Precies een week geleden schreef en publiceerde ik de blogpost ‘Zelf (Braad)haringen in het Zuur Maken’. In deze blogpost probeerde ik tot een werkbaar recept te komen om zelf thuis ook braadharingen te fabriceren.

Theoretisch klonk het allemaal prima. Maar hoe kom je er achter of het in de praktijk ook werkt? Er is maar één manier. Dus stonden de Veelkantie’s vanmiddag in de keuken te stoeien met vijf dooie haringen. Ofwel, we produceerde braadharingen volgens eigen recept.

In de blogpost ‘Zelf (Braad)haringen in het Zuur Maken’ gaf ik aan het het nog niet makkelijk zou zijn om rauwe onbewerkte hooguit licht gepekelde hele haringen te vinden. Daarin werd ik in de reacties onder deze blogpost vrij snel gecorrigeerd. Ondanks dat er wat onduidelijkheid bestond of het wel echt om rauwe onbewerkte hooguit licht gepekelde hele haringen ging trok ik gisteren de stoute schoenen aan en vroeg bij twee viskramen op de markt of men mij daarin kon voorzien.

Bij één van de stallen bleek dit zowaar zo te zijn. Dus verzocht ik om vijf niet al te grote rauwe haringen met kop, staart en wat al niet meer. De prijs viel ontzettend mee. De vijf stuks wogen bij elkaar nog geen kilo en ik moest daarvoor slechts € 3,-, dus maar € 0,60,- per stuk voor betalen.

Helaas bleek de dikste haring behoorlijk mishandeld te zijn. Degene die de haring insneed was duidelijk te ver doorgeschoten en had zelfs een deel van de rug ingesneden en kapot gemaakt.

Maar verder waren het wel mooie visjes om te zien, en buiten licht vissig rook de haring wel aardig goed. Ik vond het, als een niet zoute haring eter, een beetje naar gewone zout haring ruiken. Mevrouw Veelkantie vond dat als wel zoute haringeter niet. Die kwam ook liever niet in de buurt van de haringen en keek een beetje viezig terwijl ik druk bezig was om de beestjes te ontleden.

Althans, we hebben ze eerst nog een kans gegeven om even rond te zwemmen in de wasbak met, door het vriesweer buiten, ijskoude kraanwater. Het water was zou koud dat het pijn deed aan mijn handen. En kennelijk vonden de haringen het koude water ook niks want buiten een beetje op hun zij liggen deden ze helemaal niets meer. Gelukkig. Maar het doel was natuurlijk om de haringen schoon te spoelen. En dat spoelen herhaalde ik na iedere handeling weer om allerhande resten uit de buikholtes te spoelen.

Ik verwijderde wat er nog resten van de ingewanden en het darmkanaal, ik sneed de koppen er net achter de zijvinnen en staarten eraf, plukte zo hier en daar wat van de langste graten eruit, knipte de rugvinnen eraf en verwijderde eveneens de rand van het vel langs de buik er met de anus en al van de haring. En na het nodige spoelen had ik vijf schone getrimde haringen over.

Of ik het helemaal goed heb gedaan weet ik eerlijk gezegd niet. Ik deed het maar een beetje op gevoel. Maar ze leken aardig op haringen die ik zo uit een potje had gehaald. Dus het zal wel.

Het schoonmaken van de haringen viel me uiteindelijk erg mee. Daar had ik namelijk nog het meeste tegenop gezien. Want om met dooie vissen te stoeien leek me nou niet het meest frisse klusje wat ik me kon bedenken voor de zondagmiddag. En toen de haringen er eenmaal uitzagen zoals op de afbeelding hierboven durfde mevrouw Veelkantie ook weer in de buurt te komen.

Zoals ik al aangaf had ik gedacht dat het lastig zou worden om aan rauwe onbewerkte hooguit licht gepekelde hele haringen te komen. Wat ik toen nog niet wist was dat het een veel grotere uitdaging zou worden om aan inmaakkruiden te komen. Na drie supermarkten had ik nog geen enkele, op de meest gangbare na zoals laurierblad, van de kruiden in de rekjes kunnen vinden. Dus uiteindelijk kocht ik maar een pot met ingemaakte groentes en zou dit dan als basis gaan gebruiken. Tot we nog even stopten bij de Albert Heijn in onze wijk en ik daar inmaakkruiden voor groentes aantrof aan het rekje. En daarin zaten nagenoeg alle kruiden die ik nodig had. Op mosterdzaadjes na. Maar zelfs die hadden ze weer in een potje aan een ander rekje hangen! Dus ook dat potje ging uiteraard mee naar huis.

In de blogpost ‘Zelf (Braad)haringen in het Zuur Maken’ gaf ik aan dat je de inmaakkruiden zowel op 1/10 en 1/1 azijn en water kon doen om tot een inmaakvloeistof te komen. De aanwijzingen zijn die ik op het wereldwijdeweb kon vinden gaven daar ook niet echt duidelijkheid over. De vele bronnen die ik bezocht varieerde van 1/1, 1/10, 1/20, 1/30 tot wel 1/50. Uiteindelijk heb ik er maar voor gekozen om het puur op smaak te doen. En toen kwam ik zelf uit op 1/1 azijn en water. Of dit de juiste verhouding is zal blijken als we over vijf tot acht dagen gaan proeven.

Dat bracht ik, tezamen met de genoemde inmaakkruiden, wat mosterdzaadjes uit het potje en vier flinke scheppen rietsuiker (ik bleek geen bruine basterdsuiker meer te hebben), aan de kook.

Ik kwam er snel achter dat je tijdens het koken van de inmaakvloeistof niet met je neus boven de pan moet hangen. Want de dampen die er vanaf komen zijn niet heel erg bevorderlijk voor de ademhaling! Na een minuut of 8 koken vond ik het wel in orde zo. Althans, dat hoop ik dan maar.

Nu werd het tijd om de pan met olie op te zetten en de haringen, na ze nog eens flink goed uit en te na van binnen en van buiten drooggedept te hebben, te voorzien van een goede laagje bloem.

Toen de zonnebloemolie op ongeveer 150 tot 160 graden Celsius was werd het tijd om de haringen te bakken. Ik wist alleen niet hoelang lang genoeg zou zijn. Dat werd een minuut of tien.

Het probleem was een beetje dat ik hoopte dat de kleur van de haringen aan zou geven of ze klaar zijn of niet. Dus lekker bruin aan in ieder geval de buitenkant. Maar de haringen werden niet zomaar even lekker bruin. Kennelijk was de olie te vers, Of misschien had boter beter geweest?

Ik heb zelf een beetje het idee dat ik de haring misschien wat te lang bakten. Nou is dat geen heel groot probleem, en bij het eten zal dat uiteindelijk blijken, want ze gaan natuurlijk nog een paar dagen in de inmaakvloeistof. Daardoor worden ze zachter en ‘garen’ vervolgens ook nog door. En met garen bedoel ik dat de vloeistof door zal dringen in de vis en dan zijn smaak af zal geven.

Hoe dan ook, we moesten verder. Dus dat werd inpotten! Alleen één groot probleem hadden we voordat we eraan begonnen al vastgesteld. De grote glazen pot met schroefdeksel die ik wilde gaan gebruiken om de haringen in in te maken bleek niet luchtdicht te zijn. Dus hebben we in allerijl maar een flinke Tupperware bak met deksel bij de buurvrouw geleend. En als je dan deze bak helemaal afvult tot je de vloeistof eruit perst als je de deksel dichtdrukt en de deksel veert na het indrukken niet meer terug dan is er ook sprake van een vacuüm en kan in ieder geval geen zuurstof bij dat zorgt voor het bederf.

Dus deden we eerst een flinke laag uienringen onderin de bak, daar de haringen op, weer een flinke laag uien er bovenop en toen de inmaakvloeistof erin en daarmee vullen tot bijna aan de rand. Bijna, want ik gooide ook de pot ingemaakte groente, die ik had meegenomen om eigenlijk als basis te dienen, er bovenop.

Als we dus binnenkort de braadharingen gaan eten dan hebben we daarbij ook nog, buiten de lekkere zoetzure uienringen, als extra de heerlijke schijfjes augurk, de stukjes wortels en paprika!

Goed, toen vulde ik de hele bak tot aan het randje af met inmaakvloeistof en het vocht uit de pot inmaakgroente en toen drukte ik de deksel erop tot het vocht er aan alle kanten uit kwam zetten en ik aan de deksel kon merken (deksel zuigt zich enigszins hol) dat er een vacuüm was ontstaan.

De braadharingen in het (overdadige) zuur staat nu, na goed afgekoeld te zijn, in de koeling en zal er pas op z’n vroegst over vijf dagen weer uitkomen. En als ze dan nog niet voldoende gefermenteerd zijn dan drukken we de deksel weer net zo hard dicht en wachten we nog even. We weten dus pas over 5 tot 8 dagen of de braadharingen gelukt en lekker op smaak zijn.

Nou maak ik me er totaal geen zorgen over of de braadharingen over vijf of hooguit acht dagen wel lekker zullen zijn. Zoveel kan er op zich niet mis gaan. Dus dat zit wel goed. Maar ik kan dan wel beoordelen of ik nog wat moet sleutelen aan het recept of dat het zo gewoon perfect is.

Uiteraard laten we u dat vanzelf over een paar dagen weten via een update van deze blogpost!

Zie ook:

• Zelf (Braad)haringen in het Zuur Maken