Zelfgemaakte Lasagne

Vanavond hadden we erg veel trek in Lasagne. Maar deze keer hebben we ons voorgenomen alle benodigdheden zelf te maken. Dus maakten we niet alleen de saus van de bodem af, maar ook de lasagnebladen.

Het fabriceren van de lasagnebladeren is een koud kunstje. Veel makkelijker nog dan men het u graag wil doen voorkomen. Want op de een of andere manier moet met het bij eenvoudige gerechten net even moeilijker en ingewikkelder maken dan het is of moet zijn.

Zo lees ik in recepten elders op het web dat je de lasagnebladeren moet maken van een bepaald soort meel. Bijvoorbeeld van semolina, ofwel Durumtarwemeel (semola di grano duro). Wat het voordeel daarvan is ontgaat me. Aan de smaak zal het niet direct liggen, want er zit mijn inziens niet zoveel of misschien zelfs helemaal geen smaakverschil tussen reguliere tarwe en Durum.

Wij gebruiken dan ook gewone tarwemeel, ofwel bloem. Gaat het u om de kleur, semolina is immers geler van kleur, dan komt ook dat wel goed. De eieren en olijfolie zal het pastadeeg wat geel kleuren. Probleem opgelost.

De basis voor lasagnadeeg is eenvoudig. Neem 250 gram tarwemeel, twee eieren, een flinke snuf zout, een goede scheut olijfolie en een scheutje water. Dit moet voldoende zijn voor een flinke lasagne met drie lagen bladeren. Gooi de genoemde ingrediënten in de keukenmachine, of kneed deze handmatig door elkaar tot u een mooie soepele maar niet kleffe deegbal hebt.

Is de deegbal iets te kleverig dan kneed u deze nog even flink door wat bloem tot het een wat drogere bal is. Is de bal iets te droog dan voegt u een klein beetje water toe.

Nu gaan we eerst de saus maken, dus verpakken we de deegbal even in huishoudfolie.

Voor de saus rullen we eerst even wat gehakt (naar uw wens, dus half om half, runder- of lamsgehakt) in een flinke scheut olijfolie.

Als dit enigszins gaar begint te worden maken we het gehakt alvast wat op smaak met knoflook, paprikapoeder, wat peper, zout, oregano, peterselie, tijm, basilicum en andere kruiden die u lekker denkt te vinden. Dat roeren we even flink door en dan voegen we de uien toe.

Daarna de tomaten.

Dit laten we op een laag vuur, zonder de deksel op de pan langzaam garen. De tomaten zullen dan niet alleen garen, maar de saus zal ook iets indikken doordat het vocht verdampt. Is de saus nog niet helemaal dik genoeg naar uw smaak, of u heeft wat minder tijd of geduld om deze in te laten koken, gebruik dan een papje van bloem en water om de saus in te dikken.

U kunt de saus nu nog wat verder op smaak brengen als dit nodig is.

Ondertussen dat de saus staat te pruttelen maken we van de deegbal, die we eerst nog even wat door kneden met wat bloem, de lasagnebladeren. Ik zou ze niet dunner of dikker doen dan stand 4 op de pastamachine. 3 is net even te dun, stand 5 is u misschien net even te dik.

En dan is het een kwestie van de saus en bladen samenvoegen in een ovenschaal. U begint met een laagje saus en u eindigt met een laagje saus. Daartussen doet u naar smaak een hoeveelheid lagen lasagnebladeren. Gemiddeld bestaat een lasagne uit drie lagen deeg.

Op de eerste laag saus legt u een laag bladen, daarna weer een laag saus en weer een lag bladen, enzovoort.

U kunt op de laag saus ook nog een andere laag voegen van bijvoorbeeld ham, (Parmezaanse)kaas, mozzarella, spinazie en/ of Bechamelsaus. U bepaald hoe uw lasagne eruit komt te zien en wat erin gaat. Het geheel dekken we af met flink wat geraspte kaas.

De ovenschaal gaat circa een 20 tot 30 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden Celsius. En dan is dit het resultaat:

Nu kunt u nog twee dingen doen. Het is een beetje afhankelijk van uw smaak of u dit wilt. U kunt de schaal nog even onder de grill plaatsen van uw oven, of u kunt met een keukenbrandertje nog even de kaaslaag knapperig branden. Wij deden dat niet, maar u beslist.

Of u de laatste handeling nou wel of niet doet, wat u heeft is een heerlijke lasagne die zich niet laat vergelijken met de kant en klaar lasagne of lasagne uit een pakje. Zelfs de lasagne met zogenaamde 'verse' bladeren, zoals u die voorverpakt bij de supermarkt kunt kopen, valt in het niet bij deze superverse lasagne.

Maar misschien komt dit ook wel omdat u ook nog eens de bevrediging hebt van het volledig zelf bereiden van uw maaltijd zonder dat er pakjes, zakjes of blikjes bij komen kijken.

Eet vooral heel smakelijk! En pas op hoor… verse lasagne is heet!

---

Deel dit op Social Media...