Kippensoep (bijna helemaal) zonder Pakjes
Meneer Veelkantie is zo ongeveer verslaafd aan Kippensoep. En net zoals 99% van de mensen maken wij dat doorgaans ook met behulp van een pakje soepmix. We doen er meestal ook een potje soep basis in. Zo krijg je werkelijk heerlijke kippensoep. Maar zou kippensoep, helemaal van de bodem af zelf gemaakt, niet nog lekkerder zijn? Dus zelf soep trekken van een soepkip (is oude taaie legkip) en zelfs, met behulp van peper, zout en een paar bouillonblokjes op smaak brengen, wat prei erin en peterselie e.d.? Meneer en mevrouw Veelkantie namen de proef op de som... euh... soep! Hieronder onze werkwijze, uiteraard de beelden, de verbeterpunten en onze bevindingen. We hopen dat het soepel weg leest!
Nu zullen de echte critici (zeg maar van het type azijnzeikerds) natuurlijk zeggen... maar ho eens... bouillonblokjes vallen toch ook min of meer onder de pakjes en zakjes? En dan kunnen wij alleen maar zeggen... dat klopt ongeveer. We hebben bewust besloten om zo voor de eerste keer niet ook te gaan stoeien met het kapotgaren van peen, selderij, ui, prei en god weet wat andere allemaal in de soep flikkeren, en het toevoegen van allemaal losse kruiden. Dat heeft in dit geval meneer Maggi al voor ons gedaan. Wij wilde ons echt concentreren op het trekken van een basis van, in dit geval kippenvlees, en niet 6 tot 8 uur (inclusief wachttijden) bezig zijn met het maken van een fond. Misschien een andere keer wel? Bovendien moet het voor de 'luizig arme minima' Veelkantie's natuurlijk ook een beetje betaalbaar blijven.
Zoals ik onder Deep Fried Chicken Baby… Yeah! al vertelde wilde we eigenlijk een flinke soepkip halen bij De Worstenmakerij maar de soepkippen waren zowaar op. Dus ja, wat dan? Nu hadden ze wel grote zakken met ‘kipkarbonades’, hetgeen eigenlijk gewoon hele grove stukken kip waren, liggen van 3 kilo per zak voor slechts € 4,50. Weliswaar geen mooie cleane stukken kip, maar voor in de soep volstonden ze vast prima.
Kippensoep (bijna helemaal) zonder Pakjes
Dus sleepten we zo'n flinke drie kilo zak semi-roadkill mee naar huis. Maar wat moesten we eigenlijk met drie kilo? Dus besloten we om een deel eerder uit de pan te halen om die te laten drogen en afkoelen, flink te kruiden en te frituren, zoals u hier kunt lezen. Daar maakten we eigenlijk al de eerste denkfout, zoals u later onder 'verbeterpunten' kunt lezen. Want hoeveel kip gaat er eigenlijk in de kippensoep? Goed, een soepkip kan gerust een dikke twee kilo wegen. Dus namen we ongeveer de helft om in de soep te laten zitten. De rest vraten we gefrituurd en al op. Hetgeen, net als de vorige gefrituurde kip, gewoonweg fantastisch was.
De overige kipstukken, dus naar schatting zo'n 1,5 kilo inclusief botten vet en vel, kookten we nog circa een half uurtje langer door. En dat was denkfout nummer twee, waarvan u eveneens kunt vernemen onder 'verbeterpunten'. Dus lees ook de verbeterpunten voordat u druk bezig gaat met ons kippensoep recept!
Toen we het idee hadden dat de kip wel voldoende gaar was haalde mevrouw Veelkantie die uit de pan.
En heel minutieus, zoals alleen een vrouw kan, stripte mevrouw Veelkantie de kipstukken en scheidde het vlees van het vet, de botjes en het vel. Want dat willen we zeker niet in onze soep hebben! En dan ziet u op de foto al dat de kip eigenlijk een beetje te gaar is. Meer uitleg daarover natuurlijk onder 'verbeterpunten'.
Daarna zeefde we het kookvocht, dus eigenlijk de bouillon, want we willen natuurlijk geen kleine stukjes bot en andere ellende in de soep hebben. Vervolgens gooide mevrouw Veelkantie de kipstukjes tezamen met de prei terug en bracht de soep weer even aan de kook om de prei te garen. Later voegde ze er nog peterselie, peper en zout aan toe om de boel goed op smaak te brengen. En ik kan wel zeggen, dat was prima gelukt.
Uiteindelijk hebben we de kippensoep terug laten koelen want dan kun je het overtollige vet, dat een vel vormt op de soep, er makkelijk af scheppen met een lepel of iets dergelijks. En dat is wel nodig, want te veel vet is niet lekker. Na een nachtje staan werd het tijd om de kippensoep te eten. Hieronder een bakkie van deze soep. En ik mag wel zeggen dat deze kippensoep heel anders, veel rijker, maar beslist heerlijk was.
De verbeterpunten
Zoals ik in de eerdere teksten al aangaf zijn er wat 'verbeterpunten' te noemen. Ik zet 'verbeterpunten' tussen aanhalingstekens want het zijn meer zaken die we de volgende keer net even anders zouden doen om de soep echt naar onze smaak te perfectioneren. Laat het duidelijk zijn dat de soep al geweldig was.
Hoeveelheid kip: Een van de zaken die we de volgende keer anders doen is de hoeveelheid kip die we in de soep gebruiken. We denken aan ongeveer de helft of een soepkip. Want waarin ik me heb vergist is dat een soepkip toch heel wat anders is dan stukken kip. Een soepkip is, als voormalige leghen, misschien zelfs zwaarder dan anderhalve kilo maar het betreft ook vrij hard vlees en weinig vet. En in verhouding veel meer botjes, waaronder een vrij fors karkas, dan in geval van losse kipstukken. Je zult dus per saldo minder vlees overhouden van een soepkip van twee kilo dan van kipstukken van bij elkaar anderhalf kilo. Hetzelfde gaat ook op voor de hoeveelheid vet die bij het koken smelt en dus in de bouillon terecht komt. Een soepkip heeft een relatief dunne laag vet onder met name het vel. Gebruik je stukken kip van vleeskippen die toch al een stuk meer vet hebben, zoals wij deden, dan vermeerder je ook de hoeveelheid vel dus ook vet onder dat vel, met minstens een keer of twee. Bovendien is het vlees van een soepkip een stuk steviger dan van vleeskippen waardoor je grotere stukken vlees hebt. We hadden dus een soort van (kippen)vleessoep met vrij veel kippenvet. Dat vet kun je er grotendeels natuurlijk wel afscheppen, maar dan toch. Het kan beter!
Gaarheid van het kippenvlees: Het volgende 'verbeterpunt' sluit redelijk aan op het vorige 'verbeterpunt'. Omdat we natuurlijk geen harde soepkip maar stukken vleeskip gebruikten was het vlees dus veel eerder door en door gaar dan we hadden voorzien en zoals we, bij het ons verdiepen in de hele procedure, hadden gelezen. Want een soepkip kun je gerust een uurtje of twee opzetten. En dan is het zelfs maar de vraag of het vlees dan mooi mals en niet te stevig is. Bij stukken vleeskip, of zelfs een hele vleeskip, kun je het af in minder dan de helft van de tijd. Dus wilt u tijd besparen, koop dan een vleeskip in plaats van een soepkip. Alleen zijn vleeskippen over het algemeen ook een stuk duurder. Goed, we hebben de kip die voor de soep bestemd was ongeveer een uur lang laten garen. Dat bleek te lang te zijn. Want daar waar het nog redelijk stevig leek toen de kipstukken nog heel waren, daar bleek het vlees werkelijk uitelkaar te vallen bij het plukken. Het gevolg daarvan was dat de kip, teruggegooid in de bouillon, helemaal desintegreerde. Het werden, zoals u op de laatste foto wel kunt zien, allemaal sliertjes kippenvlees. Een soort van Pulled Chicken dus eigenlijk. Nou was dat bepaald niet vies, integendeel zelfs, maar een paar lekkere stevigere stukjes kippenvlees had zeker ook lekker geweest en had de consistentie van de soep absoluut ten goede gekomen. Het werd dus, zoals gezegd, een flinke stevige (kippenvlees)soep met overdadig (te)veel vlees.
Conclusie
Ondanks de 'verbeterpunten' was het een fantastisch lekkere soep. Moet u nagaan als we de 'verbeterpunten' ook nog eens zouden toepassen en de fond ook nog eens zelf zouden fabriceren! Oh boy!
We hebben gesmuld van de soep. Het was zo totaal anders dan soep dat je met behulp van wat kipfilet, een potje basis en een zakje soepmix maakt dat je de twee in feite niet met elkaar kunt vergelijken. Het is beide onbetwistbaar kippensoep, maar dan wel van een hele andere orde. Zelfs al produceerde we, zowel als beginnelingen en om redenen van betaalbaarheid, de fond niet zelf... het was al zoveel meer een echte soep dat we er even sprakeloos van waren. Hetgeen overigens duidelijk maar heel even duurde, dat sprakeloze, als u de lap tekst hierboven in ogenschouw neemt. Maar... is het daarom ook veel lekkerder?
Het interessante is dat we dat niet zomaar kunnen stellen. Want je hebt het simpelweg over twee totaal andere werelden. Enerzijds de kippensoep zoals 99% van de huishoudens die bereiden zou, en anderzijds deze grotendeels uit het niets opgetrokken zelf gebrouwen kippensoep. De ene vinden we heel erg lekker en makkelijk en spotgoedkoop bovendien, en de andere (zeker als je ook het maken van de fond erbij zou nemen die daardoor een stuk duurder uit zou pakken) is ook gewoonweg heerlijk. Maar vooral totaal anders. En ja, dat anders was ook wel eens een geweldig lekkere beleving. Bovendien haalde we natuurlijk, ondanks dat we de gulden middenweg bewandelde tussen een volledig zelfgemaakte en deze semi-zelfgemaakte soep, een hoop bevrediging uit het zelf brouwen van de soep. En dat is ook een hoop waard.
We zouden het zeker nog een keer doen. En dan liefst inderdaad totaal from scratch. En met in achtneming van de bovenstaande 'verbeterpunten'. Dat moet helemaal een wereldsoep worden die zich op geen enkel punt laat vergelijken met de volledige pakjessoep. En we kunnen u ook aanraden om het eens uit te proberen. Al is het maar deze semi-zelfgemaakte soep. Want het is leuk om te doen, het is ontzettend lekker en bovendien zo anders dat het alle moeite (en de eventuele meerprijs) dubbel en dwars waard is.
Zie in het forum (alleen voor leden) ook de geweldige kippen (en andere) soep recepten van de leden.
Geef een reactie