We zien steeds meer dat mensen dikker, zieker en lamlendiger worden. We eten namelijk structureel overmatig en te weinig gevarieerd. En geef mensen de kans dan sleept men zich tegenwoordig naar de snackbar of naar een andere tent waar men een snelle hap kan scoren in plaats van eens lekker in de keuken te gaan staan. En als men al in de keuken gaat staan wil men er binnen 15 minuten ook weer uit zijn, dus gaat men daar ook voor vlug klaar en gemakkelijk. Het mag allemaal geen moeite meer kosten. We zijn moe en mat.
De overheid veinst ondertussen dat men wel diep in uw persoonlijke leven, in uw bewegingsvrijheid en uw zelfbeschikkingsrecht in moet grijpen om uw te activeren, te stimuleren en gezonder te maken. Ik zeg veinst omdat de overheid mijn inziens hét probleem en niet de oplossing is. En omdat ik ervan overtuigd ben dat de overheid feitelijk een dubbele agenda heeft.
We zouden er eens verstandig aan doen om te analyseren waarom mensen zich zo aangetrokken voelen tot een snelle hap. Tot gemaksvoedsel. Waar die desinteresse in bijvoorbeeld goede voeding, een goede verzorging en het eigen lot op de kortere en langere termijn vandaan komt.
Ik denk dat het veel meer te maken heeft met een diep gewortelde onvrede over het leven dat men heeft. Een flink stuk desinteresse, een gevoel van machteloosheid, frustratie door de notie dat men tegenwoordig op de kop kan gaan staan maar men toch niets aan de eigen situatie en de situatie om hen heen kan veranderen. De staat reguleert en bepaald alles voor mensen. Zelfs of je voor 14.00 uur een patatje mag eten in de buurt van een school. Kun je het idioter verzinnen?
Vergelijk het voor het gemak eens met mensen in Afrika en andere onderontwikkelde landen die na 50 jaar van zogenaamde ontwikkelingssamenwerking hulpbehoevender zijn dan ooit. Die tegenwoordig niets meer doen aan zelfontwikkeling of aan het ontwikkeling van hun omgeving of verbeteren van hun situatie. Die in sommige gevallen dood gaan van de honger terwijl in hetzelfde land 100 kilometer verderop een paradijselijke groene vruchtbare overvloedige omgeving bestaat.
Het mechanisme is niet moeilijk te verklaren en om door te dringen naar de ware aard van zaken.
Overheidsinmenging, direct of via een entiteit die 'dingen' voor mensen kan, mag en dus ook gaat bepalen en regelen, maakt mensen vleugellam. Dat perst ieder eigen initiatief uit iedere porie van mensen. Een overheid of andere entiteit die constant maar benadrukt dat je zonder hun hulp of interventie aan de goden overgeleverd zou zijn, in zeven sloten tegelijk zou lopen, of dat u wel eens de verkeerde keuzes kan maken, kweekt mensen die dat ook daadwerkelijk gaan geloven.
Die mensen gaan op den duur vervolgens passief voor zich uit zitten staren. Wachtende tot de overheid of die andere entiteit hen de helpende of beschermende hand moet toesteken zich aandient. En zelfs uiteindelijk omkomen van honger en ellende als die hand niet of te laat komt.
Die ontwikkeling zien we niet allen in Afrika maar ook in het westen. Mensen zijn moe, mat, passief en besluiteloos. Als ik het even hou bij Nederland dan is de cultuur van de laatste 40 jaar zo dat de overheid iedere minimale eigen verantwoordelijkheid van de burgers uit handen heeft genomen, heeft gereguleerd, naar zich toegetrokken heeft en vervolgens heeft gemonopoliseerd.
Je kunt je afvragen wat dit te maken heeft met mensen die liever patat of gemaksvoedsel eten dan een goede maaltijd. Of mensen die zich niet of nauwelijks nog interesseren in hun bestaan. Waarom die mensen er niet meer op toezien dat hun kinderen behoorlijk lunchen of avondeten.
Daarop kan ik zeggen dat het begint bij de ouders. De ouders moeten zich tegenwoordig beide een slag in rondte werken om niet alleen een beetje leuk en luxe leven te kunnen hebben, maar ook nog eens de kosten (belasting over belasting) te betalen voor de straf die men volautomatisch van de overheid toebedeeld krijgt voor het tonen van initiatief en het regie nemen over het eigen leven. En dan nog komt men geen stap vooruit. En dan nog kan men niet tevreden zijn want alles dat men heeft is van materiële aard en men moet zwaar bloeden om wat men heeft te behouden.
Anderzijds heb je mensen die opgesloten zitten in het sociale vangnet dat tegenwoordig meer een valstrik is. Want gaat men werken en doet men de stinkende best om uit hun afhankelijke en benauwende situatie te geraken en een beetje beter leven te krijgen dan volgt er straf op straf van overheidswege. Het eerste waarmee men zich geconfronteerd ziet is een gigantische armoedeval. Onder andere omdat men eerder verkregen tegemoetkomingen en subsidies (huursubsidie, kindertoeslag, zorgkostentoeslag, kwijtscheldingen, enzovoort) moet terugbetalen omdat men zogenaamd alsnog dat jaar teveel verdient zou hebben doordat men bijvoorbeeld op de helft van het belastingjaar is gaan werken tegen een al snel beter inkomen dan de uitkering.
Vervolgens nivelleert de overheid het inkomen van de werkende middenklasse zo dat je met modaal netto net zoveel te besteden hebt als een gezin met een bijstandsuitkering. Of je moet met z'n tweeën je een slag in de rondte werken, dan tezamen net genoeg over weten te houden om een beetje leuk leven te hebben, maar door belasting op belasting, en kortingsmaatregel op lastenverzwaring, enzovoort, al heel snel vervalt in de positie die ik in de vorige alinea beschreef.
Je hebt grofweg drie situaties in Nederland. De eerste is in een uitzichtloze uitkeringssituatie zitten. De tweede is in net zo'n uitzichtloze situatie zitten maar je daar kapot voor moeten werken. En de derde situatie is de happy few die ternauwernood aan de eerste en de tweede situatie wisten of weten te ontsnappen. Heel veel meer smaken hebben we al niet meer in Nederland.
Met name de eerste en de tweede situatie staat garant voor een permanente staat van depressiviteit. Moe, mat en machteloos. Dat zijn geen situaties waarin mensen op den duur veel geven om de eigen situatie. Die zich overgeleverd aan de goden voelen. Die te mat of te moe zijn om actief de regie over hun leven, en dientengevolge ook over het leven van hun kinderen te voeren. Dat zijn de mensen die hun kinderen bijvoorbeeld liever met een paar euro in plaats van met een pakje boterhammen, een stuk fruit en een beker of flesje melk of sap naar school sturen.
Kijk eens om u heen. Of kijk desnoods eens naar uzelf. Het interesseert het gros van de mensen niet meer hoe men eruit ziet. Niet qua kleding, niet uiterlijk en niet qua verzorging en gezondheid.
We zijn als schapen geworden. We dartelen maar wat rond tot dat we weer eens geschoren worden. Het vaak onbewuste gevoel geen echte vrijheid te hebben, geen regie over ons leven te hebben, de permanente staat van depressiviteit waarin wij feitelijk verkeren en dus de leemte die wij voelen in ons bestaan proberen we op te vullen met materialistische zaken. Als we ons wat duurs kunnen veroorloven ervaren we even, tot de rekening komt, als een soort van vrijheid. De leemte die wij voelen proberen we ook weg te eten. Bijvoorbeeld door binnen te schieten bij een fastfood keten. Of door, als we dan toch zelf koken, een snelle vaak vette hap te bereiden in hooguit de tijd die nodig is om de frituurpan op temperatuur te laten komen. We voelen ons collectief onvrij, ongelukkig, moe, mat, gemanipuleerd, gestuurd, depressief en gepaternaliseerd.
En dat klopt. U bent ook onvrij. De overheid slaat u alle taken en verantwoordelijkheid uit handen. En het klopt. U bent ook moe, mat en ongelukkig. Want hoezeer u ook uw best doet, u komt geen stap verder. En als dat al wel zou lukken dan staat de overheid klaar om u feitelijk te bestraffen voor uw succes door u extra zwaar te belasten. En het klopt. De overheid manipuleert u op manieren die voorbij gaan aan uw wildste voorstellingsvermogen. Want of u nou van een stukje vlees geniet, of een al dan niet noodzakelijk ritje met de auto maakt, of wat dan ook… er komt altijd wel spontaan ergens een ‘onderzoek’ boven tafel die u wijsmaakt dat u dieren kwelt, dat het milieu vernietigd, dat u met uw ‘rijkdom’ mensen in uw omgeving of elders in de wereld benadeeld.
Het overgrote merendeel van deze zogenaamde ‘onderzoeken’ heeft plaats in opdracht van de overheid. Merendeel van deze ‘onderzoeken’ hebben ten doel om sturend te zijn. Merendeel van de zogenaamde ‘bevindingen’ of ‘conclusies’ van deze ‘onderzoeken’ zijn onwetenschappelijk of zelfs frauduleus, politiek ideologisch gemotiveerd en vallen in de categorie propaganda. Ze hebben ten doel om u inderdaad te manipuleren, om uw gedrag te sturen en om zogenaamde ‘noodzakelijke’ maatregelen die niet zelden van significante invloed zijn op uw leven te legitimeren.
Soms doet men daar zelfs helemaal niet geheimzinnig over. Ik laat dat bijvoorbeeld zien in mijn artikel over de propaganda rondom ‘het minderen met vlees’. In de doelstellingen die men formuleert is men open over wie de broodheer van de ‘onderzoekers’ is en wat men via zuivere manipulatie, die grenst aan ‘een stickertje in je schrift van de juffrouw’, wenst en wil te bereiken.
Denkt u echter dat het de overheid en de aan hen gelieerde entiteiten, waaronder een flink deel van de wetenschap, werkelijk te doen is om het milieu, de diertjes, het klimaat en uw gezondheid?
Als we zien uit welke politiek ideologische windrichting dit soort zaken doorgaans komen dan is het helemaal niet zo moeilijk om een simpele optelsom te maken. Men streeft een bepaalde samenleving na en men gebruikt het milieu, de diertjes, het klimaat en uw gezondheid als methode om u die kant met zachte dwang heen te duwen. Door te appelleren aan uw emoties. Want wie wil nou het milieu verzieken, diertjes onnodig kwellen, het klimaat verpesten en uzelf en uw kinderen ook nog eens met ernstige terminale gruwelijke ziektes opzadelen? Niemand toch?
De overheid en aan haar gelieerde entiteiten anticiperen erop dat het gros van de mensheid niet over voldoende kennis beschikt om haar beweringen te staven of te weerleggen. Dus volgt u in de regel maar wat men u oplegt. Want de overheid zou toch niet tegen u liegen en u manipuleren?
Hoe het ook is, of u bovenstaande nou serieus neemt of niet, u kunt niet ontkennen dat de uitwerking hoe dan ook is zoals ik aangeef dat hij is. U bent moe, mat, ontevreden, ongelukkig, depressief, passief en ziet er feitelijk geen gat meer in. Die onvrede proberen wij massaal weg te consumeren. Die leemte die wij voelen proberen we massaal en zo letterlijk als mogelijk weg te vreten. En het gevolg is nog meer overheidsdwang. Nog meer manipulatie. Nog meer regulering.
Het is evenwel idioot om te denken dat je dus overregulering en het af- en uitknijpen van de burgers en de nodige gevolgen daarvan kunt bestrijden door de idiote overregulering en het af- en uitknijpen van burgers nog verder op te voeren. We hebben het nu maar weer eens ondervonden met Koninginnedag in ons en een naburig dorp. De overheid trad minder op, maakte mensen het leven niet zuur met allemaal onzinnige regeltjes die niet uit te leggen zijn en zag alleen maar in grote lijnen toe of en dat de boel niet zou escaleren. En direct was het een stuk gezelliger. Veel minder agressief. Het was net of de mensen weer een beetje tot leven kwamen. Vrolijker, minder bedrukt en ook direct prettiger in de omgang waren. U had weer even een vrij gevoel.
Probleem is echter dat de overheid er op velerlei manieren groot belang bij hebben ons leven te manipuleren, (over) te reguleren en te overstemmen. Macht en geld en geld door macht en het nastreven van ideologische doelen. Je ziet het nu ook weer met de beleidsplannen die men er doorheen heeft gejaagd na het vallen van het kabinet. Meer regels, meer regulering, meer belasting en andere lastenverzwaringen. Maar daar tegenover staat geen tot nauwelijks enige inkrimping van de overheid zelf. Geen enkele substantiële besparing op overheidskosten. Sterker nog. Om uitvoering te geven aan de plannen en de negatieve effecten ervan op te vangen en in banen te leiden zijn er meer in plaats van minder ambtenaren en werkers in de softe sector nodig.
Is het u niet opgevallen dat de gelegenheidscoalitie in samenwerking met het demissionaire kabinet nagenoeg alle maatregelen die haarzelf en de aan haar gelieerde entiteiten zou treffen spoorslags heeft teruggedraaid? Dat alleen nog de maatregelen die u treffen het akkoord overleefde? U denkt dat dit toeval is? U denkt dat het toeval is dat de overheid niet in eigen vlees wenst te snijden? Dat men liever u al burger genadeloos treft en uitknijpt dan zelf in te krimpen?
We hebben meer dan 1 miljoen mensen die werkzaam zijn in de zogenaamde 'publieke sector' (ambtenaren, semi-ambtenaren, onderwijs en wetenschap) op een beroepsbevolking van zo'n 9 miljoen waarvan er permanent 1,5 miljoen om enigerlei reden of op enigerlei wijze niet deelnemen aan het ophouden van de eigen broek (uitkeringen, ziek, zwak, misselijk of anderszins niet instaat of van zins om te werken). En dan hebben we het nog niet eens over nog eens minstens 1 miljoen mensen die in de gesubsidieerde zogenaamde 'softe sector' (zeg maar grofweg de hulpverlening) werkzaam zijn. Dan hebben we het nog niet over de mensen die op enigerlei en op velerlei wijze van de overheid afhankelijk (gemaakt) zijn om het hoofd boven water te houden via allerhande subsidieregelingen (denk aan bijvoorbeeld de hypotheekrente aftrek en garanties e.d.).
Kortom, de overheid heeft een enorme greep op de mensen gecreëerd waardoor ze (denken) geen andere keuze meer (te) hebben dan mee te werken aan het spelletje dat de overheid speelt.
Die mensen zijn in een positie gemanoeuvreerd dat ze zich het niet eens meer (denken te) kunnen veroorloven om in verzet te komen tegen de overheid en de aan haar gelieerde entiteiten omdat dit direct ingrijpt in hun bestaanszekerheid, in hun financiële positie waardoor die nog slechter zou worden, enzovoort. We zijn dus per saldo in vergelijking tot ontwikkelingslanden puissant rijk maar men heeft het voor elkaar weten te krijgen dat we de facto in dezelfde positie (denken te) zitten als bijvoorbeeld die Afrikaanse hongerlijders die passief met doffe ogen die niet eens meer de vliegen wegslaan maar alleen nog de kracht kunnen opbrengen om hun hand op te houden.
Verstandige Afro-Amerikanen hebben daar een term voor. The Liberal Plantations. Daarmee bedoeld men dat men weliswaar bevrijd is van de fysieke slavernij, hetgeen overigens bewerkstelligd is door Republicans (rechts) en niet door Democrats (links), maar dat daar een nieuwe vorm van slavernij voor in de plaats is gekomen. Misschien wel een veel ergere vorm van slavernij omdat het een psychische vorm van slavernij is. Men is namelijk slaaf geworden van een (over)regulerende overheid die voor zwarte Amerikanen bepaald wat ze wel en niet kunnen, wat ze wel mogen doen en wat ze niet mogen doen. Een overheid die haar zogenaamde ‘hulp’ via uitkeringen (welfare), ‘positieve’ discriminatie, via het ontnemen van de eigen verantwoordelijkheid en het overnemen of waarnemen van de verantwoordelijkheid van zwarte Amerikanen, en nog tal van andere zaken waarmee men zwarte Amerikanen eigenlijk tot zwakke niet zelfstandige bevolkingsgroep heeft gedegradeerd die zonder ‘hulp’ van de overheid geen steek verder komen.
Een toenemend aantal zwarte Amerikanen verzetten zich tegen hetgeen men het Liberal Plantation principe noemt. Omdat het hen gevangen heeft gehouden in een achterstandspositie. Omdat men in een positie verkeerd waarin de overheid hen feitelijk ontmoedigd om te ontwikkelen en regie te nemen over het eigen bestaan. Een overheid die hen klein en dom heeft gehouden tot op de dag van vandaag. Een overheid die hen wijsmaakt dat ze zonder ‘hulp’ van de overheid of andere entiteit die constant maar benadrukt dat je zonder hun hulp of interventie aan de goden overgeleverd zou zijn, in zeven sloten tegelijk zou lopen, of dat u wel eens de verkeerde keuzes kan maken. Hetgeen men ook prompt doet omdat men daar niet meer verantwoordelijk voor kan of mag worden gehouden volgens diezelfde overregulerende overheid. Dat door constante en overdadige overheidsinmenging, direct of via een entiteit die 'dingen' voor mensen kan, mag en dus ook gaat bepalen en regelen, zwarte Amerikanen vleugellam heeft gemaakt. Een overheid die ieder eigen initiatief uit iedere porie van zwarte Amerikanen heeft geperst. Een overheid die een situatie heeft gekweekt dat zwarten dat ook daadwerkelijk zijn gaan geloven. Dat zwarte Amerikanen op den duur passief voor zich uit zijn gaan zitten staren. Wachtende tot de overheid of die andere entiteiten hen de ‘helpende’ of ‘beschermende’ hand toesteekt. Een overheid die feitelijk zwarte Amerikanen geïndoctrineerd heeft met het idee dat ze, zeker niet zelfstandig en zonder overheidshulp of interventie, ook maar ergens toe instaat zouden zijn. En wat nog het meest trieste aan de situatie is dat zwarte Amerikanen die zich aan het Liberal Plantation principe willen onttrekken nog het meest tegengewerkt worden door zwarte Amerikanen die op welke manier dan ook geloven in hun eigen onvermogen of belanghebbende zijn in het principe. Al was het maar omdat men financieel afhankelijk gemaakt is van de overheid.
De fout die wij, Nederlanders en Europeanen, maken is dat wij veronderstellen dat onze overheid anders zou zijn. Dat onze overheid louter de beste bedoelingen met ons voorheeft. Dat men ons juist zou willen beschermen in plaats van ons in feite tot een soort van slaven zou willen maken.
Daarop kan ik zeggen dat hooguit de methodes die onze overheid en aan haar gelieerde entiteiten toepast, bijvoorbeeld door voor u te bepalen wat, waar en wanneer u iets kan eten, of wat wel en niet bevorderlijk zou zijn voor mens, milieu, klimaat en de diertjes, verschillen maar het doel, effect en principe hetzelfde is en blijft. Het is slechts de blanke versie, omdat blanken doorgaans net wat beter geschoold zijn dan zwarten, van hetzelfde Liberal Plantation principe.
Maar zoals ook desbetreffende zwarte Amerikanen, die zich in toenemende mate verzetten tegen het Liberal Plantation principe, zich realiseerde is kennis macht. En er is maar één methode om de inmiddels vicieuze cirkel te doorbreken. En dat is door u te onttrekken aan de macht van de overheid. Door de onzinpropaganda voortaan te negeren. Door uw eigen leven te gaan leiden. Door verzet te plegen tegen onze (over)regulerende overheid. Om te beginnen via de stembus. Komende 12 september heeft u uw kans! Maak daarvan gebruik om de overheid in haar hok terug te drijven! Geef eens en voor altijd de boodschap dat u de overheidsinmenging in uw leven zat bent. Dat u het niet meer pikt. Laat ook letterlijk uw stem eens horen. Protesteer eens luidruchtig!
En aangezien kennis macht is treft u hieronder u een lange lijst met pure kennis aan:
5 reacties
2 pings
Naar het reactie formulier ↓
abdullah
4 mei 2012 om 12:57 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
HA, dit riep ik al jaren geleden…………… blij dat er meer mensen zijn die dit nu ook inzien!!
maar wat is nu een goede oplossing?? IK weet hem niet, en denk dat ie er ook niet is..
gewoon je ding doen zoals je denkt dat het goed is.. en niet teveel naar een ander kijken.. daar is het gras toch altijd groener,en de hypotheek hoger
henk
4 mei 2012 om 1:55 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
op wie zou jij stemmen veelkantie?? of juist niet??
veel beloven en weinig doen, dat is wat ze in elk land bij elke politieke partij doen…
begrijp nl niet goed met wat je bedoelt met een luid protest laten horen.
de kat of de hond…. als je gebeten bent doet het zeer!! en bijten zullen ze
Meneer Veelkantie
4 mei 2012 om 2:04 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
Henk,
Ik ben er bepaald nog niet uit wat ik bij de komende gelegenheid ga stemmen. Ik stemde VVD maar daardoor voel ik me behoorlijk verraden. Die hebben bij de eerste de beste gelegenheid al hun liberale veren laten vallen voor een nietig akkoordje met o.a. de SGP. En zelfs de VVD is op grote schaal aan het socialistische nivelleren geslagen. Wat me duidelijk is dat we moeten stoppen om de gezetelde macht ons mandaat te verlenen. Door hen bijvoorbeeld, door een proteststem uit te brengen op een diametraal daaropstaande of nauwelijks relevante partij te stemmen, een electorale slag toe te brengen waarvan men zich kapot schrikt. Ze laten weten dat de macht bij het volk ligt en wij het volk hen kunnen maken en breken.
Met een luid protest laten horen bedoel ik vooralsnog dat mensen, zoals ik bijvoorbeeld doe, tegengas geven door bijvoorbeeld propaganda te weerleggen, opinie artikelen te publiceren en niet langer het midden op te zoeken om de lieve vrede te bewaren. Dat is vooralsnog de enige wijze om te proberen het propaganda gif waarmee de overheid haar ingrepen legitimeert te neutraliseren.
henk
5 mei 2012 om 12:28 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
ach ,ik denk dat het wel gaat meevallen met de protesten van de schaapjes in nederland….
de benzine is op top hoogte,maar wanneer gaat er eens een stuk op wat auto,s of/en vrachtwagens dwars op de weg staan??
en geen uurtje ,maar een weekje ofzo.
hier wilde de president 5000 rp verhoging van de benzine prijs.. dat is ongeveer 3.5 eurocent.
het hele volk komt meteen in opstand, en de prijs blijft wat het is!! zonder verhoging dus.
kwartje van kok??
ha, dat zou hier niet kunnen, dat zou een inmense rel betekenen.
hoe wil je in nederland trouwens je eigen leven leiden??
je geld via de bank,betalen via de bank, doctor via verzekering, ben er te lang tussenuit,maar er zal vast veel meer zijn wat zelfstandig zijn in nederland belemmert
gr henk
Meneer Veelkantie
5 mei 2012 om 1:43 pm (UTC 2) Koppeling naar deze reactie
Henk,
Klopt. Mensen in Nederland zijn inderdaad erg moeilijk te motiveren om voor het behouden van hun eigen of andermans rechten of tegen het inperken daarvan te protesteren laat staan er actief verzet tegen te plegen in woord en/ of daad. Dat is ook wel erg jammer aan de gemiddelde Nederlandse mentaliteit.
Er zijn inderdaad erg veel beperkende maatregelen in Nederland die je ertoe nopen om het volgens de voor ons bedachte regeltjes te spelen. Ook dat vloeit voort uit de regel, controle en belastingzucht van de Nederlandse overheid. De kans dat je als nette burger in Nederland ongezien voor de overheid iets kan doen of verbergen is vrij klein. Behalve dan, idioot genoeg, voor mensen met doelbewuste snode plannen. In Nederland is het inderdaad zo dat de brave burger op eindeloos veel manieren gepakt worden door de overheid, maar echt tuig in een soort van juridisch staatsrechtelijk lui lekkerland woont.