Feitelijk zegt de titel alles wat ik te melden heb. Toch geef ik graag nog enige uitleg bij dit 'ongenuanceerde' standpunt.
Ten eerste even een korte boodschap aan familie, vrienden, kennissen, buren en overige bezoekers. U bent niet verplicht hier te komen. U hoeft mijn artikelen niet te lezen. U mag het met mijn standpunten niet eens zijn. Zoals ik het met uw standpunten vaak niet eens ben. U mag de door mij weergegeven kijk op de geschiedenis, het heden en de toekomst wat mij betreft abject vinden, zoals ik uw politiek correcte en niet zelden, al dan niet bewuste, radicale en doorgaans ongeïnformeerde op de 'kwaliteitsmedia' gebaseerde visie op onze wereld kortzichtig en daardoor in veel gevallen volstrekt abject vind.
Zoals ik in menig artikel op deze site benadruk ben ik heel erg van het 'leven en laten leven' zolang 'men', de vijanden van onze seculiere rechtsstaat, ons laat leven zoals wij wensen te leven in vrede, vrijheid en veiligheid. Ik ben van mening dat alles staat of valt bij de rechtsstaat, onze grondwet en onze wetsartikelen en dat wij juist daarom onze rechtsstaat dan ook met alle middelen (zouden) moeten verdedigen.
Alhoewel een 'democratie', voor zover daar nog werkelijk sprake van is in de meeste zogenaamde 'democratische' landen, rijkelijk tekort schiet in haar mogelijkheden dezelfde democratische beginselen te verdedigen en onze verworvenheden te preserveren is het waarschijnlijk één van de beste staatsvormen die er bestaat. Dus ben ik mordicus voor een democratie en zal ik ten allen tijde alleen maar middelen gebruiken die binnen de kaders van onze rechtsstaat en democratie geoorloofd zijn. Kortom, er gaat van mij geen enkel gevaar uit voor de geestelijke noch fysieke gezondheid van mijn medemens. Dat kunnen we helaas lang niet van iedereen zeggen. Daarom: 'be free like me and fight the real enemy!'.
De reden dat ik open met bovenstaande 'statement' is omdat wij, en met wij bedoel ik de mensen in de vrije westerse wereld, bij voortduren vooral elkaar bestrijden. Onze aller vijanden kijken handenwringend en met een grimas toe hoe wij hun gevecht vechten op ons eigen terrein. Hoe wij het vacuüm trekken waarin zij kunnen gedijen. Zolang wij het er zelfs niet over eens kunnen worden wie nou de werkelijke vijand is die onze vrijheden en verworvenheden bedreigen krijgt de vijand de kans om te groeien en ons verder uit elkaar te spelen. Het is zo jammer dat veel mensen niet doorhebben dat het aloude 'divide et impera' (verdeel en heers) principe alleen in het voordeel is van derde die ons wil (over)heersen.
Zeer recent is mij weer gebleken dat veel mensen vinden dat wij ons in alle opzichten 'genuanceerd' zouden moeten uitlaten over vriend en met name de vijand. Aangezien ik weigert te voldoen aan dit dringende en zelfs dwingende 'advies' verklaarde een deel van mijn naasten mij onlangs tot outcast. En niet alleen tot verschoppeling maar zelfs tot dé vijand. De feitelijkheid en juistheid van mijn constateringen en bewering op o.a. deze site weigerde men zelfs in overweging te nemen.
Kennelijk mag je datgene, waar men inmiddels zelf niet meer omheen kan en waarvoor heden zoveel overweldigende bewijzen bestaan, niet bij de naam noemen. Iets wat ik dan ook, voor de vorm en sport, niet zal doen in dit artikel. Niet in de laatste plaats omdat men inmiddels heel goed weet waarover en waarom het gaat.
Onlangs was er een heel belangrijk debat in de Tweede Kamer. Een debat dat er juist toe bedoeld was om maatregelen te bespreken en te treffen om onze vrijheden en verworvenheden te preserveren en te beschermen tegen krachten in de wereld en in onze samenleving die niet geloven in onze rechtsstaat, in onze democratie en onze verworvenheden en vrijheden. Het debat kwam niet van de grond. Het ontaarde in een verbale strijd tussen de zogenaamde 'genuanceerde' versus de 'ongenuanceerde'. Er werden derhalve geen afspraken gemaakt hoe wij de werkelijke vijand diende te bestrijden. Hooguit kan de conclusie getrokken worden dat, tot groot genoegen van de vijand, onze verdeeldheid uitvoerig benadrukt werd.
Onze geneigdheid om de gevaren en de omvang van hetgeen ons bedreigd dusdanig te nuanceren dat het volledig gemarginaliseerd en geminimaliseerd wordt, en de oppositie tegen het kwaadaardige zodanig op te blazen en voor te doen komen alsof dat het werkelijke gevaar vormde, is niet van het heden alleen. Wij hebben dat gezien ten tijden van zo ongeveer alle kwaadaardige ideologieën die ons bestaan ooit bedreigde. We kennen het ook wel als 'de lieve vrede bewaren' door vooral de kwaadaardige niet te 'provoceren'. De zogenaamde tolerantie die men predikt jegens juist het kwaadaardige en de intolerantie die men praktiseert tegen degene die van deze tolerantie niets willen hebben heeft bij geen enkele kwaadaardige ideologie tot pacificatie mogen leiden. Veeleer het omgekeerde daarvan. Men voelde zich juist gesterkt omdat het onze zwakte aantoonde. Omdat het onze vijanden liet zien dat wij kennelijk te laf en te slap zijn om onze rechtsstaat, democratie, verworvenheden en vrijheid tegen hen te verdedigen. Dat juist onze vrijheden, verworvenheden en onze nanny state ons tot laffe wezels heeft getransformeerd die veel meer waarde hechten aan een materialistisch zielloos en voortkabbelend bestaan.
Wij zijn inmiddels meer dan 10 jaar verder dan de publicatie van de links staande column van Theo van Gogh in de Metro. Nog voor het einde van dat jaar (2004) werd 'het gevaar', zoals men hem deed voorkomen, Theo van Gogh geëlimineerd door middel van een standrechtelijke executie door een vertegenwoordiger van de vijand waarvoor hij juist nadrukkelijk waarschuwde.
De column maakt niet alleen duidelijk dat van Gogh een ziener was maar ook dat er in de verstreken 10 jaar sinds de column en zijn dood feitelijk niets veranderd is. Niet aan de retoriek van de wegkijkers en nog minder aan hun denktrant.
Zowel de moord op Theo van Gogh, de moord op Pim Fortuyn en de vele tienduizenden moorden op volstrekt onschuldige burgers die vermoord werden en worden omdat ze zich weigeren te schikken naar de wil van de vijand, heeft de ogen kennelijk niet zodanig kunnen openen dat men inmiddels het gevaar onderkend. De druk op de criticasters van de vijand is sindsdien alleen maar toegenomen. Men doet het voorkomen alsof de scherpe tong van de critici scherper en zelfs verantwoordelijker zouden zijn dan de zwaarden waarmee de vijand inmiddels al vele honderden zo niet duizenden hoofden afhakten van hen die zich weigerde te schikken naar hun visie. Alsof de critici de werkelijke daders zouden zijn.
Inmiddels maken wij, ook in Europa, zaken mee die wij niet meer voor mogelijk hielden. Hoe vrij is een land werkelijk als homoseksuelen niet meer vrijelijk over straat durven te gaan? Hoe beschaafd is een land werkelijk als Joden weer vervolgd worden? Hoe veilig is een land als onze dochters worden misbruikt en als blanke slavinnen worden verhandeld door de vijand? Hoe democratisch is een land als onze democratie wordt misbruikt om enerzijds de bevolking te bestelen en anderzijds onze democratische rechten worden misbruikt om onze democratie te ondermijnen? Hoe progressief en liberaal is een land als de vrijheid van meningsuiting van individuen de facto wordt onderdrukt en de media zichzelf censureert om zodoende onze vijand en de daders van de bovenstaande en meer barbarijen maar niet te ontstemmen?
Waarom zou ik daarover moeten zwijgen? Waarom zou ik dit allemaal moeten 'nuanceren'? Om de 'gematigde' aanhangers, die nagenoeg nauwelijks enige stelling van betekenis innemen tegen de vijand, van dezelfde zieke kwaadaardige ideologie als de vijand niet te kwetsen? Heeft men met andere minstens evenzo zieke ideologieën evenveel compassie? En hoe zit het dan met hen die daadwerkelijk fysiek gekwetst of zelfs vermoord worden door onze vijand?
Hoeveel misdadigheid en kwaadaardigheid worden wij precies geacht te negeren zonder zelfs maar verbaal in opstand te mogen komen? Hoe misdadig en kwaadaardig bent u zelf als u van mening bent en van ons verlangd dat wij ons maar schikken en ons uitsluitend 'genuanceerd' uit te laten over de vijand en hun zogenaamde 'gematigde' fellow travellers?
Ik zie het als mijn taak om zonder ophouden en zonder mij te laten censureren de misdaden van de vijand te bespreken en aan te klagen. Ik zie het als mijn taak om de genoemde 'gematigde' fellow travellers te kijk te zetten zolang men niet unaniem en zonder enig voorbehoud de misdaden van hun ideologie-genoten veroordelen. Ik zie het als mijn taak om de politieke ideologische en maatschappelijke faciliteerders en apologeten van onze vijand aan de schandpaal te nagelen.
Ik zie het zeer nadrukkelijk NIET als mijn taak om de vijand, de fellow travellers, de apologeten en de faciliteerders van de vijand te faciliteren door mijn woorden te nuanceren. Als dat u tegenstaat dan adviseer ik u om uw eigen denken, handelen, ideologische denkwijze een uw motieven eens oprecht tegen het licht te houden. In plaats van mij tot uw vijand te verklaren omdat de feiten die ik zo her en der verkondig u om welke u moverende reden dan ook niet aanstaan. Of u moet kunnen bewijzen dat ik mij schuldig zou hebben gemaakt aan de barbarij die u van de vijand weigert te zien. Als dat teveel gevraagd is dan bent u inderdaad mijn vriend niet en is het in feite een eer dat u mij niet als uw vriend wilt zien.
Recente Blog Reacties