Gisteren was het weer eens tijd om te experimenteren. Dus maakte we voor de eerste keer zelf Ravioli. En dat was werkelijk hilarisch om te doen.
Ravioli is op zichzelf geen heel ingewikkeld product, althans… je kunt het zo moeilijk maken als je zelf wilt, maar je moet er handigheid in krijgen. En dat laatste hadden wij niet. En ook na het voor het eerst maken van Ravioli kunnen we zeggen dat we het nog altijd niet helemaal in de vingers hebben.
In het maken van pasta hebben we inmiddels al aardig wat handigheid gekregen. Dus dat is niet echt een uitdaging meer. Het verschil was dat ik deze keer had besloten om speciaal pastabloem (La Tua Farina Type 00, gewoon te koop bij Albert Heijn) te gebruiken.
Dat kent niet zo waanzinnig veel voordelen. Het gaat hoogstens iets makkelijk door de pastamachine. U kunt ook gewoon huis, tuin en keukenbloem gebruiken. Als u gewoon zorgt dat de consistentie van het pastadeeg goed is, niet te nat en niet te droog, dan komt het wel goed.
Recept voor Pastadeeg:
- Gebruik per persoon ongeveer 100 gram bloem (zonder gist of andere toevoegingen).
- Gebruik per 100 gram bloem ongeveer 1 ei.
- Meng dit goed door elkaar. In de machine ontstaat er vanzelf een bal deeg. Is dit niet het geval voeg dan nog een ei toe.
- Is het deeg te nat voeg dan nog wat bloem toe door de bal op een goed bebloemde ondergrond door het bloem te kneden. Is het deeg te droog maak dan een kuiltje in de bal deeg en voeg dan wat vocht toe en kneed de bal goed door. Het deeg is goed als het niet meer aan de ondergrond kleeft.
- Wikkel de bal deeg in wat huishoudplastic of doe het in een plastic zakje en laat het zo een half uurtje of langer buiten de koelkast op adem komen.
- Uw deeg is klaar voor gebruik!
Het bereiden van Ravioli:
-
Rol de deeg door de machine op een steeds dunnere stand tot u een mooie lap deeg heeft. Stand 3 van de machine geeft het beste eindresultaat. U kunt uiteraard ook de deegroller ter hand nemen. - Leg de lap deeg voor verdere verwerking op een goed bebloemde ondergrond zodat deze niet vastkleeft.
- Smeer de lap deeg aan de bovenkant in met losgeklopt ei zodat deze uiteindelijk goed zal plakken. Laat het ei even wat opdrogen voordat u verder gaat. Dit zal de kleefkracht bevorderen.
- Leg op één helft van de lap deeg in de lengterichting telkens met voldoende afstand van elkaar een bolletje vulling neer.
- Vouw de andere helft van de lap deeg over de vulling heen en druk het deeg rond de vulling goed aan. Perforeert u het deeg dan is dit geen grote ramp, mits u natuurlijk geen losse vulling heeft. Dan zal de vulling bij het koken uit het deeg lopen.
- Snij nu met een zogenaamde Pizzasnijder of met een speciale snijder met een kartelrandje de gevulde stukjes deeg los van elkaar. Of gebruik, zoals wij deden, een steek/ serveerring om rondjes uit te steken.
- Breng water met wat zout aan de kook en laat de Ravioli er één voor één inglijden.
- Kook de Ravioli circa een minuut of drie tot de past goed gaar is. Of kook de pasta, als u deze zoals wij nog in een botersaus verder kookt net even niet geheel gaar.
- Serveer de Ravioli met een rode of witte saus, of in de later te bespreken botersaus.
Uiteraard hadden wij ons in de vulling voor de Ravioli uitvoerig verdiept maar besloten uiteindelijk toch om de vulling zo simpel mogelijk te houden. Dus kozen wij voor een gehaktvulling. En dat mag. Anything goes… Zoals ik al eerder op heb gemerkt is de Italiaanse keuken puur uit armoede ontstaan. Waar we de Italianen dankbaar voor kunnen zijn is hun creativiteit met weinig.
Men had in het Italië van weleer, en op veel plaatsen nog altijd, erg weinig geld en niet al teveel ingrediënten behalve bloem tot de beschikking. De naam Ravioli is dan ook afgeleid van Rabioli, ofwel restanten. De restjes van eerder maaltijden, of de ingrediënten die men nog in huis had werden gewoon aangewend als vulling voor de Ravioli. Er is dan ook geen enkele reden om erg hoogdravend te doen over de Italiaanse keuken en in dit geval Ravioli.
Het werd dus een eenvoudige gehaktvulling. Meneer Veelkantie dacht handig te zijn door eerst gehakt op smaakt te brengen met wat peper, zout, wat andere kruiden en een paar gesnipperde charlotjes, wat niet zo moeilijk is natuurlijk. Maar wat dan? Rul je dan eerst het gehakt en haar ingrediënten, of draai je er balletjes van en doe je daar even de kook overheen? Ik koos voor het laatste.
Op zichzelf werkte dat wel. Maar de balletjes waren veel te groot. Dus sneden we de gekookte balletjes gehakt door de helft. Dat werkte veel beter. Maar dan nog was het of we 'tepels' aan het produceren waren.
Ook met de vorm hebben we even lopen stoeien. Zie de foto hieronder wat ik daarmee bedoel.
We kozen uiteindelijk voor het onderste vormpje en niet voor hele balletjes, zoals de bloemvormige Ravioli bovenaan de foto, maar voor halve balletjes. Dat leek ons wel ingewikkeld genoeg voor de eerste keer.
En al snel hadden we een heel groot bord met allemaal Ravioli met gehaktvulling. Het leek een beetje op poffertjes zo met de bloem er overheen.
Maar dat komt vanzelf wel goed als u de Ravioli eenmaal gekookt heeft.
Tijd dus om de botersaus te maken. En ook dat is doodsimpel. U doet 300 ML bouillon, wij maakte een kruidenbouillon maar dit kan ook kip of een andere bouillon zijn, in een pan en laat dit goed opwarmen zonder te koken.
Vervolgens legt u daarin circa 200 gram roomboter. Nu kunt u als u wilt nog wat kruiden of specerijen toevoegen naar smaak. Wij deden er verse kervel in. Laat de boter smelten en roer dit met regelmaat even door.
Voeg vervolgens de Ravioli toe aan de botersaus en laat de Ravioli lekker even doorgaren in de botersaus.
Ondertussen maakte mevrouw Veelkantie een fantastische salade van een heerlijke melange van verse bladsla soorten. Daar deed ze lekker wat komkommer en tomaat doorheen, een goede scheut olijfolie en wat peper en zout uit de molen overheen en bedekte dit met een overdosis tonijn.
Werkelijk te heerlijk voor woorden!
Ondertussen is de Ravioli klaar. Schep de Ravioli op het bord en schep er vooral ook wat van de botersaus bij en overheen.
Aan de botersaus heeft u in principe voldoende. De Ravioli is daardoor bijzonder smeuïg en heerlijk van smaak. Maar als extraatje kunt u in het midden van het bord nog wat rode (wij gebruikten een salami tomatensaus) en/ of witte warme saus deponeren als een soort van dipsaus.
U kunt natuurlijk er ook voor kiezen om de Ravioli in een bepaalde saus te serveren. Zoals ik wel vaker heb gezegd zijn er geen regels in het koken. U moet vooral doen wat u lekker lijkt!
We kunnen niet anders zeggen dat we heerlijk gegeten hebben. En dat wens ik u ook toe. Eet vooral bijzonder smakelijk!
Recente Blog Reacties