Van de week plaatste ik een blogpost over de Cone-Pizza. Ofwel Pizza in een hoorntje. Een hartstikke leuk innovatief idee om Pizza te serveren. Het ziet er erg grappig en zelfs smakelijk uit, en het is makkelijk zo uit het handje eten. De volgende stap in het snacken!
Enige nadeel is dat het thuis erg moeilijk te realiseren is. Het Pizzadeeg moet namelijk voorgevormd en blind voorbakken worden. En dat is wel een beetje lastig met huis, tuin en keukenmiddeltjes.
Daarover ben ik een beetje aan het brainstormen gegaan, en ook in de reacties onder desbetreffende blogpost krijg ik ideeën aangereikt, maar dat heeft nog niet mogen leiden tot het gouden idee of de gouden tip waarmee ik thuis inderdaad ook Pizza hoorns kan fabriceren. Maar…
Al brainstormend passeerde verschillende zaken de revue die zich wel goed lenen voor huis, tuin en keuken fabricage. Tenminste, dat dacht ik op dat moment, maar dat moest ik nog uitproberen.
Meneer en mevrouw Veelkantie zijn dus gisterenmiddag de keuken in gedoken en aan het experimenteren geslagen. En de uitkomst van deze experimenten waren zo bevredigend dat we besloten hebben om er direct maar een maaltijd van te maken.
Het Experiment:
Ik wilde testen of een tortilla, gewoon uit een pak, zich liet vormen tot een conus en dan ook nog te eten was. Hetzelfde wilde ik proberen met een ordinair loempiavel uit een pak.
Om te beginnen fabriceerde ik een conus van zilverpapier om de tortilla en het loempiavel omheen te kunnen ‘vouwen’ zodat deze tijdens het voorbakken in model bleven. Na een beetje rommelen had ik de conus. Kost flink wat zilverfolie, maar alles voor de wetenschap.
Het idee was namelijk dat de tortilla hard zou worden als ik deze even zou bakken en ook in model zou blijven. Want zoals we allemaal weten hebben de tortilla’s altijd de neiging om wat harder te worden rond de randen als je deze opwarmt in bijvoorbeeld de oven of zelfs in de magnetron. Dat is normaliter niet de bedoeling, maar deze keer anticipeerde ik daar juist op.
Ik stelde daarom de oven in op 200 graden Celsius en liet deze voorverwarmen terwijl ik een tortilla om de met zonnebloemolie ingevette conus, want anders krijg je ‘m er na het voorbakken niet meer vanaf, vouwde en deze vastzetten met een tandenstoker.
De tortilla om de conus bakte ik eerst 5 minuten, maar toen werd de tortilla niet echt hard en bruin, dus ik maakte daar een minuut of 10 van op 200 graden Celsius. Toen was de tortilla harder en bruiner. Het afkoelen buiten de oven moest de rest doen. En dat deed het gelukkig ook.
Na een paar minuten was de tortilla conus harder en kon ik deze met enige moeite van de conus verwijderen. En zoals ik hoopte behield de tortilla z’n conusvorm en was nog lekker ook!
Goed, deel I van het experiment was dus gelukt. Nu deel twee. Namelijk het op gelijksoortige wijze bakken van twee op elkaar geplakte loempiavellen.
Ik volgde dezelfde procedure als bij de tortilla. Nu is een loempiavel, of eigenlijk twee op elkaar dus, veel zachter dan een tortilla. Ik hoefde deze dan ook niet vast te zetten met een tandenstoker. Alleen even met wat water te ‘verlijmen’ om te blijven zitten.
Ook het voorbakken kan wat korter zijn omdat loempiavellen dunner en zachter zijn en ook sneller hard worden. Dat werd uiteindelijk, na wat experimenteren, 7 minuten op eveneens 200 graden Celsius.
Wederom gaf ik, deze keer de loempiavellen, even een paar minuten om af te koelen en door te harden. En ook dat ging uitstekend. Maar nu moest de loempiavel-conus nog van de conus af…
Dat ging de eerste keer niet helemaal naar wens. Meneer Veelkantie heeft namelijk geen handen maar kolenschoppen, en meneer Veelkantie is ook niet zo van het voorzichtige. Dus kneep ik de loempiavel-conus de eerste keer bij het verwijderen van de conus fijn. Wat er resteerde van de loempiavel-conus gebruikten we wel om te proeven of het lekker was. Want als het niet lekker is, een in de oven gebakken loempiavel-conus, dan heeft het weinig nut verder te gaan.
Maar we, mevrouw, dochter en meneer Veelkantie waren unaniem. Gewoon heerlijk! Dus probeerden we het nog maar eens. En deze keer met meer succes.
Nu stonden we te trappelen om beide conussen van zowel de tortilla’s alsook van de loempiavellen te vullen met iets lekkers. Maar we moesten een keuze maken. Of/ of en niet en/ en.
Nu hadden we de laatste tijd al aardig wat Mexicaans-achtige gerechten gegeten bij het testen van de Knorr Wereldgerechten, dus kozen we uiteindelijk voor de Aziatische variant. Ofwel gevulde loempiavel-conussen. Dus dat werd eerst maar eens loempiavel-conussen produceren.
Uiteindelijk produceerde meneer en mevrouw Veelkantie, want meneer is van de ideeën en mevrouw is van de uitvoering, 9 loempiavel-conussen. Daarvan kneep ik er 1 per ongeluk fijn.
Nu kwam het aan op het fabriceren van een vulling. De keuze is eindeloos, want het mooie van dit product is dat je het met alles wat je ook maar kunt bedenken kunt vullen, dus dat was nog even lastig. Het werden uiteindelijk twee soorten vulling maar wel op dezelfde groenten en boemboe basis. Dus eerst maar eens de groentemix met boemboe mixen.
De eerste vulling bestond uit een Aziatische groentemix, een pittige boemboe en kipfilet.
Voor de tweede vulling gebruikte we dezelfde groenten met boemboe basis, maar dan niet aangevuld met kipfilet maar met tijger-garnalen.
Nu had het, achteraf bezien, visueel mooier geweest als we iets van een lichtgekleurde boemboe, kruidenmix of marinade hadden gebruikt. Maar de smaak was evengoed onovertroffen lekker.
Nu werd het tijd om de loempiavel-conussen te vullen. En nog even een minuut of 7 af te bakken in de oven op wederom 200 graden Celsius. Dus plaatsten we de gevulde conussen in een ovenschaal en plaatsten deze nog even in de oven.
Een paar minuten later konden we eten. Dus even twee foto’s, één met de kipfiletvulling…
En één met de garnalenvulling…
Om u lekker te maken 
Het was werkelijk om de vingers bij op te eten. Heerlijk pittig en zeer smakelijk. En ook nog eens heel eenvoudig om te eten want je kunt de gevulde loempiavel-conussen zo uit het handje eten.
We hebben het gerecht maar Cone-Imex gedoopt. Een beetje een ludieke verwijzing naar Conimex, u weet wel… van die Aziatische producten. Maar heeft u een betere naam voor dit recept dan horen we dit graag van u. U kunt uw suggesties kwijt in de reacties onder deze blogpost.
Het is echt een gerecht geworden dat je met veel plezier en liefde aan gasten kunt voorschotelen. Maar zoals gezegd zouden we wel de volgende keer voor een lichter gekleurde vorm van kruiding gaan om het visueel nog iets aantrekkelijker te maken. Ik denk dat ik de volgende keer gewoon iets van zoetzure chilisaus gebruik in plaats van een boemboe. Smaakt naar verwachting ook geweldig maar ziet er visueel naar verwachting nog mooier en smakelijker uit.
Maar eerst gaan we binnenkort, waarschijnlijk deze week nog, aan de slag met de tortilla-conussen. Want ook daar zijn we enorm nieuwsgierig naar. Denk dat dat een chilivulling gaat worden. Maar dat ziet u dan later in de week wel… Ik zou zeggen Stay Tuned!
Zie ook:
die Meneer Veelkantie gelukkig maakt met een bezoekje
Conus rollen/vouwen en door een bakring steken, zou dat niet werken?
Mad,
Als we het hebben over de tortilla conussen dan denk ik dat deze niet in een puntje blijven zitten als je deze door een bakring steekt. Met de pizza en de loempiavel conussen werkt het sowieso niet omdat deze te zacht zijn.