Meneer en mevrouw Veelkantie wilde nu wel eens weten waar de altijd lyrische berichten over Corn Dogs over gaan. Want als je met name Amerikanen moet geloven zou het weliswaar een zeer bescheiden fast food gerecht zijn, maar geweldige ‘culinaire’ ervaring zijn.

Het probleem is echter dat er net zoveel recepten voor ‘echte klassieke’ Corn Dogs bestaan als er aan aantallen Corn Dogs jaarlijks over de toonbank gaan in de VS. Dus welk recept moeten we gaan gebruiken? Best lastig dus!

Uit de eindeloze stoet aan recepten hebben we uiteindelijk twee basisrecepten uitgekozen en vertaald naar de in Nederland beschikbare ‘grondstoffen’. Inderdaad twee. Want de Veelkantie’s gaan niet over één nacht ijs. En inderdaad ‘de hier beschikbare grondstoffen ofwel ingrediënten’.

Niet dat het om zulke exotische ingrediënten zou gaan, maar wij hebben totaal geen cultuur in deze. Dus hier tref je niet even zomaar bijvoorbeeld lekkere grote en vooral hele dikke Frankfurters, ofwel de worst die in de Corn Dogs zit, aan maar allemaal in feite knakworstjes in wat verschillende soorten en maten.

De in Nederland beschikbare ‘knakworsten’, althans als je niet de hoofdprijs wilt betalen, komen allemaal op hetzelfde neer. Er is nauwelijks sprake van enige significante smaakverschillen. Je hebt gewoon de keuze tussen heel klein of dun, of groot en nog steeds veel te dun om ook een echte mooie Corn Dog van te bereiden.

We hebben uiteindelijk maar gekozen voor twee soorten. Zogenaamde ‘giant’ Hotdogs, die helemaal niet zo ‘giant’ zijn als de opdruk van het etiket beweerd, en Frankfurters die minder lang en nog dunner waren dan de zogenaamde ‘giant’ Hotdogs. Beetje teleurstellend.

Goed, dat waren de ‘wieners’ waarmee we het moesten doen. Maar toen de volgende uitdaging. Want tref in Nederland maar eens gewone enigszins grof gemalen Maïsmeel aan. We kozen uiteindelijk voor ‘Polentameel’.

De naam Polenta is, zoals in zoveel gevallen, een totaal misbruikte term. Want koop je Polenta in een zak? Wat men met de naam Polenta op de verpakkingen wil uitdrukken is niet dat je Polenta koopt, want droge (instant) Polenta in meel of korrelvorm moet volgens mij nog uitgevonden worden, maar je koopt Maïsmeel dat zich heel goed zou lenen om er Polenta van te maken.

Vraag menigeen wat Polenta is en men komt tegenwoordig met een omslachtig verhaal dat het grofgemalen maïsmeel zou betreffen. Hetgeen onzin is. Polenta is een gerecht en heeft niets met de maling van het maïs te maken. Je kunt pakken ‘Polentameel’ krijgen dat heel grof (gries 600–1000 µm) gemalen is, maar ook ‘Polentameel’ dat net zo fijn als tarwebloem gemalen is.

Verder is het gewoon een kwestie van smaak, en de ene maling leent zich net even wat beter voor bepaalde gerechten dan de andere maling. Zo simpel is ‘t gewoon.

Als je bovenstaande echter niet weet kun je, je in Nederland een flinke breuk zoeken naar kennelijk schaars verkrijgbare Maïsmeel. Het winkelpersoneel is daarbij ook niet erg behulpzaam, want vraag naar Maïsmeel en men zal je niet naar het vak met ‘exotische producten’ doorverwijzen alwaar de zogenaamde ‘Polentameel’, dus in feite niets anders dan Maïsmeel, staat.

Wij kozen voor een Maïsmeel (onder de noemer Polenta) van een gemiddeld grove maling (gries 475–600 µm) omdat we in video’s en foto’s bij de recepten voor Corn Dogs op internet zagen dat men vooral deze grofte van maling gebruikt. En daar gaan we natuurlijk niet zomaar van afwijken.

Dat allemaal even gezegd en gezeurd hebbende gaan we over tot de twee uitgekozen recepten:

Recept A:

• 1 deel zelfrijzend bakmeel (of gewone bloem maar dan moet u een rijsmiddel toevoegen)
• 1 deel maïsmeel
• 1 deel melk
• 1 ei
• 1/2 theelepel zout
• 1/4 theelepel peper
• Eventueel naar smaak suiker toevoegen

Recept B:

• 5 delen Amerikaanse pannenkoekmix
• 2 delen maïsmeel
• 4 tot 6 delen melk of water (afhankelijk van het recept op de doos pannenkoekmix)
• 2 eieren
• 1/2 theelepel zout
• 1/4 theelepel peper

De recepten verschillen weliswaar van elkaar, maar de bereidingswijze blijft hetzelfde. Hieronder tonen wij u dat aan de hand van afbeeldingen en teksten (over afbeeldingen gaan met de muis):

Laat het beslag min. 15 minuten rusten. Gebruikt u bloem of zelfrijzend bakmeel maak dan het beslag net even iets dunnen dan wenselijk is. Het bloem en maïsmeel neemt nog vocht op waardoor het uiteindelijk de juiste dikte heeft. Is het beslag te dun, voeg dan nog wat (maïs)meel toe, en is het te dik voeg dan nog wat melk (of water) toe tot het de juiste consistentie heeft.

Nu is het wel zo dat als u een dikke beslag laag om de worsten wilt dat u het beslag wat dikker moet houden. Wilt u een niet al te dikke beslag laag hebben dan kunt u onze dikte aanhouden.

Ondertussen dat de twee soorten beslag staan te rusten rijgen wij even de worstjes aan stokjes.

Nadat de twee soorten beslag voldoende gerust hebben is het tijd geworden voor het echte werk. Dus om te beginnen gieten wij beide soorten beslag in een zo hoog mogelijk glas, in ons geval waren dat twee flinke halve liter bierpullen, zodat we makkelijk de worsten kunnen onder dippen.

Na het onder dippen en enigszins uitlekken gaan de worsten met beslag laag in de frituurpan, of in een pan met een goede laag (zonnebloem of andere) olie. We raden u niet aan om uw mooie verse frituurolie en net schoongemaakte frituurpan te gebruiken want er lekt best wel wat van het beslag in de olie, en dat geeft rommel. Wij gebruiken daar ook speciaal een oude frituurpan voor.

Een paar minuten frituren is voldoende. Een exacte frituurtijd kan ik u niet geven, behalve dat de Corn Dogs klaar zijn als de buitenkant mooi krokant en goudbruin is. Dan zijn ze wel gaar en klaar.

Na het uitlekken en wat afkoelen (kunnen erg heet zijn) is het alleen nog een kwestie van opeten.

Wat vonden wij ervan?

Wij vonden zelf Recept B het lekkerste. Desalniettemin snappen we niet waar die Amerikanen zich zo druk om maken. Want het was eigenlijk gewoon een knakworst met een deeglaagje er omheen. Niet heel erg bijzonder dus. Dan pakken wij ze nog liever in, in bijvoorbeeld bladerdeeg.

Nu kun je het beslag natuurlijk wel behoorlijk opleuken door er allerhande kruiden en aanvullende ingrediënten in te verwerken. Bijvoorbeeld een fijn gesnipperd uitje, knoflook of wat chilipeper. En je kunt natuurlijk de saus en andere zaken van jouw keuze bij of over de Corn Dogs doen. Dat zou deze Corn Dogs al snel een stuk spannender maken dan wij deze nu, en op deze manier, vonden.

Dat gaan wij echter niet meer doen. Want we vonden het een leuk experiment, en we hebben ons weer een avondje kostelijk vermaakt, maar wij vinden het eerlijk gezegd niet de moeite waard.

---

Deel dit op Social Media...