Ik hoef u vast niet uit te leggen dat een lekker portie Kibbeling heerlijk is. Lekker met veel kruiden er overheen en een heerlijke zelfgemaakte Remoulade (saus) erbij.

Maar doorgaans is het duur om Kibbeling, of alleen al de vis die u ervoor gebruikt als u het zelf maakt, te kopen. Op de markt kost een klein bakje al snel een euro of drie. Laat staan dat u met een gezinnetje bent. En zelfs de zogenaamde beetje 'familie' zak Kibbeling (circa 500 tot 700 gram) kost u snel ergens tussen de € 7,- en € 10,-.

De reden dat Kibbeling zo duur is heeft weinig te maken met de kostprijs van de vis maar is meer een overblijfsel uit vroegere tijden. Toen maakte men Kibbeling van kabeljauwwangetjes. En dat was een zeer smakelijk onderdeel van de (van net achter de kop) kabeljauw.

Dat is allang niet meer zo. Want laten we eerlijk zijn, doorgaans krijgt u tegenwoordig niet de mooiste delen, de facto zelfs 'visafval', van de vis (vaak koolvis, heek of zelfs van kwalitatief veel minder lekkere niet zelden sterk vervuilde zoetwatervissen zoals Pangasius en tilapia) voorgeschoteld als zogenaamde Kibbeling. Dat terwijl een beetje Kibbeling van kabeljauw of tenminste heek, of op z'n slechtst van koolvis (familie van de kabeljauw dat een hele goede smakelijke niet al te dure vervanging kan zijn), gemaakt is.

Toch betaald u de hoofdprijs voor deze 'visafval' (in de zin van resten vis die niet voor andere doelen te gebruiken is) in krokant jasje. Aan dit on(ge)recht moet toch iets te doen zijn, zo dacht meneer Veelkantie.

Dus trok meneer Veelkantie een plan. Blokken kabeljauw, heek of koolvis bestaan eveneens uit deze restanten van desbetreffende vissen, die niet meer voor andere doeleinden aan te wenden zijn dan samen te persen in blokken en stijf in te vriezen. Want zo lijkt het tenminste nog iets. Grote voordeel is dat deze blokken vis doorgaans erg goedkoop, of tenminste een stuk goedkoper zijn dan grotere delen van de vis te kopen. Met name koolvisfilet heb je al vanaf circa € 1,- tot € 2,- per pakje. Wat nou als meneer Veelkantie die eens ontdooide en uitelkaar plukte? Wat zou er dan aan voor Kibbeling bruikbare stukken vis overblijven? Een experiment, en als het even meezat heerlijke maaltijd, was geboren. Dus kocht meneer Veelkantie, rekening houdende met meer afval (te kleine stukjes) dan bruikbare vis, drie pakjes koolvisfilet. Dat had echter niet nodig geweest. We hadden bijna 1,4 (met het krokante jasje meegerekend) kilo Kibbeling aan het einde van de rit. Nog geen 2% bleek te klein te zijn voor Kibbeling! We hebben ons gisteren dan ook ongans gevroten aan overheerlijke grote stukken Kibbeling.

Mooi, in het beslagje dus met die vis! Een heel eenvoudig beslagje, zoals u hieronder wel kunt vernemen:

Beslag voor Kibbeling:

• 150 gram bloem
• 200 ml melk
• 50 ml water
• 2 eieren
• 1 theelepeltje zout en peper

Even goed doorroeren, 30 minuten laten staan voor de consistentie, vis er even in laten zwemmen en flink rond woelen door het beslagje, en u bent klaar om te Kibbeling in wording bij circa 170 tot 180 graden Celsius te frituren!

Tips: Gebruik het liefst iets van zonnebloemolie en geen vloeibaar of vast frituurvet, want dat geeft toch een andere smaak. Gebruik ook oud olie dat u toch al weg wilde gooien, want er komt veel rommel in de olie door het beslag. Gebruik liever geen frituurmandje in de friteuse maar gebruik een grove schuimspaan. Maar let dan wel op dat de Kibbeling niet vast blijft kleven aan het verhittingsspiraal op de bodem van de friteuse. Gooi de Kibbeling stuk voor stuk in de olie om te voorkomen dat de Kibbeling aan elkaar kleeft. Schep tussen ieder portie Kibbeling die u frituurt even de restanten beslag uit de friteuse of pan, zodat u niet allemaal zwartgeblakerde stukjes verbrand beslag in uw olie heeft, en de stukjes beslag niet aan uw mooie stukken Kibbeling blijven kleven.

Heeft u dat allemaal gedaan, en u heeft de Kibbeling mooi goudbruin gebakken (dan is de vis eveneens mooi gaar), bestrooid met viskruiden en in een schaal met keukenpapier uit laten lekken, dan is het smullen!

We kunnen wel zeggen dat dit experiment volledig, zelfs boven verwachtingen, geslaagd is. Man man man wat was dat lekker zeg! En omdat we eveneens boven verwachtingen veel bruikbare vis overhielden van de blokken diepgevroren koolvisfilet hebben we letterlijk onze buiken rond gevroten! Heerlijk met lekker dikke (bijvoorbeeld Vlaamse - en geen Waalse want dat zijn arrogante etnocentrische) frieten en uiteraard een heerlijke zelfgemaakte Remoulade! Kortom, dit is absoluut een blijvertje in onze assortiment aan vroterijen!

---

Deel dit op Social Media...