niet tegen!

Vaak is het beste wel een straf om diepvriespizza’s te testen. De meeste zijn namelijk simpelweg niet te vreten, zo is onze ervaring inmiddels. Mevrouw Veelkantie kijkt dan ook al op voorhand vies als ik voorstel om pizza’s te testen. Maar zoals gezegd was dit geen slechte ervaring, dus ik hoop dat ik het vertrouwen van mevrouw Veelkantie in diepvriespizza’s enigszins heb weten te herstellen. Althans ik… Dr. Oetker dan.

Na het eten gingen we aan de slag met de Surinaamse Vleesworst. Een uurtje of twee later waren we helemaal klaar met de klus. Tijd voor wat ontspanning. En ik kan u zeggen dat het nog heel gezellig werd.

Mevrouw Veelkantie won met Yahtzee, dus haar avond kon al niet meer stuk. Uiteindelijk was tegen 03.00 uur het bier op. Tijd om te gaan slapen.

22 augustus 2011

Voelde me verdorie vandaag gewoon een stuk fitter. Ik ben kennelijk weer een beetje over het dieptepunt heen.

Het was vandaag ook weer tijd voor mijn injectie die de effecten van mijn auto-immuun aandoening moet onderdrukken. Soms heb ik daarvan een aardige terugslag. Laat ik hopen dat die deze keer uitblijft.

Vandaag was ik weer een beetje in een snuffelbui. Dat wil zeggen dat ik supermarkten en winkels afspeur naar zaken om te proeven en uit te proberen. En soms zitten daar hele lekkere en verrassende dingen tussen, maar helaas vaker dingen die gewoonweg het geld niet waard zijn. Zoals bijvoorbeeld de Bifi Pizza XXL.

Dat gaf me wel inspiratie om een zogenaamde Tussendoortjes Test te gaan doen. Telkens proberen we dan een Tussendoortje uit.

Het testen en proeven van dingen is altijd leuk om te doen. Niet alleen ontdek je zo lekkere, minder lekkere en ronduit vieze dingen, maar ik heb het gevoel ook nog een beetje een dienst te verlenen aan onze lezers.

Natuurlijk is onze smaak niet toonaangevend. Ik heb een tijdje geleden de Europshopper Pizza Test gepubliceerd en kreeg van iemand zelfs een kwade reactie. Daar waar wij deze wanstaltige pizza’s op alle fronten moesten afkeuren vond deze meneer dat deze pizza’s het summum van genot waren. Tja… Als je normaal alleen bliknasi eet…

Smaak is natuurlijk één ding, en daar valt naar het schijnt niet over te twisten te zijn. Vandaar dat we altijd duidelijke foto’s plaatsen bij de producten die we testen. Want laten we eerlijk zijn… Als de fabrikant van een product u een bepaalde kwaliteit en hoeveelheid toezegt en uit de foto’s blijkt het tegenovergestelde waar te zijn, dan is het wat mij betreft gedaan met de discussie. En het staat u natuurlijk altijd vrij om het product zelf te testen en te zien of onze bevindingen hout snijden.

Vanavond aten we lekker slavinken. Die waren vorige week in de aanbieding bij de Boni, dus dan nemen we ze mee. En vanavond was de avond dat we deze oppeuzelde. Heerlijk met een lekkere frisse salade met daarin de Feta die wij eerder overhielden van de Gevulde Kipfilets.

Zo aten we vanavond weer heerlijk goedkoop. En dat is toch een sport en uitdaging, zo goed mogelijk eten voor zo min mogelijk geld.

En als u ons ziet dan kunt u er niet omheen. Wij zijn Hollands welvaren!

Terwijl mevrouw Veelkantie zich vermaakte achter de PC keek ik vanavond een film. Catch Me If You Can. Het is niet de eerste keer dat ik deze film zag, maar hij blijft wel boeien. Het is namelijk, hoewel stevig geromantiseerd en ernstig opgeleukt, het min of meer waargebeurde verhaal van Frank Abagnale Jr.

Mevrouw Veelkantie ging lekker naar bedje toe, en meneer Veelkantie keek nog even wat actualiteitenprogramma’s en werkte het blog weer bij. Maar ook voor mij is het tijd geworden om een tukkie te gaan doen. Welterusten

21 Augustus 2011

Was vandaag een typische helemaal niets dag. Niets gedaan, niets meegemaakt, nada, niks, nothing. Hele dag een beetje rond lopen hangen.

Veel geslapen, even achter de PC, beetje TV kijken, slapen, plassen, beetje eten, slapen, beetje achter de PC, beetje TV kijken, plassen, avondeten, beetje slapen, beetje hangen, beetje achter de PC, beetje TV kijken, beetje Echte Jannen luisteren, beetje (af)zeiken op twitter, beetje blog bijwerken… Dat somt mij dag wel op.

Ben nog steeds niet echt fit. Maar het gaat wel al iets beter.

Werd vanmorgen wel weer wakker met een dichtgeplakt ontstoken oog. En mijn andere oog schrijnde en ik zie wazig. De ontstekingen lijken dus wel een beetje door te zetten of te blijven hangen. Als het half deze week nog niet over is toch maar even afspraakje maken bij de dokter.

Oh ja, we hebben lekker gesnackt vanavond. Frikadellen en patat. Echt heel lekker op z’n tijd. En goedkoop. Ook dat nog eens.

Tja, dat was het voor vandaag. Meer heb ik niet te vertellen. Morgen misschien beter. Althans, met een beetje mazzel natuurlijk. Want we zijn maar mensen van de seconde als het even tegen zit!

20 augustus 2011

Als het goed is leest u nu deel II van dit dagboek. Het bleek namelijk dat de lengte van een blog-post maar zo lang kan zijn. Daarna neemt het blog de nieuwe entries niet meer op. Dus was ik genoodzaakt een deel II aan te leggen. Uiteraard blijft deel I gewoon beschikbaar.

Goed, over tot de orde van de dag…

Vandaag was wederom, fysiek gesproken, een slechte dag. Ik moest zelfs de avances van mevrouw Veelkantie afslaan. Nou en dat zegt wat!

Gelukkig heb ik dat aan het einde van de avond helemaal goed kunnen maken. Want je blijft natuurlijk wel een kerel. En… het moet gezegd worden… mevrouw Veelkantie is een onweerstaanbaar lekker wijf.

In de middag heb ik maar een siësta gehouden want ik was op. En wat ik de laatste dagen heb is enorme schrijnende ogen. Ik vrees dan ook dat er weer een aardige oogontsteking aan zit te komen. En dat nadat ik net een paar dagen geleden genas van een oog en kaakontsteking. Deze keer, voor de lol of zoiets, aan beide ogen. We wachten het weer af…

Dat maakte het vanmiddag ook erg lastig om wat te doen aan het blog en twitter. Dus u heeft mij vandaag maar zeer spaarzaam bezig gezien op beide genoemde fronten.

Na mijn siësta ging het, alhoewel niet van harte, wel weer een beetje. Dus hop, in de benen! Boodschappen doen voor de barbecue van vanavond. Want het is weer eens droog en licht zonnig tussen de buien door, dus moeten we die kans met beide handen aangrijpen!

De barbecue was fantastisch. Daar kunt u alles over lezen onder de blog-posten Gevulde Kipfilet, met rauwe ham en feta, van de barbecue en Barbecue Foodporn ~ 20-08-2011.

De weergoden waren ons aardig goed gezind. Het bleef, op wat kleine spetterbuitjes na, droog en aangenaam weer.

Prettig. En wat ook prettig was is dat het universele medicijn tegen zo ongeveer alle kwalen, namelijk drank, z’n werk weer feilloos deed. Ik voelde me na de barbecue en een paar potjes bier weer een beetje meer mens. En dat is lekker want dan kun je ook wat meer genieten van zo’n heerlijke barbecue en verdere avond.

In de avond wilde ik geen TV gaan kijken want dan wist ik zeker dat ik binnen een paar minuten vertrokken zou zijn naar dromenland. Dus namen mevrouw en meneer Veelkantie plaats achter de PC. Want ik ben weliswaar niet zo’n spelletjesmens, op Mahjong en Yahtzee na, maar mevrouw Veelkantie had ontdekt dat onze nieuwe PC afgeladen is met computerspelletjes. Dus die moesten wel bekeken worden.

Overigens, na een zeer moeizame start met mijn vorige nieuwe PC en de nodige problemen, mag ik zeggen dat mijn nieuwe voor een nieuwe omgeruilde PC het meer dan uitstekend doet. Tot op heden nog geen enkele wanklank of vreemde beweging gezien. Houden zo!

Later op de avond probeerde mevrouw Veelkantie het nog maar eens. En deze keer kon ik haar niet weerstaan. Dus hebben we zogezegd even ‘de was opgehangen’, als u begrijpt wat ik bedoel.

Nadien, want we maakten er geen half werk van, was mevrouw Veelkantie uitgeput en viel in slaap als een prinsesje. Maar meneer Veelkantie lag na twee uur nog wakker. Want ik mag dan zo moe als een hond met schurft zijn, maar de slaap vatten blijft een enorm probleem.

Dus besloot ik maar om eruit te gaan. Want als ik ga liggen woelen dan maak ik alleen maar mevrouw Veelkantie wakker.

En zie hier… In plaats van lekker te slapen schreef ik de eerdergenoemde twee blog-posten en stelde ik u zojuist weer in kennis van mijn dagelijkse beslommeringen. Is het wakker zijn toch nog enigszins nuttig geweest.

Maar met uw welbevinden, en ook zonder, ga ik het zo nog maar eens proberen. En dan maar hopen dat ik flink wat uurtjes kan slapen…

19 augustus 2011

Als je het hebt over een off-day dan was dit een schoolvoorbeeld ervan!

Ben vandaag zo ontzetten moe, gaar en ellendig geweest dat het met geen pen (of toetsenbord) is te beschrijven.

Maar we wilde vandaag wel even bij onze maatje Teun langs. Want het was alweer veel te lang geleden dat we hem hebben gezien. En aangezien Teun niet meer alle tijd van de wereld heeft (want stervende aan kanker) is het wel belangrijk regelmatig je neus te laten zien.

Het was wel even schrikken. Teun is in korte tijd heel hard achteruit gegaan. Nog magerder dan hij was, nog fragieler en nog nauwelijks instaat op zijn spillepootjes te staan. Een pijnlijke confrontatie!

Het is het lelijke gezicht van kanker dat we nu al veel te vaak hebben gezien. En telkens weer verloopt het in grote lijnen hetzelfde.

Teun heeft erg veel pijn, dus volgende week krijgt hij een permanente morfinepomp. Voor de rest van zijn leven, zeg maar. Ook krijgt hij Prednison in de hoop ook een beetje de pijn te onderdrukken en zijn longen vrij te houden voor zolang als het kan.

Teun heeft vorige week bestralingen gehad. Niet om zijn leven te verlengen, want helaas is hij dat stadium al ver voorbij, maar om de pijn te bestrijden. Om het tumorweefsel wat in bedwang te houden dat tegen zijn organen en dergelijk aandrukt. En hoe idioot ook, het verschrompelende tumorweefsel veroorzaakt op zijn beurt weer veel pijn.

Na een uurtje of twee zijn we weer opgestapt. Niet alleen omdat het natuurlijk heel confronterend is, maar ook omdat ik er zelf even helemaal doorheen zat qua fysiek. Hoe schandalig ook, maar mijn ogen vielen bijna dicht toen ik in gesprek was met Teun en zijn lieve vrouw.

We zijn maar even snel wat boodschappen gaan doen, en dan naar huis. Kon mevrouw Veelkantie koken en ik op de bank een paar uurtjes slapen.

Mevrouw Veelkantie kwam met het idee om Bami met saté te maken. En dan niet de Chinese of Aziatische variant. Nee…Oud-Hollandse Authentieke Bami met Saté. U kent het wel uit uw jeugd. Dit kwam destijds, zeker omdat het toen luxe armoedevoer was, minstens eens in de maand op tafel. En lekker dat we het vonden!

Dus ik was direct voor! Leuk zo’n trip langs memory lane

Na een paar uurtjes geslapen te hebben, mevrouw Veelkantie stelde het eten zelfs wat langer uit om me te laten slapen (de lekkere schat), voelde ik me iets beter. En ik heb heerlijk gegeten!

In de avond deden we spelletjes. Maar ik zakte al redelijk snel weer een beetje in van vermoeidheid. Want fysiek was en bleef het vandaag een waardeloze dag. Dat nam niet weg dat het weer reuze gezellig was. En na een paar biertjes knapte ik zelfs weer een beetje op. Maar nu was mevrouw Veelkantie, die niet echt gewend is laat naar bed te gaan, erg moe, dus die hield het om 12.30 uur wel voor gezien.

Gelukkig had ik nu wel even de energie om het recept voor Oud-Hollandse Authentieke Bami met Saté op het blog te zetten en u in kennis te stellen van bovenstaande belevenissen. Toch denk ik dat ik zo ook maar eens een tukkie ga doen. Want dit is echt zo’n dag die op zeker moment wel voorbij mag zijn.

En… met een beetje mazzel is er morgen, of over een paar uurtjes in dit geval, weer een dag. En wie weet wat die dag gaat brengen

18 augustus 2011

Zo, vandaag best een poosje geslapen en niet eens totaal gaar opgestaan. Kijk… zo mag ik het graag zien.

Vanmiddag hebben we besloten om alle 26 Knorr Wereldgerechten te gaan proeven. Onze ervaringen daarmee, voor zover wij daarvan enkele hebben gegeten, zijn op zich niet echt slecht. Dus een hele grote straf is het niet. Hopen we dan maar. Want wat ons nog te wachten staat weten we natuurlijk niet.

Ik hou bij hoog en laag vol dat ik niets tegen het koken uit pakjes, zakjes en blikken (als basis) heb, dus dat moet ik dan maar bewijzen ook. En we hebben weer wat te testen en op het blog te plaatsen. We zullen, bij het maken van de gerechten ook de nodige tips geven hoe u deze gerechten wat kunt opleuken, welke instructies op het pak u beter niet op kunt volgens en anders kunt doen, enzovoort.

Voorlopig pakken we één pak Knorr Wereldgerechten per week. Dus we zijn de eerste 26 weken zoet.

Vandaag voegde we direct de daad bij het woord. Het resultaat kunt u lezen onder het topic: Test Knorr Wereldgerechten–Griekse Gyros. Zeker geen slecht recept, maar het heeft alleen verdomde weinig met Grieks en Gyros te maken. Maar u kunt daar alles over lezen onder de link.

Vanavond lekker een beetje op de bank gehangen om televisie te kijken. En me nog redelijk vermaakt ook. Althans, op de momenten door waarop mijn ogen niet dichtvielen