Over Poesjes & Palestijntjes

Kent u die uitdrukking? 'Over Poesjes & Palestijntjes praten'? Nu wel! Het is een variant op 'Over Koetjes & Kalfjes praten'. Als ik het heb over 'over Poesjes & Palestijntjes praten' dan bedoel ik daarmee mensen die graag een mening willen hebben, en deze ook te pas en te onpas willen ventileren, maar om te beginnen emotioneel en rationeel zaken niet uit elkaar kunnen houden. Ze praten al net zo emotioneel en oppervlakkig over hele serieuze zaken als ze over volkomen triviale onderwerpen praten. Dat is de reden waarom ik dit soort discussianten 'over Poesjes & Palestijntjes praters' noem.

Of je dit soort mensen nou leuke beelden van lieve poezelige poesjes of van dode Palestijnen voorschotelt, hun emoties daarbij en zo ook hun reactie, vervult van de oh's en ah's en 'die zijn lief' of 'zo zielig', is in beide gevallen ongeveer gelijk.

Poezen zijn parasieten:

Stelt u zich nu eens voor dat u hen de feiten over poezen dan wel katten zou voorleggen? Ofwel dat huiskatten feitelijk en sec beschouwd niet veel meer dan een soort van wollige parasieten zijn waarvan je alleen kopjes en gespin krijgt als beloning als je exact doet wat ze willen. Dan schiet men subiet in een kramp. Wij als gezin, voordat u denkt dat wij kattenhaters zijn, hebben al zolang als ik me heugen kan katten in huis. En ik heb het gedrag van die beesten eens goed geobserveerd. En dan valt op dat ze mij totaal negeren. Ze komt niet bij me krioelen, ze spelen niet met mij, ze geven mij hooguit bij vergissing wel eens een kopje en alleen als mijn vrouw niet aanwezig is komen ze bij mij zeuren om vreten. In geval van mijn vrouw is het tegenovergesteld. En de enige reden daarvoor is dat ik hen niet verzorg. Ofwel ik geef hen normaliter, de genoemde uitzonderingen daargelaten, nooit te vreten. Dus ik ben simpelweg hun aandacht niet waard. Het heeft geen zin om mij te manipuleren. En hoe feitelijk dit ook is de gepassioneerde poezen liefhebbers zullen het in alle toonaarden ontkennen. Er zijn zelfs legio dwaze kattenliefhebbers die werkelijk denken dat een kat hen als mens liefheeft.

Hetzelfde gaat in zekere zin ook op als je bepaalde zaken, hoe feitelijk ook, over bijvoorbeeld Palestijnen zegt. De 'over Poesjes & Palestijntjes praters' zullen met net zoveel overtuiging en oppervlakkige kennis en emoties over Palestijnen oordelen en praten als men over bijvoorbeeld poesjes doet. Je kunt er dan ook geen fatsoenlijk 'discussie' mee hebben.

Wat voorbeelden:

Nu haal ik even de onderwerpen 'Poezen & Palestijnen' aan, maar het kan in feite over ieder onderwerp gaan. Bijvoorbeeld auto's. Ik sta er wel eens verbaast van met wat voor een auto mensen aan komen zetten. Dan heeft men bijvoorbeeld ruim € 25.000,-  te besteden en dan kiest men voor een Toyota Prius! Vraag de eigenaar van een Prius waarom hij of zij voor een Prius koos dan krijg je allerhande gelegenheids- en non-argumenten. Hij is lekker zuinig (not!), het is een hybride (die een actieradius op elektriciteit van slechts 20 km heeft), de bijtelling is zo lekker laag (14% laag?) en de uitsmijter... ik vind 'm mooi. Nu valt er over smaak natuurlijk niet te twisten, maar een Prius mooi vinden? Serieus?

Ik had enige tijd geleden een gesprek met een (schoon)familielid waarvan de moeder, ruim in de 80, ernstige tekenen van dementie vertoonde. Dus moest het mensje opgenomen worden in een verzorgingstehuis. Allemaal heel triest natuurlijk maar zo is het leven nu eenmaal. Je begint in de luiers en je eindigt met een beetje geluk ook in de luiers. Het zat dit familielid enorm hoog dat zijn moeder zo'n € 2.000,- per maand zelf bij moest dragen aan haar kost, inwoning en verzorging. Na een beetje doorvragen bleek deze mevrouw echter een inkomen te hebben dat bestond uit een AOW en pensioen en daarnaast ook nog eens ruim € 70.000,- op de bank had staan. Tja, ik vind het dan volstrekt logisch dat deze mevrouw bijdraagt aan de kosten van levensonderhoud, kost, inwoning en verzorging. Waarom zou immers de gemeenschap moeten opdraaien voor deze kosten als mevrouw over meer dan voldoende eigen middelen beschikt? De verbolgenheid van de zoon, en mijn zwager, is dus mijn inziens volkomen misplaatst. Hetgeen ik hem ook zo diplomatiek mogelijk liet weten. Een hele driftige zwager die smeet met bergen emotionele irrationele 'argumenten' was het gevolg.

Vanmorgen vernam ik van nota bene mijn vrouw, die zich normaliter helemaal niet met politiek bezig wenst te houden, dat Emile Roemer van de SP een volkomen dwaas plan lanceerde wij WNL. Nu weten wij dat de SP per definitie een dwaze extreemlinkse partij is die in wezen een communistische wereld voorstaat. Kortom, termen als 'kapitalisme' en 'rijken' in combinatie met 'zwaar(der) belasten' en 'nivelleren' horen tot het Pavlov vocabulaire van SP'ers. En ook deze keer was het geen uitzondering. Nu zou het gaan om het zwaarder belasten van 'vermogen' (€ 500.000,- of meer) en rendement uit beleggingen. En dit alles zou ter compensatie zijn van kleine spaardertjes, belasting op arbeid en om 'de inkomstenverschillen te verkleinen'. We kennen de retoriek inmiddels wel. De SP, en niet zelden de PvdA ook, zijn wat dat betreft net een langspeelplaat die al decennia in dezelfde uitgeholde groef blijft hangen. Om kort te zijn over de dommige Roemers plannen, het gaat niet werken, en de negatieve effecten zorgen er juist voor dat mensen geen vermogen meer opbouwen waardoor er door banken en 'vermogende' minder geïnvesteerd en gespeculeerd zal worden, en beleggers hun kapitaal zullen zien krimpen waardoor ze minder kunnen beleggen. Kortom, het is net als met de verhoogde accijns op alcohol en brandstof. De maatregelen leveren niets en veeleer een negatief effect op voor de schatkist. Je haalt iedere dynamiek uit de economie en je ontmoedigd mensen om te sparen, te verdienen, te belegen, te investeren en dus ook uit te geven om zo de belastingeffecten, die tegenwoordig steeds meer op gelegaliseerde diefstal lijkt, te minimaliseren. In het meest gunstige geval vertrekken de werkelijk vermogende bedrijven en personen, die de backbone zijn van onze economie en die miljoenen monden voeden door werkgelegenheid te bieden, naar het buitenland waar er een minder 'progressief' (lees: repressief) belastingklimaat heerst. De gemiddelde Nederlander noch de schatkist zal er niets beter van worden. Eerder slechter. Het effect wat men wel degelijk bereikt is dat men speelt met de emoties van de genoemde gemiddelde Nederlander die niet naar de overheid, de daadwerkelijk bron van ellende, maar naar de zogenaamde 'vermogende' mensen en bedrijven wijzen als bron van alle ellende. De SP bedrijft pure propagandistische emo-politiek.

De gevolgen:

Kortom, het gros van de mensen worden gemotiveerd door hele andere zaken dan door feiten, rede en logica. En voor mij als 'autist met een twist' die vooral en juist gemotiveerd wordt door feiten, rede, logica en bovenal wetenschap om zodoende enige orde in de chaos te brengen is dat niet zelden maar moeilijk te behappen. Tegen de doorgaans volstrekt irrationele emoties van mijn gesprekspartners valt namelijk weinig in te brengen. Niet in de laatste plaats omdat men feiten, rede en logica zonder omzien van tafel veegt omdat het hun 'gevoel' en hun 'mening' alleen maar in de weg staat.

Nu levert deze discrepantie en gebrek aan compatibiliteit in het privé leven al flink wat complicaties op maar moet u zich eens voorstellen wat dit op macro niveau met onze aardkloot doet. De gevolgen zijn zonder meer rampzalig te noemen.

We leven op dit moment in een hele bijzondere tijd. En helaas niet in de positieve zin. We hebben te maken met een hele diepe economische crisis waarvan volgens mij het einde bij lange na niet in zicht is. We hebben te maken met krachten in de wereld die, als wij niet effectief, resoluut en definitief ingrijpen, ons op enig termijn wel eens de kop kunnen gaan kosten. Zo niet spreekwoordelijk dan wel letterlijk. En het enige dat wij vanuit met name de politiek terughoren zijn ontkenningen van de feiten, het doelbewust wijzen naar de verkeerde 'daders' en 'oorzaken' en een totale omkering van zaken. En het gemiddelde volk dat ik schaar onder het 'Poesjes & Palestijntjes' type huilen bij gebrek aan kennis, inzicht en diepe gevoelens van onlust luidkeels mee met de ideologische wolven in schaapskleren in het grote enge politieke bos.

Hoe gaan wij op deze wijze ooit samen door één deur kunnen? En voornamer dan dat, hoe gaan we ooit de enorme uitdagingen die op ons pad zullen komen effectief bestrijden als wij onderdeel van het probleem zijn, en ons daadwerkelijk zo laten beïnvloeden door de verdeel en heers politiek van de diverse belanghebbende? De enige optie zou zijn als het volk deze impasse, en daarvoor het vacuüm waarin juist de foute krachten zo gedijen, doorbreken. En ons niet meer laten misleiden door de professionele en geraffineerde ideologische leugenaars die belang hebben bij de huidige status qua.

Dat kan alleen maar als de gewone mensen, die weigeren of te gemakzuchtig zijn om zich dieper dan de grasmat te verdiepen in allerhande belangrijke zaken, de boel eens grondig tegen het licht zouden houden voordat men zich ergens een oppervlakkig door valse emoties gedreven mening over vormt. Ik zie dat echter en jammer genoeg niet op enig termijn gebeuren. Helaas moet het kennelijk eerst nog vele malen slechter worden voordat men zich dit eens realiseert.

---

Deel dit op Social Media...